ΑΝΝΑ

     Το Σάββατο το πρωί με ξύπνησε το κουδούνι, την τύχη μου μέσα! Σηκώθηκα από το κρεβάτι, έτοιμη να βρίσω την Αλίκη που ήρθε πολύ νωρίτερα από ότι είχαμε πει.

     Άνοιξα την πόρτα και μπροστά μου στεκόταν ο Βασίλης, ο δικός μου Βασίλης. Του έκλεισα την πόρτα στα μούτρα και γύρισα να φύγω όταν τον άκουσα.

Βασίλης: Άνοιξε την πόρτα γιατί την θα την σπάσω!

Άννα: Ορίστε, άνοιξα. Τι θες;

Βασίλης: Να μιλήσουμε.

Άννα: Τώρα που θυμήθηκες το μικρό είναι αργά. Να πας σε αυτές που σε τριγυρίζουν.

Βασίλης: Ζηλεύεις Αννούλα;

Άννα: Άσε τα Αννούλα, σε μένα δεν πιάνουν! Με ξέχασες και αυτό τα λέει όλα.

Βασίλης: Βρε Άννα μου, δεν σε ξέχασα!

Άννα: Να σου θυμίσω ότι έχουμε να μιλήσουμε είκοσι ημέρες;

Βασίλη: Πως κάνεις έτσι βρε Άννα; Τώρα είμαι εδώ.

Άννα: Πως κάνω έτσι; Και μπορώ να μάθω τον λόγο που εξαφανίστηκες;

Βασίλης: Τα έφτιαξα με μια κοπέλα από την παρέα μου, την Βέρα.

      Μόλις άκουσε αυτά τα λόγια να βγαίνουν από το στόμα του, ένιωσε το πράσινο κερατάκι της ζήλιας να προσπαθεί να βγει από μέσα της.

Άννα: Ωραία, να γυρίσεις στην Βέρα σου τότε. Εγώ δεν σε χρειάζομαι πια.

Βασίλης: Άννα, το παρατραβάς!

Άννα: Αντίο Βασίλη, κλείσε την πόρτα φεύγοντας.

     Τον προσπέρασε και κλείστηκε στο μπάνιο για να μην δει τα δάκρυα στα μάτια της. Λίγα δευτερόλεπτα άκουσε την πόρτα να κλείνει με απίστευτη δύναμη. Σηκώθηκε, έπλυνε το πρόσωπο της, και βγήκε έξω.

       Πήρε το παγωτό από το ψυγείο και ένα κουτάλι και έκατσε στον καναπέ να βλέπει ταινία καθώς το τρώει. Το μεσημεράκι η Αλίκη, όπως είχαν κανονίσει, πέρασε από το σπίτι να την πάρει να πάνε για ψώνια. Μόλις της άνοιξε την πόρτα και είδε τα κατακόκκινα ματιά της τρόμαξε.

Αλίκη: Τι έπαθες βρε αγάπη μου;

Άννα: Πέρασε ο Βασίλης από εδώ το πρωί και τσακωθήκαμε.

Αλίκη: Γιατί βρε παιδί μου, αφού σου λείπει τόσο; γιατί τσακώθηκες μαζί του;

Άννα: Μου είπε ότι έκανε σχέση με μια κοπέλα από την σχολή. Γι' αυτό είχε εξαφανιστεί. Και του είπα να πάει να την βρει. Εγώ δεν τον χρειάζομαι πια.

Αλίκη: Γιατί το είπες αυτό; Αφού δεν είναι αλήθεια!

Άννα: Δεν ξέρω τι με έπιασε όταν μου είπε για την κοπέλα του. Εκνευρίστηκα και ήθελα να τον πληγώσω.

Αλίκη: Άννα μου, μήπως να παραδεχτείς ότι είσαι ερωτευμένη μαζί επιτέλους;

Άννα: Σταματά να λες βλακείες, σου το έχω πει ξανά ότι δεν είμαι!

Αλίκη: Βρε αγάπη μου, είσαι. Το κατάλαβα από την πρώτη μέρα που σας γνώρισα και σιγουρεύτηκα τώρα με αυτό.

Άννα: Δεν θέλω να το παραδεχτώ! Άμα το κάνω θα πονέσω ακόμα περισσότερο!

      Η Αλίκη κατάλαβε ότι η Άννα ήξερε, απλά δεν ήθελε να το παραδεχτεί ούτε στον ίδιο της τον εαυτό.

Αλίκη: Λοιπόν, το βραδύ θα βγούμε να πάμε σε ένα καινούριο μπαρ που μου είπαν για να τον ξεχάσεις.

Άννα: Ασ' το Αλίκη, δεν έχω όρεξη.

Αλίκη: Δεν το συζητάω! Πάω σπίτι να πάρω κάτι ρούχα και γυρίζω.

Άννα: Εντάξει, πάω να κάνω μπάνιο μέχρι να γυρίσεις.

     Η Άννα μπήκε στο μπάνιο και η Αλίκη έφυγε τρέχοντας να πάει σπίτι της να πάρει τα ρούχα που χρειαζόταν.