H Πωλίνα συνέχισε να χορεύει με τον Αλκιβιάδη. Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Και κάτι μέσα της έλεγε πως, κάτι θα συμβεί και θα της χαλάσει αυτήν την ωραία ανάμνηση. Η Πωλίνα δεν είχε ποτέ καμία ερωτική σχέση με κανέναν. Όχι ότι δεν της άρεσε κανένας απλά τύχαινε η άλλη πλευρά να μην ενδιαφερόταν και αυτό έγινε πολλές φορές. Μέχρι που αποφάσισε να μην ξανά ασχοληθεί με αυτό το θέμα.

*Pov Πωλίνα*

«Τα έμαθες τα νέα; Θα είμαστε γείτονες!» Αλήθεια το είχα ξεχάσει προς στιγμής αυτό.

«Ναι το ξέρω μου το είπε η αδερφή σου. Πως και εσύ συμφώνησες να μένεις με τον Βαγγέλη;;; Εσύ δεν τον πας καθόλου και θα μείνεις μαζί του;; Μπράβο εξέλιξη...!» Είπα στον Αλκιβιάδη.

«Ναι δεν τον συμπαθώ και δεν τον πάω καθόλου. Αλλά το κάνω για να είμαι ήσυχος πως η αδερφή μου θα είναι καλά. Λέω για αρχή να έρθω για δύο χρονάκια μπορεί και για λιγότερο, θα δείξει.» Είπε ο Αλκιβιάδης.

«Αααα.. δεν πας καλά! Δεν θα πάθει κάτι έλεος! Μεγάλη κοπέλα είναι, εξάλλου ξέρει να προστατεύει τον εαυτό της. Ξέρεις μεγάλωσε είναι 18 χρονών όχι κανένα μωρό.»Εεεε..με νευρίασε λες και αυτές που βγαίνει είναι καλύτερες...

«Λέγε ότι θες Πωλίνα, εγώ μια φορά θα τους προσέχω μαζί και εσένα» Είπε και μόλις το άκουσα αυτό ήθελα να τον βαρέσω, λες και θέλω εγώ νταντά να πούμε.

«Εεε κύριος έχω αδερφό, αν θέλω babysitter θα του πω να έρθει.» Δεν άντεξα να μην του την πω.

«Τέλος πάντων» Είπε ο Αλκιβιάδης

Μετά από λίγα λεπτά σιωπής...

«Έχεις πολύ ωραία μάτια. Να λίγο την εμφάνιση σου να πρόσεχες, γιατί είσαι και λίγο...»Είπε χαμηλόφωνα τόσο που με δυσκολία τον άκουσα...

«ΤΙ ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟ...;;; ΑΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΠΕΙΣ!!ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΝΑ ΡΩΤΗΣΕ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ..ΗΛΙΘΙΕΕΕ.. ΒΛΑΚΑ» Είπα δυνατά, τον έσπρωξα και έτρεξα στην σκάλα. Ανέβηκα και άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου, μπήκα μέσα και κλείδωσα την πόρτα και έκατσα στο κρεβάτι μου ακούγοντας στο κινητό τραγούδια με τα ακουστικά μου.

«Τι έγινε ψυχή μου;; Άνοιξε την πόρτα!! Έλεγε η Κάλλια ενώ βρισκόταν έξω από την πόρτα του δωματίου μου.

*Pov Κάλλια*

Την είδα που χόρευε με τον Αλκιβιάδη. Είχε γίνει κατά κόκκινη. Νομίζει πως δεν το έχω καταλάβει τόσο καιρό. Τέλος πάντων. Αυτό δεν έχει σημασία τώρα. Πρέπει να μάθω τι έγινε για να την βοηθήσω. Λογικά κάτι έγινε με τον αδερφό μου, γιατί με αυτόν ήταν τελευταία φορά. Ουφφ.. πρέπει να πάω επάνω να την δω.

«Τι έγινε ψυχή μου;; Άνοιξε την πόρτα!!"»Της φώναζα να μου ανοίξει και δεν άνοιγε.

«Τι έγινε τι έπαθε η αδερφή μου;» Με ρώτησε ο Αχιλλέας, ο αδερφός της.

«Τίποτα το συμαντικό το στομάχι της πονάει λίγο» Έπρεπε να τα μπαλώσω λίγο τα πράγματα, εν χρειάζεται άλλη αναταραχή η μέρα. Αρκετά για σήμερα.

«Καλά...αν είναι τότε φεύγω. Να σας αφήσω μόνες. Θα πάρω την Ιφιγένεια μαζί μου θα την πάω στην φίλη της. Πες της αν θέλει κάτι από το φαρμακείο να με πάρει τηλέφωνο .Οκ;» Είπε και παρακαλούσα από μέσα μου πότε θα φύγει.

«Οκ Αχιλλέα...πήγαινε τώρα και να προσέχεις την Ιφιγένεια.!!»Εκείνη την ώρα που έφευγε ο Αχιλλέας το μάτι μου εντόπισε τον αδερφό μου να φεύγει γρήγορα γρήγορα από την πόρτα της κουζίνας, λες και δεν ήθελε να τον δει κανείς να φεύγει .Κάτι συμβαίνει τώρα και δεν είναι η ιδέα μου σίγουρα!!Πρέπει να διαλύσω το πάρτι για αρχή και μετά να πάω στην Πωλίνα.

«Παιδιά το πάρτυ τελείωσε. Ευχαριστούμε που ήρθατε, τα λέμε ξανά!» Τους είπα και έφυγαν και αυτοί, τώρα πρέπει να πάω στην Πωλίνα. Ανέβηκα, της χτυπούσα την πόρτα και πάλι δεν άνοιγε.

«Πωλίνα άνοιξε σε παρακαλώ , μόνες είμαστε στο σπίτι όλοι έφυγαν.» Τελικά με τα πολλά άνοιξε την πόρτα.

«Έφυγαν;; Και η Ιφιγένεια που είναι;;» Με το που άνοιξε την πόρτα άρχισε να με ρωτάει.

«Μην ανησυχείς την πήγε ο Αχιλλέας στη φίλη της να παίξουν. Όσο για τους άλλους τους είπα οτι τελείωσε το πάρτυ και έφυγαν.» Της είπα καθώς ήθελα παράλληλα να την ηρεμήσω.

«Ευχαριστώ πολύ !» Είπε μια μία φωνούλα που ίσα ίσα ακούγονταν.

«Εσύ τι έπαθες και έφυγες έτσι στα καλά καθούμενα;; Έγινε κάτι..πες μου βρε Πωλινάκι μου γλυκό..» Την ρωτούσα γιατί ήθελα να μάθω. Τέτοια μέρα και να είναι έτσι δεν πρέπει. Κάτι πολυ σοβαρό πρέπει να έγινε για να είναι έτσι τώρα. Την ξέρω καλά.

«Όχι τίποτα δεν έγινε...απλά δεν ένιωθα καλά. Αυτό είναι όλο.» Είπε αλλά δεν την πιστεύω φυσικά ούτε στο χιλιοστό.

«Άσε μας καλέ λες και δεν σε ξέρω τόσα χρόνια και πας να κρυφτείς πίσω από το δάχτυλό σου , αλλά δεν πειράζει κάτσε να ξεκουραστείς, κοιμήσου και λίγο καλό θα σου κάνει. Θα έρθω αύριο το πρωί από εδώ , εσύ κανόνισε να είσαι καλύτερα αλλιώς θα φας ξύλο.» Εεεε άδικο έχω να της τα πω έτσι; Όχι φυσικά, γιατί νοιάζομαι γ αυτήν, είναι σαν αδερφή μου η Πωλίνα. Από μικρά ήμαστε μαζί.

«Καλά στρατηγέ μου όπως διατάξατε. Εσύ τι θα κάνεις θα πας με τον Βαγγέλη καμία βολτίτσα;;» Είπε και κατάλαβα πως ήθελε να αλλάξει θέμα.

«Ναι θα πάμε για καφέ εσύ τώρα , κάνε αυτά που σου είπα γιατί έχουμε δουλειές αύριο κυρία μου. Καλά;;» Είπα αν και κατάλαβα πως ήθελε να αποφύγει την συζήτηση. Προς στιγμή την γλύτωσε αλλά θα μάθω πως και τη έγινε.

<<Καλά>>είπε και Την χαιρέτησα και βγαίνοντας έκλεισα την πόρτα και έφυγα.

https://youtu.be/tLcfAnN2QgY