φιγούρα τραγική

μια άχαρη σκιά στην άκρη του παραθύρου, θύμιζα στον άνεμο πως δεν έφευγε πότε

και κοιτούσα
προσομοίωσεις καθώς έγιναν οι στάχτες

που κάποτε ονόμασα ανθρώπους

μονομιάς λέξεις που έγιναν καπνός χαθήκαν

σαν σκιά στη σκοτεινή θέαση του νου μου
σαν χλωμο σύννεφο

κλείνοντας το αύριο
λησμονώντας το χθες
και αγνοώντας το σήμερα

μονάχα αστάθεια στην σκοτεινή μου θέαση

texnh