Ύστερα από εκεί το βράδυ ο καιρός κύλησε σαν νερό στην ζωή τους. Αποκτήσαν μια καθημερινότητα σαν φυσιολογικό ζευγάρι. Κάθε πρωί ο Άγγελος έφευγε για την σχολή και η Χριστίνα έτρεχε τα διαδικαστικά ώστε να γίνει επιτελούς το άνοιγμα της δικιάς της διαφημιστικής.

      Είχε μιλήσει ήδη με αρκετούς πελάτες και πίστευε πολύ στην ιδέα της. Ο Άγγελος την στήριζε απολυτά και την βοηθούσε οποί μπορούσε. Της τελευταίες δυο εβδομάδες τα νευρά της ήταν σε πολύ κακή κατάσταση, από την μια αυτή η ίωση που την ταλαιπωρούσε και δεν έλεγε να φύγει.         Από την άλλη που η διαδικασίες για τον άνοιγμα της επιχείρησή είχαν κόλληση στην γραφειοκρατία όλα την ενοχλούσαν και ποιο πολύ Άγγελος που συνεχεία της έλεγε να ηρεμήσει. Λες και άμα ήξερε τον τρόπο δεν θα το έκανε.

       Ο καημένος ο Άγγελος δεν ήξερε τι να κάνει πια, με το παραμικρό ήταν έτοιμη για καυγά το Σάββατο το πρωί που είχε ξυπνημό με καλή διάθεση σπάνιο εκείνο τον καιρό. Όποτε την πλησίασε στην βεράντα που καθόταν και διάβαζε και αποφάσισε να της μιλήσει, μήπως κατάλαβα άμα έφταιγε αυτός ή κάτι άλλο.

Άγγελος: Άγγελε μου, πως είσαι σήμερα.

Χριστίνα: Καλά.

Άγγελος: Θες να μου πεις τι είναι αυτό που σε ενοχλεί.

Χριστίνα: Τι θες να πεις.

Άγγελος: Τίποτα , άπλα δεν σε βλέπω καλά και ανησυχώ.

Χριστίνα: Με έχει κούραση αυτή η ίωση.

Άγγελος: Έμενα δεν με ανήσυχη μόνο το στομάχι σου άλλα η κάκια σου διάθεση.

Χριστίνα: Ωχου, ρε Άγγελε, έχει όρεξη για γκρίνια.

Άγγελος: Όχι, βρε μωρό μου ανησυχώ.

Χριστίνα: Θα μου περάσει

Άγγελος: Θέλω μια χαρά; να πας να κάνεις κάτι εξετάσεις που σου κανόνισα την Δευτέρα.

Χριστίνα: Άμα πάω, θα με αφήσεις να διαβάσω με ησυχία;

Άγγελος: Ναι.

Χριστίνα: Ωραία θα πάω, μπορείς τώρα να με αφήσεις στην ησυχία μου.

Ο Άγγελος αναστέναξε και έφυγε προς μέσα ενώ η Χριστίνα άνοιξε το βιβλίο και έκανε ότι διάβαζε. Το μυαλό της όμως δεν σταματούσε να αναπαράγει της άσχημες σκέψης.

«Χριστίνα»

   «  Άμα πια ούτε ένα τσάι δεν με αφήνει να πιω με την ησυχία, με έχει ζαλίσει μια εβδομάδα. Βαρέθηκα να τον ακούω να μου λέει να ηρεμήσω, πως να ηρεμήσω εγώ είμαι όλη μέρα μέσα στο σπίτι και προσπαθώ για την εταιρία μας. Ενώ αυτός πηγαίνει στην σχόλη και μετά μπορεί να πάει και για καφέ με καμία κοπελίτσα. Ποιος ξέρει πόσες τον τριγυρίζουν στην σχολή και θέλουν να του κάτσουν, άλλα βεβαία άμα πω της υποψίες μου είμαι παράλογη. 

      Που ξέρω εγώ άμα δεν με απατάει με καμιά συμφοιτήτριας του. Και σας να μην έφτανε η γκρίνια του με αναγκάζει να πάω την Δευτέρα να κάνω και της εξετάσεις που μου έκλεισε χωρίς να με ρώτησε, καλά δεν πολύ γκρινιάζω για αυτό η αλήθεια είναι ότι της χρειάζομαι το στομάχι μου με πεθαίνει .»

~*~

         Η Κυριακή για την Χριστίνα ξεκίνησε πολύ νωρίς με εμετούς. Είχε φτάσει μεσημέρι και δεν είχε σταματήσει να κάνει εμετό, είχε γίνει άσπρη σαν το πανί και έτρεμε από την προσπάθεια να βγάλει αυτό που πραγματικά δεν είχε το στομάχι της αφοί είχε μέρες να φάει σαν άνθρωπος.      Μετά το τελευταίο επεισόδιο εμετοί έσκυψε πάνω από την λεκάνη, ένιωσε μια αδυναμία και τα πάντα σκοτείνιασαν. Ευτυχώς την έπιασε ο Άγγελος πριν χτυπήσει στα πλακάκια του μπάνιου.

     Την σήκωσε από το πάτωμα και την έβαλε να ξαπλώσει στο κρεβάτι τους ώστε να συνέλθει έστω λίγο, είχε σκοπό να την πάει στα επείγοντα. Η Χριστίνα άνοιξε τα μάτια της άλλα δεν μπορούσε ούτε να μιλήσει από την αδυναμία, την σήκωσε στην αγκαλιά του την έβαλε στο αμάξι και έφυγαν τρέχοντας για το νοσοκομείο.

      Μόλις έφτασε την έβγαλε πάλι από το αυτοκίνητο σε στυλ νύφης και μπήκαν στα επείγοντας, όταν την είδαν έτσι την έβαλαν σε ένα φορείο και την πήραν για εξετάσεις. Είχε περάσει πάνω από μια ώρα που την είχαν πάρει μέσα άλλα κανένας δεν έβγαινε να τον ενημέρωση για την κατάσταση της και από το γραφείο του έλεγαν συνεχεία να περιμένει τον γιατρό. Είχε χαζέψει έξω από το παράθυρο όταν άκουσα να τον φωνάζουν.

Γιατρός: Για την κ. Χριστίνα;

Άγγελος: Άγω είμαι ο σύζυγο της.

Γιατρός: Της βάλαμε ένα όρο μέχρι στιγμή, ώστε να σταματήσουμε την αφυδάτωση και περιμένουμε της εξετάσεις ώστε να δούμε πως θα κινηθούμε.

Άγγελος: Μπορώ να την δω;

Γιατρός: Μπορείτε να περάσετε.

     Ο Άγγελος ακολούθησε τον γιατρό από πίσω και μπήκαν στα επείγοντα ώστε να του δείξει το κρεβάτι της Χριστίνας. Αντίκρισε μια Χριστίνα κάτασπρη να την έχει πάρει ο ύπνος από την εξάντληση, κάθισε διπλά της και ευχαρίστησε τον γιατρό που έφευγε.

       Της χάιδευε στο κεφάλι και η ανησυχία του είχε χτυπήσει κόκκινο τι μπορεί να είχε πάθει ξαφνικά; πως να το έπαθε αυτό; Δεν μπορεί σκεφτόταν από μια ίωση να αρρώστησε τόσο πολύ ξαφνικά, από της σκέψης του τον έβγαλε η Χριστίνα που ψιθύριζε.

Άγγελος: Είμαστε στο νοσοκομείο αγάπη μου, λιποθύμησες;

Χριστίνα: Λίγο νερό θέλω.

     Ο Άγγελος της σήκωσε απαλά το κεφάλι και της έδωσε μια γουλιά νερό την στιγμή που μπήκε μέσα ο γιατρός κρατώντας της εξετάσεις της.

Γιατρός: Ξυπνήσατε, τελεία βγήκαν η εξετάσεις

Άγγελος: Είναι κάτι ανησυχητικό;

Γιατρός: Όχι, όλα είναι καλά. Έχετε μια μικρή αδυναμία επειδή δεν τρώγατε σωστά και λίγο αφυδάτωση λόγω του εμετοί άλλα όλα οφείλονται στο ότι είστε τριών μηνών έγκυος.

Είχαν μείνει και οι δυο άφωνοι και το κοίταζαν με ανοικτό το στόμα.

Γιατρός: Άμα κρίνω από την αντίδραση σας δεν το περιμένατε.

«Καθόλου» είπαν με μια φωνή.

Γιατρός: Τουλάχιστον ελπίζω να είναι κάλο νέο;

«Το καλύτερο» συνέχισαν ντουέτο.

Γιατρός: Χαίρομαι, της γραφώ ένα φάρμακο για της αναγούλες για αρχή ώστε να μπορείτε να ηρεμήσετε και ύστερα τα υπόλοιπα θα τα πείτε με τον γυναικολόγο σας.

Άγγελος: Ευχαριστούμε γιατρέ, άρα μπορούμε να φύγουμε.

Γιατρός: Από έμενα είστε ελεύθεροι, θα στείλω μια νοσηλεύτρια να βγάλει τον όρο και μπορετέ να φύγετε.

      Ύστερα από λίγα λεπτά η νοσηλεύτρια ήρθε έβγαλε τον όρο και ο Άγγελος στήριξε την Χριστίνα που ακόμα ζαλιζόταν ώστε φύγουν από το νοσοκομείο. Την έβαλε στο αυτοκίνητο και άρχισε να οδηγεί ώστε να γυρίσουν στο χωρίο. Η Χριστίνα είχε κλείσει τα μάτια και άπλα απολάβανε τον δροσερό αέρα από το παράθυρο.

      Την επόμενη μέρα το πρωί ο Άγγελος ξύπνησε πολύ νωρίς γιατί ήθελε κατεβεί στην Τρίπολη και να γυρίσει πριν ξυπνήσει ο άγγελος του. Αφού τελείωσε με τα ψώνια του στην αγορά πέρασε από τον αγαπημένο της φούρνο ώστε να πάρει ανακρουόσασταν για το κορίτσι του.

Μπήκε στο σπίτι σαν τον κλεφτή έτσι ώστε να μην ξυπνημό, έβαλε όλα τα πραότατα σε ένα μεγάλο ροζ κουτί και μαζί με τα κρουασανακι μπήκες να την ξυπνημό.

Άγγελος: Καλημέρα, αγάπη μου πως είσαι σήμερα ;

Χριστίνα: Καλημέρα μωρό μου είμαι καλύτερα, αυτά είναι δικά μου;

 Και του έδειξε τον πιάτο με τα κρουασανακια.

Άγγελος: Ναι, όλα για εσένα είναι ορίστε.

    Η Χριστίνα πήρε το πιάτο στην αγκαλιά της και άρχισε να τρώει σαν άνθρωπος μετά από ούτε θυμάται πόσες μέρες, όταν παρατήρησε ότι κρατούσε και κάτι άλλο πίσω από την πλάτη του.

Χριστίνα: Αυτό τι είναι ;

Άγγελος: Είναι ένα δώρο για εσένα.

       Ο Άγγελος έβγαλε το ροζ κουτί πίσω από την πλάτη του και το ακούμπησε στα ποδιά της, ήταν ένα μεγάλο ροζ κουτί δεμένο με ένα μοβ φιόγκο. Η Χριστίνα άφησε το πιάτο στο κομοδίνο και έλυσε το φιόγκο, έβγαλε το καπάκι το άφησε κάτω και άρχισε να βγάζει από μέσα τα αντικείμενα.

    Ήταν ένα ροζ φορμάκι, ένα ζευγάρι μωβ παπουτσάκια, η αγαπημένη της σοκολάτα, ένα γράμμα και ένα δακτυλίδι. Τα μάτια της είχαν αρχίσει να τρέχουν δάκρυα άλλα ήθελε να διαβάσει και το γράμμα πριν πει οτιδήποτε.

«Άγγελε μου είσαι ένα πλάσμα απίστευτο, ακόμα και όταν θυμώνεις εγώ σε βλέπω γλυκιά και ας μου σας τα νευρά. Χάρις να φταίω σε έχασα από την ζωή μου για κάποια χρονιά, αυτό μας πλήγωσε και τους δυο μας παρότι εγώ δεν μπορούσα να το κατάλαβα εκείνη την εποχή. Από την στιγμή που επέτρεψε η μνήμη μου ζω με τον φόβο ότι θα φύγεις. Πως εσύ μια πετυχημένη γυναικά κάθετε μαζί δεν το ξέρω. Θέλω να μου κάνεις την τιμή να γίνεις γυναικά μου! Σου υπόσχομαι να σε κάνω ευτυχισμένη το ίδιο και το κοριτσάκι μας.»

Χριστίνα: Ναι! Αγάπη μου θέλω πάρα πολύ να παντρευτούμε.

Άγγελος: Σε ευχαριστώ για όλα, ακόμα και για την κόρη.

Χριστίνα: Πολύ σίγουρος είσαι;

Άγγελος: Απολυτά.

        Ο Άγγελος ξάπλωσε διπλά της και αφού φίλησε την κοιλιά της μετά σιγά σιγά άρχισε να ανεβαίνει προς τα πάνω, η Χριστίνα είχε ανάψει πραγματικά άλλα μόλις ο Άγγελος έφτασε στο λαιμό της, την δάγκωσε και σηκώθηκε από το κρεβάτι.

Άγγελος: Δεν κάνει ακόμα αγάπη μου, πρώτα θα μιλήσουμε με το γιατρό.

Χριστίνα: Είσαι πολύ βλαπτόμενο.

      Ο Άγγελος βγήκε από το δωμάτιο γελώντας και η Χριστίνα γύρισε στα κρουασανακια της μουτρωμένη.