Αφιερωμένο με αγάπη και ευχαριστίες σε @Rose_17 JojoPs98 PakosSar
grammenou dimfil DianaRay1 KikiKekaki kikipanos12 Feggari70 και σε όλους όσους το αγάπησαν ..

Τα γενέθλια του συζύγου της έφτασαν επιτέλους μέσα αυγούστου καθώς ένας θεός ήξερε πόσο καιρό καρτερούσε ετούτη την ημέρα καθότι ετούτη την ημέρα θα του ανακοίνωσε επιτέλους την εγκυμοσύνη της .

Θαύμαζε την φουσκωμένη κοιλίτσα της στον ολόσωμο καθρέπτη απέναντι της χαμογελαστή αφού μέχρι κι ο απαισιόδοξος γιατρός την διαβεβαίωσε πως τα δύσκολα πέρασαν πλέον .

Πως ο κινδυνος για αποβολή πλέον φάνταζε μακρινός αν κι ο μοναδικός κίνδυνος που ελώχευε ήταν ο πολύωρος τοκετός που την άγχωνε αρκετά μα η πίστη δεν κλονίστηκε στιγμή .

Δυναμικά θα συνέχιζε μέχρι τέλους αφου κατόρθωσε να μην καταλάβει ο Κρίστιαν την εγκυμοσύνη της ήταν κάτι παραπάνω από ηρωίδα .

Φορούσε πιο φαρδιά ρούχα με την δικαιολογία πως είχε παχύνει λιγάκι αφού την έβλεπαν να τρώει συνεχώς αδιάκοπα κυρίως γλυκά.

Για την σημερινή ημέρα τα είχε σχεδιάσει όλα η τούρτα ειδικά αποτελούσε υπερπαραγωγή που η ίδια είχε επιμεληθεί.

Φόρεσε τα καλά της κι το πιο λαμπερό χαμόγελο της καθώς υποδεχόταν τους γονείς της οι προχωρούσαν αγκαλιασμένοι και μονιασμένοι ως
νίοπαντροι.

Τελικά ανανέωσαν ένα πρωινό στο δημαρχείο τους όρκους τους σε στενό οικογενειακό κύκλο με μάρτυρες την Μάριον καρδιακή πλέον φίλη με την μαμά της κι την Αφροδίτη.

Εκείνη την ημέρα της είχε πεί φιλώντας την στο μέτωπο στοργικά σαν μητέρα 《Δεν κατόρθωσα να σε αντικρίσω νυφούλα στο πλευρό του γιού μου τουλάχιστον με αξίωσε ο θεός να σε χαρώ σήμερα..》προκαλώντας ρίγη συγκίνησης σε όλους .

《Ήρθε ο εορτάζοντας ; 》αναφώνησε ο Νίκολας έυθυμα χαϊδεύοντας την κοιλίτσα της αναμένοντας εναγωνίως τον εγγονό .

Καθότι είχαν σιγουρευτεί πλέον έπειτα απο το υπερηχογράφημα για το φύλλο του μωρού εκπληρώνοντας παράλληλα την ευχή τους .

《Έρχεται μπαμπάκα μου γι αυτό πρέπει να βιαστούμε..》σχολίασε ευτυχισμένη ετοιμάζοντας τα φαγητά.

Το πάρτυ έκπληξη θα κινούνταν σε κλειστό κύκλο μονάχα για τους δικούς τους ανθρώπους οπου θα γιόρταζαν μαζί τους οχι μόνον τα γενέθλια κι την θαυματουργική εγκυμοσύνη μα συνάμα την επανένωση όλων των μελών της οικογένειας.

Η Μάριον κατέφθασε συνοδευόμενη απο τον μέλλοντα σύζυγο της Μάθιου ενθουσιασμένη χάιδευοντας ευθύς τρυφερά την κοιλίτσα της χωρίς να της το έχει ανακοινώσει .

Μα δεν ήθελε κι πολύ μυαλό αφού η κοιλιά ξεχώριζε μέσα απ το στενό κόκκινο φόρεμα που είχε επιλέξει.
«Να μας ζήσει !»ψιθύρισε κλείνοντας της το μάτι συνομωτικά .

Καθώς με την σειρά της βίωνε καθημερινά πλέον τι θα πει ευτυχία η καρδιά της θεωρούσε πως είχε κλειδωθεί μια για πάντα μα ξαφνου γνώρισε εκείνον που της άλλαξε την ζωή .

Ο Κρίστιαν δεν τον είχε γνωρίσει ακόμη γι αυτό τον λόγο τον καλέσε στο σημερινό πάρτυ ώστε να μάθει την αλήθεια κι να χαρεί μαζί τους .

Η Μάριον βέβαια φοβόταν ιδιαίτερα την αντίδραση του μα ενδόμυχα ήταν βέβαιη πως θα την στήριζε σε όποια απόφαση λάμβανε.

Η γιαγιά της πρόβαλε τελευταία βαδίζοντας αργά με το μπαστουνάκι της χαιρετίζοντας την απο μακριά με το γνώριμο χαμόγελο της.

Είχε μόλις επιστρέψει απο το ταξίδι της στην Ελλάδα όπου κι φιλοξενήθηκε απο την καλή της φίλη για αρκετό καιρό δίχως να έχει πολλές σχέσεις με την μετανιωμένη Περσεφόνη κι τον ανιψιό της.

Όσο για τον Αλέξανδρο παντρεύτηκε με ζόρι εξαιτίας μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης μια αγρότισσα καλή κοπέλα του νησιού η οποία τον λάτρευε απ όσο τουλάχιστον της είχαν μεταφέρει φίλες της.

《Καλώς ήρθες γιαγιάκα μου..! Μου έλειψες μην ξαναλείψεις για δύο ολόκληρους μήνες !》αναφώνησε χαρούμενη καθώς ξεχύνονταν στην αγκαλιά της.
《Μα εσύ παιδί μου πάχυνες..; Μα έχεις
φουσκωμένη κοιλιά θεε μου μην μ πείς.. !》σχολίασε ξεσπεπάζοντας για πρώτη φορά το μυστικό της ενθουσιασμένη.

《Ναι γιαγιά μου είμαι έγκυος έξι μηνών..!》φώναξε ευτυχισμένη βοηθώντας να περάσει στο εσωτερικό όπου μαζεύτηκαν όλοι κι την βοήθησαν να ετοιμάσει τα παντα .

Έμειναν να περιμένουν τον εορταζόμενο ο οποίος παρεμπιπτόντως είχε καθυστερήσει πολύ η Μαρίνα κοιτούσε κάθε τόσο το ρολόι ανήσυχη.
《Μα που είναι τόση ώρα στην εταιρεία που τηλεφώνησα μου είπαν πως έφυγε εδω και ώρα..》

《Έρχεται ακούω την μηχανή..》σχολίασε η Μάριον ανακουφισμένη σφίγγοντας το χέρι του πενηντάχρονου Μάθιου .

Έπειτα από μερικά λεπτά αφουγκράστηκαν την μηχανή του αυτοκινήτου να σβήνει έτρεξαν ολοι να μαζευτούν στον κήπο αναμένοντας την Μαρίνα να φέρει την τούρτα .

Οσο για την μικρή Άρτεμις που λαμποκοπούσε μέσα στο μπλέ φορεματάκι της είχε ενθουσιαστεί τρομερά με την ιδέα ενός αδερφού που θα τον έχρηζε ως βασίλισσα πιστό της ακόλουθο όπως η ίδια έλεγε.

Κατέβηκε απο το αυτοκίνητο κουρασμένος έχοντας ξεχάσει πως είχε τα

γενέθλια του .

Περπάτησε λίγα βήματα στον κήπο έκπληκτος καθώς αντίκριζε δεξιά κι αριστερά του γαλάζια μπαλόνια "Μα τι γιορτάζουμε ; Δεν έχουμε επέτειο γάμου..μα ναι πως το ξέχασα σαν σήμερα γεννήθηκα πριν απο τριάντα οκτώ χρόνια.." συνειδητοποίησε προχωρώντας προς το εσωτερικό

Μπροστά του αντίκρισε στρωμένο ένα μεγάλο λευκό τραπέζι με όλων των ειδών τα φαγητά να το κοσμούν και ολόγυρα τους δικούς του ανθρώπους.
《Χρόνια πολλά Κρίστιαν !》αναφώνησαν με μια φωνή όλοι τους ξεσπώντας σε χειροκροτήματα.

Συγκινήθηκε πολύ με την χειρονομία της αν κι κάθε χρόνο γιόρταζαν τα γενέθλια οι δύο τους φέτος κάτι ξεχωριστό πλανιόταν στον αιθέρα το αισθανόταν .

Αυτή η γυναίκα ανέτρεψε ολη του την ύπαρξη τελικά δεν είχε γιορτάσει ποτέ του ως παιδί τα γενέθλια του από τότε που της το εξομολογήθηκε έβαλε στόχο της να του διοργανώνει κάθε χρόνο πάρτυ έκπληξη λες κι ήταν ακόμη παιδί .

Άξιζε να της παρέχει όλα τα διαμάντια της γής αν μπορούσε θα της κατέβαζε ολόκληρο τον γαλαξιά να κοσμεί τα πόδια της τόσο πολύ την αγαπούσε αφού του γέμιζε την καθημερινότητα με  έυθυμες νότες ευτυχίας.

Ξεπρόβαλε στην πόρτα πανέμορφη μέσα στο κόκκινο κοντό φόρεμα της με τα μαλλία της πιασμένα σε μια χαμηλή αλογοουρά βαστώντας την τούρτα στα χερια της μαζι με την κορη του που ετρεξε στην αγκαλια του .

«Χρονια πολλά μπαμπάκα έλα να σβήσεις τα κεράκια θέλω να φάω τούρτα !» σχολίασε ευτυχισμένη τραβώντας τον κοντά στην οικογένεια τους που τον καρτερούσαν αγκαλιασμένοι .

Χαμογελαστοί κι συνάμα συγκινημένοι ανέμεναν εναγωνίως να δούν την αντίδραση του.

Καθώς επάνω στην γαλάζια τούρτα υπήρχε γραμμένο με μεγάλα γράμματα «Its a boy !» διακοσμημένη με παιδικά παπουτσάκια

Αρχικά κοντοστάθηκε δίχως να βγάζει νόημα απο ολο αυτό καθότι γνώριζε πως δεν μπορούσε να γεννήσει άλλο μωρό.

Τα ηνία ανέλαβε η Μαρίνα βγάζοντας τον απ την δύσκολη θέση «Αγάπη μου !αυτό ήταν το φοβερό κι τρομερό μου μυστικό !» αποκαλύψε με δάκρυα χαράς να στολίζουν τα εκφραστικά της μάτια.

Δεν πίστευε στα αυτιά του παρατηρώντας σαστισμένος ολόγυρα του μήπως έβρισκε εξήγηση στην ξαφνική έκπληξη της .

«Μα πως ; Δεν καταλαβαίνω !» ψέλλισε σαν ανόητος αφού είχε διαγράψει για πάντα από το μυαλό του μια τέτοια πιθανότητα .

«Κι όμως αγάπη μου αυτό είναι το δώρο μου για φέτος βλέπεις κράτησα τελικά την υπόσχεση μου !» συνέχισε χαϊδεύοντας την φουσκωμένη της κοιλιά ωστε να τον βοηθήσει σταδιακά να ξεπεράσει το ξάφνιασμα του .

Παραμέρισε την τούρτα καθώς την σήκωνε στην αγκαλιά του στροβιλίζοντας το σώμα της ευτυχισμένος από ποτέ ..!

«Μαρίνα μου σε λατρεύω ! Μα το καλύτερο δώρο στην ζωή μου είναι που σε γνώρισα κι ζώ όσα δεν είχα φανταστεί στο πλευρό σου ! » πρόφερε ενθουσιασμένος ψιλαφίζοντας προσεχτικά το γιο του που πανηγύριζε κι αυτός με την σειρά του μαζι τους από την κοιλιά της μητέρας του .

«Θα είμαι εδώ για πάντα ..να κάνω την ζωή σου λίγο πιο ανέμελη ξεχνώντας τις σκοτούρες !» ψιθύρισε φιλώντας τον με όλη της την αγάπη .

Ξέσπασαν σε δυνατά χειροκροτήματα τριγύρω ολοι τους κι ένιωσαν λες κι παντρεύονταν για δεύτερη φορά καθως αρμένιζαν με το πλοιάριο της ευτυχίας στην θάλασσα της ζωής .

《Συγχαρητήρια παιδιά μου να είστε πάντοτε ευτυχισμένοι..》τους ευχήθηκαν ολόψυχα οι δικοί τους άνθρωποι συγκινημένοι απ την ευτυχία που αντίκριζαν.

《Θα είμαστε πολύ ευτυχισμένοι ε αγάπη μου τι λές ; 》 ψέλλισε ενώνοντας τα βλέμματα τους σε ένα καθώς η ζηλιάρα Άρτεμις χωνόταν ανάμεσα τους παραπονούμενη.

《Μην με ξεχνάτε εμένα μαμά ..!》

《Ποτέ καρδούλα μου..είμαστε ευτυχισμένοι οικογένεια..》

《Και θα παραμείνουμε δεν ξέρω αν υπάρχει αιωνιότητα μα θα θελα να την μοιραστώ μόνο μαζί σου ..》ψιθύρισε ο Κρίστιαν στο αυτί της σβήνοντας τα κεράκια σε κλίμα ευφορίας.

Έπειτα χόρεψαν μαζί ευτυχισμένοι οσο ποτέ ανταλλάσσοντας όρκους αιώνιας πίστης και ας ήταν ήδη παντρεμένοι εδω και χρόνια.

Οι επόμενοι τρεις μήνες κύλησαν ομαλά για τους τρείς τους που πλέον ήταν αχώριστοι έπειτα απ την απόφαση του να αφήσει για λίγο την δουλειά μέχρι τον τοκετό.

Χαίρονταν κάθε μέρα μαζί σαν γιορτή βλέποντας ταινίες πηγαίνοντας εκδρομές μα κυρίως τρώγοντας λόγο του μωρόυ.

Είχε βάλει κι ο ίδιος μερικά κιλάκια αλλα δεν τον ενοχλούσε καθόλου εφόσον εξασκούνταν κι στην μαγειρική.

Μοιράζονταν στιγμές τρυφερότητας ανάμεσα τους αναπληρώνοντας τον χαμένο χρόνο .

Οι πόνοι την έπιασαν ένα κρύο βράδυ του Οκτώβρη την ώρα που παρακολουθούσαν μια ταινία με τον Κρίστιαν στον καναπέ του σπιτιού .

Ένιωσε ενόχληση κι ευθύς τινάχτηκε επάνω 《Πονάω αγάπη μου..》ψέλλισε αγχωμένη.

《Αγάπη μου εξαιτίας μου θα είναι που δεν ξεκολλάω απ την κοιλίτσα σου ποτέ..!》σχολίασε έυθυμα θεωρώντας πως αστειεύοταν.

《Κρίστιαν γεννάω !》σχολίασε γελώντας με την αντίδραση του καθώς τινάσονταν επάνω τρέχοντας να φέρει πανικόβλητος τα ρούχα .

《Γεννάμε ..! Ας μείνω ψύχραιμος ! Ηρέμησε Κρίστιαν γεννίεται ο γιός μου..》μονολογούσε βηματίζοντας πέρα δώθε αγχωμένος προτού φύγουν για το μαιευτήριο .

Έπειτα απο ώρες τοκετού κι οδύνων άποκαμώμενη άνοιξε την αγκαλιά της να υποδεχτεί το τρανό δεύτερο θαύμα της αγαπης τους .

Ο γιος τους γεννήθηκε υγιέστατος κι τόσο όμορφος με σκούρα μαυρα μαλλάκια και καταπράσινα ματάκια ίδια με του Κρίστιαν.

Ο οποίος τον θαύμαζε συγκινημένος
ήδη σαν της τον παρέδιδε γεματος ευγνωμοσύνη 《Ο γιός μας καρδιά μου τα καταφέραμε ..》ψιθύρισε προσφέροντας το βρέφος απαλά .

Σαν τον κράτησε στα χέρια της ένιωσε τι θα πει πίστη κι υπομονή αφού περασε πολλά μέχρι να τον αντικρίσει έπαιζε καθημερινά την ζώη της κορώνα γράμματα .

Κούρνιασε μέσα στην αγκαλιά της νιώθοντας ασφάλεια κι αγάπη από τις πρώτες κιόλας του ανάσες σε ένα νέο κόσμο .

Καθισε δίπλα της με σεβασμό φέρνωντας στην μνήμη του πως βίωσε μαζι της κάθε δύσκολη στιγμή της εγκυμοσύνης μια εμπειρία που δεν είχε βιώσει με την Άρτεμις .

Λάτρεψε την φουσκωμένη κοιλίτσα κι το στρογγυλό πρόσωπο ενω καθημερινά έδινε σκληρή μάχη για να κρατήσει την υπόσχεση που του είχε δωσει..μέχρι που η αποστολή της ήρθε εις πέρας.

Χαμογέλασε ευτυχισμένος στην κουρασμένη γυναίκα της ζωής του καθώς με την έλευση του μικρού Έκτοόρα στην ζωή τους ολοκληρώθηκε η οικογένεια τους συνάμα κι η επιθυμία τους .
«Σαγαπάω για πάντα !» αναφώνησαν ομόφωνα κι οι δύο αχώριστοι πια.

Φώναξαν την Άρτεμις να γνωρίσ
οαδερφό της κι εκείνη πλησίασε διστακτικά παρατηρώντας το μωρό λες και θα την έτρωγε.

《Μαμά..θα τον αγαπάς περισσότερο απο εμένα..;》ρώτησε δειλά με ύφος παραπονιάρικο .

《Όχι βέβαια καρδούλα μου θα σας αγαπάμε το ίδιο απλώς θα χρειάζεται λιγο περισσότερ φροντίδα εως ότου μεγαλώσει..》ψέλλισε συγκινημένη χαμογελώντας στον άνδρα της ζωής της.

《Ε τότε θα τον αγαπήσω κι εγώ..》ανακοίνωσε αποφασιστικά δίνοντας ενα φιλάκι στο μέτωπο του νεογέννητου Έκτορα Μπάλτον που ολοκλήρωσε την ευτυχία τους..

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ...

Ολοκληρωθηκε το γλυκό ταξίδι που μοιραστήκαμε ολοι μαζί με τους ήρωες .
Μέσα σε πλήθος συγκυριών κι εμποδίων που τους κρατούσαν χωριστά.
Είναι δύσκολο να βάζεις τέλος σε κατι που αγαπας αν κι στην αγάπη δεν χωράει τέλος μονάχα καινούργια ξεκινήματα και συγχώρεση .
Ο Κρίστιαν κι η Μαρίνα θα αποτελούν πάντοτε για εμένα ένα γλυκό ταξίδι καθότι ξεπέρασα μαζί τους προσωπικές δύσκολες κι εύκολες στιγμές. Έκλαψα με τα παθήματα τους χάρηκα με την ευτυχία τους άλλωστε αυτό αποτελεί την στόφα του συγγραφέα.

Ελπίζω τα ίδια αυτά συναισθήματα να νιώσατε κι εσείς διαβάζοντας το ..μονάχα τότε θα θεωρήσω το εγχείρημα μου επιτυχημένο .
Σας ευχαριστώ θερμά για τις ψήφους κι την στήριξη..θα τα ξαναπούμε σε άλλες ιστορίες πλέον.

Ύ.Γ : Για όσους αγαπήσατε τόσο την ιστορία αυτή και ταξιδέψατε μαζί με τους ήρωες ακολουθεί η περιπετειώδης συνέχεια σε δέυτερο βιβλίο με τίτλο Στα Πελάγη των Ματιών της σας περιμένω όλους εκεί..!❤

Ελένη Παχή .