ΑΝΝΑ

Σήμερα δεν πήγα στο γραφείο, είχα κανονίσει με την Αλίκη να πάμε στα μαγαζιά για τα τελευταία ψώνια πριν από τον γάμο. Η τρελή με τραβολογούσε από το πρωί σε όλα τα μαγαζιά με τα νυφικά, γιατί βέβαια η θεότρελη φίλη μου σε μια εβδομάδα παντρευόταν και ακόμα δεν είχε βρει το νυφικό που της άρεσε. Μέτα το έκτο κατά σειρά μαγαζί της ζήτησα να με λυπηθεί και να πάμε για ένα καφέ.

Αννα: Αμάν βρε αγάπη μου, με πέθαναν τα ποδιά μου

Αλίκη: Δεν παθαίνεις τίποτα, μην παραπονιέσαι να δεις που το επόμενο μαγαζί θα είναι και το τυχερό μας

Αννα: Εγώ πρώτη φορά βλέπω νύφη να ψάχνει δυο μήνες για νυφικό και να μην έχει βρει κάτι

Το κινητό της Άλικης χτύπησε, το έβγαλα από την τσάντα, όταν είδες ότι ο Παύλος της έστειλε μήνυμα κοκκίνισε από την χαρά της αλλά δεν κράτησε πολύ. Μόλις το διάβασε, έχασε όλο το χρώμα από το πρόσωπο της.

Αννα: Ρε Αλίκη τι έγινε; Άσπρισε;

Αλίκη: Αννούλα μου πρέπει να σου πω κάτι για τον γάμο

Αννα: Δεν αρχίζεις καλά

Προσπαθούσε να σκεφτεί με ποιο τρόπο να της το πει, δεν ήταν και λίγο αυτό που θα της έλεγε.

Αλίκη: Ο Παύλος ήταν, μόλις μου είπε ότι ο Βασίλης θα έρθει στο γάμο

Αννα: Καλά και γιατί είναι κακό αυτό;

Αννα: ΚΑΤΣΕ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΒΑΣΙΛΗΣ;

Αλίκη: Ναι

Αννα: Πες μου ότι κάνεις πλακά τώρα ;

Η Αννα είχε ταραχτεί τόσο πολύ, που άρχισε να παίζει με την αλυσίδα στο λαιμό της.

Αλίκη: Σε παρακαλώ ηρέμησε, άλλωστε έχουν περάσει τόσα χρονιά. Δεν θα τολμήσει να κάνει κάτι, ένα βραδύ είναι θα περάσει.

Αννα: Να ηρεμήσω , ναι να ηρεμήσω , ένα βραδύ είναι θα περάσει

Αλίκη: Αννα πάρε μια ανάσα σε παρακαλώ

Αννα: Πνίγομαι, πρέπει να βγω έξω

Πετάχτηκα από την καρεκλά μου και έτρεξε προς το μπαλκόνι της καφετέρια, μόλις ακούμπησα τα χεριά της στα κάγκελα άφησα μια ανάσα που κρατούσα τόση ώρα χωρίς να το καταλάβω. Τα ποδιά μου έτρεμα και η καρδιά πήγαινε να σπαστή θα τον έβλεπα πάλι μετά από τόσο χρονιά. Άραγε ήταν τόσο όμορφος όπως τότε, τόσο γοητευτικός; «Για σύνελθε σε παρακαλώ, αυτός φταίει για όλα, αυτός φταίει για το παιδί ,αυτός φταίει που δεν μπόρεσες να ξανά αγαπήσεις, τον μισείς κατάλαβες τον μισείς» Άκουσα την η φωνή της λογικής, μέσα στο κεφάλι μου. Πήρα μια ανάσα να ηρεμήσω τελείως την καρδιά, έβαλα πάλι την ψυχρή μάσκα στο πρόσωπο μου και μπήκα να συνεχίσουμε τα ψώνια μας.