Λιγα μετρα μακρια μας, εκαιγε η φωτιά του τριγωνου, αλλα το κελι μας ηταν κρυο και ελαχιστες ακτινες φωτος μας κανανε επισκεψη.

Σ-"Γιατι της εδωσες τα κλειδιά;;;!" ειπε ο Σερνον, που με κοιταζε αναστατωμενος!

Ε-"Επειδή ούτως ή άλλως θα τα επαιρνε, δεν θα αφησω κανενα να παθει κακο! Ηταν πολυ γενναια πραξη, αλλα θα πεθαινες χωρίς λογο! "

Κοιταξε το πατωμα και μιλησε

Σ-" Ευχαριστώ " ειπε, πλεον με την γνωστη γλυκια του εκφραση.

Δ-" Τι θα κανουμε τωρα;;! Πως θα βγουμε;;;! " ρωτησε η Δημητρα και πηγε πιο κοντα στα σκουριασμενα κάγκελα του κελιου και τα κλώτσησε!

Λ-" Κριμα! "

Δ-" Τι κριμα;;;! "

Λ-" Που δεν εκανες οντισιον για το 'Karate Kid' , θα σε παιρνανε σίγουρα! " ειπε η Λενα και αλαφρυνε καπως την ατμόσφαιρα.

Τοτε, ακουστηκε ενα ελαφρυ βογγητο, απο τον Αλεξη.

Ωωχχ! Αυτον τον ξεχασα!

Πηγα προς το μερος του. Παλευε να κατσει, ετσι ωστε να ακουμπήσει την πλατη του, στον πετρινο τοιχο του κελιου.

Εσκυψα στο υψος του και τον βοηθησα, να κανει αυτο που ήθελε. Σηκωσε το βλεμμα του, ετσι ωστε να συναντήσει το δικό μου. Ειχε μια πολυ θλιμενη εκφραση στο προσωπο του.

Α-"Σε ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ όλους σας" ειπε ο Αλεξης και τα ματια του ταξιδεψαν μεσα στο κελι και σταματαγαν στον καθενα τους ξεχωριστά.

Ολοι, ηρθαν πιο κοντα και καθισαν κοντα μας, με ενα χαμογελο ζωγραφισμενο στο πρόσωπο τους.

Μ-"Παρακαλουμε " ειπε η Μαρια που ηταν έκπληκτη με την συμπεριφορά του.

Α-" Δεν θα μπορουσαμε, να σε παρατησουμε ετσι! " ειπε η Αλικη.

Α-" Μπορουσατε, αλλα επιλεξατε να ερθετε! Το εκτιμω πολυ αυτο! "

Δ-" Τελικα, δεν εισαι τοσο ηλιθιος οσο φαινοσουν" είπε η Δήμητρα, μεταξυ αστειου και σοβαρού. Ολοι γελασαμε!

Τοτε μια τρομερή κουραση, με κατεβαλε.

Ε-"Αισθάνεται κανενας αλλος, πολυ κουρασμένος " ρωτησα τα παιδια.

" Εγω" απαντησαν όλοι μαζι και πραγματι, η κουραση στην φωνη τους, ηταν φανερή.

Αρχισαμε να επιλεγουμε που θα κοιμηθουμε. Ο Σερνον και ο Καπιελ κοντα στα κάγκελα. Η Δήμητρα με τον Μανο, λιγο πιο μακριά, απο τα καγκελα. Η Λενα με τον Chris, λιγο πιο περα, απο την Δημητρα και τον Μάνο. Η Μαρια με τον Μαρκο, απεναντι ακριβως, απο την Λενα και τον Chris. Η Αλικη, ο Mike και η Ρανια, στην μεση περιπου του κελιου (η Αλικη και ο Mike ηταν λιγο πιο κοντα). Εγω, αποφασισα να κοιμηθω, κοντα με τον Αλεξη, γιατι μπορει να θέλει βοήθεια.

Ξαπλωσαμε ολοι και μετα απο λιγο, τα ματια μας, πήραν την πρωτοβουλία να κλεισουν.

Κρύο, αυτο αισθανομουν. Ολο μου το σωμα ειχε παγωσει! Τοτε ενα πνιχτο βογγητο ακουστηκε. Ανοιξα τα ματια μου, για να δω τι γίνεται. Απέναντι μου, στην αλλη πλευρα του κελιου, ειδα τον Αλεξη με ενα ασπρο υφασμα στο χερι του, που το βουταγε σε ενα δοχειο, που ηταν γεματο απο νερο. Έπειτα, ακούμπησε το βρεγμενο ύφασμα, σε μια απο της πληγες του στο θωρακα, ο ίδιος ηχος ξεφυγε απο τα χειλη του. Αποφασισα, να σηκωθω και να παω κοντα του.

Οσο πιο σιγα μπορουσα, καθισα μπροστα του, διπλα μου ηταν το δοχειο με το νερο, που παραλιγο να παρω σβάρνα! Κλασσική Εβελινα, σκεφτηκα και γυρισα να κοιταξω τον Αλεξη, που κρατιέται, για να μην σκασει στα γελια. Αυτη η εικονα, με εκανε να χαμογελασω. Για λιγα δευτερόλεπτα απολυτη σιωπη επικρατουσε, μεχρι που την εσπασε ο Αλεξης.

Α-"Σε ξυπνησα;; " ρωτησε ενοχα.

Ε-" Οχι, μην ανησυχείς, ειχα ηδη ξυπνήσει απο το κρυο. Εσυ, μπόρεσες καθολου να κοιμηθείς; "

Α-" Οχι, οι πληγες ποναγανε παρα πολυ και σκεφτηκα, οτι το νερο θα απαλύνει, λιγο τον πονο, επισης θα τις καθαρισει " ειπε και κοιταζε την καταματωμενη του μπλουζα.

Ε-" Καλη ιδεα, θες βοήθεια; " τον ρωτησα, μπας και μπορεσω να κανω κατι, ετσι ωστε να μην ποναει τοσο.

Α-" Δεν θελεις να ξανακοιμηθεις; " με ρωτησε και με κοιταξε με βλεμμα 'σε παρακαλώ πες οχι'

Ε-" Εννοείται, το κρυο δαπεδο ακούγεται πολυ δελεαστικό, αλλα επειδή ειμαι δυνατός χαρακτηρας, θα το αρνηθω" του ειπα χαμογελώντας.

Εκεινος, ανταπεδωσε το χαμογελο, με μια έκφραση ανακούφισης.

Ε-"Λοιπον, υπαρχει κατι που μπορω να κανω " τον ξαναρωτησα.

Α-" Η αλήθεια είναι, πως δεν μπορω να φτασω τις πληγες στην πλατη μου, μπορεις να μου τις καθαρισεις;; "

Ε-" Ναι δωσε μου το..... Αλήθεια τι ειναι αυτο;; " τον ρωτησα, καθώς εδειχνα το ασπρο υφασμα.

Α-" Καποτε ανηκε στο μανίκι μου " μου απαντησε δείχνοντας μου, το χερι με το σκισμενο μανικι.

Ε-" Ααα.... Ενταξει, δωστο μου"του ειπα και απλωσα το χερι μου και μου το εδωσε.

Πηγα πισω στην πλατη του και ειδα οτι η μπλούζα του, είναι πιο ξεσκισμενη, απο οτι μπροστά.
Πιο πολες ηταν οι τρυπες παρα το υφασμα!

Τράβηξα κοντά μου το νερο, βουτηξα μεσα το υφασμα και πηγα στην πρωτη πληγη που ειδα, κοντα στους ώμους. Προσπαθησα να το κανω, οσο πιο απαλα γινοταν, ειχε πονεσει ηδη αρκετά!

Ε-"Πωπω!" ειπα πιο ψιθυριστα απο πριν, για να μην με ακουσει βλέποντας τις βαθιες πληγες.

Α-"Τι εννοείς 'Πωπω';;;! " ειπε και γυρισε προς το μέρος μου, ετσι ωστε να βλεπω το προφιλ του (ναι, απο οτι καταλάβατε δεν μπορώ να ψιθυρισω)

Ε-" Εννοω, πως η πλατη σου δεν εχει πληγες, οι πληγες εχουν πλατη! " του ειπα και τον ειδα να χαμογελαει.

Α-" Ναι, αυτα παθαινεις, οταν σε μαστιγωνουν με αλυσιδες " ειπε και το χαμογελο του, σβήστηκε .

Ε-"Με αλυσιδες!!!..................... Η τελευταία λεξη της φιλοξενιας....." ειπα, αλλα παρατηρησα οτι ο Αλεξης, κοιταζε σκεπτικός το δάπεδο. Πηγα να τον ρωτησω τι σκέφτεται, αλλα τοτε μιλησε

Α-"Συγγνώμη " ειπε με ενα θλιμμένο τονο, να βαραινει την φωνη του. Σταματησα αυτο που εκανα και πηγα ξανα μπροστα του και καθισα. Τον κοιταξα, αλλα εκεινος το απεφευγε.

Αλεξης POV

Δεν μπορουσα να την κοιταξω στα ματια, οχι εφοσον σκέφτομαι ολα αυτα, που εχω κανει.

Ε-"Για ποιο πραγμα ζητας συγγνωμη;;; " με ρωτησε

Α-" Για ποιο πραγμα να μην ζηταω, ειναι η σωστη ερωτηση!" ειπα και συνέχισα πριν προλαβει να μιλησει "Ηθελα να σκοτώσω εσενα, τους φιλους σου, για να αποδειξω στον εαυτο μου, οτι δεν ειμαι αδυναμος!
Ηθελα να σκοτωσω, για να νιωσω καλύτερα, ποσο χαζος μπορει να ήμουν !!" ειπα αγανακτισμενος.

Ε-"Δεν ησουν χαζος, πληγωμένος ησουν" μου απαντησε και μου εδωσε το κουραγιο, να κοιταξω τα ματια της.

Α-"Πως μπορεσες ;; " την ρωτησα, κοιταζοντας αυτα τα ματια, που με κανουν να θυμαμαι, ποιος θελω να είμαι.

Ε-" Πως μπορεσα τι;;! "με ρωτησε μπερδεμενη.

Α-" Να με συγχωρέσεις " της απαντησα και μαλλον οι τυψεις, ηταν εμφανης στην φωνη μου.

Ε-" Ποιος ηρθε στον κοσμο της σκεψης, για να με βοηθησει να γυρισω στον κόσμο της υλοποίησης;;;; " με ρωτησε και χαμογελασε.

Α-" Εγω" της απαντησα περιμενοντας να συνεχίσει.

Ε-"Ηξερες οτι η ενέργεια σου δεν θα εφτανε για τον γυρισμο, αλλα παρόλα αυτά, γυρισαμε χωρις να εχεις ανακτήσει ουτε λιγο τις δυναμεις, ηξερες, οτι μπορει, να μην τα κατάφερνα να γυρισω την ωρα που έπρεπε, αν περιμεναμε, ετσι δεν ειναι;; " με ρωτησε και μπορουσα να διακρινω, ενα θυμωμενο βλεμμα να σκοτεινιαζει τα ματια της.

Α-" Ναι, αλλα δεν μπορουσα να σε αφησω να πεθανεις, για εμενα δεν ημουν σιγουρος, οποτε το ρισκαρα. " της απαντησα, τοτε χαμογελασε και μιλησε

Ε-" Να γιατι σε συγχωρεσα" ειπε και εκανε μια παυση, επειτα συνεχισε "Γιατι αλλαξες!"

Απαντησε και ειχε δικιο!

Ε-"Ηθελες να βοηθησεις, ακομα και αν αυτο, σήμαινε οτι βαζεις τον εαυτο σου, σε κίνδυνο! " συνεχισε και με εκανε να συνειδητοποιησω την πραξη μου. Αισθάνθηκα ενα λαμπρο χαμόγελο, να σχηματίζεται στα χειλη μου.

Α-" Σε ευχαριστώ " της ειπα. Με έκανε να πιστέψω στον εαυτο μου!

Ε-" Εσύ με ευχαριστείς;;;;! Εγω θα έπρεπε να σε ευχαριστώ! " μου απαντησε και γελασε σιγανα.

Δεν ειπα τιποτα, μονο την κοιταζα, για λίγα δευτερόλεπτα, νομίζω χάθηκα στις σκεψεις μου, απο τις οποιες με εβγαλε η φωνη της.

Ε-" Αλεξη, μήπως ξερεις, πως μπορουμε να βγουμε απο εδω, ή οτιδήποτε για τα σχέδια της Λενθας;; " με ρωτησε, αλλάζοντας θεμα.

Α-" Το μόνο που ξερω ειναι, οτι θελει να με χρησιμοποιησει" της απαντησα, το μονο που ηξερα.

Ε-"Μαλιστα! Με διαφωτισες! " απαντησε ειρωνικα και με εκανε να γελασω, ισως λιγο πιο δυνατα απο οτι έπρεπε, γιατι η Αλίκη κουνηθηκε και γυρισε, ετσι ωστε να βρεθεί στην αγκαλιά του Mike.

Και οι δυο, μειναμε σιωπηλοι, για λιγα δευτερόλεπτα, για να σιγουρευτουμε, οτι αποκοιμήθηκε.

Τοτε η Εβελινα σηκώθηκε και ηρθε και καθισε δίπλα μου, ακούμπησε την πλατη της στον τοιχο, εβαλε τα χερια της κατω και με την βοήθεια τους εκανε κάποιες κινήσεις, για να βολευτεί. Όταν βολευτηκε, εβαλε κατω τα χέρια της και το ενα της χερι αγγιξε το δικο μου.
Μολις το καταλαβε, γυρισε και κοιταξε τα χερια μας, επειτα σηκωσε το βλεμμα της για συναντησει το δικο μου

Ε-"Σ-συγγνωμη, καταλαθος" ειπε αμηχανα και πηγε να τραβηχτεί. Τοτε έμπλεξα τα δάχτυλα μας και της κρατησα σφικτα το χερι.

Α-"Δεν χρειάζεται να ζητας συγγνωμη " της ειπα και χαμογελασα. Το ιδιο εκανε και εκεινη.

Εβελινας POV

Δεν εχω αισθανθεί ξανά τοσο αμηχανα στην ζωη μου!!!

Χαμογελασα,για να κρυψω την νευρικοτητα μου, αλλα μετα απο λιγο, αρχισα να συνηθίζω, την αίσθηση του χεριου του.

Ε-" Πρεπει να βρουμε τα σχεδια της " ειπα καθως τον κοιταζα.

Α-" Ξερω που ειναι το δωμάτιο της, ισως εκει να βρίσκονται! " ειπε ενθουσιασμενος.

Ε-" Ωραια! Πρωτα ομως να βγουμε απο εδω" του ειπα.

Λενθας POV

Μπηκα ικανοποιημενη στο δωματιο μου, αφησα το κλειδί πανω στο κομοδίνο μου.

Πηγα στο τελος του κρεβατιού μου και το τραβηξα, απο τα μαυρα καγκελα του. Οι ξυλινες σκαλες, που κρυβονταν απο κατω του, εκαναν την εμφάνισή τους. Αρχισα να κατεβαινω τις σκαλες, που οδηγουσαν στο μυστικο δωματιο μου.

Χτυπησα τα δάχτυλα μου και η δαδα, που βρισκοταν διπλα απο την ξυλινη βιβλιοθηκη μου, αναψε.

Περπατησα προς το κέντρο του δωματιου, οπου βρισκόταν το ξυλινο τραπέζι μου.

Καθισα στην καρεκλα και έπιασα τον κατάμαυρο κρυσταλο μου. Το εφερα κοντα στο πρόσωπο μου και το ακουμπησα στο μέρος που ειναι αναμεσα στα ματια μου.

Λ-"Τι πρέπει να κανω" ρωτησα ψιθυριστα.

Αισθανθηκα τον εαυτο μου, να βυθίζεται σε ενα βαθυ υπνο.

........ Την επομενη στιγμη που ανοιξα τα ματια μου, βρισκομουν σε ενα μερος, που το μονο που επικρατουσε, ειναι το απόλυτο σκοτάδι!

Λ-"Τι κανω εδω;; " ρωτησα κοιτώντας το κενο.

" ΚΟΙΤΑ" μου απαντησε επιβλητικα, μια απόκοσμη φωνη και μια αγνωστη δυναμη με γυρισε προς ενα μερος και αντίκρισα την παρεα που απεχθανομαι τοσο!

Η Εβελινα κατι κρατουσε στα χερια της και φαινόταν πολυ ενθουσιασμενη. Τοτε ειδα τον εαυτο μου, να έρχεται και με μια κινηση του χεριού μου, πηρα στα χερια μου, αυτο που καποτε ειχε η Εβελινα.
Ηταν........ Το μενταγιον.........

" Παρε στην κατοχή σου το μενταγιον, αυτο θελω απο εσενα" μου απαντησε η φωνη με τον ιδιο τονο.

Λ-"Μα δεν είναι απαραίτητο να εχεις κάποιες αρετες, για να σου αποκαλυφθουν τα μυστικά του μενταγιον;;; " ρωτησα την φωνη.

" Με αμφισβητείς;;;" ρωτησε απειλητικά η φωνη

Λ-"Οχι βέβαια! " απάντησα φοβισμένη.

" Ωραια! Γιατι δεν εισαι αναντικαταστατη" μου απάντησε και ανατρίχιασα!

........... Ανοιξα τα ματια μου και ημουν, στο γνωριμο μυστικο δωματιο.

Εσβησα την φωτιά της δαδας και ανεβηκα στο δωμάτιο μου. Εκρυψα με το κρεβατι μου τις σκάλες.

Κοιταξα το κλειδί, το πηρα στα χερια μου και άρχισα να σκέφτομαι που να το κρυψω.........Τοτε μια υπέροχη ιδεα περασε απο το μυαλο μου......... Ισως να μην χρειάζεται να το κρυψω.........

Εβελινας POV

Κοιταζα τα κάγκελα και προσπαθουσα να σκεφτω καποια λυση, για να φυγουμε απο εδω.

Πηρα το βλεμμα μου, για λιγο απο τα καγκελα, γιατι πισω απο το δοχειο με το νερο, υπήρχε ενα σχεδιο, χαραγμένο στον πετρινο τοιχο. Σηκωθηκα και πηγα πιο κοντα, εσκυψα, για να το παρατηρήσω καλύτερα. Ηταν ενα μπουκαλι, τοτε μου ηρθε στο μυαλό ο μύθος που μας ειχε πει ο Σερνον, θα μπορουσε να είναι αλήθεια!

Α-"Τι κοιτας;; " με ρωτησε ο Αλεξης που ειχε έρθει ακριβώς απο διπλα μου.

Ε-" Ο Σερνον, μας ειχε πει για ενα μπουκαλι, που περιέχει ολες τις αναμνήσεις αυτου του λαου, που εχει παρει η Λενθα, για να της εχουν τυφλη υποταγή "του εξηγησα.

Α-" Ααα....... " ηταν το μονο που ειπε.

Ε-" Σιγουρα κατι σημαινει, που το βλέπουμε χαραγμένο εδω, αλλα τι;;;; "

Α-" Ισως να πρέπει να το αγγιξουμε και ετσι θα βρεθουμε στο μερος, οπου βρίσκεται " ειπε ο Αλεξης.

Ε-" Ωραια! Ας το προσπαθήσουμε" του ειπα, καθως αγγιζα το πανω μερος του και ο Αλεξης αγγιξε το κατω μερος του.

Ξαφνικα ο τοίχος, σχημάτισε ενα μεγαλο ανοιγμα, σαν τρυπα και στην κυριολεξία, μας ρουφηξε!

Στην άλλη πλευρα του τοιχου, βρισκοταν στην μεση, ενα μεγαλο, ψηλο μπουκαλι που έφτανε ως το ταβανι.

Ηταν φτιαγμενο απο γυαλι, ή τουλάχιστον ετσι φαινοταν. Το περιεχόμενο του ηταν μαγευτικό! Φωτεινο γαλαζιο μαζι με λευκό, ηταν τα χρώματα που χόρευαν μεσα στο μπουκαλι.

Ε-"Woaw" ηταν το μονο που καταφερα να πω, ειχα μαζευτεί.
Α-"Να ξυπνησουμε τους αλλους" πρότεινε ο Αλεξης και ετσι, πηγαμε στην αλλη μεριά του τοιχου οπου βρισκονταν και αρχισαμε να τους ξυπναμε.

Μετα απο λιγο, ειχαν ξυπνησει ολοι.

Δ-"Γιατι μας ξυπνήσατε;;; " ρώτησε η Δήμητρα, που ηθελε να μας κοπανησει, που την ξυπνησαμε.

Ε-" Ακολουθηστε με "τους ειπα και πέρασα απο την τρυπα, στην αλλη μερια του τοιχου.

Οταν ολοι ειχαν ερθει, άκουσα πρωτα τον Σερνον να μιλαει

Σ-" Ειναι αλήθεια! Ναι! Το ηξερα! " ειπε με ενα τεράστιο χαμογελο!

Μ-" Απίστευτο! " ψιθύρισε η Μαρια και τα ματια της ηταν καρφωμενα στο μπουκαλι.

Α-" Πως θα απελευθέρωσουμε τις αναμνησεις " ρωτησε η Αλίκη.

Τοτε ειδα την Δημητρα, να χαμογελαει.

Ε-" Τι σκέφτεσαι;; " την ρώτησα, εβγαλε το σπαθι της, πηγε κοντα στο γυαλινο μπουκαλι, με κοιταξε και μιλησε

Δ-" Αυτο" ηταν το μονο που ειπε και με την λαβη του σπαθιου της, χτυπησε το μπουκαλι. Εγινε θρύψαλα! Το περιεχομενο απελευθερωθηκε! Ολο το δωματιο φωτιστηκε, απο την παρουσία των αναμνήσεων. Τοτε σιγα σιγα και μια μια αρχισαν να εξαφανιζονται! Οταν χαθηκε και η τελευταία βγηκαμε, απο το δωμάτιο, ακομα μαγεμενοι!

Ρ-"Το ενα μερος του σχεδιου πέτυχε, τωρα πως θα φυγουμε;;" ρωτησε η Ρανια.

Ε-"Αυτο ειναι μια πολυ καλη ερώτηση" ειπα, εφοσον δεν εχω ιδεα, για την απαντηση.

Τοτε ειδα τον Σερνον, να τεντωνει το ενα του αυτι

Σ-"Κάποιος ερχεται" μας ειπε και ολοι κοιταξαμε την τρυπα, πως θα την καλύψουμε;;!

Εγω, η Δημητρα, η Αλικη και η Ρανια μπηκαμε μπροστα στην τρυπα και την καλύψαμε.

Ενα πλασμα μαυροντυμενο και με κουκουλα, που καλυπτε το προσωπο του, πλησιασε το κελι μας.

Εβγαλε απο την τσεπη του, το κλειδί που είχα δώσει στην Λενθα. Το εβαλε στην κλειδαροτρυπα και το γυρισε.

Η πορτα με τα σκουριασμενα καγκελα ανοιξε και το πλασμα μας εκανε νοημα, να βγουμε γρηγορα εξω.

Και ετσι καναμε. Μολις βγήκαμε ρωτησα

Ε-"Ποιος εισαι "

Ενα ανατριχιαστικο γυναικειο γελιο ακουστηκε. Καθως εβγαζε την κουκούλα μιλησε

Λ-" Ο χειρότερος σου εφιαλτης" μου απαντησε η Λενθα και αποκαλυψε το προσωπο της.

Με ενα χτυπημα των δαχτύλων της, βρισκομασταν εξω, διπλα μας, αλλα μακρια μας, ηταν το καστρο.

Λ-"Πισω μου ειναι ο στρατος μου και με μια μου διαταγη, θα σας σκοτωσει! " ειπε ενθουσιασμενη και συνεχισε " Αυτο δεν θα πονεσει καθολου........ Εμενα! " ειπε και ξεσπασε σε γελια.

Κοιταξα πισω της, για να δω τι εχουμε να αντιμετωπισουμε και το θεαμα με γέμισε ελπίδες!

Τα μεγαλοσωμα πλασματα, αρχισαν να περνουν την αρχικη τους μορφη,

Ε-"Λενθα, γυρνα λιγο πισω σου" της ειπα με ενα χαμογελο.

Παραξενεμενη γυρισε. Οταν κοιταξε ξανα προς το μερος μας, το χαμογελο ειχε σβηστεί και τα αίσθημα του θυμού και της ταραχης, ηταν φανερα στο προσωπο της.

Μ-"Τι εγινε;;; Μας βγηκαν ξινα τα γελια! " ειπε η Μαρια και γελάσαμε

Λ-" Οχι, οχι, δεν γινεται!!! "ειπε κοιταζοντας κατω σαστισμενη

Σ-" ΟΛΑ - ΕΙΝΑΙ - ΔΥΝΑΤΑ" απαντησε ο Σερνον, τονίζοντας κάθε λέξη και κοιταζοντας την με ενα χαμογελο.

Δ-"Ααα! Και τωρα που το θυμήθηκα , εχω κατι να σου δωσω,θεώρησε το δωρακι απο ολους μας! " ειπε η Δημητρα, καθώς την πλησίαζε, επειτα την άρπαξε απο το μαλλι και της εδωσε μια γερη γονατια στο κεφαλι!

Πρέπει να εβαλε ολη της την δυναμη, γιατι η Λενθα επεσε κατω ξερη!

Ε-" Μου αρεσει, που χρησιμοποιείς πλουσιο λεξιλογιο και συνθεση πολυπλοκων αποψεων, για να αντιμετωπισεις τους αντιπάλους σου " της ειπα ειρωνικα

Δ-" Ναι καλα, πες καλυτερα οτι ήθελες να το κάνεις εσυ και σε πρόλαβα " μου ειπε και αρχίσαμε ολοι να γελαμε.
Κοιταξα τα πλάσματα, ειχαν επανέλθει πλήρως στην αρχικη τους κατασταση!

Σ-" Ελατε να την παμε στην ΕΞΟΡΙΑ " είπε ο Σερνον στα πλασματα, ολοι συμφωνησαν και το κανανε φανερο, με τις ζητωκραυγες τους.

Ηρθαν ολοι και τοτε ο Σερνον και ο Καπιελ πιασαν την Λενθα απο τα ποδια της και αρχισαν να την σερνουν. Γεματη περιέργεια τους ακολουθησα, το ιδιο κάνανε και τα παιδια.

Μετα απο 1-2 λεπτα φτασαμε μπροστα απο ενα πανύψηλο δέντρο, εμοιαζε με βελανιδιά και ειχε μια μεγαλη κουφαλα, στην οποια βαλανε την Λενθα........ Γιατι;;;;;;;

Η Λενθα αρχισε να ξυπναει, κοιταξε γυρω της σαστισμενη και μιλησε

Λ-"Δεν μπορειτε να μου το κάνετε αυτο........ Ειμαι....... Ειμαι"

Ε-"ΠΑΡΕΛΘΟΝ" της είπα τονιζοντας την λεξη.

Τοτε γυρισε και μας κοιταξε με μισος

Λ-"Δεν τελειώσαμε ακομα βρωμοπαιδα! " ειπε σχεδον γρυλιζοντας!

Σ-" Δωσε χαιρετίσματα στους εξοριστους " ειπε ο Σερνον και εκεινη την στιγμη, η κουφαλα εκλεισε αποτομα! Οταν ανοιξε ηταν αδεια.....

Εκεινη ακριβως την στιγμη, το σκοτεινό τοπιο αλλαξε και ολα γινανε όπως μας ειχε περιγράψει, καποτε ο Σερνον, φωτεινα!

"ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ" φωναξανε ολοι μαζί ενθουσιασμενοι!

Πηγα να μιλησω, αλλα το βλεμμα τους πάγωσε και γεμισε με φοβο, κοιταζαν επιμονα πισω μας και ετσι γυρισα, για να δω τι βλεπουνε.

Μια μαυρη μορφή ήταν πισω μας. Στραβοκαταπια και χαμογελασε. Τα δοντια που ανηκαν σε αυτο το αποκοσμο πλασμα, ηταν κιτρινα και σε κάποια σημεια μαυρα!

Ε-"Ποιος εισαι;; " ρωτησα και χαθηκε απο το οπτικό μας πεδιο!

ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥ... ΠΩΣ ΣΑΣ ΦΆΝΗΚΕ, ΑΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕ ΨΗΦΙΣΤΕ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ..... ΤΟ ΕΚΤΙΜΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΒΑΘΥΤΑΤΑ....... ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΩ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ......... ΤΑ ΛΕΜΕ ΑΓΑΠΕΣ ΜΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ....... ΦΙΛΑΚΙΑ.......... .')