Α-"Θα μεινεις να με κοιτας για πολυ ωρα;; ". Η αλήθεια ειναι πως ειχα μεινει να τον κοιταω, γιατι απορουσα, πως εγινε, απο ενα καλοσυνατο πλασμα, ενας αδίστακτος ανθρωπος;;;
Ε-"Σε κοιταω γιατι σκέφτομαι πως αν το βλεμμα μπορουσε να σκοτώσει, θα ησουν κατι παραπανω απο νεκρος! "Οσο και να ηθελα να μαθω τι εγινε, δεν πρόκειται να ξεχασω ουτε μια στιγμη, ολα οσα εκανε και θέλει να κανει! Εκεινος το μονο που εκανε ηταν να γελασει.
Α-"Με κανεις να γελαω με αυτα που λες"ειπε και συνέχισε να χαμογελάει
Ε-"Να σου φερω ενα καθρεφτη να δεις την φατσα σου; , θα ξεκαρδιστεις! "Του ειπα και ολοι λιγο πολυ γελασανε, μεχρι και τα τσιρακια του. Ενας μαλιστα μιλησε" Εχεις τσαγανο"μου ειπε και πηγε να χαμογελασει αλλά αμεσως σταματησε γιατι φωναξε ο Αλεξης "ΑΡΚΕΤΑ!" πρέπει να φωναξε με οση δυναμη ειχε γιατι με ξεκουφανε!
Ε-"Σιγα, μην σκισεις κανα καλσον" του ειπα γελώντας. Τωρα τα παιδιά ειχαν ξεκαρδιστει και οι δικοι του παλευαν να μην γελασουν.
Α-"Σιωπή ολοι σας! Δεν εισαι σε θεση να μιλας! "ειπε και ενω μας κοιτουσε ολους, στην τελευταία του πρόταση γουρλωσε και κοιταξε εμενα. Νομιζω οτι είναι ετοιμος να μου ορμηξει αλλα δεν πρόκειται να σταματησω. Θελω να τον φτασω στα όρια του, γιατι αμα ειναι θυμωμενος δεν θα μπορει να σκεφτεί λογικα ή τουλάχιστον έτσι λένε στις ταινίες, τωρα θα δω αμα αληθεύει. Και ετσι απαντησα σε αυτα που μας ειπε
Ε-"Δηλαδή αμα παω πιο κει θα ειναι καλύτερα;;! "του ειπα και πλεον τον εφτασα στα ορια του.
Μου ορμηξε και του εβαλα τρικλοποδια, καθως επεφτε μπορεσα να παρω το μαχαιρι απο την ζωνη που το έχει. Το εκρυψα στο μανίκι μου. Τα δυο αγορια που κρατουσαν την Ρανια την αφησαν και εσπευσαν να βοηθησουν τον Αλεξη. Τοτε βρηκα την ευκαιρία μου και εκοψα τα σκοινια που σφιγγαν τα χερια της.
Ρ-"Τι γινετε;; ποιοι είναι αυτοι;; τι θελουν απο εμάς;;; "τα ρωτησε ολα με μια ανασα
Ε-" Θα σου εξηγήσω, απλως οχι τωρα. Πήγαινε με τα παιδιά"της ειπα και εκεινη πήγε και αγκαλιασε τα κορίτσια.
Γυρισα να δω τι γινετε με τον Αλεξη. Ειχε σηκωθει και κοίταζε έξαλλος την εξέλιξη των πραγμάτων.
Ε-"Να κάνουμε το ιδιο με πριν για να φυγουμε! "ειπα και πηγαινα προς το μερος των φίλων μου. Παλι καλα καταλαβαν τι εννοούσα και αρχισαν να πιάνονται χερι χερι. Αφου ηρθα και εγω μιλησε η Μαρια" Στην ζούγκλα εκει που ειμασταν πριν" ειπε η Μαρία και συμφωνησαμε. Κλεισαμε τα ματια και αρχισαμε να νιωθουμε το ίδιο συναίσθημα με πριν, δηλαδη οτι τα ποδια μας αφηνουνε το έδαφος και πεταμε. Αλλα κατι μας προσγειωσε αποτομα, σαν να χτυπήθηκαμε με ενα τηγανι στο κεφαλι. Ναι καλα το φανταζεστε, 'Αουτς'!
Δ-"Τι στον ανεμο ηταν αυτο;!"ρωτησε η Δήμητρα πιανοντας το κεφάλι της.
Α-"Χαχαχα εισασταν πολυ αστείο θεαμα! Νομιζατε οτι θα σας αφηνα να φυγετε τοσο ευκολα! Εβαλα προστατευτικο ξορκι στο καραβι μου". Μας ειπε φανερα ικανοποιημενος. Και αυτο το προστατευτικο ξορκι τι υπουλο που ειναι, εχει στυλ 'είσοδος ελεύθερη,αλλα εξοδος μια τηγανια στο κεφαλι'
Ε-"Να σε ρωτησω, οταν εχει άπνοια, αντι για κουπια χρησιμοποιειτε σκουπόξυλα;!" ειπα καθώς σηκωνομουν απο το ξυλινο καταστρωμα.
Α-"Mike στο μπουντρούμι ολοι!"ειπε και ολοφάνερα προσπαθουσε να κρατησει την ψυχραιμία του. Μολις τελείωσε την προταση του, το αγορι που μου ειχε πει πως εχω τσαγανο, κατευθύνθηκε προς το μερος μας.
Μike-"Δημητρη, Αχιλλέα, Πετρο κυκλωστε τους! "ειπε και σε λιγο ημασταν περικυκλωμενοι απο τεσσερα οπλισμένα αγορια. Μπροστα μου ηταν ο
Mike. Ειναι ψηλος και εχει μελι ματια οπως επισης και καστανα μαλλια.Ακριβως διπλα μου ηταν η Αλικη, την οποια προσπαθησε να σπρώξει, αλλα εκεινη τον κλώτσησε στο καλαμι.
Α-"Μην τολμήσεις να με αγγιξεις ξανα"του ειπε θυμωμενα.
Μike-" Ok"ηταν το μονο που ειπε και εβγαλε το μαχαίρι του και το εβαλε στο λαιμο μου.
Mike-"Προχωρα! "της ειπε και εκεινη τον κοιταξε αγρια και προχωρησε, αφου δεν ηθελε να παθω κακο. Με το ζορι λοιπον πηγαμε ολοι στο μπουντρούμι.
Mike-" Να απολαύσετε την διαμονη σας εδω"ειπε ειρωνικα
Α-"Σου αρεσουν τα ταξίδια;;;" τον ρωτησε και ολοι απορησαμε.
Μike-"Ναι... "ειπε και περιμενε να συνεχίσει η Αλικη.
Α-" Εε τοτε αει στα τσακιδια! " του ειπε και γελάσαμε. Εκεινος δεν ηξερε τι να πει και εφυγε θυμωμενος, σαν το πενταχρονο που του παίρνεις το παιχνίδι.
Μ-" Τωρα τι θα κανουμε;;; "
Δ-" Τα μουτρα τους κιμα, ειναι μια πολυ ωραία ιδεα " ειπε και γελασαμε αλλα ολοι αυτο θελαμε να κανουμε.
Μαρκος-" Παντως οτι και να γίνει εγω θα σε προστατευσω" ειπε ο Μάρκος στην Μαρια και την πήρε αγκαλια. Ααα τι γλυκο! Λ-"Εδω ειναι η στιγμη που λες και εσυ οτι θα με προστατευσεις"ειπε η Λενα απευθυνόμενη στον Chris. Εκεινος της χαμογελασε πριν μιλησει.
C-"Δεν θα πω το ιδιο με τον Μαρκο, αλλα θα πω την αλήθεια, οτι δεν θα ήθελα να φυγω ουτε για ενα δευτερόλεπτο απο διπλα σου!" και την πηρε και αυτος αγκαλιά
Ααα και αυτο ηταν γλυκο!
Κοιταξα τωρα τον Μανο για να δω τι θα πει. Αλλα ο Μανος και η Δήμητρα ηταν ηδη αγκαλια. Αμφιβάλω αμα ειχαν παρει χαμπαρι τι γινεται γυρω τους. Το πολυ πολυ να εχουν καταλάβει οτι βρίσκονται στο μπουντρούμι.
Εγω η Αλικη και η Ρανια καθομασταν και τους χαζευαμε λες και βλεπαμε τηλεόραση, μονο τα ποπ κορν μας λειπανε. Εκεινη την στιγμη ακουστηκαν πατημασιες. Και ξαναβλέπω τον Μike. Ο οποιος ξεκλείδωσε και με κοιταξε λεγοντας ενα ξερο ακολουθα'με. Σηκωθηκα και τον κοιταξα και φυσικα δεν μπορεσα να κρατησω το στομα μου κλειστό.
Ε-"Ειναι κατι που λέγεται ευγένεια, τσάμπα ειναι μην την τσιγκουνευεσαι! "
Mike -" Σε λιγα λεπτα θα εχεις να αντιμετωπισεις χειρότερα προβλήματα απο την έλλειψη ευγένειας".

Τοτε οσο και αν δεν ηθελα, τον ακολουθησα και με πηγε στην καμπινα του Αλέξη. Την αναγνωρισα απο την πορτα. Ανοιξε την πορτα και με εσπρωξε μεσα και την εκλεισε απότομα . Εκει βρισκοταν ενας θυμωμενος Αλεξης.Γυρισε και με κοιταξε. Προσπαθωντας να συγκρατήσει τα νευρα του μιλησε
Α-"Τα βρηκατε τα σχεδια;; "
Ε-" Ναι...;;; "του ειπα απορημενη και περιμενα να συνεχίσει.
Α-" Αρα βρηκες και την φωτογραφία σου. Οποτε τωρα ξέρεις τι χρειάζομαι απο εσενα".
Ε-"Ναι την καρδιά μου "ειπα με απόλυτη απαθεια εφοσον θεωρουσα απολυτα φυσιολογικό, οτι για να μου την παρει, θα με σκοτώσει. Αλλα εκεινη την στιγμη που το ελεγα συνειδητοποιησα πως......... Δεν μπορει!!!
Α-" Ναι ακριβως αυτο που κατάλαβες. Το ειπες και μονη σου αυτο που θελω απο εσενα δεν μπορώ να το αρπαξω αλλα πρέπει να μου το δωσεις εσυ η ιδια".
Ε-"Πρεπει να σε ερωτευτω" ειπα σαστισμενη και το ελεγα πιο πολυ για να το ακουσω εγω. Ε-"Δεν μπορω να σε ερωτευτω" ειπα υπο την επήρεια του σοκ. Α-"Τοτε θα σε αναγκασω! " φώναξε ο Αλέξης και το σοκ αντικαταστηθηκε απο θυμο!
Ε-" Ναι τι να σου πω, ξεχειλίζεις απο γοητεια"του απαντησα με το ειρωνικό μου υφακι.
Δεν απαντησε παρα μονο πηγε προς το κρεβάτι του και καθισε με το πρόσωπο του αναμεσα στις παλαμες του. Ειχα λοιπον τον χρονο να κοιτάξω γυρω μου. Η καμπινα του ηταν ακαταστατη και το χρωμα που κυριαρχουσε ηταν το μαυρο.Το παράθυρο αν και μεγάλο δεν εφερνε πολυ φως μεσα γιατι καλυπτοταν απο μακριες μπορντο κουρτινες. Υστερα γυρισα να κοιταξω τον Αλεξη ο οποίος ειχε σηκωσει το βλεμμα του και με κοιταζε. Δεν μπορεσα να αντισταθω έπρεπε να τον ρωτησω.
Ε-"Γιατι θελεις να κατακτήσεις τον κοσμο;;; "τον ρωτησα καθως πηρα μια καρεκλα και καθησα μπροστά του.
Α-" Και ποιος δεν θα ηθελε;;" μου απαντησε με ενα βλεμμα που ελεγε'τι ερωτηση ηταν αυτη;'.
Ε-"Καποιος που ειναι ευτυχισμένος με αυτα που εχει ηδη"του απαντησα. Νομιζω πως ποτε δεν ημουν πιο σοβαρη στην ζωη μου.
Α-"Δεν υπαρχει αυτο το πραγμα, ευτυχία".
Ε-"Γιατι το λες αυτο;; "
Α-" Γιατι ο κοσμος ειναι ασχημος και αδυναμος "
Ειπε με μια απελπισμενη έκφραση .
Ε-"Οχι, αυτο που δεν υπαρχει ειναι οι ασχημοι και αδυναμοι άνθρωποι. Υπαρχουν μονο άνθρωποι που δεν γνωριζουν οτι ειναι ομορφοι και δυνατοι ή χρειάζονται κάποιον να τους το θυμησει". Ειπα και προσπαθησα να κοιταξω μεσα στα ματια του, για να καταλαβω τι αισθάνεται, αλλα δεν μπορουσα, κοιτουσε παντου γύρω του εκτος απο εμενα. Και ετσι του έπιασα το σαγόνι και του γυρισα το κεφάλι, ετσι ωστε τα βλεμματα μας να συναντηθούν.
Ε-"Πως "
Α-" Πως τι;;;;"
Ε-"Ξερεις τι εννοω "
Α-" Τι ακριβώς θες να σου πω!" ειπε και προσπάθησε να υψωσει την φωνη του αλλα με το ζορι έβγαινε σαν ψυθυρος.
Α-"Οτι προσπαθησα να βοηθήσω και με παγιδευσαν, οτι βρεθηκα αντιμετωπος με ολους γυρω μου την στιγμη που στα αλήθεια δεν ειχα κανει τίποτα, οτι μετα απο καποιο καιρο αμφέβαλλα και εγω ο ίδιος για τον εαυτο μου, οτι πλεον δεν ειχα κανένα σύμμαχο και παλευα με εμενα τον ιδιο. Αλλα ολα αυτα τα επαθα επειδή ημουν τοσο χαζος, που πιστεύα οτι για να νικησεις πρέπει να εμπιστεύεσαι και οχι να αρπαζεις. Χαρις αυτο το γεγονος ομως βρηκα τον πραγματικό μου εαυτο"ειπε και νομιζω οτι προσπαθούσε να πεισει τον εαυτο του.
Ε-"Εγω πιστευω πώς τον εθαψες"του απαντησα χαμηλοφωνα.
Α-"ΜΗΝ ΠΡΟΣΠΟΙΕΙΣΑΙ ΠΩΣ ΜΕ ΞΕΡΕΙΣ! "ειπε και πλεον ειχε βρει την δυναμη να φωνάζει.
Ε-" Το μόνο που θελω είναι να καταλαβω το γιατι εγινες ετσι" του απάντησα ψυχραιμα, δεν ξερω αμα θα μου πει αλλα σίγουρα δε θα μου ελεγε αμα αρχιζα να του φωναζω.
Α-"Γιατι αναγκαστηκα να γινω! Πιστευα οτι δεν θα λυγισω σε οποιαδήποτε κατασταση"
Ε-"Και τελικα εσπασες"
Α-"ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ ΑΠΟΨΗ"Αρχισε να φωνάζει σαν μανιακος.
Ε-"Ναι, αλλα για να μου φωνάζεις ετσι, σημαίνει οτι είναι και δικια σου"του ειπα απολυτα ψυχραιμη. Πραγματικα δεν εχω παραμείνει τοσο ηρεμη σε ολη μου την ζωη. Για λιγα λεπτα, δεν μιλαγαμε παρα μονο κοιταζομασταν στα ματια. Ειναι η πρωτη φορα που εβλεπα τα ματια του τοσο θλιμενα, φαινοταν απελπισμενος και κουρασμενος. Νομιζω πως ειναι η κατάλληλη στιγμη για να μιλησω.
Ε-"Ποιος επιλέγεις να εισαι".
Α-"Τι εννοείς;; "ειπε με τρεμαμενη φωνη
Ε-" Οι καταστασεις μας αναγκαζουν να βγαζουμε διαφορους εαυτους, ακομα και τον χειρότερο μας, αλλα το ποιοι ειμαστε δεν το διαμορφώνουν οι καταστάσεις αλλα οι επιλογές μας "
Α-" Δεν ειμαι υποχρεωμένος να σου απαντήσω! "
Ε-" Σε εμενα οχι, αλλα στον εαυτο σου ναι"
Α-"Τωρα ειναι πολυ αργα, ακομα και να θελω να αλλαξω, σε ποιον θα το ελεγα και θα με πιστευε! "μου ειπε και τωρα φαίνεται πιο απελπισμενος απο πριν.
Ε-" Η αλλαγή πανω σε ενα ανθρωπο δεν λέγεται με λογια, φαίνεται με πραξεις" του ειπα και ηθελα με καποιον τροπο να του δειξω οτι αμα αλλάξει δεν θα ειναι μονος, οτι τωρα είναι μονος. Τι να κανω;;;. Ααα να τον αγκαλιάσω ! Παίζει να ειναι η χειρότερη ιδεα που ειχα ποτε στην ζωη μου, αλλα καπως πρέπει να τον βοηθήσω, άλλωστε αποψη μου ειναι οτι τα λόγια πρέπει να συνοδεύονται απο πράξεις. Ετσι σηκώθηκα απο την καρεκλα και καθησα διπλα του. Τον κοιταξα για λιγο, γιατι ειχα πολλούς λογους να θεωρω αυτην την κινηση απαίσια ιδεα. Με εβγαλε απο τις σκέψεις μου η φωνη του.
Α-"Τι;;; "ειπε κοιτώντας με μια απορημένη εκφραση.
Ε-" Πότε ηταν η τελευταία φορα που αισθανθηκες καλοδεχουμενος, ποτε μιλησες τελευταία φορα σε ένα φιλο σου;;;"
Α-"Τοσο παλια που δεν μπορω να θυμηθω το συναίσθημα "ειπε κοιτωντας το πουθενα.
Τοτε πριν προλαβω να το μετανιωσω τον αγκαλιασα. Για λιγα δευτερόλεπτα δεν εκανε τιποτα και πηγα να τραβηχτω αλλα εκεινη ακριβως την στιγμη με αγκαλιασε.
Ε-" Τωρα θυμασε πως ηταν;;; " τον ρωτησα ελπιζοντας να τον εχω μεταπείσει και να γινει σιγα σιγα αυτος που μας είχε περιγράψει ο Μεγάλος Αδελφός.
Α-" Ισως να έχεις δικιο. Ευχαριστώ "Τι ειπε! Ακουσα καλα. Μα ειναι δυνατον να ηταν τοσο ευκολο;!
Ε-" Ειπες, πως πηγες να βοηθήσεις και σε παγιδευσαν, θες να μου πεις τι εγινε; "
Α-" Ηταν ενα κορίτσι στον κοσμο τον πνευματων..... για μισο... πως ηξερες για εμενα... δηλαδη οτι δεν ημουν παντα ετσι;;;; "
Ε-" Το ειδα σε οραμα " του ειπα ψεματα, γιατι ακομα δεν ξερω αν μπορω να τον εμπιστευτώ. Το μονο που ξερω ειναι οτι θα προσπαθήσω να τον βοηθησω.
Α-" Ααα, ειπα και εγω, μονο ενα ατομο θα μπορουσε να σου ειχε μιλήσει για εμενα, ο μοναδικος που ηθελε μεχρι την τελευταία στιγμη να βοηθήσει απλως δεν ειχε ιδεα πως, αλλα αυτο το ατομο αποκλείεται να βρίσκεται σε αυτον τον κοσμο!" ελεγε και εγω προσπαθουσα να μην τον κοιταξω με βλεμμα 'που να ξερες',και συνέχισε." Οπως ελεγα, ηταν μια ψυχη που το μονο που προκαλουσε ηταν καταστροφη, ηταν οπως το λεγαμε, χαμενη ψυχη. Δημιουργηθηκε για να κρατησει την ισορροπία, αναμεσα στο'καλο και το κακο'. Γιατι κανενας κοσμος, ειτε ειναι της υλοποίησης, ειτε της σκέψης, δεν υφίσταται χωρις την υπαρξη και των δυο. Με ειχαν προειδοποιείσει να μην ανακατευτω μαζι της, γιατι δεν πρόκειται να καταληξει καπου καλα, αλλα οταν μιλησα μαζί της θελησα να την βοηθησω γιατι ειχα καταλαβει ή μαλλον νομιζα πως ειχα καταλάβει οτι δεν ηταν πραγματικά κακια απλως χαμένη . Με τον καιρο την ερωτεύτηκα και τοτε ηταν που ανακαλυψα ποσο λαθος ημουν που την εμπιστευτηκα γιατι τοτε.... "ειπε και η φωνη του εσβησε και το βλεμμα του επεσε στο πατωμα.
Ε-" Τι;;; τι εγινε;;; "ρωτησα ανυπομονη να μαθω τι συνέβη.
Α-" Τοτε μου ειπε πως θα την καταστρεφαν, γιατι δεν μπορει να ερθει ένα τέτοιο πλασμα στον κόσμο της υλοποίησης,οτι ηταν πολυ επικίνδυνη για να περασει σε αυτον τον κόσμο.Την πιστεψα και ρωτησα τι θα μπορούσα να κανω, για να την βοηθήσω και εκεινη μου ειπε πως πρέπει να ανταλλάξουμε τις δικες της αναμνησεις, δηλαδη αυτο που ισοδυναμεί στον κοσμο των πνευματων με χαρακτηρα, με τις δικες μου, για να μπορούμε με να ειμαστε μαζι. Εγω, ελεγε ημουν πολυ δυνατος, για να τα καταφερω να ανατρεψω την κακια που ειχε ανατεθει σε εκείνη. Ετσι λοιπον την πιστεψα και την αφησα να παρει τις αναμνησεις μου. Πλεον μπορουσε να ερθει στον κοσμο της υλοποίησης και εγω αισθανομουν απαισια, αισθανομουν αδειος και οταν την κοιταξα και της ζητησα βοήθεια εκείνη απαντησε'δεν περιμενα να ειναι τοσο ευκολο σε ευχαριστώ και για να σου δειξω ποσο ευγνώμων ειμαι, θα σε αφησω να θυμάσαι ποιος ησουν 'και πραγματι θυμομουν ποιοι ηταν οι φιλοι μου, πως συμπεριφερομουν αλλα δεν αισθανομουν τιποτα το καλο πια. Ειχα χασει τον εαυτο μου. Και καπως ετσι θελησα να ερθω στον κοσμο της υλοποίησης και να παρω εκδίκηση δεν ξερω πως, ξερω οτι θα ηθελα να πονεσει οσο πονεσα εγω. Αμα γινόμουν ο κυρίαρχος των παντων θα αποδεικνυα, στον εαυτο μου οτι δεν ημουν τοσο αδυναμος οσο ειχα πιστεψει καποτε". Τελειώνοντας, γυρισε και με κοιταξε χαμογελώντας και επιτελους το χαμόγελο που αντικριζα δεν ηταν ουτε σπαστικο, ουτε ενα καμουφλάζ για τα πραγματικά του συναισθήματα, αλλα ηταν αληθινό. Και συνεχισε να μιλαει
Α-"Αλλα τελικα το μονο που χρειαζοταν ηταν να θυμηθω"ειπε και συνεχισε να χαμογελάει.
Ε-"Τοτε ηρθε η ωρα να γινουν καποιες αλλαγες! "του ειπα και αντπεδωσα το χαμόγελο. Το παραξενο ειναι ομως, πως το προσωπο του σκοτείνιασε.
Α-" Τι ειπες μολις τωρα;;; "ειπε και φαινοταν παρα πολυ ταραγμενος.
Ε-" Οτι ηρθε ο καιρος για καποιες αλλαγες "του απαντησα απορημένη για τον λογο που ειχε ταραχτει τοσο.Τον ακουσα να ψιθυρίζει στον εαυτό του 'αυτο ειχε πει και εκεινη'. Ωωχχ ελπιζω να μην εννοει την κοπελιά που τον εκανε ετσι γιατι πραγματικα την εκατσα! Γυρισε και με κοιταξε με μια εκφραση που εκανε φανερο τον θυμο και τον πονο. Ναι αυτη εννοουσε! Τελεια! Τι ηθελα και μιλησα!
Α-"ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΕΔΩ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΕΙΣ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙΣ! ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΘΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΤΟ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ! ΤΩΡΑ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΜΙΑ ΓΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΣ! "Ειπε εξαλος καθως ειχε σηκωθει όρθιος και ειχε παει στην αλλη μερια του δωματίου.
Ε-" Σκεψου λογικά,αμα ήμουν εκεινη δεν θα το ειχα πει αυτο, γιατι δεν θα ήθελα να με καταλαβεις"του ειπα μπας και συμαζεψω τα ασυμαζευτα!
Α-"Το θεμα ειναι οτι δεν θα θυμοσουν τιποτα απο τον κοσμο των πνευμάτων, αλλα εγω θυμάμαι τα πάντα! "Ειπε σχεδόν γρυλιζοντας, καθως τα πρόσωπα μας ηταν σε απόσταση αναπνοής. Ειχα φρικαρει και άμα ήταν αλήθεια;!
Ε-" Κοιτα..."ξεκινησα να πω αλλα με διέκοψαν τα θυμωμενα λογια του.
Α-"Τι ακριβώς δεν καταλαβες απο το φυγε απο εδω! "ειπε και μπορω να πω κρατιοταν να μην με αρπαξει απο τον λαιμο. Ετσι επειδη αποφασισα πως τον θελω τον λαιμο,χωρις αλλη κουβεντα σηκωθηκα και εφυγα.

Εξω απο την πορτα με περιμενε ο Mike ο οποιος με αρπαξε απο το μπράτσο και με οδηγησε στο γνωστο μπουντρούμι.
Δ-"Πως εισαι;; "με ρωτησε η Δήμητρα που ηρθε και με αγκαλισε.
Ε-" Προς μεγαλη μου έκπληξη, ζωντανη και ολοκληρη! "ειπα και προσπαθησα να χαμογελασω αλλα μαλλον δεν το εκανα καλα γιατι το επομενο πραγμα που ειπε η Δήμητρα ηταν
Δ-" Τι εγινε;;; , τι σου είπε;;;; , να τον δεσω κομπο;;;!!! "
Ε-" Νομιζω οτι εχω κατι σημαντικο να σας πω"

Αγαπες μου, καταρχην ελπιζω να μην βαρεθηκατε οσο δεν παιρνει γιατί σε αυτο το κεφάλαιο δεν υπήρχε καθολου περιπέτεια αλλα υποσχομαι να μην υπαρχουν πολλα τέτοια. Και να πω και το κλασικο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩ που διαβάζετε την ιστορία μου και σας αγαπω πολυυυυυ. Να περνατε καλααααααααα οτι και αν κανετε........