"Σε έναν κόσμο σάπιο το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να παλέψεις. Σε έναν πόλεμο όμως χρειάζεσαι τα όπλα σου. Όταν θα τα έχεις, ξέσκισε ότι σταθεί στον δρόμο σου."

....................................................................................................................

Γυρίζοντας στο σπίτι μου και νιώθοντας πλέον ολότελα διαλυμένη, ξάπλωσα με κόπο στον μαλακό μου καναπέ για να αισθανθώ μια περίεργη κρύα και σκληρή επιφάνεια να με ενοχλεί στην πλάτη. Μια γνώριμη αίσθηση κυρίευσε το κουρασμένο μου κορμί και αμέσως τραβήχτηκα για να δω μια λεπίδα μέσα στην επιχρυσωμένη θήκη της από κασσίτερο η οποία είχε το μέγεθος ενός μικροσκοπικού ξίφους. Το έπιασα προσεκτικά στα χέρια μου και το έβγαλα από την θήκη για να δω μια γνώριμη και συνάμα ιδιαίτερη λεπίδα. Στην πραγματικότητα ο κασσίτερος ήταν μία απλή κάλυψη καθώς το πραγματικό υλικό της συγκεκριμένης λεπίδας αποτελούταν από ένα ατσάλι, εμποτισμένο με την μαγεία των αγγέλων και δημιουργημένο από ένα μείγμα μετάλλων πλούσια σε πυκνότητα και αντοχή. Πάνω στην λεπίδα, είχε σκαλισμένα γράμματα σε μια αρχαία γλώσσα,τα Ενωχιανά. Είναι μια αγγελική γλώσσα η οποία χρησιμοποιείται για να επικοινωνούν οι άγγελοι στον ουρανό. Επίσης χρησιμοποιείται για ξόρκια που επηρεάζουν το είδος των αγγέλων και επιπλέον, υπάρχουν οι ενωχιανές σφραγίδες οι οποίες είναι σφραγίδες με πολύ ισχυρά, αγγελικά ιερογλυφικά. Για παράδειγμα με τις σφραγίδες μπορείς να αιχμαλωτίσεις κάποιο μαγικό πλάσμα ή ακόμα και να σκοτώσεις κάτι αθάνατο. Όπως σφράγισαν τις δικές μου δυνάμεις και μνήμες με αυτό το τατουάζ που δέσποζε στην κλείδα μου.

Προσπάθησα να διαβάσω την γραφή που είχα μπροστά μου, μα, ήταν τόσο δύσκολο εφόσον είχε περάσει καιρός από τότε που διάβασα ή μίλησα την γλώσσα. Παρόλα αυτά θυμόμουν ότι σε αυτές τις λεπίδες, τα σκαλισμένα γράμματα, ήταν μια πολύ ισχυρή σφραγίδα η οποία είχε την απαραίτητη δύναμη, σε συνδυασμό με την κατασκευή του μικρού αυτού όπλου, να σκοτώσει οποιονδήποτε μαγικό πλάσμα.

Όπως έβγαλα την λεπίδα από την θήκη της, έπεσε ένα τσαλακωμένο χαρτί στο πάτωμα που δεν είχα προσέξει νωρίτερα καθώς η ίδια είχα θαμπωθεί από την ομορφιά αυτού του εξαιρετικού αριστουργήματος που εμείς αποκαλούσαμε λεπίδα των αγγέλων. Άφησα προσεκτικά την λεπίδα δίπλα μου και έπειτα έσκυψα για να περιμαζέψω το χαρτάκι. Το ξεδίπλωσα και άρχισα να διαβάζω το περιεχόμενο του.

Ξέρω ότι έπραξα λάθος και δεν αδικώ καθόλου την οργή που αισθάνεσαι προς το πρόσωπο μου. Αν και άργησα, πιστεύω πως στο τέλος έκανα την σωστή επιλογή. Ελπίζω να σου φανεί χρήσιμο μέχρι να καταφέρεις να ξεφορτωθείς το τατουάζ και να ανακτήσεις τις δυνάμεις σου. Δυστυχώς σε αυτό το κομμάτι δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Η σφραγίδα είναι πολύ ισχυρή και το μόνο που είχα στην δικαιοδοσία μου ήταν το κομμάτι της μνήμης σου. Ναι, όπως κατάλαβες, δεν είναι μόνο μία σφραγίδα. Έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά πίστεψε με. Εύχομαι να πάρεις την εκδίκηση που τόσο επιθυμείς αν και μόνη σου θεωρώ ότι το μόνο που θα πετύχεις είναι να χάσεις την ζωή σου. Η δική μου συμβουλή ως παρατηρητής της γήινης ζωής σου όλα αυτά τα χρόνια, είναι να ξεχάσεις και να ζήσεις εκεί. Έχεις βρει τον δρόμο σου.
Για πάντα δικός σου, Ντάνιελ.

Διάβαζα ξανά και ξανά το γράμμα μη ξέροντας πως να νιώσω ή πως να φερθώ. Το γεγονός ότι ρίσκαρε για μένα, ακόμα και αν το έκανε αργά δεν σημαίνει ότι δεν το έκανε. Θα μπορούσε να συνεχίσει να φέρεται σαν να μην σημαίνω τίποτα για εκείνον, χωρίς να υπάρξουν επιπτώσεις αλλά παρόλα αυτά επέλεξε να μου επιστρέψει τις αναμνήσεις μου, επέλεξε να μου δώσει την λεπίδα. Το πρόβλημα ήταν πως δεν είχα ιδέα πως θα σπάσω τις σφραγίδες του τατουάζ για να επιστρέψουν οι δυνάμεις μου. Σηκώθηκα και πήγα στο κρεβάτι μου. Από αύριο θα ξεκίναγα την έρευνα, δεν είχα άλλη επιλογή. Έκρυψα την λεπίδα κάτω από το μαξιλάρι μου και έκλεισα τα μάτια αφήνοντας το σώμα μου να βυθιστεί σε ένα γλυκό όνειρο.

Το επόμενο πρωί ξύπνησα λουσμένη στον κρύο ιδρώτα. Όλο το βράδυ, εφιάλτες στοίχειωναν τα όνειρα μου. Πάντοτε ξεκινούσαν σαν ένα γλυκό όνειρο το οποίο μετέπειτα εξελισσόταν σε κάτι φρικαλέο. Τουλάχιστον είχα αποδεχτεί ότι υπήρχαν ένα σορό σφραγίδες που έπρεπε να εντοπίσω το κλειδί που θα τις έσπαγε. Όπως εκείνη της μνήμης, που έσπασε με το φιλί του ο Ντάνιελ. Έπρεπε να ξεκινήσω από τα βασικά. 

Σηκώθηκα και κατευθύνθηκα βιαστικά προς το μπάνιο και πετώντας τα βρώμικα ρούχα από πάνω μου μπήκα κάτω από το καυτό νερό ευχόμενη να μπορούσε να κάψει το καταραμένο τατουάζ ώστε να καταφέρω να το ξεφορτωθώ από το σώμα μου. Ένα σώμα τόσο κακοποιημένο όσο κακοποιημένη ήταν και η ψυχή που κουβαλούσε.

Καθώς το καυτό νερό έκαιγε το σώμα μου, στο μυαλό μου τριβέλιζαν όλα αυτά που έγιναν χθες βράδυ. Ο Ντάνιελ κακώς ή καλώς είχε δίκιο, δεν θα μπορούσα να νικήσω ούτε την μία πλευρά ούτε την άλλη μόνη μου. Θα έχανα την ζωή μου ή θα μπορούσε να μου συμβεί οτιδήποτε μπορεί να έβαζαν στο μυαλό τους εκείνοι.

Μόλις τελείωσα το μπάνιο και ντύθηκα, πήρα την λεπίδα και την τσάντα μου και βγήκα έξω. Πέραν του ότι χρειαζόμουν λίγο καθαρό αέρα, σκέφτηκα πως θα ήταν καλό να πήγαινα στην βιβλιοθήκη της πόλης, έξω από την δική μου. Εκεί υπήρχαν βιβλία κάθε πολιτισμού, κάθε κουλτούρας. Εκεί μπορούσες να βρεις πολλά αρκεί να ήξερες που να κοιτάξεις.

Πράγματι, μόλις έφτασα στο μεγάλο κτίριο είχα μείνει άναυδη από το θέαμα. Υπήρχαν άπειροι διάδρομοι που απλώνονταν μπροστά μου, γεμάτοι βιβλία. Οι αποχρώσεις που έπαιζαν μεταξύ τους στον χώρο είχαν μια χρυσή με σκούρα κόκκινη όψη. Ο ουρανός είχε διάφορες ζωγραφιές που αν τις παρατηρούσες καλύτερα ήταν σαν να σου δείχνουν τον δρόμο για τον κάθε διάδρομο. Ήταν αρκετά ιδιαίτερο καθώς στις περισσότερες βιβλιοθήκες υπήρχαν κρεμασμένες πινακίδες στον κάθε διάδρομο όπου ανέφεραν μια ονομασία ώστε να κατατοπίσουν τους αναγνώστες. Άνθρωποι γύρω μου θαύμαζαν το θέαμα εξίσου μαγεμένοι με μένα ενώ άλλοι είχαν ήδη αρχίσει να εξερευνούν την αρχοντική βιβλιοθήκη.

"Τι ψάχνεις;" Ακούστηκε μια άγνωστη γυναικεία φωνή από πίσω μου. Γύρισα για να αντικρίσω μια νεαρή γυναίκα γύρω στα σαράντα, με καστανά μαλλιά που είχαν αρχίσει να γκριζάρουν και με ένα καλοσυνάτο, καστανό και συνάμα ζεστό χαμόγελο.

Στην αρχή σκέφτηκα να μην την ρωτήσω και απλά να κοιτάξω τις ζωγραφιές του ουρανού στην οροφή αφήνοντας τες να με καθοδηγήσουν, μα, ρίχνοντας μια καλύτερη ματιά στην γυναίκα, κατάλαβα πως εργαζόταν στον χώρο και σίγουρα θα μπορούσε να με βοηθήσει.

"Ιστορίες που έχουν σχέση με την ιστορία των αγγέλων και τα ενωχιανά" Απάντησα με ειλικρίνεια. Την είδα να μου χαμογελά αχνά και έπειτα να μου δείχνει μια συγκεκριμένη ζωγραφιά στην οροφή.

"Ακολούθα την και θα φτάσεις στο βιβλίο που αναζητάς!"

Ένιωσα ένα περίεργο συναίσθημα ακούγοντας τα λόγια της γυναίκας και ακόμα πιο περίεργα βλέποντας το περίεργο μειδίαμα  που είχε σχηματιστεί στα χείλη της. 

"Σας ευχαριστώ" Της απάντησα ευγενικά αγνοώντας τα περίεργα τσιμπήματα που ένιωθα να με τρώνε από μέσα και άρχισα να απομακρύνομαι.

..........................................

και ναι, βρήκα χρόνο να ανεβάσω κεφάλαιο. Καλή ανάγνωση!!