ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20

Η αγάπη είναι μια φωτιά που ποτέ δεν ξέρεις αν θα ζεστάνει τη καρδιά σου ή θα σου κάψει το σπίτι. 

Joan Crawford

Ο εχθρός δεν σε ρωτά πότε θα θελήσει να σπείρει το κακό. Πετάει τις βόμβες και κρύβεται για να χαρεί μόνος την επιτυχία του

Κάθεται σε μια γωνία και παρατηρεί τον πόνο και την θλίψη στα πρόσωπα εκείνων που θέλησε να κάνει κακό

Γιατι; γιατι όταν τα πράγματα πανε καλά ολα στο τελος ανατρέπονται;

Γιατι;

Είχαν περάσει δύο μέρες!Η Βασιλική είχε βγει απο το νοσοκομείο και γυρίσει σπίτι του Βίκτωρα.Τις τελευταίες ωρες όμως είχε ενα ανεξήγητο προαίσθημα.Ενιωθε ενα βαρος στο σημείο της καρδιάς.Εκλεινε τα μάτια και προσευχόταν ο θεος να την βοηθήσει και να τους εχει όλους καλά.

Σημερα ηταν η μέρα που θα επέστρεφε και η Σοφια για το ραντεβού της με την γυναικολόγο της.
Θα έμπαινε στο πέμπτο μήνα της κύησης και επιτέλους θα μάθαιναν το φύλο του παιδιού.

«τι σκέφτεσαι;» ήταν με τον φίλο της, ο Βίκτωρας στην σχολή και εκείνη μαζι με τον Παύλο σπίτι.Ηθελε να εξηγήσει στον φίλο της την κατάσταση,μα εκείνος την ήξερε ηδη μιας και ο Βίκτωρας του είχε μιλήσει.Επρεπε να ήταν ιδιαίτερα προσεκτικοί!

«δεν ξερω αλλα απο το πρωί έχω ενα κακο προαίσθημα και νομίζω εχεις μάθει πως καθε φορα που νιώθω ετσι κατι γίνεται» ήταν ειλικρινής με τον Παύλο.Ο ιδιος έβλεπε την ανησυχία που καθρεφτιζοταν τοσο έντονα στα μάτια της

«Βασιλική!» έπιασε το χέρι της χαμογελώντας ενθαρρυντικά, ήθελε να την κανει να αισθανθεί άνετα «βγάλε απο το μυαλό σου κάθε αρνητικη σκέψη.Ολόκληρο τραμπούκο έχεις να σε προσέχει»την πείραξε θέλοντας να ελαφρύνει το βαρύ κλίμα που είχε δημιουργηθεί

«Παύλο μην αρχίσεις να λες ανοησίες» τον διέκοψε κουνώντας το χέρι της, δείγμα πως δεν επιθυμούσε να ακούσει τα σχόλια του για την σχέση της με τον Βίκτωρα. Ναι μεν την πείραζε αλλά δεν είχε καμία διάθεση για αστεία. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο φοβόταν. Φοβόταν πολυ και έντονα!

«γιατί άδικο εχω;τοσες μερες δεν σε έχει αφήσει μόνη σου άσε που σε έχει στρώσει για τα καλά.Ουτε παράπονο δεν σε αφήνει να κάνεις...» δεν άντεξε, ένα μαξιλάρι προσγειώθηκε στο κεφάλι του

Ανόητε... Σιγο ψιθύρισε κοιτάζοντας τον με μισό μάτι

Το γέλιο της δεν άργησε να ακουστεί στο δωμάτιο.Τα μάτια της έδειχναν την ευτυχία καθε φορά που αναφερόταν το όνομα του. Απο την στιγμή που ήταν μαζί με τον Βίκτωρα η συμπεριφορά της είχε βελτιωθεί. Σκεφτόταν σπάνια το παρελθόν ή τις ανασφάλειες της. Ο Βίκτωρας την έκανε να νιώθει ξεχωριστή. Μαζι προσπαθούσαν να γνωρίσουν νεες πτυχες του χαρακτήρα της ή να διορθώσουν τους φόβους και τις ανασφάλειες που είχαν γεννηθεί μετα την προδοσία του Λάμπρου

«σε έχει αλλάξει Βασιλική!Χαμογελάς. Δεν ειναι μονο το χαμόγελο που έχεις χαραγμένο στα χείλη σου αλλά ειναι τα μάτια σου ή ακόμα και το χαμόγελο που έχεις μεσα στην καρδιά.Γιατί πίστεψε με μέχρι και η καρδιά σου χαμογελάει οταν είσαι μαζί του!»

Η Βασιλική άκουγε προσεχτικά αυτά που της έλεγε ο φίλος της.Το έβλεπε και εκείνη πως ο Βίκτωρας την είχε επηρεάσει θετικά. Ακόμα και μεσα απο την ζήλεια μπορούσε να καταλάβει πόσο τον ήθελε. Εκείνες τις μερες που έβλεπε την Λίλυ να του τρίβεται ήθελε να την ξεμαλλιασει, ο Βίκτωρας ομως της το είχε κανει ξεκάθαρο πως δεν είχε να φοβηθεί τίποτα.

Τι και αν ολες οι γυναίκες προσπαθούσαν να τον κερδίσουν; Εκείνος είχε δώσει καρδιά και μυαλό σε εκείνη.Την Βασιλική αγαπούσε. Το τριανταφυλλακι του..

Ο φίλος της θα έμενε και άλλο μαζι της αν δεν τον καλούσαν στο ιατρείο, αναγκαστικά χρειαζόταν να φύγει
Ενημέρωσε τον Βίκτωρα πως θα έφευγε για να έχει το νου του.

«να προσέχεις μικρή.Ο τραμπούκος σου θα έρθει σε λιγο» γέλασε για ακομα μια φορά

«Παύλο!» εισέπραξε ενα ακόμα δολοφονικό βλέμμα απο εκείνη.Την αγκάλιασε σφιχτά και αφου της ζήτησε να κλειδώσει την πόρτα έφυγε

Ποιος να φανταζόταν πως οση ωρα ήταν ο Παύλος στο σπίτι με την Βασιλική εκει εξω καποιος τους παρακολουθούσε.Φορούσε μια μαύρη κουκούλα,ντυμενος στα μαύρα δύσκολα αντιληπτός.Μολις τον είδε να βγαίνει απο το σπίτι χαμογέλασε σαρδονια.

Ο Παύλος κατευθυνόταν προς το αυτοκίνητο του όταν αισθάνθηκε κάποιον πίσω του.Κράτησε την ψυχραιμία του,είδε την σκιά να τον πλησιάζει δίχως να καταφέρει να αντιδράσει ένας οξύς πόνος τον διαπέρασε,τον είχε χτυπήσει στο κεφάλι.Πέταξε το σίδερο στο κρύο δάπεδο και τον κράτησε πάνω του
Χωρίς να γίνει αντιληπτός απο κανέναν τον έβαλε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου του,ο Παύλος είχε χάσει της αισθήσεις του.Αναψε την μηχανή και ξεκίνησε το αυτοκίνητο με τον Παύλο αναίσθητο και το κακό να παίρνει τα ηνία....

Ο Βίκτωρας δεν άργησε πολυ μέχρι να γυρίσει.Την βρήκε να κοιμάται στον καναπέ τυλιγμένη με μια ροζ κουβέρτα.Χαμογέλασε γλυκά στην εικόνα της.Κάθισε προσεχτικά δίπλα της,άφησε ενα απαλό φιλί στο μέτωπο της και την ένιωσε να ανοίγει τα μάτια της

«ήρθες» διαπίστωσε ενώ ενα γλυκό χασμουρητό βγήκε απο τα χείλη της
«τι κανεις;» τον ρώτησε, ανασηκωθηκε καλύτερα στην θέση της καθώς το χέρι της χάιδεψε το μάγουλο του φιλωντας το παράλληλα

«μου έλειψες!Μου έλειψε το ζηλιαρικο βλέμμα σου κάθε φορα που βλέπεις την Λίλυ να είναι κοντά μου» επίτηδες της είπε, ήξερε πως σε αυτο το θέμα μπορούσε να γίνει αγριογατα, του αρεσε να την πειράζει

«Βίκτωρα!» τον προειδοποιησε πριν συνεχίσει,τον είδε να σηκώνει τα χέρια του ψηλα ένδειξη πως παραδίνεται «μίλησες με τον Πέτρο; ήρθαν;»

«Ναι!Πήγαν στο γιατρό.Το βράδυ τους είπα να έρθουν εδώ μαζι με τον αδερφό σου και την Μελίνα»

«Ωραία καλα έκανες!» απάντησέ χαμογελώντας πλατιά.Ο Βίκτωρας ενωσε τα χείλη τους λέγοντας της πως θα πήγαινε για ενα μπάνιο.Δίχως να το περιμένει την πηρε στην αγκαλιά του «μαζι θα κάνουμε» κλείνοντας της το μάτι,της είπε.Η Βασιλική γέλασε και πιάστηκε καλύτερα πάνω του

Τα ρούχα γρήγορα έπεσαν στο πάτωμα.Στην θεα του γυμνού του σώματος έμεινε να τον παρατηρεί σαν την πρώτη φορά.Ποτε δεν θα το χορταινε.Μπήκαν μαζι στην ντουζιέρα,το ζεστό νερο έπεσε πάνω στα κορμιά τους ενώ τα χείλη του ενώθηκαν σε ενα γλυκό μα συνάμα παθιασμένο φιλί

Τα χέρια του τυλίχτηκαν γύρω απο την λεπτή της μέση πιέζοντας την πάνω του.Η παλάμη της διέσχισε μια διαδρομή ξεκινώντας απο τον λαιμό του έως και το στήθος του όπου φίλησε τρυφερά.

Την βοήθησε να τυλίξει τα πόδια της γύρω του,η πλάτη της ακούμπησε στα κρύα πλακάκια καθώς την φίλησε τον αισθάνθηκε μέσα της.Μια κόφτη ανασα βγήκε από τα χείλη της

Η ένωση τους μοναδική...

Τα χείλη του άφηναν το στίγμα τους παντού.Σημάδια που θα δήλωναν πως η Βασιλική ήταν δική του και μόνο.
Γινόταν άλλοτε άγριος και άλλοτε αχόρταγος,ηθελε να γευτεί την γυναίκα που έκανε καρδια μυαλό και σώμα να παραδίνονται στην θέα της.Τα χείλη του δεν σταμάτησαν να γεύονται αχόρταγα τα δικά της....

Εκρηξή συναισθημάτων. Εκρηξη παθιασμένου έρωτα...

Μια έκρηξη αγάπης πριν το κακό απλώσει τα δίχτυα του και γίνει η αιτία του πόνου αυτών και όλων των ηρώων!

8_πριν_το_τέλος