Η Αϊσε πηγαινοερχόταν νευρική στο διαμέρισμα των 25 τετραγωνικών που βρισκόταν στο κέντρο της πόλης. Ήταν η κρυψώνα της και δεν θα την άλλαζε με καμία. Το μεγαλύτερο μέρος του χώρου καταλάμβανε ένα κρεβάτι, ένα μικρό ξύλινο γραφείο, μία ντουλάπα και ένας καναπές ενώ οι τοίχοι ήταν βαμμένο σε απαλό γκρι χρώμα. Δίπλα από την πόρτα, βρισκόταν μία μικρή κουζίνα πλήρως εξοπλισμένη όπως και το μπάνιο που βρισκόταν στο πλάι. Το δάπεδο σκέπαζε ένα πολύχρωμο χαλί. Η Αϊσε άνοιξε τον υπολογιστή της παρακολουθώντας τα νέα της ημέρας και ψάχνοντας στο ίντερνετ προσπαθούσε να βρει μια δουλειά ώστε να μπορέσει να καλύψει τα έξοδα της. Όμως, όπου  και αν πήρε τηλέφωνο απορριπτόταν με συνοπτικές διαδικασίες μόλις τους έλεγε το ονοματεπώνυμο της. Εξαντλημένη από τις άκαρπες προσπάθειες  αποφάσισε να βγει έξω και να πάρει φαγητό για το σπίτι καθώς όρεξη για να μαγειρέψει κάτι ούτε για αστείο δεν υπήρχε. Μπήκε στο πρώτο κατάστημα που βρήκε δίνοντας ευγενικά την παραγγελία της στην κοπέλα που την κοιτούσε με ένα ανεξιχνίαστο ύφος, σαν να ήθελε να την φτύσει και σχεδόν της πέταξε το πακέτο με την τροφή της. Η Αϊσε αν και ξαφνιάστηκε προτίμησε να την αγνοήσει. Δεν είχε κουράγιο να μπλεχτεί σε διαμάχες, η ψυχή της είχε κουραστεί αρκετά.
Στον δρόμο που περπατούσε για να πάει σπίτι της, ένιωσε κάποιος να την χουφτώνει με δύναμη. Γύρισε έντρομη και αντίκρισε δυο πρώην συναδέλφους της να χαζογελούν. Ήταν μεθυσμένοι αν έκρινε από τα κομμένα από το αλκοόλ μάτια και το χνώτο τους.
««Για δες που τελικά η κυρία ήταν η μεγαλύτερη πουτάνα της κατασκευαστικής. Δεν συμφωνείς?»» ρώτησε τον διπλανό του και εκείνος έσκασε στα γέλια κοιτώντας την με ένα εμετικό χαμόγελο. Η Αϊσε τους κοίταξε έντρομη και περίεργη από αυτά που άκουσε. Μα δεν είχε δώσει ποτέ δικαιώματα πως είχε βγει τέτοια φήμη εις βάρος της?
««Για κοίταξε την που μαρμάρωσε. Εμάς δεν θα μας ορμήξεις όπως έκανες στον Γιουσούφ και τον Ομέρ?»» ρώτησε λάγνα αυτός που βρισκόταν στα αριστερά της. Η Αϊσε τον έφτυσε με περιφρόνηση στο πρόσωπο ενώ έριξε μια κλοτσιά στα αχαμνά του άλλου ενώ απομακρύνθηκε τρέχοντας από εκεί, ακούγοντας πίσω της τα γέλια τους.
Μόνο όταν έκλεισε την πόρτα του σπιτιού της ένιωσε ασφάλεια. Είχε πλύνει τα χέρια της και ετοιμαζόταν να φάει όταν ακούστηκε ένα απαλό μα επίμονο χτύπημα στην πόρτα της. Άνοιξε και αντίκρισε την λεπτή φιγούρα της Ναζλί.
««Τι θέλεις εσύ εδώ?»» ρώτησε ψυχρά ρίχνοντας της; ένα βλέμμα από πάνω ως κάτω. Στα χέρια της κρατούσε μια μεγάλη βαλίτσα και τα μάτια της έμοιαζαν κλαμμένα.
««Ήρθα να σε αποχαιρετήσω και να σου πω ένα μεγάλο συγγνώμη για την συμπεριφορά μου. Δεν έκανα τίποτα για να σταματήσω τον Ομέρ από το να δυσφημίσει το όνομα σου»» απολογήθηκε η νεαρή. Η Αϊσε ανασηκωσε παραξενεμένη το ένα της φρύδι και στο μυαλό της όλα έβρισκαν την εξήγηση τους. Τα λόγια της Μεσουντέ, οι χυδαιότητες των δύο κυρίων, τα υποτιμητικά βλέμματα. Το μόνο που της έλειπε ήταν ο συνδετικός κρίκος, οι λεπτομέρειες.
««Έλα μέσα! Πεινάς?»» ρώτησε με ενδιαφέρον.
««Όχι μα και να πεινούσα μπουκιά δεν κατεβαίνει κάτω. Θα φύγω από την Τουρκία μα θα ήθελα να έρθεις και εσύ μαζί μου»» πρόφερε κοιτώντας την ευθεία στα μάτια για να τσεκάρει τις αντιδράσεις της.
««Μα δεν έχω ούτε εισιτήρια, ούτε πολλά χρήματα, ούτε τίποτε... Πώς μπορώ να έρθω μαζί σου?»» ρώτησε η Αισε βουρκωμένη. Χρόνια ήθελε να φύγει από αυτήν την χώρα και τώρα έβλεπε την ευκαιρία της να απομακρύνεται.
««Έννοια σου και στα έχω κλείσει εγώ, δεν χρειάζεται να μου το ξεπληρώσεις. Θα σου εξηγήσω μετά τι έγινε και με οδήγησε να πάρω αυτή την απόφαση. Θα παμε στην Ελλάδα. Θα έρθεις μαζί μου?»» ρώτησε ανυπόμονα κοιτώντας το ρολόι της.
««Ναι, ναι θα έρθω»» φώναξε ενθουσιασμένη η Αισε. Οι δύο κοπέλες αγκαλιάστηκαν. Μπορεί να τις χώριζαν πολλά και να μη είχαν και τις καλύτερες σχέσεις μα τελικά αποδείχθηκε πως ούτε και με τους ανθρώπους που έχεις καλές σχέσεις, βρίσκεις προκοπή. Σίγουρα κάτι είχε μεσολαβήσει  για να πάρει την απόφαση η Ναζλί να φύγει, κάτι που την ταρακούνησε μόλις αποχώρησε η ίδια. Ήταν περίεργη να ρωτήσει τι και να μάθει, όπως και τις φήμες που επικρατούσαν γύρω από το όνομα της. Ήταν σίγουρη πάντως πως ό, τι και αν άκουγε από το στόμα της πρώην υπαλλήλου όσον αφορούσε τις δύο τους, δεν θα ήταν καθόλου κολακευτικό...