ΑΝΝΑ

    Ήταν μία από τις ποιο μαγικές νύχτες της ζωής μου, ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να νιώσω τόσο πολλά συναισθήματα την ίδια στιγμή. Είχα αποδεχτεί από καιρό ότι ήμουν ερωτευμένη με τον Βασίλη και πονούσα που θα τον έχανα σε λίγους μήνες, αλλά αυτό που δεν είχα συνειδητοποίησει μέχρι τώρα ήταν ότι είναι ο έρωτας της ζωής μου.

   Είχα ξυπνήσει από ώρα αλλά δεν ήθελα να κουνηθώ, είχα καθίσει και χάζευα τις εκφράσεις που έπαιρνε μέσα στον ύπνο του. Ήταν ένα πολύ παλιό μου συνήθειο που είχε αρχίσει για πλάκα. Τον αγαπούσα τόσο πολύ που ένιωθα την καρδιά μου να σπάει στην σκέψη και μόνο ότι θα έφευγε. Έκλεισα τα μάτια μου και ξανά βολεύτηκα στην αγκαλιά του.

Βασίλης: Ματάκια μου, ξύπνησες;

Αννα: Μμμμμμ, άσε με λίγο ακόμα.

Βασίλης: Έλα ματάκια μου, σήκω, είναι ήδη μεσημέρι.

Αννα: Όσι, δεν θέλω.

    Τότε άρχισε να την γαργαλάει.

Αννα: Αχαχαχαχαχα, σταματά, εντάξει, ξύπνησα.

Βασίλης: Καλημέρα, διαβολάκι μου.

Αννα: Καλημέρα, Μπιλάκο μου.

Βασίλης: Άντε, θα σηκωθείς τώρα να φτιάξεις πρωινό στον άντρα σου;

    Και της έκλεισε πονηρά το μάτι.

Αννα: Μμμμμ για να το σκεφτώ........

    Η Άννα σηκώθηκε έτσι γυμνή που ήταν, προχώρησε προς την κουζίνα και αφού πήρε ένα σακουλάκι πατατάκια, γύρισε στο αυτοσχέδιο κρεβάτι τους και του τα άδειασε στο κεφάλι.

Αννα: Ορίστε αγάπη μου το πρωινό σου, αχαχαχαχαχαχα.

Βασίλης: Έτσι και σε πιάσω την έκατσες.

    'Ισα ίσα πρόλαβε να αρπάξει τα ρούχα της και κλείστηκε στο μπάνιο. Αφού έκανε ένα ντουζάκι με την ησυχία της βγήκε και τον βρήκε στην κουζίνα μόνο με την ποδιά να φτιάχνει τηγανίτες. Μόλις τις ετοίμασε έβαλε ένα πιάτο μπροστά της.

Βασίλης: Μπορώ τώρα μεγαλειοτάτη να πάω και εγώ να κάνω ένα μπάνιο;

Αννα: Ναι, μπορείς να αποχωρήσεις.

     Ο Βασίλης έβγαλε την ποδιά επιδεικτικά μπροστά της και μπήκε στο μπάνιο ενώ μέχρι εκεί άκουγε τα γέλια της.

     Ώρες αργότερα βρίσκονταν στο σπίτι της και τελείωναν με τις ετοιμασίες για το πάρτι της Πρωτοχρονιάς, δεν είχαν καλέσει πολύ κόσμο, λίγους φίλους και καλούς. Άλλωστε δεν ήθελαν άτομα που θα τους χαλούσαν το κέφι.

     Στις έντεκα το βράδυ το πάρτι είχε ανάψει για τα καλά. Όλοι χόρευαν στους ρυθμούς της μουσικής, εκτός από την Αλίκη που είχε χωρίσει την προηγούμενη μέρα και καθόταν μόνη της στον πάγκο της κουζίνας να πίνει το κρασί της.

Παύλος: Γιατί μία τόσο όμορφη κοπέλα κάθεται μόνη της;

Αλίκη: Δεν υπάρχει κάποιος λόγος, απλά δεν έχω όρεξη για γιορτές.

Παύλος: Παύλος, χάρηκα.

Αλίκη: Αλίκη.

Παύλος: Είσαι φίλη με την Άννα;

Αλίκη: Ναι.

Παύλος: Εγώ πάω στην ίδια σχολή με τον Βασίλη.

Αλίκη: Ωραία.

Παύλος: Θες να χορέψουμε;

Αλίκη: Όχι.

      Ο Παύλος έφυγε απογοητευμένος από κοντά της, του άρεσε πολύ η Αλίκη. Άλλωστε ήξερε ποια ήταν, απλά προσπαθούσε να την πλησιάσει για να της μιλήσει, ήταν καιρός τώρα που ήταν τσιμπημένος μαζί της αλλά δεν έβρισκε το θάρρος να την πλησιάσει. Σήμερα που θα άλλαζε ο χρόνος αποφάσισε ότι πριν μπει το 2017 θα της μιλούσε και αυτή μόνο που δεν τον σκότωσε επειδή της μίλησε.

    Όπως ήταν στενοχωρημένος πήρε το ποτό του και βγήκε στην αυλή. Εκεί βρήκε το ζευγαράκι να κάθεται αγκαλιά στην κούνια.

Παύλος: Πωωω, πάλι γλιστράει εδώ από τα μέλια.

Βασίλης: Σκάσε ρε μαλάκα, τι θες και μας χαλάς την στιγμή;

Παύλος: Έφαγα άκυρο από την Αλίκη και δεν ήθελα να κάτσω άλλο μέσα.

Άννα: Αλίκη; Την γνωστή;

Βασίλης: Ναι, ο βλάκας από εδώ έχει φάει κόλλημα μαζί της εδώ και μήνες και δεν μιλάει.

Άννα: Βρε Παύλο, σε εμένα έπρεπε να έρθεις να σου κάνω κατάσταση.

Παύλος: Αστό ρε Αννούλα, η κοπέλα είναι αλλού, το διαπίστωσα πριν λίγο.

Άννα: Ἀσ' την σήμερα, δεν είναι καλά, αλλά από αύριο το ξανά συζητάμε.

Ο Παύλος έσκασε ένα φιλί στο μάγουλο της Άννας και ξανά πήγε μέσα στο πάρτι.

     Στις δώδεκα παρά δέκα ο Βασίλης έβγαλε από την τσέπη του ένα κουτάκι με δυο χρυσά δακτυλίδια περασμένα από μια ασημένια αλυσίδα το καθένα. Μόλις άλλαξε ο χρόνος πέρασε το ένα στο λαιμό της Άννας.

Βασίλης: Αυτό γράφει το όνομά μου για να μην με ξεχάσεις ποτέ, καλή μας χρονιά αγάπη μου.

     Η Άννα κοίταζε το κολιέ συγκινημένη, ένιωθε την καρδιά της έτοιμη να σπάσει από αγάπη. Πήρε την άλλη αλυσίδα στα χέρια της και είδε ότι το δακτυλίδι έγραφε το δικό της όνομα. Φίλησε το δακτυλίδι και το πέρασε στο λαιμό του.

Άννα: Αυτό για να μην σου λείπω όταν φύγεις, καλή μας χρονιά μωρό μου.

    Αφού φιληθήκανε έκατσαν αγκαλιά στην κούνια και κοίταζαν τα πυροτεχνήματα.