" ஏங்க கிளம்பீட்டீங்களா? இவ்ளோ நேரம் ஆச்சு.. எப்ப தான் வருவீங்க? "

" ஆஹ்.. கிளம்பிட்டேன் டீ.. வரேன் வை.. " எப்ப பாரு நை நைன்னு.. என்று நினைத்துக்கொண்டு காலை கட் செய்தேன்..

மணி 11 காண்பித்தது.. கடைசி ட்ரெயினயாவது பிடிக்கனும். கடவுளே ட்ரெயின் போய் இருக்க கூடாது என்று வேண்டிக்கொண்டே இரயில் நிலையம் விரைந்தேன்.  

நான் போகவும் இரயிலை எடுக்கவும் சரியாக இருந்தது. ஏறியப்பின் தான் கவனித்தேன் அது லக்கேஜ் கம்பார்ட்மெண்ட் என்று.. இருட்டாக இருந்தது..

" ச்ச இதுல ஏறிட்டனா.. இங்க நாத்தம் வேற குடலை பிடுங்குதே.. அடுத்த ஸ்டேஷன்ல தான் மாறனும்.. " என்று எனக்குள்ளே நானே  புலம்பிக்கொண்டேன்..

"என்ன சத்தம் இந்த நேரம்.. உயிரின் ஒலியா..🎶🎵"  என் மொபைல் ரிங்காக அதை எடுக்கும் பொழுது காலில் ஏதோ இடித்தது..

" என்னடா இது.. " என் மொபைல் வெளிச்சத்தில் அதை நோக்கினேன்.. என் சப்த நாடியும் ஒடுங்கிப்போனது..

தலை.. மனித தலை.. !!!!!!!

அதன் இமைகள் மெல்ல திறந்தது..

"என்ன சத்தம் இந்த நேரம்.. உயிரின் ஒலியா..🎶🎵"  ..................