Δεν θυμάμαι πότε σε γνώρισα, σε ξέρω όμως απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου σαν ύπαρξη. Μεγαλώσαμε μαζι, ειχαμε μια κοινή πορεία, τη δική μας παρέα, τα δικα μας μυστικά.
Ήμασταν δυο παράλληλες γραμμές που αν και δεν έπρεπε να συναντηθούν ποτέ καποιος μετακίνησε τη γραμμή μου στη δική σου και γιναμε τεμνομενες ευθείες.

Αυτος, δεν ηταν η παράλληλη γραμμή μου μα έμελλε να με πλησιάσει για να δημιουργήσουμε το σημείο τομης. Η γραμμή μου στη δική του και αντίστοιχα. Ο ερωτας μου στα ματια του και αντίστροφα.

Η Ιθάκη πλεον φαντάζει αλλιώς. Δεν υπάρχει Πηνελόπη να περιμένει τον Οδυσσέα, ουτε Οδυσσέας που ζητά απεγνωσμένα να επιστρέψει εκει που ανήκει. Η Ιθάκη πλέον εχει την δικη του εικονα. Δεν είναι μονο ένα μυθολογικό στοιχείο ούτε ενα απλό νησί της Ελλάδας.

Ακούς Κ. ;
Δεν έγινες ποτέ Ιθάκη
Και αυτός;
Αυτος οχι μονο εγινε μα δίπλα ειχε και την προσφώνηση μου.
Εγινε η Ιθάκη μου.
Μονο που εγω δεν είμαι Οδυσσέας. Δεν θα επιστρέψω σε καμία Πηνελόπη.
Μονο που εγω δεν ειμαι Πηνελόπη, δεν θα υφαίνω για κανέναν Οδυσσέα.
Θα μείνω μόνο με την ανάμνηση πως η Ιθάκη ήταν το καταφύγιο μου.

****

Η επόμενη μερα ήταν το ίδιο ηλιόλουστη. Ο Αύγουστος πάντα ηταν ενας καυτός και ανυπόφορος μήνας μα ορισμένοι εξακολουθούσαν να λενε πως ειναι ο αγαπημένος τους. Αλλοι επειδή παιρνουν τις άδειες για τις καλοκαιρινές διακοπές, οι πιο συναισθηματικοί επειδή ειναι ο τελευταίος μηνας του καλοκαιριού, άλλοι για τα λαχταριστα φρούτα, τα παιδιά επειδή μετρούν αντίστροφα τις μερες που θα ξεκινήσει το σχολείο και θα συναντηθούν με τη παρέα τους.
Τα δυο κορίτσια αφου ετοιμάστηκαν αποφάσισαν να πάρουν πρωινό στη καφετέρια. Καθώς περπατούσαν η Ιόλη βρήκε καλή ιδέα να μιλήσει στη Βασούλα για τη ξενάγηση. 

«Α δε σου ειπα. Μου ειπε η Δημητρα χθες αν θέλουμε να μας κανει μια μινι ξενάγηση στη Κέρκυρα. Τι λες;» το χαμόγελο της έφτανε μέχρι τα ματια για να την πείσει. Ήταν κάτι που ήθελε απεγνωσμένα. Μια ξενάγηση από ντόπιους σε κάθε γωνιά της Κέρκυρας

«Αν δεν παμε σε μουσεία μεσα και εγω» απαντάει και πληκτρολογει ταυτόχρονα στο αγόρι της. Δεν την κοιτά. Η Βάσω δεν λατρεύει την ιστορία, τα μνημεία και φυσικά τα μουσεία. Με τοσο Βενιζέλο που διαβασε για τις πανελλήνιες ειχε χασει το ενδιαφέρον της με οτιδήποτε ειχε να κάνει με τα ιστορικά γεγονότα της χώρας μας αλλα και ολης της υφηλίου

«Τι σου γράφει;»
«Να μην πλησιάζω αγόρια, να εχω τα ματια μου δεκατέσσερα και να μην σε παρασέρνω ετσι ωστε να ελέγχεις μη βγω εκτός ορίου. »η Ιόλη ξεφυσηξε ένιωθε τυχερή που το αγόρι της κολλητής της δεν ηρθε στις διακοπές έπειτα απο δική της πίεση. Η Ιόλη ήθελε να διασκεδάσει αποκλειστικά με τη φίλη της, οχι να γίνει το φανάρι ενος ζευγαριού
«Ποσο με νευριάζει αυτο το παιδί βρε Βάσω! Ακόμη και τα μηνύματα του βγάζουν μια τοξικότητα περα απο τις σκέψεις. » μια φράση που ειχε ειπωθεί πολλες φορες. Η Ιόλη δεν συμπαθούσε το δεσμο της φίλης της. Ναι μεν χαιρόταν για ολες τις φορες που η Βασω ηταν ευτυχισμένη, αλλα οι τσακωμοι τους ηταν καθημερινοί και άπειροι για ανούσια πράγματα.

Περνούν απο το γνωστό σπίτι, τα δυο κορίτσια ψιθυρίζουν και ετσι όπως περνάνε μια γυναίκα γύρω στα 40 γελάει δυνατά μόλις τις αντικρίζει «Οδυσσεα, ειναι τα κορίτσια σου εξω» η Ιόλη εχει παγώσει, ο εγκέφαλος της δεν λειτουργεί απο το σοκ, η Βασούλα εχει γυρίσει μη τυχόν και υπάρχουν αλλες κοπελες πίσω τους. Μα τίποτα... Δεν νομίζει να εννοεί η γυναίκα κορίτσια τις ηλικιωμένες με τις σακουλες απο το σουπερ μάρκετ. Μπα ...  με τίποτα.

«Δεν ξαναπερναμε απο εδω» κανει η Ιόλη και νιώθει το τζιν σορτσακι της να τη σφίγγει. Ένας ηλεκτρισμός έχει αιχμαλωτίσει το σώμα της
«Ειδες που σου ειπα; Ρεζίλι γιναμε»
«Ακου εκει τα κορίτσια σου, ας έλεγε το κορίτσι σου τουλάχιστον »
«Ζηλεψες!» η Βασιλική γελαει εύθυμα «Ιολη δε το πιστεύω... ζήλεψες εμενα!» συνεχίσει να γελάει περισσότερο.

Και η Ιόλη εμεινε να αναρωτιέται τι ειναι η ζήλεια, πώς εκφράζεται, πότε ζηλεύει κανείς; Έφτιαξε τις θεωρίες της και η καρδιά της φούσκωσε μονομιάς. Ζήλευε καθε φορα που εβλεπε εκεινα τα story. Εκείνη τη κοπελα που κρατούσε στην αγκαλιά της τον πρώτο της έρωτα, τον αιώνιο ερωτα που όσο και αν την πλήγωσε δεν έπαψε ποτέ να ζει μέσα της. Πόσο ζήλευε εκείνη τη κοπέλα που αγγιζε το παρελθόν της και το εκανε δικο της. Χανόταν στα καστανά του μάτια που η Ιόλη λατρευε. Πρόφερε το ονομα του οπως το εκανε και η ίδια κάποτε. Χαϊδευε το μαλλι του ετσι όπως εκείνη εκανε πολλές φορές στα νιάτα τους. Σχεδίαζε το μέλλον τους με το ίδιο τρόπο που το σχεδίαζε και η Ιόλη.

Είναι ατυχία ο πρώτος έρωτας να καταλήγει σε τραγωδία. Μεγάλη ατυχία. 

«Χθες ακούσαμε μουσική μαζί. » η Βάσω έσμιξε τα φρύδια της. Χθες. Πότε χθές και γιατί δεν γνώριζε τίποτα επί του θέματος; η Ιόλη χαχανισε με την έκφραση της «Ειχα κλείσει τα μάτια μου. Κλασικά. Και άρπαξε το ένα μου ακουστικό χωρίς να ξέρω πως είναι εκείνος. Η αλήθεια είναι πως νόμιζα ότι ήσουν εσυ. Ανοίγω τα μάτια μου τον βλέπω πλάι μου να με κοιτά σαν να είμαι καμία παρανοϊκή και παίζει να έπαθα και ένα μίνι εγκεφαλικό » 
«Συνεχισε» είπε με αρκετό ενδιαφέρον
«Με χαιρέτησε λέγοντας μου το γνωστό "γεια σου Ιόλη"» η Βάσω ρολαρε τα μάτια της.
«Μμ μάλιστα "Γεια σου Ιόλη" άλλος Κωστής μας βρηκε» έκανε αγανακτισμένη
«Ας με βρούν όλοι οι κωστηδες του κόσμου εκτός από αυτόν τον εναν» συλλαβησε με μια δόση μίσους ωστόσο ένας φόβος άρχιζε να ανθίζει

Είναι περίεργα τα συναισθήματα μερικές φορές. Ειδικά όταν ένας άνθρωπος είναι ασταθής συναισθηματικά. Μια κρύο μια ζεστή. Μια σε αγαπώ μια σε μισώ.

Η Ιόλη γύρισε το βλέμμα της πίσω στο άγνωστο σπίτι που τις τελευταίες μέρες της είχε χαρίσει αρκετά χτυποκάρδια. Τα βλέμματα τους διασταυρώθηκαν, εκείνος άφησε ένα μικρό γελακι που λόγω της απόστασης η Ιόλη δεν μπόρεσε να ακούσει ούτε να δει. Οι χτύποι της καρδιάς αυξήθηκαν σε κλάσματα του δευτερολέπτου.

«Γιατί δεν περπα-» η Βάσω διέκοψε την πρόταση της
«Ουφ ρε Ιόλη. Εσύ και οι έρωτες σου. Προχώρα.»

Η Ιόλη δεν έδωσε σημασία στη φίλη της. Σήκωσε το χέρι αυθόρμητα και τον χαιρέτησε σαν να ήταν γνωστός της από παλιά.

Ο Οδυσσέας την παρατηρούσε να απομακρύνεται καπνίζοντας το συνηθισμένο του τσιγάρο στο διάλειμμα. Μια συνήθεια που είχε αποκτήσει κατά τα φοιτητικά του χρόνια.

Επεξεργάζεται τον χαρακτήρα της για λίγο. Τον χαιρέτησε. Σήκωσε το χέρι της και τον χαιρέτησε. Δεν μπορούσε να αντιληφθεί τις κινήσεις της. Πρώτη φορά στα χρονικά τον προσεγγίζει μια κοπέλα έτσι και το κακό σε όλη αυτή την κωμωδία είναι πως έχει γίνει έρμαιο των συναδέλφων του που δεν παύουν να γελάνε όταν βλέπουν τις δύο τουρίστριες να περνουν. Μέχρι και η ιδιοκτήτρια κατάλαβε τι συνέβαινε... και όταν ύψωσε το τόνο της φωνής της λέγοντας «τα κορίτσια σου» ήθελε να ανοίξει η γη και να τον καταπιεί

Η Ιόλη σιγά σιγά χάνεται από το οπτικό του πεδίο κι έτσι η Ιθάκη ερημώνει.