Αναθεμάτισα την ώρα και την στιγμή που αυτός ο άνθρωπος βρέθηκε στο ίδιο μαγαζί με εμένα, όλο το βράδυ ήθελα να βρω τρόπο να φύγω. Τον είχα κάθε μέρα στο γραφείο και τώρα απλά τον είχα μπροστά μου και τον έβλεπα με μία άλλη, που του τριβόταν. Το ξέρω πως πρέπει να δεχτώ ότι ποτέ δεν θα είναι όλος δικός μου, και πως είναι δικιά μου απόφαση να μην τον έχω ποτέ δικό μου. Χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα να είμαι όλη την ώρα δίπλα στον Μιχάλη, όμως ήξερα πως το έκανα γιατί ήθελα να τον κάνω να ζηλέψει, και όταν τον κοίταζα στα κρυφά έβλεπα πως τα μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω μου.

Μπορεί να ήταν επειδή τον κοίταζα εγώ, και απλά να είχε την περιέργεια να δει ποιος τον κοιτάζει, ή, μπορεί όντως να είχε καρφωμένα τα μάτια του πάνω μου. Τουλάχιστον ότι και να ίσχυε με έκανε να χαίρομαι που τουλάχιστον με κοίταζε είτε στιγμιαία είτε για πολύ.

Αρκετή ώρα αργότερα ήμουν στο μπάνιο όταν επιτέλους με φίλησε, τόσες φορές ήθελα να με αρπάξει και να με φιλήσει και να που επιτέλους έγινε πραγματικότητα. Μόλις ένιωσα το στόμα του πάνω στο δικό του δεν έφερα καμία αντίρρηση. Δεν ήθελα άλλωστε.

«Πόση υπομονή έκανα για να μην σε φιλήσω, πραγματικά δεν μπορείς να φανταστείς, σε έβλεπα όλο το βράδυ κολλημένη πάνω του και το μόνο που σκεφτώ μου ήταν να σε αρπάξω και να σε φιλήσω, μέχρι που σε είδα να έρχεσαι εδώ και δεν άντεξα.» μου είπε ανάμεσα στο φιλί μας,

Δεν απάντησα καν σε αυτό που μου είπε και τον τράβηξα περισσότερο πάνω μου. Σήμερα δεν θα άφηνα την λογική μου να με επηρεάσει, τον ήθελα και από ότι καταλάβαινα με ήθελε και εκείνος και θα τον άφηνα να με κάνει δικιά του. Πολύ γρήγορα βρέθηκα να είμαι κολλημένη πάνω στην πόρτα, τα πόδια μου ήταν τυλιγμένα γύρω του. Ήθελα να τον αισθάνομαι κάθε μήκος του κορμιού του. Όταν κατάλαβε ότι δεν είχα σκοπό να τον σταματήσω, τα χέρια του βρέθηκαν στην πλάτη μου και βρήκαν τον δρόμο τους για να βρουν την αρχή του κουμπώματος του φορέματος. Σε ελάχιστα δευτερόλεπτα βρισκόμουν γυμνή μέσα στην αγκαλιά του και ένιωθα τέλεια.

«Θέλω να σε νιώσω μέσα μου.» του είπα χωρίς να το καταλάβω.

Δεν μου είπε τίποτα περισσότερο, αλλά κόλλησε πιο πολύ πάνω μου και με έκανε να καταλάβω πως ένιωθε από την παρουσία μου. Τα χέρια μου άφησαν τα μαλλιά του και κατηφόρισαν και βρέθηκαν να του βγάζουν το σακάκι, ήθελα να τον νιώσω και πιο πολύ ήθελα να νιώσω το δέρμα του πάνω στο δικό μου.

«Ένα μήνα τώρα θέλω να σε πάρω σε κάθε επιφάνεια του γραφείου, όμως σήμερα δεν άντεξα να σε βλέπω όλη την ώρα στην αγκαλιά του.» μου είπε και με κοίταζε στα ματιά.

Τα χέρια του ήταν στο πλάι του προσώπου μου, σήμερα ήταν κτητικός και τρυφερός, και για κάποιον λόγο ήξερα ότι πλέον ότι η σχέση μεταξύ μας θα είναι τελείως διαφορετική, και δεν ήξερα πώς θα πρέπει να το διαχειριστώ, όμως αυτή την στιγμή δεν θα σκεφτώ τίποτα από όλα αυτά, το μόνο που θέλω είναι να με κάνει δικιά του και να μου θυμίσει αυτά που χάνω όλο αυτό το διάστημα.

«Ήρθε ή ώρα να μου δείξεις πόσο με θες.» του είπα πονηρά, και πλέον βρισκόμουν γυμνή στην αγκαλιά του, εκείνος ημίγυμνος μπροστά μου.

Μόλις του το είπα εκείνος ελευθέρωσε τον ανδρισμό του και με μία γρήγορή κίνηση έσκισε το εσώρουχο μου και με έκανε δικιά του, κτητικά και άγρια. Οι κινήσεις του μου έδειχναν πως με ήθελε, με ήθελε πολύ. Με έκανε να τον θέλω όσο τίποτα άλλο στο κόσμο, ποτέ δεν με είχαν κάνει να νιώθω έτσι.

Οι κινήσεις τους με έφεραν γρήγορα στην κορύφωση, και όσο ακόμα συνέχιζε με έφερνε για ακόμα μια φορά στην κορύφωση, φτάνοντας και εκείνος στην δικιά του ανακούφιση, έριξε το κεφάλι του στο ώμο μου μέχρι να βρει την ανάσα του.

«Σε θέλω ακόμα πιο πολύ από πριν, θέλω να σε κάνω συνέχεια δικιά μου, θέλω να σε βλέπω να λιώνεις στην αγκαλιά μου.» είπε όταν πλέον είχε βρει τον κανονικό ρυθμό στην αναπνοή του. «Προσπάθησα να κρατηθώ μακριά σου, να τηρήσω αυτό που θες όμως δεν άντεξα να σε βλέπω στην αγκαλιά κάποιου άλλου. Θέλω το δικό μου όνομα να αναστενάζεις το βράδυ σε όποιο χώρο και να σε κάνω δικιά μου.» είπε και στην φωνή υπήρχε ένας τόνος κτητικότατα.

«Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τις ταυτότητες μας, ούτε και αυτό που νιώθουμε ο ένας για τον άλλον, όμως αν ένας ανακαλύψει αυτό που γίνεται ανάμεσα μας, εσύ δεν έχεις να πάθεις τίποτα έχεις αποδείξει την αξία σου, όμως για μένα όλοι θα πουν πως κερδίζω τα πάντα με το κορμί μου και αυτό δεν θα με βοηθήσει να βρω αυτό που θέλω για την καριέρα μου.» είπα με μια ανάσα βιαστικά.

«Ηρέμησε, ηρέμησε. Θα προσέχουμε.» είπε σοβαρά και το βλέμμα μου ήταν έκπληκτο.

«Να ηρεμήσω; Και τι εννοείς όταν λες ότι θα προσέχουμε, έστω ο πατέρας σου να μάθει για ότι γίνεται μεταξύ μας εγώ θα βρίσκομαι στον δρόμο και η εργασία μου απλά θα πάρει μηδέν.» είπα πλέον με κάποια ένταση στην φωνή μου αλλά και στις κινήσεις μου.

«Ναι θα προσέχουμε, δεν μπορώ να μείνω μακριά σου και ούτε εσύ από εμένα και αυτό μόλις το αποδείξαμε ο ένας στον άλλον. Θα σε αφήσω να σκεφτείς τι πραγματικά θες από τις μεταξύ μας σχέσεις.» είπε και πήρε το πουκάμισο του και άρχισε να το φοράει και μόλις είχε ντυθεί είχε φύγει χωρίς πολλά, πολλά.

Έμεινα μόνη μου και μόλις φόρεσα το φόρεμα μου, και κατευθύνθηκα προς τον καθρέφτη και κοίταξα τον εαυτό μου. Μου είχε αφήσει τα σημάδια του στο λαιμό μου αλλά και στο υπόλοιπο μου σώμα. Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω όμως αυτό που ήξερα ότι μέσα από λίγες στενές επαφές μας με έκανε να τον θέλω ακόμα πιο πολύ.

Όταν πήγα πάλι μέσα η κατάσταση που αντίκρισα με έκανε να μην πιστεύω στα μάτια μου. Ο Νίκος είχε στην αγκαλιά του την Αλίνα και ήταν μέσα στα μέλια και η Θάλεια με τον φίλο τον αγοριών είχε απομακρυνθεί και είχαν κάτσει μόνοι τους και συζητούσαν, αφού πλησίασα στον πάγκο που ήταν ο Μιχάλης και όταν κοίταξα μέσα στον υπόλοιπο χώρο και ο άλλος δεν ήταν πουθενά.

«Όλα καλά στο μπάνιο;» ρώτησε με έμφαση ο Μιχάλης, που είχε καταλάβει τι είχε γίνει στο μπάνιο.

«Μια χαρά.» είπε δήθεν ότι δεν κατάλαβα το υπονοούμενο του.

«Δεν το άντεξα ότι αυτός ήταν ο διευθυντής σου.» είπε αυτή την φορά πιο σοβαρός.

«Δεν ήξερα ότι εδώ σύχναζε τον τελευταίο καιρό.» είπα και εγώ σοβαρά.

«Όχι μόνο τον τελευταίο καιρό, αλλά και πριν φύγει από Ελλάδα, έτσι τον γνώρισα.» εξηγώντας μου πως γνωρίζονται.

«Δηλαδή έχει έρθει και με άλλε εκτός από αυτό το ξυλάγγουρο;» ρώτησα.

«Ποπό ζήλεια! Μην ανησυχείς Μόνο με εσένα τον έχω δει να σε παρατηρεί από πάνω μέχρι πάνω.» είπε και άρχισε να γελάει. «Αλλά πέρα από τη πλάκα αφήστε τους φόβους σας και προχωρήστε.» είπε και διέκρινα στο πρόσωπο του μια δόση ειλικρίνειας.

«Δεν είναι ζήλεια είναι ότι πριν λίγο μου είπε ότι με θέλει όμως δεν μπορώ.» είπα.

«Μην αφήνεις τις ταυτότητες σας να μπουν ανάμεσα σας.» είπε και μου πρόσφερε ένα ποτό.

Το πρωί ξύπνησα με πιο πολύ χαρά. Σήμερα θα τον έβλεπα και θα του έλεγα πως θα ήθελα να είμαι μαζί του. Σηκώθηκα χωρίς πολλές καθυστερήσεις από το κρεβάτι και πολύ γρήγορα ετοιμάστηκα.

Έφτασα σε χρόνο ρεκόρ στο γραφείο μου και ξεκίνησα να ετοιμάζω ότι χρειαζόταν για την δουλειά μας σήμερα. Όταν τελείωσα με ότι έκανα καθόμουν και τον περίμενα του έφτιαξα τον καφέ του και περίμενα να έρθει.

Όταν πλέον είχε έρθει η ώρα και τον περίμενα, ανυπομονούσα να έρθει για να του πω αυτό που είχα αποφασίσει.

«Δεσποινίς πάλι στο κόσμος σας βρίσκεστε;» ρώτησε ειρωνικά ο Ιάκωβος.

«Ναι και από εχθές μου αρέσει πολύ αυτός ο κόσμος.» είπα με τρόπο ώστε να του δώσω να καταλάβει.

«Αλήθεια; Και ποιο είναι αυτός ο κόσμος;» ρώτησε και έδειχνε να είναι έκπληκτος με αυτά που του έλεγα.

«Καλύτερα να τα πούμε κάπου ήσυχα και προπαντός οι δυο μας.» είπα λίγο πιο χαμηλόφωνα, να πω πότε δεν ξέρεις.

«Μετά από την δουλειά, θα σας περιμένω στο παρκινγκ να μου πείτε την απόφασή σας.» είπε και κατευθύνθηκε με ένα χαμόγελο στο δικό του γραφείο.

Γεια σας και από εμένα...

Καλά Χριστούγεννα με υγεία και αγάπη...

Χρόνια πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν...

Περιμένω να δω τα σχόλια σας για τις εξελίξεις μας, και αν σας άρεσε το κεφάλαιο πατήστε το αστεράκι...

Με αγάπη #Αγγελική...