Το φως του ήλιου περνά ελαφρά μέσα από τα παράθυρα του παλατιού και οι χρυσές ηλιαχτίδες αγγίζουν το πέτρινο πάτωμα. Η Ελίσα περπατά καταμήκος των διαδρόμων μόνη χωρίς τη συνοδεία κανενός. Τα μάτια της κοιτούν με ενθουσιασμό τους στολισμένους με ζωγραφιές τοίχους και τους καταπράσινους κήπους έξω από τα παράθυρα. Το βλέμμα της εγκλοβίζεται στη θέα λευκών τριαντάφυλλων και με γρήγορο βήμα βρίσκεται κοντά τους. Είχε βρεθεί στην άλλη άκρη του παλατιού εκεί όπου η βασιλική οικογένεια είχε τα δωμάτιά της. Δεν το είχε όμως καταλάβει, καθώς το υπέροχο άρωμα των τριαντάφυλλων την είχε μαγνητίσει.

Έσκυψε κοντά τους για να γευτεί καλύτερα τη μυρωδία και μικρές μαύρες μπούκλες γλίστρησαν από τους ώμους της, ενώ τα μάτια της ήταν κλειστά. Μια επιβλητική παρουσία ντυμένη με πολλά χρυσαφικά και ρούχα από μετάξι στάθηκε κοντά της. Τα μάτια του νεαρού πρίγκιπα την παρατηρούσαν μαγεμένα από την εκθαμβωτική ομορφιά της. Στα χέρια του κρατούσε ένα μυθιστόρημα με σκληρό εξώφυλλο.

<< Πρέπει να αγαπάτε πολύ τα λουλούδια.>> ο πρίγκιπας Λουδοβίκος αναφώνησε και η Ελίσα άνοιξε απότομα τα μάτια της. Παρατήρησε τον άνδρα μπροστά της και όταν συνειδητοποίησε πως επρόκειτο για μέλος της βασιλικής οικογένειας υποκλίθηκε βαθιά.

<<Με συγχωρείτε υψηλότατε δεν ήθελα να βρεθώ εδώ χωρίς την άδεια σας.>> ο πρίγκιπας την κοίταξε γεμάτος περιέργεια και ένα αχνό χαμόγελο χαράχθηκε στα χείλη του. <<Λοιπόν, αγαπάς τα λουλούδια τόσο πολύ που δεν κατάλαβες πως ένας ακόμη άνθρωπος βρισκόταν δίπλα σου;>> ο πρίγκιπας απόρρησε και κάθησε σε ένα παγκάκι που βρισκόταν πιο δίπλα, ανοίγοντας το βιβλίο του.

<<Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με το συγκεκριμένο τριαντάφυλλο υψηλότατε.>> ο πρίγκιπας υπέδειξε τη θέση δίπλα του στην Ελίσα και εκείνη κάθισε διστακτικά. <<Από την ημέρα που γεννήθηκα ο πατέρας μου φρόντιζε να έχω στην κούνια μου και μετέπειτα στο κρεβάτι μου όταν μεγάλωσα λευκά τριαντάφυλλα. Η μυρωδιά τους με οδηγούσε σε ήρεμους και γλυκούς ύπνους και την έχω συνδέσει απόλυτα με τη μνήμη του πατέρα μου.>> η συζήτηση μεταξύ τους συνεχίστηκε για αρκετή ώρα με αναφορές στον κόσμο και την πανέμορφη φύση. Η Ελίσα μάλιστα είχε καταλείξει στο συμπέρασμα πως επρόκειτο για τον πρίγκιπα που θα στεφόταν Βασιλιάς, οπότε ένα αίσθημα ανακούφησης την είχε κυριεύσει.

*Αντιθέτως, την ίδια στιγμή ο πρίγκιπας Καρλομάν βρισκόταν σε ένα σοβαρό συνέδριο. *

<<Πρίγκιπα ανησυχούμε ιδιαίτερα με τις επιδρομές των Βίκινγκ. Χθες, λάβαμε γράμμα από το Λιλ στη Βόρεια Γαλλία όπου αναφέρεται πως έγινε επιδρομή μέσα στην πόλη και λεηλατήθηκαν τα πάντα. Ορφανά έμειναν στο δρόμο και πολύ φοβάμαι πως θα συνεχήσουν με τις επιδρομές.>> ο Μπέντζαμιν πιστός αξιωματικός και υπεύθυνος της αλληλογραφίας του πρίγκιπα Καρλομάν απευθυνόταν σε αυτόν με την ανησυχία χαραγμένη στα μάτια του.

Βρίσκονταν αρκετές ώρες μέσα σε εκείνη την αίθουσα συζητώντας για τις διαδικασίες του γάμου και της στέψης, ενώ αρκετοί από τους αξιωματικός κατέκριναν τον πρίγκιπα για την απόφασή του να μη βοηθήσει την Αγγλία. Μπορεί τώρα σαν χώρα να μην βρισκόταν στην ακμή της δόξας της, αλλά είχε αποδείξει αρκετές φορές στο παρελθόν πως επρόκειτο για μια παντοδύναμη χώρα. Υποστήριζαν, λοιπόν, πως εάν βοηθούσαν τώρα την Αγγλία εκείνη σίγουρα θα τους βοηθούσε στο μέλλον. Γεγονός το οποίο εξόργιζε τον πρίγκιπα.

Ο Καρλομάν άγγιξε το μούσι του προβληματισμένος και τον κοίταξε στα μάτια.<<Η εντολή του Βασιλιά ήταν ξεκάθαρη πως θα πρέπει να παραμείνω στο παλάτι μέχρι τη στέψη μου και μέχρι να αποκτήσω έναν διάδοχο. Για αυτό το λόγο δεν θα μπορέσω να ηγηθώ του στρατού, αλλά θα φροντήσω να στείλω τους καλύτερους αξιωματικούς και στρατιώτες για να προστατεύσουν την πατρίδα μας.>> σηκώθηκε όρθιος και αμέσως σηκώθηκαν και οι υπόλοιποι γύρω του.

<<Πρίγκιπα μου θα ήταν τιμή μου να ηγηθώ του στρατού και να φροντίσω στη διαφύλαξη της ηρεμίας στη χώρα μας.>> ο Μπέντζαμιν υποκλίθηκε μα ο πρίγκιπας έκανε ένα αρνητικό νεύμα. << Σε θέλω στο παλάτι Μπέντζαμιν για αυτό και η μόνη αποστολή που σου αποδίδω είναι μαζί με μια ομάδα που θα ορίσω εγώ να φέρεις τα ορφανά, τις μητέρες, τους ηλικιωμένους και όποιον χρειάζεται βοήθεια στο παλάτι.>> αυτή ήταν η τελευταία του κουβέντα πριν αποσυρθεί από τον χώρο και κατευθυνθεί προς την κάμαρή του.

Στο μυαλό του επικρατούσαν σκέψεις γεμάτες θυμό. Ήταν αναγκασμένος να παντρευτεί, να αποκτήσει σύντομα έναν γιο και να στεφθεί Βασιλιάς. Αυτή ήταν η ''τιμωρία'' που του επέβαλε ο πατέρας του. Εάν δεν τιρούσε τις προυποθέσεις δεν θα βρισκόταν ξανά στο πεδίο της μάχης και θα έχανε τη θέση του ως στρατηγός. Ο Βασιλιάς τον γνώριζε πολύ καλά ακόμη και αν η σχέση πατέρα και γιου είχε χαθεί ανάμεσα τους, γνώριζε πως ο Καρλομάν θα έβρισκε δικαιολογίες για να  γλυτώσει.

Μπήκε στο δωμάτιό του θυμωμένος, άνοιξε ελάχιστα το πουκάμισό του και βγήκε έξω στο μπαλκόνι του. Έπιασε με θυμό τα κάγκελα και πήρε βαθιές ανάσες. Όταν ηρέμησε από την αναστάτωση που του είχαν προκαλέσει οι σκέψεις του, το βλέμμα του περιπλανήθηκε στον χώρο.

Τότε τα σκοτεινά μαύρα μάτια του εστιάσαν στην μορφή της. Παρατήρησε τα μαύρα κυματιστά μαλλιά της, τη γοητευτική όψη της κάτω από το φως του ήλιου και το γλυκό της χαμόγελο. Αμέσως, θυμήθηκε το περιστατικό στο μαγαζί όπου δούλευε ως σερβιτόρα. Τότε διακριτικά του είχε κρατήσει το χέρι και αναγνώρισε τη βασιλική καταγωγή του. Δίπλα της βρισκόταν ο μικρός του αδερφός που φάνταζε αρκετά ενθουσιασμένος στα μάτια του. Εσφιξε τα χέρια του στα κάγκελα ασυναίσθητα μέχρι που μια νεαρή τους πλησίασε αναστατωμένη.

Η Έμμα υποκλήθηκε μπροστά στον πρίγκιπα Λουδοβίκο και έπιασε την Ελίσα από το χέρι. <<Με συγχωρείτε υψηλότατε αλλά η Ελίσα πρέπει να ετοιμαστεί για τον χορό επιλογής.>> αναφώνησε, καθώς απομακρυνόταν. Ο Λουδοβίκος την παρατήρησε έκπληκτος και ένα ροδαλό χρώμα απλώθηκε στο πρόσωπό του ανεξήγητα.

<< Σε παρακαλώ την επόμενη φορά που θα φύγεις από κοντά μου ενημέρωσέ με που θα πας. Έψαξα ολόκληρο το παλάτι για να σε βρω. Δεν φαντάστηκα πως θα είχες φτάσει έξω από το δωμάτιο του πρίγκιπα Καρλομάν.>>

<<Αυτός ήταν ο πρίγκιπας Καρλομάν;>>απόρησε η Ελίσα έκπληκτη με την ελπίδα να ήταν πράγματι αυτός ο γλυκός και καλοσυνάτος νεαρός. Εάν ήταν εκείνος τότε θα ηρεμούσε και θα ήταν πιο σίγουρη για τον εαυτό της, όμως η Έμμα βρισκόταν εκεί για να τη διαψεύσει.

<<Μην είσαι χαζή αυτός ήταν ο μικρός του αδερφός. Ο πρίγκιπας Λουδοβίκος δεν μπορεί ούτε στο ελάχιστο να φτάσει στο κύρος, την εξυπνάδα και τη γοητεία τον Καρλομάν.>> η Έμμα σιγοψυθήρησε.

Γειά ξανά. Χεχεχε δεν ξέρω αν το παρατηρήσατε, αλλά επιτέλους είμαι τακτική και ανεβάζω συνεχώς σε αυτή την ιστορία.

Θα έφτιαχνα πρόγραμμα και θα σας ενημέρωνα πως ανεβάζω κάθε Παρασκευή ή κάτι τέτοιο, αλλά εγώ και το πρόγραμμα δεν παμέ μαζί.

Οπότε δυστυχώς επειδή η έμπνευση και η όρεξη μου χτυπούν την πόρτα απροειδοποίητα έτσι και εγώ θα ανεβάζω τα κεφάλαια κάθε φορά.

Επίσης είμαι απίστευτα ενθουσιασμένη, διότι η πλοκή επιτέλους αρχίζει να παίρνει μορφή. Οπότε είμαι πολύ χαρούμενη για τα κεφάλαια που πλησιάζουν.

Αυτά.... Τσαοοοο!