Ήμουν έξαλλος και ακόμα δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω πως χάλασε έτσι η ημέρα μου, όταν ξύπνησα και την αντίκρισα δίπλα μου, ένιωσα πως αυτό θα ήθελα να έχει κάθε μέρα η ζωή μου, αυτή την ευτυχία που νιώθω μαζί της, όταν την αγγίζω, κάθε φορά που της κάνω έρωτα να νιώθω αυτό το τρέμουλό στο σώμα της με το κάθε μου άγγιγμα.

Μου είναι δύσκολό να σκεφτώ μια μέρα από την ζωή μου που να μην είναι μέσα η Νεφέλη, μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα με έκανε να την έχω ανάγκη, και ενώ ήμουν σίγουρος πως τίποτα δεν θα μας εμπόδιζε έρχεται ο πατέρας μου και μέσα σε ελάχιστα καταραμένα λεπτά μας κάνει άνω κάτω. Δεν θέλω να την χάσω και θα της το δείξω, δεν θέλω να έχει καμία αμφιβολία πως εγώ θα φύγω από κοντά της, την θέλω και απόψε θα της δείξω πόσο την λατρεύω

Όταν κοίταξα την ώρα διαπίστωσα πως με όλα αυτά είχε φτάσει μεσημέρι και εγώ απλά καθόμουν και χάζευα την θέα μπας και μου έρθει καμιά ιδέα για το τι θα κάνουμε. Με όλα αυτά τις τελευταίες μέρες είχα βάλει στην άκρη την δουλειά και απλά έκανα τα βασικά που έπρεπε να κάνω κάθε μέρα. Την προσοχή μου μου τράβηξαν κάτι χαρτιά από την συνάντηση που είχε το τμήμα μου με τον Αποστόλου, ένας από τους μεγαλύτερους επιχειρηματίας της Ελλάδας αλλά και τα τελευταία χρόνια και της Γαλλίας.

Ξεκίνησε από ένα μικρό ταβερνάκι στο νησί του, Ζάκυνθος, τότε με τον τουρισμό είχε μεγάλη απήχηση αυτό το ταβερνάκι κάνοντας τον να απόκτα μια τεράστια φήμη σε όλο το νησί, από τα λίγα ντόπιά ταβερνάκια που παρέμεναν ανοικτά ακόμα και το χειμώνα. Και μέσα σε πέντε χρόνια είχε καταφέρει να επεκτείνει αυτό το μικρό ταβερνάκι σε ένα από τα μεγαλύτερα εστιατόρια του νησιού αλλά και να ανοίξει τρία ακόμα αντίστοιχα εστιατόρια σε Κεφαλονιά, Λευκάδα και Κέρκυρα. Η φήμη τους μεγάλωνε και τα εστιατόρια αυξάνοντας κάνοντας τώρα να έχει την μεγαλύτερη αλυσίδα εστιατορίων σε όλη την Ελλάδα. Όμως δεν έμεινε εκεί κάνοντας ένα μικρό βήμα επεκτείνοντας αυτή την αλυσίδα και στην Γαλλία στην πόλη που γεννήθηκε η γυναίκα του. Καταφέρνοντας αυτό το μικρό βήμα να έχει τεράστια επιτυχία και να ανοίξει και άλλα εστιατόρια σε άλλες πόλεις της Γαλλίας.

Τα χαρτιά που μου είχαν δώσει από εκείνη την συνάντησή μου έκαναν τεράστια εντύπωση διαβάζοντας τα και επιτέλους μου ήρθε η λύση για ότι είχε γίνει σήμερα. Πήρα το τηλέφωνο και πάτησα το νούμερο που θα με συνέδεε στο γραφείο του αδελφού μου.

«Σου έλειψα και με παίρνεις τηλέφωνο;» ρώτησε κοροϊδευτικά ο αδελφός μου.

«Ναι πάρα πολύ.» του είπα σε παρόμοιο τόνο με τον δικό του. «Όμως ας αφήσουμε στην άκρη αυτά και ας μιλήσουμε για δουλειές.» του είπα τώρα πιο σοβαρά.

«Εντάξει, θα είμαι εκεί σε πέντε λεπτά.» μου είπε και με κοίταξε.

Συνέχισα να κοιτάζω τα χαρτιά και όσο πιο πολύ τα διάβαζα τόσο πιο πολύ χαιρόμουν. Αυτά τα χαρτιά με απάλλασσαν από έναν γάμο συμφερόντων και θα έφερναν ακόμα περισσότερα χρήματα στην εταιρία.

«Ορίστε ήρθα.» είπε ο αδελφός μου μπαίνοντας στο γραφείο μου χωρίς να χτυπήσει.

«Τα έχεις δει τα χαρτιά του Αποστόλου;» του είπα δίνοντας τα.

«Όχι.» απάντησε και πήρε στα χέρια του αυτά που του έδινε και άρχισε να τα ξεφυλλίζει.

«Αν τα μελετήσεις θα καταλάβεις ότι όλη αυτή η πρόταση που μας προσφέρει μας συμφέρει όχι μόνο οικονομικά αλλά και στην φήμη.» του είπα κάπως περιληπτικά.

«Δηλαδή;»

«Δηλαδή, η πρόταση αυτή που χρειάζεται να καταθέσουμε δεν αφορά απλά μια διαφήμιση στην περιοχή της Ελλάδας, αλλά και την περιοχή της Γαλλίας, και όπως ξέρεις σπούδασα και δούλευα μέχρι πριν λίγους μήνες στην Γαλλία. Όποτε γνωρίζω την αγορά της Γαλλίας και αυτό μα δίνει ένα πλεονέκτημα ώστε να κερδίσουμε να πάρουμε αυτή την δουλειά αλλά και να βγάλουμε πολλά.» του εξήγησα

«Αυτά είναι υπέροχα νέα αδελφέ.» είπε και μου χαμογέλασε πλατιά.

«Και το καλύτερο είναι, ότι αν καταφέρουμε να κάνουμε την επιτυχία που γνωρίζουμε, καταφέρνουμε να υλοποιήσουμε αυτό που έχουμε στο μυαλό για την προέκταση της εταιρίας, όχι απλά σε μια άλλη πόλη της Ελλάδας αλλά σε μια πόλη της Γαλλίας.» του είπα και τώρα το δικό μου χαμόγελο πλάτυνε.

«Δεν είναι λίγο παρακινδυνευμένο αυτό το βήμα;» με ρώτησε.

«Εσύ είσαι ο οικονομικός διευθυντής της εταιρίας, όμως θα ήθελα να σου πω πως όχι, κατά της άποψη μου. Ξέρω πως αυτή την στιγμή κάτι τέτοιο είναι δύσκολό όμως τελειώνοντας την δουλειά του Αποστόλου με επιτυχία καταφέρνουμε να γίνουμε σε δέκα πόλεις της Γαλλίας, καθώς ο Αποστόλου έχει δέκα μαγαζιά στην Γαλλία. Σαφώς και στην αρχή θα έχουμε κάποιο μικρό πρόβλημα εσόδων τα οποία θα κερδίσουμε από τον Αποστόλου αφού θα μας πληρώσει με δέκα εκατομμύρια ευρώ.» του είπα.

«Συνεπώς,» παίρνει τον λόγο ο αδελφός μου, «με αυτά που μου λες, αν φέρουμε εις πέρας την δουλειά βγαίνουμε κερδισμένοι κατά δέκα εκατομμύρια, το οποίο ένα μεγάλο ποσοστό από αυτά τα χρήματα θα πάνε στο παράρτημα που θες να ανοίξουμε στην Γαλλία.» είπε κάνοντας μου μια ανακεφαλαίωση από αυτά που του είπα.

«Κάπως έτσι.» του είπα και του χαμογέλασα.

«Αυτό μπορώ μα πω ότι είναι αρκετά ενδιαφέρον, όποτε τώρα μένει εσύ να μου στείλεις λεπτομερώς την πρόταση μας και εγώ να ξεκινήσω να ετοιμάζω την οικονομική ανάλυση.» μου είπε.

«Ακριβώς.» του είπα στο ίδιο χαρούμενο τόνο με τον δικό του. «Το μόνο που μου μένει πριν εγώ και οι ομάδα μου αρχίσουμε να εργαζόμαστε στο έργο θα πρέπει να μιλήσω με τον πατερά.»

«Άρα αυτό σημαίνει πως όλα αυτά θες να τα κάνεις για να γλιτώσεις τον γάμο.» συμπέρανε κλείνοντας μου το μάτι πονηρά.

«Κατά ένα ποσοστό ναι αυτός είναι ο σκοπός μου. Δεν θα τον αφήσω να μου χαλάσει τα σχέδια.» του αποκάλυψα.

«Και ποια είναι τα σχέδια στο ακριβώς.» με ρώτησε.

«Να είμαι μαζί με την Νεφέλη, και δεν σκοπεύω να την χάσω.» του απάντησα.

«Στο εύχομαι αδελφούλη.» μου είπε και έφυγε από το γραφείο.

Έμεινα λίγο σκεπτικός να κοιτάζω την πόρτα και να προσπαθώ να προετοιμαστώ για την συζήτηση με τον πατέρα μου. Όμως όσο το σκεφτόμουν ένιωθα τα νευρά μου να επανέρχονται, και έτσι πήρα τηλέφωνο για να μην τσακωθούμε και τα κάνω χειρότερά και του ζήτησα να έρθει να μιλήσουμε για δουλειά.

Μπορεί να είχε φύγει από την θέση του διευθυντή όμως παρέμενε στην θέση του μεγαλομετόχου στην εταιρία. Οπότε έπρεπε να του πω τι είχα σκεφτεί. Ξέρω πως θα επιμένει για τον γάμο όμως θα έπρεπε να προσπαθήσω.

Περιμένοντας τον πατέρα μου κοίταζα ξανά τα χαρτιά του Αποστόλου και ξεκινούσα να σκέφτομαι διάφορες ιδέες, άκουσα να χτυπάει το τηλέφωνο μου μόλις είδα το όνομα της το χαμόγελο μου πλαταίνει.

'Μωρό μου.' Της είπα μόλις το σήκωσα.

'Θα έρθεις σήμερα έτσι;' Με ρώτησε και ο τόνος της είναι ναζιάρικος και ερωτικός.

'Ναι βρε μωρό μου.' Της είπα ήρεμα και το μυαλό μου άρχισε να φαντάζεται εικόνες με μας τους δύο από το προηγούμενο βράδυ.

'Να σε περιμένω δηλαδή;' Με ρώτησε με τον ίδιο ναζιάρικο τόνο.

'Ναι, κάτι μου ετοιμάζεις εσύ όμως.' Της είπε και κατάλαβα ότι κάτι ετοιμάζει αλλά λέγοντας αυτό το έλεγα πιο πολύ στον εαυτό μου.

'Τι να σου ετοιμάζω βρε μωρό μου απλά θέλω το βραδύ μας να είναι ξεχωριστό και να ξεχάσουμε ότι έγινε σήμερα.' Μου είπε γλυκά και πλέον ανυπομονούσα να πάω κοντά της.

'Αν είμαστε μαζί μωρό μου να είσαι σίγουρη πως δεν θα αφήσω κανέναν να μας χαλάσει την βραδιά.' είπα αποφασιστικά. 'Και να ξέρεις πως δεν θα αφήσω έτσι τον πατέρα μου.' είπα τώρα πιο αποφασιστικά ξέροντας πως σε λίγα λεπτά θα τα είχα τακτοποιήσει όλα.

'Θα τα πούμε από κοντά, και μην αργήσεις θέλω τόσο πολύ να χωθώ στην αγκαλιά σου.' μου είπε πάλι το ίδιο ναζιάρικα.

Συνεχίσαμε να μιλάμε λίγο ακόμα με γλυκόλογα και μετά το κλείσαμε άφησα το κινητό μου στο γραφείο και άκουσα από την πόρτα ένα απαλό χτύπημα.

«Περάστε.» είπα απότομα.