ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14 (συνέχεια προηγούμενου)

Αν μπορείς κοίταξε τον φόβο κατάματα και ο φόβος θα φοβηθεί και θα φύγει.

Νίκος Καζαντζάκης

Διάβαζε και ξανα διάβαζε το μύνημα για αρκετή ώρα προσπαθώντας να συνειδητοποιησει τι ακριβώς έγραφε

Ηταν εκείνος; ο πατριός της Σοφίας;

Γιατί ομως;τι ήθελε; τωρα που η Σοφια ήταν μακριά δεν είχε να φοβηθεί τίποτα.Εκείνη ήταν σε πιο δύσκολη θέση, έπρεπε να προσέχει και για το μωράκι της.

Εκτος αυτού που βρήκε τον δικό της αριθμό;όλα ήταν τοσο περίεργα. Κάποιος τις κυνηγούσε.Λογικά θα υπήρχε πιο σοβαρός λόγος.Γιατί είχε επιστρέψει μετα απο τοσα χρόνια;Τι ήθελε απο την Βασιλική;Ολα αυτά συνεχώς την μπέρδευαν.Ηταν τόσα πολλά που νόμιζε πως από στιγμή σε στιγμή θα τρελαινοταν

Σηκώθηκε αποφασιστικά απο το κρεβάτι της.Δεν έπρεπε να το κρατήσει κρυφό απο τον Βίκτωρα αλλά απο την άλλη δεν ήθελε να τον τρομάξει στην μέση της νύχτας. Με τις σκέψεις της και το δίλημμα αν του το έλεγε χωρίς να το καταλάβει είχε φτάσει ηδη έξω απο την πόρτα του

Σαν το κατάλαβε ο Βίκτωρας,μια αίσθηση πως ήταν το τριαντάφυλλο του εξω,σηκώθηκε και με γοργά βήματα έφτασε στην πόρτα ανοίγοντας την

«τριανταφυλλακι;τι κανεις τέτοια ώρα εδω;» την ρώτησε ξαφνιασμένος, ήταν χαμένη στις σκέψεις της που τρόμαξε για ακομα μια φορα που τον είδε
Παραμιλουσε απο μεσα της με τον Βίκτωρα να μην καταλαβαίνει ώσπου χρειάστηκε να την ακινητοποιήσει ανάμεσα σε εκείνον και τον τοίχο

«τριανταφυλλακι ηρέμησε και μιλα μου καθαρά» έπιασε το πρόσωπο της στις παλάμες του και την έφερε κοντά του «κοίταξε με και μίλα»

Η Βασιλική ένιωθε να ασφυκτιά.Είχε κουράσει το μυαλό της και αγχωθεί σε υπερβολικό επίπεδο που δύσκολα μπορούσε να αναπνεύσει.Ο αέρας έβγαινε δύσκολα,νόμιζε πως θα έχανε τις αισθήσεις της και το σκοτάδι ήταν έτοιμο να την τραβήξει κοντά του

Το κέρατο μου... Τον άκουσε να φωνάζει προτού τα χείλη του ενωθούν με τα δικα της σε ενα έντονο φιλί

Εκεί μέσα στην αγρια νύχτα δυο ψυχές που καλούνταν να αντιμετωπίσουν νέους δαίμονες έδιναν ένα φιλί σταθμό για την συνέχεια

Διέκοψε την επαφή τους με δυσκολία. Το δικό της φιλί αποτελούσε πλέον την πνοή του. Η Βασιλική είχε κλειστά ακόμα τα μάτια της,ακούμπησε το κεφάλι της πίσω στον τοίχο στην προσπάθεια της να ξανα βρει την ανασα της.Ο Βίκτωρας χάιδεψε απαλά τα μαλλιά της και έπειτα το χέρι του κατευθύνθηκε προς το μάγουλο της

«τι έγινε τριαντάφυλλο μου;» ρώτησε μόλις την είδε να ανοίγει τα μάτια της και να καρφώνει το βλέμμα της στο δικό του.

«πήγαινε με να ξαπλώσω σε παρακαλώ» ήταν το μόνο που του είπε δεν είχε δύναμη να του μιλήσει για το μήνυμα...αισθάνονταν αδύναμη,μια έντονη δυσφορία

Δεν ειχε δύναμη για τίποτα...μπορεί να είχε παει με σκοπό να του μιλήσει μα δεν άντεχε

«πάμε» πήρε το χέρι της φέρνοντας την κοντά του, φυσικα και δεν σκέφτηκε ουτε λεπτό να την παει στο δωμάτιο της.Την βοήθησε να ξαπλώσει στο κρεβάτι του,
ακολούθησε και εκείνος με την σειρά του «μπορείς...μπορείς να με αγκαλιάσεις;» η δική του αγκαλιά το φάρμακο της

Ο Βίκτωρας τύλιξε τα χέρια του γύρω της κολλώντας την πάνω του με την πλάτη της να ακουμπά στο στήθος του.Εκλεισε τα μάτια της και απαίτησε απο τον εαυτό της να κοιμηθεί.Να ξεχάσει έστω και λιγο όσα συμβαίνουν
Ο Βίκτωρας την κοιτούσε όμως ανήσυχος.Αισθανόταν πως το τριαντάφυλλο του δεν ήταν καλά.Απο την στιγμή που το κινητό της χτύπησε στο σπίτι του Ιάσονα μαραζωσε.
Εδειχνε χαμένη μα περισσότερο φοβισμένη.Τότε μια ιδεα καρφώθηκε στο μυαλό του ελπίζοντας πως έκανε λαθος.

Σηκώθηκε απότομα όρθιος. Για μια στιγμή νόμιζε πως την ξύπνησε ευτυχώς ομως,για καλη του τυχη το τριανταφυλλακι του κοιμόταν ακόμα. Αυτό που θα έκανε ήξερε πως ήταν αντίθετο με τις αρχές του αλλα δεν μπορούσε να μην το επιχειρήσει. Ειδικα αν πρόκειται για την ασφάλεια της

Μπήκε στο δωμάτιο της, όλα ήταν τακτοποιημένα.Με το βλέμμα του έψαξε τριγύρω και μολις βρηκε αυτό που ήθελε ευχαρίστησε την τύχη του, μεσα του ήλπιζε να κανει λάθος και να μην ήταν αυτό που σκεφτόταν

Είχε στα χέρια του το κινητό της. Ηξερε οτι ήταν λαθος,αλλά αφορούσε την ασφάλεια της.Ανοιξέ τα μυνήματα και τότε δυστυχώς είδε τον 'εφιάλτη'

Ερχομαι για σενα

Και τώρα;και τώρα τι θα έκανε;

Ο κλοιός είχε αρχίσει να στενεύει. Το κακό απειλούσε και ενα δυνατό αίσθημα φόβου είχε καρφωθεί για πρώτη φορα στην καρδιά του

Ενιωσε θυμό την ωρα που διάβασε το μύνημα.Το καταραμένο αυτό μύνημα που ήθελε να ταράξει τις ισορροπίες
Οι φλέβες με το έντονο μοβ χρώμα διαγράφονταν πάνω του έντονα. Γρυλισε σαν λυσσασμένο λιοντάρι έτοιμο για επίθεση,τα χέρια του σχημάτισαν μπουνιές και γρήγορα βρέθηκαν πάνω στον τοίχο με δύναμη.Λες και όλο το μίσος,ολος εκείνος ο θυμός που κατοικούσε μεσα του ήθελε να βγει,να το ακούσουν ολοι και το κακό να ετοιμαστεί

Εύκολα έχανε την υπομονή του.Ηταν έτοιμος να μετατραπεί σε άγριο θεριό, η οργή του τον έκανε έτσι

«θα σε βρω μπάσταρδε και θα μου το πληρώσεις. Θα δε βρω» ενα ακομα χτύπημα,δεν ένιωθε πόνο.Τοσα χρόνια μετα τον χαμό της αδερφής του και ολα όσα εκείνα είχε αναγκαστεί να περάσει μικρός είχε αποκτήσει ανοσία στον πόνο...Μεσα του κρατούσε θυμό.... Πολυ θυμό.

Οταν θα ερχόταν η στιγμή να τον δείξει το κακό θα μετάνιωνε χίλιες φορές που τόλμησε να ρίξει για ακομα μια φορά τα δίχτυα του

Χίλιες φορές....

Και θα εύχεται να μην το είχε κανει ποτε.Γιατί ο Βίκτωρας προστατεύει εκείνους που αγαπά και ανα πάσα στιγμή μπορεί να ξεχάσει αρχες, ήθος και υπομονή.Για εκείνους που αγαπά θα πούλαγε μέχρι και την ψυχή του στο διάβολο.

Το είχε κανει μια φορά,εύκολα θα το ξανα έκανε...Πολυ εύκολα...

Ισως η ψυχή του να ανήκε ήδη εκεί..

Εμαθε για το μήνυμα ο Βίκτωρας μας. Ενα φιλάκι. Ενα μήνυματακι και κατι στο τελος που ισως μας παραπέμπει στο παρελθόν του Βίκτωρα;

Τι λετε θέλετε να το μάθετε;

Σχολια και αστέρια για τον Βίκτωρα,τέτοιο παλικάρι!