Η Μπιντί περιεργαζόταν εδώ και ώρα το σπίτι του ζευγαριού. Παρατηρούσε με ανοιχτό το στόμα τα πάντα  σαν να της είχε δώσει κάποιος το μεγαλύτερο δώρο του κόσμου. Δεν πείραζε τίποτε βέβαια απλά πηγαινοερχόταν στα δωμάτια. Η Έλλη την πήρε και την πήγε στο μεγάλο μπάνιο. Το κοριτσάκι κοιτούσε με περιέργεια την μεγαλύτερη γυναίκα η οποία ρύθμιζε την θερμοκρασία του τρεχούμενου νερού. Το παιδί έβγαλε τα ρούχα του με συστολή και μπήκε μέσα αφήνοντας τα απαλά χέρια της γυναίκας να λούσουν τα μαλλιά της ενώ της έδωσε το σφουγγάρι για να πλυθεί μόνη της στο σώμα της. Η Έλλη της είπε στα αφρικάνικα ότι θα πήγαινε να πάρει πετσέτες και θα ερχόταν μέσα σε λίγα λεπτά. Η Μπιντί καταλάθος άνοιξε την βρύση όπου άρχισε να τρέχει το νερό στην μπανιέρα. Η Μπιντί τρόμαξε και άρχισε να κλαίει καθώς δεν είχε ξαναδεί τρεχούμενο νερό. Ο Νίκος που καθόταν στο σαλόνι άκουσε το κλάμα και πήγε να δει τι συνέβαινε. Βρήκε την μικρή σε μια γωνιά της μπανιέρας να τον κοιτά σαν να φοβόταν μην την μαλώσει ή την χτυπήσει. Ο Νίκος έκλεισε την βρύση και της είπε  σπαστά να μην φοβάται. Ενημέρωσε την γυναίκα του για το συμβάν και εκείνη μπήκε μέσα καθησυχάζοντας την μικρή κοπέλα η οποία ένιωσε ασφάλεια με την παρουσία της και κατευθείαν χαμογέλασε.
Η Έλλη βοήθησε την Μπιντί να ντυθεί και αφού πέρασε κάποια ώρα όπου είχε στεγνώσει τα μαλλιά της, βγήκαν και οι τρεις για μια βόλτα στο πάρκο ώστε να αρχίσει το παιδί να κοινωνικοποιείται και να συνηθίζει το νέο της περιβάλλον. Πήγαν σε μια όμορφη παιδική χαρά και τα παιδάκια την κοίταξαν περίεργα σαν να έβλεπαν κάποιο εξωγήινο πλάσμα. Οι μαμάδες που κάθονταν στα παγκάκια προσέχοντας τα βλαστάρια τους  κοίταξαν με διαφορετικά βλέμματα την Έλλη που κρατούσε το χέρι της μικρής. Άλλες την κοίταξαν με αηδία, άλλες την θαύμασαν και μια σηκώθηκε, πήρε το παιδί της και έφυγε αγνοώντας τους επιδεικτικά.
Ένα κοριτσάκι δειλά πλησίασε και κούνησε το χέρι της σε χαιρετισμό προς το μέρος της μικρής. Εκείνη το αντιλήφθηκε και άφησε ένα απαλό γελάκι. Το κοριτσάκι πήρε την Μπιντί από το χέρι και την οδήγησε στις κούνιες προσπαθώντας να της δείξει με νοήματα και κινήσεις τι έπρεπε να κάνει.
  Φυσικό και επόμενο ήταν όμως να αρχίσουν τα κουτσομπολιά.
««Τς τς τς.. σαν δεν ντρέπονται κουβάλησαν ξένο μαύρο παιδί στην Ελλάδα για να μας το παίξουν λεφτάδες! Πόσα και πόσα ορφανά υπάρχουν,θα φέρνουμε τώρα και από το εξωτερικό?»» μουρμούρισε μεσα από τα δόντια της μια γυναίκα.
««Και ποιος ξέρει τι αρρώστιες θα έχει αυτή η μαύρη... θα μου κολλήσει και το κοριτσάκι μου»» είπε η μητέρα του κοριτσιού που είχε πλησιάσει φιλικά την Μπιντί.
Η Έλλη είχε βουρκώσει από τα άδικα σχόλια που άκουγε από τα στόματα  τους. Έκριναν με τόση βαναυσότητα ένα μικρό παιδί. Η γλώσσα της λύθηκε και ξεκίνησε με πολύ ήρεμη φωνή να απαντά αποστομώνοντας μια και καλή τις γυναίκες :
««Και ποιες είστε εσείς που τολμάτε να κρίνετε ένα μικρό κοριτσάκι που δεν σας έχει κάνει τίποτα? Αυτό το κοριτσάκι το υιοθετήσαμε εμείς και δεν θα επιτρέψω σε κανένα να το βλάψει είτε ψυχικά είτε σωματικά. Η Μπιντί είναι από την Αιθιοπία και την πήραμε επειδή είμαι στείρα και θέλαμε να σώσουμε ένα παιδί από την φτώχεια και την πείνα.Έχουμε κάνει όλες τις απαραίτητες εξετάσεις για να βεβαιωθούμε πως όλοι είμαστε υγιείς.  Αν σκέφτεστε έτσι, λυπάμαι αλλά δεν σας αξίζει να λέγεστε μητέρες»».
Η Έλλη έφυγε κλαίγοντας με γρήγορο βήμα για το σπίτι τους και ο Νίκος έμεινε λίγα παραπάνω λεπτά μαζί με την μικρή και μετά έφυγαν και εκείνοι. Η Έλλη είχε πέσει μπρούμυτα στο κρεβάτι και έκλαιγε όταν ένιωσε το απαλό χάδι του συζύγου της στην πλάτη. Δεν ειπώθηκαν λόγια, δεν τα χρειάζονταν άλλωστε ποτέ μεταξύ τους.
Η Έλλη πήγε και αγκάλιασε την κόρη της με εκείνη να τυλίγει σφιχτά τα χέρια της γύρω από τον λαιμό της ψιθυρίροντας της στα αφρικάνικα να μην στενοχωριέται. Εκείνη την νύχτα, μητέρα, πατέρας και κόρη κοιμήθηκαν μαζί.