Η μικρή Αντιγόνη ζωγράφιζε ένα παραμύθι με κακό τέλος: μία μάγισσα που έκανε μάγια σε μία πριγκίπισσα με αποτέλεσμα η πριγκίπισσα να γίνει μάγισσα. Μετά η νέα μάγισσα σκότωσε την πρώτη και έκανε μάγια σε μία άλλη πριγκίπισσα και η άλλη πριγκίπισσα έγινε μάγισσα  και τη σκότωσε και μετά αυτή έκανε μάγια σε μία άλλη πριγκίπισσα και η πριγκίπισσα έγινε μάγισσα και τη σκότωσε...

Το μικρό ροζ ρολόι με την Ωραία Κοιμωμένη στο χέρι της Αντιγόνης έλεγε δώδεκα, αλλά η Αντιγόνη δεν νύσταζε. Συνέχιζε χαρούμενη να ζωγραφίζει. Τελειώνοντας τη ζωγραφιά, γύρισε το χαρτί από την άλλη πλευρά και άρχισε να σχηματίζει με δυσκολία ένα κ. Ήθελε βοήθεια! Έτσι απευθύνθηκε στον Λουκά που εκείνη τη στιγμή τελείωνε την τελευταία άσκηση στα αρχαία ελληνικά.

"Το <<Καλωσήρθες Ταμάρα>> πώς γράφεται; Μπορείς να μου το γράψεις σε ένα χαρτί;"

"Ναι, μισό λεπτό." απάντησε πρόθυμα ο Λουκάς και πήρε ένα τυχαίο χαρτί από τον σωρό του γραφείου του. Τότε συνειδητοποίησε έκπληκτος ότι αυτό δεν ήταν ένα τυχαίο χαρτί: ήταν το χαρτί που είχε χρησιμοποιήσει στο προηγούμενο μάθημα θρησκευτικών για να παίξει τρίλιζα. Κάτω ακριβώς από την τρίλιζα είχε σημειώσει <<Να βρω πληροφορίες για τη θέση της Εκκλησίας σχετικά με τη λατρεία των εικόνων.>>!

Και υπήρχε και μία φωτοτυπία με ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής στο πάνω μέρος και μία ασπρόμαυρη λόγω του φωτοτυπικού εικόνα/αγιογραφία της αυτοκράτειρας Θεοδώρας!

<<Όχι ρε γαμώτο! Την είχα ξεχάσει αυτή την εργασία! Ελπίζω να βάλει κάποιον άλλο να διαβάσει γιατί βαριέμαι τώρα να την κάνω!>>

Εκείνη τη στιγμή μπήκε μέσα η Ελπίδα χαμογελαστή! Ο Λουκάς έκρυψε βιαστικά το χαρτί ανάμεσα στον σωρό και πήρε ένα άλλο χαρτί. Αυτό που πήρε ήταν μάλλον η τρίλιζα από το μάθημα των μαθηματικών...

<<Εδώ που τα λέμε αν υπήρχε μάθημα τρίλιζας, όλο είκοσι θα έπαιρνα!>>

"Παιδιά, καλό θα είναι σιγά σιγά να πηγαίνετε για ύπνο γιατί δεν θα ξυπνάτε αύριο το πρωί."

"Εγώ δεν νυστάζω! Και θέλω να τελειώσω και τη ζωγραφιά για την Ταμάρα!"διαμαρτυρήθηκε ναζιάρικα η Αντιγόνη.

"Θα την τελειώσεις αύριο.Τώρα το σημαντικό είναι να κοιμηθείς για να μπορείς το πρωί να ξυπνήσεις." της εξήγησε η Ελπίδα καλοσυνάτα.

"Έτσι κι αλλιώς την έχει τελειώσει. Το μόνο που μένει είναι να γράψω <<Καλωσήρθες Ταμάρα>>!"

"Θα της το έγραφα πρώτα εγώ σε αυτό το χαρτί!"εξήγησε ο Λουκάς και έδειξε το κενό κομμάτι του χαρτιού με την τρίλιζα.

"Εντάξει τότε, σας αφήνω ακόμα πέντε λεπτά. Είναι πολύ όμορφο πάντως που σκέφτηκες να κάνεις ζωγραφιά για την αδελφή σου!"

"Την αγαπώ πολύ την Ταμάρα!"είπε η Αντιγόνη ενθουσιασμένη.

..................

"Όπως καταλάβατε παιδιά, τα φιλοσοφικά και θεολογικά ζητήματα που προέκυψαν την περίοδο της Εικονομαχίας  έχουν να κάνουν πρώτα από όλα με την αξία του προσώπου στην ορθόδοξη χριστιανική πίστη και το πώς πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τον Θεό σε αυτά τα πλαίσια! Δεν προσκυνάμε το υλικό της εικόνας αλλά τα εικονιζόμενα Άγια Πρόσωπα!"εξήγησε η καθηγήτρια των θρησκευτικών.

"Εγώ ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί ένας αυτοκράτορας στο Βυζάντιο να ασχολείται τόσο πολύ με το αν οι υπήκοοί του θα πρέπει να λατρεύουν τις εικόνες ή όχι!"απόρησε ένα κορίτσι.

"Αυτό! Τόσο ηλίθιοι ήταν οι αυτοκράτορες εκείνη την εποχή, άλλα πράγματα δεν είχαν να κάνουν;"

"Πρέπει να μάθετε να σκέφτεστε πιο βαθιά! Η αξία του προσώπου ως θεολογικό ζήτημα δεν είναι καθόλου απλό πράγμα! Γιατί είναι άλλο πράγμα το πρόσωπο και άλλο πράγμα το άτομο! Ο χριστιανισμός γενικά αλλά ιδιαίτερα η ορθόδοξη χριστιανική πίστη αφορά πρόσωπα που έχουν φτιαχτεί καθ' εικόνα και καθ' ομοίωση του Θεού όχι άτομα που απλώς υπακούν τυφλά σε αυτοκράτορες!"

Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το κουδούνι. Η Ελευθερία που μέχρι εκείνη τη στιγμή χάζευε κρυφά τις φωτογραφίες από την οικογένεια Καρντάσιαν, τις γοητευτικές γυναίκες με το  αψεγάδιαστο κορμί και τα όμορφα χαρακτηριστικά, έτρεξε έξω βιαστικά να πάει προς την τουαλέτα γιατί η μπαταρία του κινητού της είχε απενεργοποιηθεί και ήθελε να κοιταχτεί στον καθρέφτη!

<<Πάλι καλά που έχουμε ήδη γράψει διαγώνισμα και δεν χρειάζεται να προσέχω. Ούτε που κατάλαβα τι λέγανε τώρα για τη λατρεία των εικόνων στο Βυζάντιο και τους αυτοκράτορες που ήταν καταπιεστικοί...Ιδέα δεν έχω! Πάλι καλά που δεν έπεσαν τέτοια περίεργα στο διαγώνισμα! Πραγματικά, δεν μπορώ να καταλάβω σε τι χρησιμεύουν! Είναι μια από αυτές τις μέρες που καταλαβαίνεις πόσο άχρηστο είναι το σχολείο!>>

Μπαίνοντας στην τουαλέτα τι να δει; Ένα σπυράκι! Ένα κόκκινο αντιαισθητικό, απαίσιο σπυράκι! Τι συμφορά! Πώς ήταν έτσι; Χάλια ήταν! Σίγουρα θα φαινόταν από χιλιόμετρα μακριά! Ήταν λάθος να πλησιάσει τον Λουκά σήμερα... Λάθος, λάθος!

Στο κάτω κάτω είχε ήδη γίνει γνωστό ότι σιγά σιγά η Ταμάρα θα επέστρεφε σπίτι τους! Ήταν πολύ άκυρο να πάει να ρωτήσει το αυτονόητο που το ήξερε όλο το σχολείο, σίγουρα φάνηκε ξεκάθαρα ότι της άρεσε ο Λουκάς και ότι ζητιάνευε την προσοχή του! Κι αυτός από μέσα του θα είδε το τεράστιο σπυράκι της και θα σκέφτηκε: πώς είναι έτσι αυτή που νομίζει κι όλας ότι μπορεί να τα φτιάξει μαζί μου; Η Ελευθερία δεν άντεχε να τα σκέφτεται όλα αυτά και ξέσπασε σε κλάματα!

.....................

Τώρα ως αφηγητής θα αφήσω την αθωότητα της Αντιγόνης, το μάθημα θρησκευτικών για τις εικόνες και το σπυράκι της Ελευθερίας: θα ασχοληθώ πάλι με τον Άγγελο και την Ταμάρα στους οποίους καταλήγει ολόκληρη αυτή η ιστορία!

Μια και οι υποθέσεις του πατέρα της τακτοποιήθηκαν και η Ταμάρα θα επέστρεφε σύντομα στην οικογένειά της, ο Άγγελος ήθελε να περάσουν τις τελευταίες τους στιγμές με μία ιδιόρρυθμη φιλοσοφική συζήτηση. Είχε μία ενδόμυχη απροσδιόριστης αιτίας επιθυμία να μην τον ξεχάσει...

<<Άραγε άμα με ξεχάσει, θα είναι εκείνη υπεύθυνη που με ξέχασε ή εγώ που δεν κατάφερα να την κάνω να με θυμάται;>>

"Πώς νιώθεις που θα φύγεις;"

"Πώς να νιώθω; Εννοείται ότι νιώθω χαρούμενη που θα δω ξανά την οικογένειά μου..."ψέλλισε η Ταμάρα αυθόρμητα. Αν και υπήρχε κάτι που την απασχολούσε σχετικά με τον Άγγελο... Κάτι το οποίο δεν μπορούσε όχι απλώς να το πει σε εκείνον αλλά ούτε καν να το προσδιορίσει!

<<Αν θες να ξεφύγεις από τη λεωφόρο των χαμένων ονείρων, πρέπει να ρίξεις μία ματιά προσεκτική στην πραγματικότητα των ονείρων σου όπως είναι! Η επιφανειακή σκέψη για αυτήν δεν θα σε βοηθήσει να φτάσεις στη λεωφόρο των Αναγκαίων Πράξεων!>>