Είναι όλα μπερδεμένα. Τόσο μπερδεμένα όσο εκείνη η μέρα που σε είδα να γυρίζεις απαλές στροφές, στον  ρυθμό της ανύπαρκτης μελωδίας.

Απλώς κινουσουν, δεν χορεύες, πίστευες πώς δεν ήξερες το πως.

Σε χάζευα,ώρες.

Τα μαύρα μαλλιά σου έκαναν όμορφη αντίθεση με το λευκό σου δέρμα. Αγαπημένο μου πράγμα σε εσένα, η αντίθεση.

Τα μάτια σου ήταν κλειστά. Καλύτερα, ήθελα να σε δω να εκφράζεσαι και χωρίς αυτά, ήταν πάντοτε σκληρά.

Σε χάζευα, ώρες.

Ήθελα να χαμογελάσεις, έστω μια φορά. Δεν έγινε ποτέ, όπως και τίποτα άλλωστε στον ματαιο κόσμο.

Ήθελα να νιώσεις ελεύθερος στην πικρία σου, δεν έγινε ποτέ.

Σε χάζευα, ώρες.

Ψευδαίσθηση, ήθελα πάντα να σου πω πως μπορούσες να χορέψεις.

-Α