Maroon 5 - Girls Like You ft. Cardi B

Αφήστε τον εαυτό σας να αγαπήσει...δεν είναι έγκλημα η ΑΓΑΠΗ. ;) Μην φοβάστε εκφραστείτε...ακόμα και αν στο τέλος πληγωθείτε! :)

*******************************************************************************************

Ψίθυροι άρχισαν να ακούγονται μέσα στο δωμάτιο...όμως δεν μπορούσα να ξεχωρίσω σε ποιόν άνηκαν. Άνοιξα τα μάτια μου αργά, χωρίς να το καταλάβω μέσα στην θολούρα κάποιος με άρπαξε κλείνοντας μου τα μάτια. Τι στο...

«ΒΟΗΘΕΙΑΑΑ! ΣΤΕΦΑΝΕ!» δάκρυα άρχισαν να κυλάνε στα μάγουλα μου...θεέ μου γιατί σε εμένα! Άκουσα την πόρτα να κλείνει ενώ και άλλα βήματα μας πλησίαζαν. Μακάρι να μην είναι ο Τζάξ ήταν η μόνη σκέψη που περνούσε από το μυαλό μου εκείνη τη στιγμή.

Τότε ένιωσα ένα χέρι να τυλίγεται γύρω από την μέση μου, κάνοντας με να φωνάξω ενώ η καρδιά μου άρχισε να χτυπά ακανόνιστα.

«Σςςςς μικρή είναι έκπληξη...» άκουσα μια αντρική φωνή δίπλα από το αυτι μου. Ο Στέφανος, τι προσπαθεί να κάνει? Ήταν η μόνη σκεψη που πέρασε από το μυαλο μου. Προσπάθησα να ελευθερωθώ από το κράτημα του άλλα ήταν δύσκολο.

Προχωρούσαμε δίπλα δίπλα χωρίς να ξέρω που ακριβώς πηγαίναμε, ήθελα να δω όμως όποια προσπάθεια και αν έκανα κατέληξε στο κενό, άφου έπιανε τα χέρια μου και τα έβαζε πίσω από την πλάτη μου.

«Το κεφάλι σου πρόσεχε...» άκουσα την φωνή του να μου λέει όμως δεν πρόλαβα να το επεξεργαστώ σωστά και ένιωσα έναν οξύ πόνο στο μπροστινο μέρος του κεφαλιού μου. Μαλλον θα αποκτησω καρουμπαλο...θα γινω και εγω ενας θεϊκος μονοκερος...τι λεω θεε μου..

«Στεφανε...καλα θα κανεις να με πας εκει π ειναι να παμε γιατι αρχιζω και ζαλιζομαι!» του ειπα πιανοντας το κεφαλι μου.

«Τωρα σε λιγο φτανουμε κανε λιιιγη υπομονη!»

«Καλα...» του απαντησα απλα και συνεχισα να περπαταω χωρις να μιλαω πλεον.

Λιγες στιγμες αργοτερα ακουσα ξανα την φωνη του που μου ελεγε πως φτασαμε.

Μπροστα μου απλωνοταν η θαλασσα και το φεγγαρι δεσποζε ωραια πανω απο αυτην. Αυτο ομως που μ εκανε εντιπωση ηταν οτι το γεματο φεγγαρι σιγα σιγα μικρενε.

«Τι-» δεν μ αφησε ομως να ολοκληρωσω. Μου ειπε πως ειναι εκλειψη. Γουρλωσα απλα τα ματια μου και κοιταξα το θεαμα μπροστα μου.

Τον ενιωσα να με αγκαλιαζει ενω το κεφαλι του ακουμπησε πανω στον ωμο μου. Η καρδια μου αρχισε να χτυπα ανεξελεγκτα καθως η ανασα του χτυπουσε πανω στην βαση του λαιμου μου.

«Εδω και...τεσσερα χρονια...τετοια μερα κοιταζα παντα τον ουρανο και...ευχομουν αυτη την μερα να την περνας με καποιο ατομο που αγαπας...»

Τα λογια του αυτα εκαναν την καρδια μου να χασει εναν χτυπο. Η απογοητευση ηταν χαραγμενη στην χροια της φωνης του.

«Χρονια σου πολλα...μικρη.»

Γυρισα και τον κοιταξα στα ματια. Καθως η καρδια μου αρχισε να χτυπα γρηγορα. Τα θυμωταν! Πλησιασα το κεφαλι μου και του χαρισα ενα φιλι στο μαγουλο. Πραγμα που δεν περιμενε καθως απομακρινθηκε ελαχιστα απο κοντα μου.

Εκανα και εγω να φυγω ομως μου επιασε το χερι, τραβωντας με κοντα του. Τα χειλη του ενωθηκαν με τα δικα μου, τα χερια και τα ποδια μου αρχισαν να τρεμουν. Πραγμα που καταλαβε καθως περασε τα χερια του γυρω απο την μεση μου αγκαλιαζοντας με.

Τα χερια μου περασαν γυρω απο το λαιμο του. Το φιλι του ηταν αργο και βασανιστικο, μ αρεσε, μ αρεσε πολυ. Ηθελα να σταματησει ο χρονος να βρισκομαι στην αγκαλια του οαι να δεχομαι τα φιλια του καθε μερα.

Απομακρινθηκε απο τα χειλη μου, ενονοντας τα μετωπα μας.

«Δεν ξερεις ποσο καιρο περιμενα να το κανω αυτο!»

«Ποσο καιρο?» τον ρωτησα κανοντας τον να μου χαμογελασει.

«Απο την ημερα που σε γνωρισα βασανο.» μου απαντησε.

«Βασανο?»

«Ναι εισαι το μικρο μου βασανο.».

Δεν του απαντησα απλα τον φιλησα. Δεν ηξερα τι να του πω ή τι να κανω...ολα αυτα ηταν πανω απο τις δυναμεις μου και το κυριοτερο? Τοσο μα τοσο πρωτογνωρα.

«Ελα.» μου ειπε πιανοντας μου το χερι την στιγμη που απομακρυνθηκα απο κοντα του.

Τον ακολουθησα σιωπηλη καθως περπατουσαμε πανω στην αμμουδια ο ηχος τον κυμματων εσπαγε τον ηχο τον βηματων μας.

Παρατηρουσα το ηρεμο προσωπο του. Εδιχνε τοσο πληρης και χαλαρος.

«Θα σταματησεις να με κοιτας? Με αποσυντονιζεις!» μου ειπε χαμογελωντας.

Χαμηλωσα το κεφαλι μου ενω τα μαγουλα μου αρχισαν να καινε. Γιατι μου το εκανε αυτο?

«Φτασαμε.» ακουσα την φωνη του να μου λεει. Μπροστα μου υπηρχε ενα τραπεζι και γυρω του ροδοπεταλα... Τα ματια μου αρχισαν να βουρκωνουν ενω δακρυα αρχισαν να κυλουν πανω στα μαγουλα μου.

«Τι εχεις μικρη μου?»

«Εγω...Εγω...συγγνωμη για ολα Στεφανε.»

«Τι?»

«Εισαι πολυ...καλος μαζι μου δεν θα επρεπε...εγω...σου φερθηκα πολυ...ασχημα...»

«Μικρη...αυτα ανηκουν στο παρελθον...ας μην τα σκαλιζουμε!»

«Μα-»

«Φτανει...ελα να φαμε. Εχουμε να γιορτασουμε και καποια γενεθλια!» μου ειπε χαμογελωντας.

Με οδηγησε στο τραπεζι και αφου μου τραβηξε την καρεκλα για να καθησω, εκατσε και αυτος απεναντι μου.

Η βραδια μας περασε πολυ ωραια και για πρωτη φορα ενιωθα τον Στεφανο κοντα μου. Ημουν πραγματικα πολυ ευτυχισμενη! Παρα πολυ ευτυχισμενη.

Οριστε και αυτο το κεφαλαιο! Ελπιζω να σας αρεσει😇 Περιμενω γνωμες😁😁