Σήμερα δεν ξέρω πως γίνεται να άντεξα αυτή την μέρα, ήταν τόσο καλή στην αρχή με μικρές δόσεις πίκρας, αλλά τελικά ότι μπορεί να έγινε σήμερα όφειλα να παραδεχτώ ότι έκανε την σχέση μου με τον Ιάκωβο λίγο πιο φανερή, το να συστήσω τον Ιάκωβο στον αδελφό θα ήταν κάτι που είχα πει πως δεν θα ξανακάνω μετά τον Παύλο, όμως μαζί του κάνω σε όλα μια νέα αρχή.

Μόλις κάθομαι στο γραφείο μου στέλνω μήνυμα στην Αλίνα και στην Θάλεια αν θα μπορούσαν να με βοηθήσουν το βράδυ να ετοιμάσω ένα δείπνο για όλη την παρέα που σε λίγες ώρες θα γνώριζαν τον καινούριο μου σύντροφο.

Μόλις παίρνω το οκ από τα κορίτσια λέω στον Μιχάλη για το βράδυ ακόμα και για το τι πρόκειται να γίνει και φεύγει χαρούμενος για μένα. Όταν επιτέλους έμεινα μόνη μου κατάφερα να πάρω τηλέφωνο τον αδελφό μου.

'Παρακαλώ.' το ακούω να λέει τυπικά.

'Πολύ τυπικός μας προέκυψες το ξέρεις;' τον ειρωνεύτηκα.

'Δουλειά αδελφούλα, δουλειά. Πως και αυτό το ξαφνικό; Τι μου ετοιμάζεις;' μου είπε καχύποπτα.

'Απλά σε πήρα για να σου πω πως το βράδυ θα μαζευτούμε σπίτι μου, και πως είσαι καλεσμένος.' του είπα γλύκα.

'Τι σκαρώνεις μικρή;΄ με ρώτησε χωρίς να βγάλει την καχυποψία από τον τόνο του.

'Τίποτε βρε αδελφούλη μου αφού με ξέρεις.' του είπα ναζιάρικα.

'Μα επειδή σε ξέρω για αυτό σε ρωτάω, για λέγε τώρα τι ετοιμάζεις;' με ξαναρώτησε.

'Να μωρέ ήθελα να σου γνωρίσω κάποιον.' του είπα αδιάφορα.

'Τι έγινε μικρή αφήσαμε επιτέλους της ξεπέτες και έκανες επιτέλους σχέση;' ρώτησε κάνοντας τον σοβαρό αλλά ήξερα πως με πείραζε.

'Πως τολμάς και μιλάς έτσι στην μικρή σου αδελφή, δεν ντρέπεσαι;' τον ρώτησα δήθεν προσβεβλημένη.

'Μικρή ας μην τα έκανες.' είπε θέλοντας να με κάνει κήρυγμα.

'Ναι πρόσεχε μεγάλε, εσύ έκανες χειρότερα, και δεν θες να το πιάσουμε και αυτά.' του είπα. 'Και ας αφήσουμε όλα αυτά γιατί σήμερα είναι μία πολύ καλή μέρα για μένα και δεν είναι τώρα ώρα τώρα να χαλάσουμε την διάθεση μας.' του είπα.

'Ναι έχεις δίκιο, λοιπόν τι ώρα το βράδυ;' με ρώτησε.

'Κατά τις οκτώ έχω πει και στους υπόλοιπους.' του απάντησα.

'Ωραία και ποιοι άλλοι θα είναι;' ρώτησε δήθεν τυχαία.

'Αυτή που θες να δεις θα είναι σίγουρα εκεί και ελπίζω να βρεις τον καλύτερο σου εαυτό ώστε να την κερδίσεις πίσω.' του είπα και ήμουν σίγουρη πως το μυαλό του είχε αρχίσει ήδη να παίρνει στροφές ώστε να βρει τι θα κάνει. 'Ααα και ξέχασα πως έχει αρχίσει να σκέφτεται για επανασύνδεση. Λοιπόν σε αφήνω.' είπα στο τέλος και έκλεισα το τηλέφωνο.

Ήμουν σίγουρη πως πλέον ο αδελφός μου είχε ένα χαμόγελο ως τα αυτιά. Συνέχισα με την δουλειά μου, αν και δεν είχα πολλές ώρες μπροστά μου για να ολοκληρώσω ότι είχα να κάνω σήμερα, το καλό ήταν ότι δεν με είχε αναγκάσει να τα τελειώσω σήμερα και έτσι έκανα ότι μπορούσα σήμερα και θα άφηνα την παρουσίαση για την εργασία μου να την ετοιμάσω αύριο.

Μετά από κάποιες στιγμές που για μένα μου φαινόταν πως είχαν περάσει λίγα λεπτά κι όμως από ότι έλεγε το ρολόι στο κινητό μου είχαν περάσει δύο ώρες και έπρεπε να φύγω για να πάω να ετοιμάσω το τραπέζι για το βράδυ. Πήρα ότι έγραφα που είχα να του παραδώσω τα πήρα και πήγα στο γραφείο του.

«Περάστε.» άκουσα από την άλλη πλευρά της πόρτας αμέσως μετά από το χτύπημα μου στην πόρτα.

Πήρα όση δύναμη είχα, ήθελα να του φανώ σέξι και πολύ επαγγελματική. Μόλις αισθάνθηκα έτοιμη μπήκα στο γραφείο του με ένα πολύ σταθερό βήμα που ο ήχος από τα τακούνια μου τον έκανα να σηκώσουν το βλέμμα του σε μένα και τα μάτια του να περιπλανηθούν για ακόμα μία φορά σήμερα, και έκαναν τα μάτια του να πετούν φωτιές και να δείξουν πως θέλουν να μου ορμήσουν.

«Κύριε σας έφερα τα έγραφα που μου ζητήσατε σήμερα και θα ήθελα να ζητήσω άδεια.» του είπα με ένα πολύ ναζιάρικο τόνο που τον έκανε να ανοίξει το στόμα του.

Πλησίασα το γραφείο του σκύβοντας σε μια στάση κάνοντας να έχει θέα από το ντεκολτέ μου και άφησα τα χαρτιά που κράταγα μπροστά του και βάζοντας το χέρι μου στο στόμα του ώστε να του κλείσω το στόμα.

«Κλείστε το στόμα κύριε διευθυντά.» του είπα κάνοντας την φωνή μου όσο πιο αισθησιακή μπορούσα.

«Μου είναι δύσκολο με αυτό που βλέπω.» είπε με δυσκολία καθώς το θέαμα από ότι του είχε κοπεί η φωνή.

«Κύριε θα μπορούσα να φύγω νωρίτερα;» τον ρώτησα και πλέον το πρόσωπο μου απείχε ελάχιστα εκατοστά από το πρόσωπο του.

«Γιατί;» κατάφερε να με ρωτήσει μετά από λίγα δευτερόλεπτα.

«Να ξέρετε πρέπει να παρευρεθώ σε μία συνάντηση απόψε.» του είπα γλυκά.

«Και είναι πολύ σημαντική αυτή η συνάντηση που είναι αναγκαίο να αφήσετε την δουλειά σας στην μέση;» με ρώτησε και πλέον είχε μπει και ο ίδιος στο ερωτικό παιχνίδι που του έπαιζα και με έκανε και εμένα να θέλω να του ορμίσω.

«Είναι πάρα μα πάρα πολύ σημαντικό.» του είπα δίνοντας έμφαση στο πάρα πολυ.

«Αν είναι τόσο πολύ σημαντικό να φύγετε, άλλωστε δεν σας χρειάζομαι κάτι άλλο.» είπε και έκανε να πάρει το βλέμμα του αλλού.

«Μάλιστα.» του είπα και του έδωσα ένα απλό φιλάκι και σήκωσα το σώμα μου από το γραφείο.

«Καλύτερα να φύγεις αν θες να φύγεις.» μου είπε και διέκρινα στην φωνή του πως δύσκολα συγκρατιόταν να μην μου ορμήσει.

«Έχετε δίκιο, γεια σας» είπα και έφυγα γρήγορα από εκεί μέσα.

Πήρα τα πράγματά μου και πήρα το κινητό μου και τηλεφώνησα στην Αλίνα.

'Μόλις ξεκίνησα από το γραφείο σε κάνα εικοσάλεπτο θα είμαι εκεί.' της είπα μόλις άκουσα την φωνή της.

'Ωραία και εμένα μόλις ήρθε και με πήρε η Θάλεια από το γραφείο και ερχόμαστε σπίτι σου.' μου είπε.

'Ωραία.' είπα και χαμογέλασα.

'Πως και το κανόνισες το αποψινό;' με ρώτησε όλο απορία.

'Ο Ιάκωβος θέλει να σας γνωρίσει.' της δήλωσα απλά.

'Μου κάνεις πλάκα έτσι;' φώναξε μέσα από το τηλέφωνο.

'Όχι και μην πεις τίποτα στην άλλη θέλω να της τα πω εγώ.' της είπα και πλέον είχα φτάσει στο αυτοκίνητο μου. 'Λοιπόν σε αφήνω για να ξεκινήσω και εγώ και θα τα πούμε στο σπίτι.' της είπα και το κλείσαμε.

Ξεκίνησα και εγώ σιγά, σιγά. Εκτός από το δείπνο έπρεπε να ετοιμαστώ και ψυχολογικά για το τι πρόκειται να γίνει το βράδυ.