Είχε περάσει σχεδόν μία εβδομάδα από τη διάσωση και οι καλοί αποφάσισαν να καλέσουν καινούργια μέλη για να αναπληρώσουν όσους έχασαν στην επίθεση. Επίσης αγόρασαν και καινούρια όπλα. Στρατιωτικά για την ομάδα Α, ούζι για την ομάδα Β, περίστροφα για την ομάδα Γ (10 ατόμων), όλων των ειδών τις βόμβες για την ομάδα Δ, καραμπίνες για την μάδα Ε και σνάιπερ για την ομάδα Ζ). αγόρασαν και σφαίρες και ρόπαλα, όμως τους είχαν μείνει πολύ λίγα λεφτά για να αγοράσουν καινούργια έπιπλα, κι έτσι άρχισαν να επισκευάζουν τα παλιά. Οι κακοί παράλληλα δοκίμασαν τα καινούργια όπλα των καλών και ο αρχηγός τους τα μάζεψε και τα μοίραζε στις ομάδες του. σε λίγες μέρες άρχισε άλλος ένας σκληρός πόλεμος. Επειδή οι καλοί νικούσαν με μεγάλη διαφορά, ο αρχηγός των κακών κάλεσε απ την ομάδα Δ 100 άτομα για να βοηθήσουν με τις βόμβες τους, δύο όμως από αυτούς πήραν εντολή απ τον αρχηγό των κακών να πάνε να κάψουν το αρχηγείο των καλών για εκδίκηση. Εκείνοι πήγαν και άρχισαν να πετάνε στο αρχηγείο μολότοφ.

Σε λίγα λεπτά έλειχε τυλιχτεί στις φλόγες. Οι δυο κακοί είδαν μερικούς απ' την ομάδα Η να βγαίνουν με σκούπες, γύρισαν πίσω και είπα στον αρχηγό για την επιτυχία τους. κείνος έληξε τον πόλεμο. Όταν οι καλοί γύρισαν πίσω στο αρχηγείο τους, το βρήκαν καμένο.

"Κάναμε ότι μπορούσαμε για να το σώσουμε." είπε ένας καθαριστής. "Συγγνώμη, αρχηγέ." Ο αρχηγός των καλών για άλλη μια φορά θύμωσε με το θράσος των κακών, ένας στρατιώτης όμως τον ηρέμησε:

"Αρχηγέ, δεν πρέπει να πάρουμε εκδίκηση. Είμαστε καλοί, ας μην το ξεχνάμε." του είπε.

"Έχεις δίκιο, γι αυτό θα χτίσουμε νέο αρχηγείο."