ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22

Η ζωή είναι μια παρατεταμένη απώλεια όλων όσα αγαπάμε.

Βίκτωρ Ουγκό

Οι ωρες κυλούσαν σαν νερό.Κανεις απο τους δυο όμως δεν είχε επιστρέψει.Ο Ιάσονας με τον Πέτρο έφτασαν στο διαμέρισμα του Παύλου φανερά ανήσυχοι.Βρήκαν την πόρτα ανοιχτή.Μπηκαν μέσα,ειδαν τον Βίκτωρα πεσμένο στο πάτωμα ενώ τον Παύλο αναίσθητο και δεμένο στην καρέκλα

Γαμωτο... έβρισε,ο Πετρος ανέλαβε μα συνεφέρει τον Παύλο και εκείνος τον Βίκτωρα

Η σφαίρα είχε περάσει ευτυχώς ξυστά απο τον ώμο του.Αφου κατάφεραν να τους συνεφερουν τους έδωσαν λιγο χρόνο να εξηγήσουν τι είχε γινει. Είδαν τον Βίκτωρα σε έξαλλη κατάσταση να σπαει οτι έβρισκε μπροστά του «την πήρε το κάθαρμα. Μπροστά στα μάτια μου...την τρέλα μου» δεν τον ένοιαζε η γρατζουνιά στον ώμο του,ο πόνος που ένιωθε απο το τσούξιμο.Για το μόνο που νοιαζόταν ήταν πως το κάθαρμα είχε πάρει το τριαντάφυλλο του..

Η κατάσταση ειχε ξεφύγει.Ο Ιάσονας θόλωσε αλλα κατάφερε να πάρει τον Μιχάλη για να τον ενημερώσει.Ο Παύλος θα χρειαζόταν να δώσει κατάθεση και να πει οτι ήξερε.Εκείνη την μερα που τον άρπαξε εξω απο το σπίτι του Βίκτωρα ακουσε να λεει κατι για εκδίκηση οπως ειπε και στον ίδιο τον Βίκτωρα

«εκδίκηση;» δεν μπορούσαν να καταλάβουν.

Ποιος ήθελε εκδίκηση από την στιγμή που ολοι οι εχθροί είχαν βγει από την μέση;Πως μπορούσε να συνδέεται ο πατριός της Σοφίας με την Βασιλική

Τι γινόταν; μήπως δεν τους είχαν υπολογίσει ολους;

Δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να αλλάξουν την κατάσταση.Ο Παύλος έπρεπε να παει στο νοσοκομείο, το ίδιο και ο Βίκτωρας,ο οποίος φυσικά και δεν δέχτηκε «καλα είμαι» απάντησε μονολεκτικά.Δεν ήθελε να πάει στο νοσοκομείο,ήθελε μόνο εκείνη.Τον είχε αφήσει να την πάρει...Είχε επιτρέψει σε αυτο το κάθαρμα να πάρει την Βασιλική

Που εισαι τριανταφυλλακι; σκεφτόταν προσπαθώντας να κρατήσει τον ευατό του απο το να ξεσπάσει ξανα και ξανά

Την ίδια στιγμή τα κορίτσια βρίσκονταν στο σπίτι. Η Σοφία είχε αποκοιμηθεί αλλά η Μελίνα δεν μπορούσε. Το ένιωθε πως κάτι κακο τους είχε συμβεί. Οι φόβοι της επιβεβαιώθηκαν οταν τους είδε να μπαίνουν μέσα χωρις την Βασιλική. Κεφάλια σκυμμένα, καρδιές διαλυμένες και τρεις άντρες έτοιμοι να καταρρεύσουν

Ο Πέτρος ανέβηκε γρήγορα στο δωμάτιο όπου κοιμόταν η μέλλουσα γυναίκα του. Δεν τον ένοιαζε που κοιμόταν,την αγκάλιασε σφιχτά ψιθυρίζοντας λόγια αγάπης. Είχε φοβηθεί. Ο πατριός της είχε καταφέρει να αρπάξει την Βασιλική.
Τι και αν ήταν η Σοφία στην θέση της;
Τι θα έκανε τοτε;

Στο σαλόνι η Μελίνα τους κοιτούσε έντρομη. Είδε τον Ιάσονα να κάθεται αμίλητος στον καναπέ κλείνοντας το πρόσωπο του μεσα στις δυο μεγάλες του παλάμες «την πήρε Μελίνα... Πηρε την αδερφή μου!» ψέλλισε, ενα δάκρυ κύλισε στο μάγουλο του, ενα δάκρυ που σύντομα δεν θα αργουσε να γίνει μια θύελλα απο δάκρυα. Δάκρυα γιατί η αδερφή του βρισκόταν στα χέρια ενος αδίστακτου ανθρώπου και κανεις δεν φανταζόταν τι θα μπορούσε να της κάνει...

Η Μελίνα χωρίς να μιλήσει,τον πλησίασε γονατιζοντας μπροστά του. Αγγιξε τις παλάμες του και κατέβασε κάτω τα χέρια του.Εφερε τα ζεστά της χείλη κοντά στα δικά του.Κλείνοντας τα μάτια ψιθύρισε λόγια ενθαρρυντικά.

Ο Βίκτωρας έφυγε απο κοντά τους, αφήνοντας τους μόνους.Ανοιξε την πόρτα για να βγεί εξω στην αυλή.
Πέταξε με μανία το δερμάτινο τζάκετ του στο πάτωμα,το κλώτσησε μακριά ενώ μια επιθυμία να σπάσει οτι έβρισκε μπροστά του γεννήθηκε μεσα του,ξανα.Δεν άντεξε για πολυ.

Η εικόνα της να την αγγίζει εκείνος, να πιέζει το μαχαίρι στο λαιμό της δεν μπορούσε να φύγει απο το μυαλό του. Τον έκανε να τρελαίνεται.Είχε θολώσει απο τον θυμό που είχε συσσωρευτεί μεσα στα σωθικά του.
Τον έκαιγε σαν το τσιγάρο.Σαν λάβα καυτή,σαν εκείνη του ηφαιστείου που ειναι έτοιμη να σε κάψει μετά απο την έκρηξη!

Τα γόνατα του δεν τον κράτησαν για πολυ.Είχε κουραστεί να παλεύει.Το κρυο δάπεδο τον συνάντησε ύστερα απο λίγα λεπτά.Οι ανάσες του βαριες, με δυσκολία έβγαιναν.

Εκλεισε τα μάτια ώσπου αισθάνθηκε ενα απαλό άγγιγμά πάνω του.Η Μελίνα δίχως προειδοποίηση τύλιξε τα χέρια της γύρω από τους ώμους του προσπαθώντας να καταλαγιάσει το αγριεμένο θηρίο.Ενα θηρίο που στην προκειμένη περίπτωση πονούσε...

«τον άφησα να φύγει.Την είχε μπροστά μου,την άγγιζε,τόλμησε να απλώσει το μαχαίρι του πάνω της.
Το διασκεδαζε ωπου με πυροβόλησε
έχασα τις αισθήσεις μου μαζι και εκείνη» αποκρίθηκε σαν μικρό παιδί που έδινε εξηγήσεις για μια ατασθαλία του..

Ετσι ήταν ο Βίκτωρας σκληρός απέξω, μα μεσα του πόλεμος συναισθημάτων γινόταν..

«δεν φταις εσύ γλυκέ μου!ήταν να γίνει.Τωρα πρέπει να ενωθούμε για να βρούμε την Βασιλική μας.Μην το αφήσεις να σε πάρει απο κατω» τον ανάγκασε με τον αντίχειρα της να την κοιτάξει «το τριανταφυλλακι μας χρειάζεται!» συμπλήρωσε χαμογελώντας λυπημένα

Μας χρειάζεται...

Θα σε βρώ μωρό μου... Θα σε βρώ...

Θα ειχαν περάσει λιγες ωρες απο την απαγωγή της Βασιλικής.Ο Παύλος ηταν στο νοσοκομείο όπου θα νοσηλευόταν για αρκετές μερες μιας και είχε χτυπήματα όχι μόνο στο κεφάλι αλλά και στα πλευρά.Οι άντρες με την Μελινα βρίσκονταν στο σαλόνι ακόμα όταν το τηλέφωνο άρχισε να χτυπά...

Ο Βίκτωρας σηκώθηκε με μιας για να το σηκώσει.Ηξερε πως θα ήταν αυτός! «παρακαλώ» απάντησε οσο πιο ψυχραιμα γινόταν

«βοήθεια.... Βοήθεια....» ήταν η φωνή της,δεν ακουγόταν πολύ καθαρά ξαφνικά ομως διακόπηκε...

«αρκετα!» ακούστηκε κάποιος να λέει, προφανώς εκείνος της πήρε το τηλέφωνο «τον Ιάσονα θέλω» συμπλήρωσε βρίζοντας

Ο Βίκτωρας τον κοίταξε κανονταςτου νόημα πως ήθελε εκείνον,δεν έφερε αντίρρηση,εδωσε το τηλέφωνο στον Ιάσονα με γρήγορες κινήσεις «τι θες;ποιος εισαι;» έβαλε αμέσως ανοιχτή ακρόαση με την σειρά του

«ηρεμα λιονταράκι.Ακομα δεν αρχίσαμε.Δεν θα μαθεις ακομα ποιος ειμαι αλλα...τι θέλω ναι» εκανε μια μικρή παύση ενω το γέλιο του ακούστηκε μεσα απο την γραμμή
«εκδίκηση θέλω μικρέ.Θυμήσου τι έκανες.Γιατί το καργιολακι η αδερφή σου θα την πληρώσει,δεν θα την αφήσω για πολυ.Ηδη σκέφτομαι τι θα της κάνω...»

Στο άκουσμα αυτών των λέξεων ο Βίκτωρας θόλωσε ακομα περισσότερο.Εχασε έστω και αυτή την λιγη ψυχραιμία που είχε.Αρπαξε το τηλέφωνο μεσα απο τα χέρια του και άρχισε να τον απειλεί «ετσι και πειράξεις έστω και μια τρίχα της θα σε σκίσω»

«ηρεμα Καζανόβα το κοριτσάκι θα περασει μια χαρα μαζί μου.Σύντομα θα έχετε νεα μας.Και μην το ξεχάσω,η γλυκιά μου κόρη δεν μου την γλυτώνει...» με αυτό έκλεισε το τηλέφωνο

Την τρέλα μου..Φώναξε νευριασμένα καθώς χτύπησε με δύναμή το τηλέφωνο πάνω στο τραπέζι,το οποίο δεν άργησε να σπάσει

Μια αμήχανη νεκρική σιωπή επικράτησε.Με το τηλεφώνημα αυτο κανεις τους δεν ηταν έτοιμος «Πέτρο;» η Σοφία είχε ξυπνήσει,μολις κατέβαινε τις σκάλες τους άκουσε. Χλωμιασε καθως αντιλήφθηκε τι γινόταν.Το κορμί της άρχισε να τρέμει και ένιωθε μικρούς και ολιγολεπτους πόνους στην περιοχή της κοιλιάς της

Ο Πέτρος έτρεξε κοντά της και την αγκάλιασε λέγοντας της να μην ανησυχεί «πήρε την Βασιλική!κινδυνεύει οσο ειναι μαζι του.Πρέπει να την βρούμε.Θεε μου!Πρέπει να την βρούμε» έλεγε μεσα απο τα δάκρυα που ξέσπασαν και έτρεχαν στο πρόσωπο της.

Ο Πέτρος την άφησε να ξεσπάσει μέχρι που την ένιωσε να χαλαρώνει.
Είχε λιποθυμήσει στα χερια του.Η Μελίνα τον βοήθησε να την σηκώσει και να την πάνε στο δωμάτιο.Επρεπε να είναι προσεκτικοί.
Η Σοφία βρισκόταν σε ευάλωτη θέση,
χρειαζόταν να προσέχει και για τον γιο της τωρα πλέον.

Ο Βίκτωρας με τον Ιάσονα έμειναν στο σαλόνι.Είχαν καλέσει τον Μιχάλη και τον Αγγελο, απο στιγμή σε στιγμή θα έρχονταν για να δουν τι θα κάνουν

«θα την βρούμε Βίκτωρα! Δεν θα αφήσω την αδερφή μου με αυτο το κάθαρμα.Θα κανω τα πάντα για να την φέρω πίσω. Τα πάντα!»

Την ίδια στιγμή η Βασιλική ήταν δεμένη με χοντρές αλυσίδες πάνω σε ενα σκουριασμένο κρεβάτι.Την είχε μεσα σε ενα παλιο δωμάτιο με την υγρασία φανερή στους τοίχους.
Φαινόταν έτοιμο να καταρρεύσει.

Μετα το τηλεφώνημα που την ανάγκασε να πάρει την πέταξε σαν ζώο μεσα σε αυτό το δωμάτιο.Εκλεισε τα μάτια της φέρνοντας στο μυαλό της την οικογένεια της, τους φίλους και τον Βίκτωρα. Η καρδιά της άρχισε να χτυπά τοσο δυνατά στην εικόνα του.

Οταν τον είδε πεσμένο στο πάτωμα λιγο πριν χασει τις αισθήσεις της νόμιζε πως το τέρας τον είχε όντως σκοτώσει.Ηθελε να τρέξει κοντά του,να δει αν ειναι καλα αλλα εκείνος την χτύπησε με αποτέλεσμα να χασει τις αισθήσεις της.Ετσι κατάφερε να την πάρει απο το διαμέρισμα του Παύλου. Οσο και να φώναζε εκείνος δεν την άφηνε..

Ξύπνησε λιγες ωρες αργότερα απο εκείνον πάλι που της ζητούσε να καλέσει τον Βίκτωρα.Φυσικά δεν ηξερε ποιος ήταν,ειχε βρει την επαφή στο κινητό της...

Η δεύτερη πράξη είχε μολις γίνει. Η απώλεια της Βασιλικής θα τους στοίχιζε σε ολους. Ηταν ο αδύναμος κρίκος και ήξερε πως αν την σκότωνε ο πόνος που θα σκόρπιζε ο θάνατος της θα ήταν αβάσταχτος για όλους

Ηθελε για αρχή λοιπόν,απλά να τους ενημερώσει για τα σχέδια του! Για τα σχέδια που ειχε σκοπό να υλοποιήσει...Ηταν ενας εχθρός που δεν ειχαν υπολογίσει και ξανά συναντήσει ποτε. Η εκδίκηση που ετοίμαζε θα τους έπιανε απροετοίμαστους

Η μήπως οχι;

Γιατι μερικές φορες εκει που δεν το περιμένεις κάποιος που σου έκανε κακο μπορεί να αποτελέσει αργοτερα εκείνον που θα δώσει λύση στο πρόβλημα!

Ολα ειναι πιθανά!

Σχόλια. Αστέρια. Υποθέσεις.

Καλο Σαββατοκύριακο

Στο επόμενο θα δούμε ποιος θα τους βοηθήσει!