Οι μέρες κυλούσαν ομαλά. Τα δύο παιδιά κάθε μέρα έδειχναν και πιο δεμένα, πιο ερωτευμένα. Περνούσαν πολλές ώρες μαζί δίπλα στη λίμνη, στους διαδρόμους του σχολείου, ακόμα και στη βιβλιοθήκη! Η Έιπριλ κάθε δύο μέρες έριχνε από το φίλτρο στο νερό ή στο απογευματινό τσάι του Ντάνιελ, και όλα φαινόταν να πηγαίνουν μια χαρά. Δεν μπορούσε να σταματήσει να ευχαριστεί τις φίλες της! Η Λότι και η Φλις, πάλι, φαινόταν να νιώθουν άσχημα για αυτό που έκαναν στον Ντάνιελ:
-Ήταν πολύ όμορφα! Ο Ντάνιελ είναι ξεχωριστός. Κι εγώ του αρέσω, είμαι σίγουρη! Κι όλα αυτά χάρη σε εσάς. Θα σας είμαι ευγνώμων για πάντα!
-Δεν ξέρω αν σου κάναμε χάρη, Έιπριλ! Εγώ νιώθω λίγο ένοχη για τον Ντάνιελ..., εξομολογήθηκε η Λότι.
-Το ίδιο κι εγώ, συμπλήρωσε η Φλις. Δεν ξέρω αν κάναμε καλά που τον μαγέψαμε...
-Ηρεμήστε κορίτσια! Όλα θα πάνε μια χαρά. Ο Ντάνιελ κι εγώ θα περάσουμε μαζί όλη την Κυριακή. Να ξέρατε πόσο το ήθελα!
Πράγματι, η Κυριακή έφτασε, και η Έιπριλ την πέρασε όλη με τον Ντάνιελ. Αυτός την γνώρισε στην παρέα του, και αυτή στις δυο κολλητές της. Την υπόλοιπη μέρα, αφού δανείστηκαν έναν περίεργο μαγικό χάρτη από τον Χάρι Πότερ, τον οποίο η Φλις αποκαλούσε "Λίγο χαζό αλλά νοστιμούλη" , επισκέπτηκαν όλες τις αίθουσες της σχολής όπου δεν είχαν ξαναπάει. Και θα πήγαιναν και στο διάδρομο του τρίτου ορόφου στη δεξιά περιοχή, όπου πριν από τρία χρόνια ο διευθυντής της σχολής, ο Άλμπους Ντάμπλντορ, είχε απαγορεύσει να πηγαίνουν, αν δεν τους τσάκωνε ένας τσαντισμένος και αναψοκοκκινισμένος κύριος Φιλτς, με την απαίσια τη γάτα του, τη κυρία Νόρις:
«Πιτσουνάκια μου, πέρασε η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου... Εσείς ακόμη ζευγαρώνετε; Τώρα θα δείτε τι θα πάθετε!» είπε ο Φιλτς και έκανε προς το μέρος τους, αλλά αυτοί πρόλαβαν κι έφυγαν τρέχοντας, μέχρι που τους έχασε.
Αποφάσισαν να κλείσουν τη μέρα τους με ένα πικνίκ δίπλα στη λίμνη. Πήραν ότι θα χρειάζονταν και βγήκαν από τη σχολή πιασμένοι από τα χέρια. Έξω, με την πλάτη ακουμπισμένη στον κορμό ενός δέντρου, καθόταν η Σάντρα, και περίμενε την φίλη της, την Μία, που είχε μπει τιμωρία από τη ΜακΓκόναγκαλ να καθαρίσει την αίθουσα με τα τρόπαια γιατί της είχε αντιμιλήσει για μια εργασία που τους είχε βάλει. Όταν τους είδε μαζί, και τον Ντάνιελ να κοιτάζει τόσο επίμονα την Έιπριλ στα μάτια, κόντεψε να σκάσει. Φαίνεται ότι τους πρόσεξε και η Μία. Βγαίνοντας από την σχολή κατευθυνόταν προς το μέρος της φίλης της. Όταν τους είδε, σταμάτησε να περιπατάει για τους χαζέψει με περιέργεια. «Μα τι την έπιασε και τους κοιτάζει έτσι» αναρωτήθηκε η Σάντρα. Όταν η φίλη της έφτασε κοντά της, κάθισε δίπλα της και την ρώτησε:
-Μα καλά, δεν πήρες χαμπάρι τι γίνεται;
-Τι πράγμα; απόρησε η Σάντρα.
-Ο Ντάνιελ είναι υπό την επήρεια μαγείας... Στοιχηματίζω το ραβδί μου ότι η Έιπριλ του έδωσε Αμορτένσια. Μα καλά δεν το κατάλαβες; Έχει γίνει λευκός σαν τη περγαμηνή και είναι σαν άρρωστος!, της εξήγησε η Μία.
-Μα και βέβαια! Τώρα καταλαβαίνω γιατί τον κατέκτησε αμέσως. Καταραμένη μαγισσούλα! Φάνηκε πιο πονηρή από εμένα, αλλά αυτό δεν θα το αφήσω να περάσει έτσι!
-Πρέπει να την ξεσκεπάσουμε για να την κάνουμε να το πληρώσει!
-Θα το φροντίσω εγώ. Χι χι! Ακολούθησέ με!, είπε η Σάντρα και σηκώθηκε πάνω.
Το ζευγάρι δεν πήρε χαμπάρι την όλη συζήτηση των δύο κοριτσιών. Διάλεξαν ένα σημείο κοντά στη λίμνη και κάθισαν. Η Έιπριλ με μια κίνηση του μαγικού της ραβδιού έστρωσε κάτω ένα τραπεζομάντιλο και άρχισε να βγάζει από το σακίδιό της διάφορα φαγώσιμα που είχαν προμηθευτεί από τη κουζίνα. Ο Ντάνιελ πήγε να χαιρετήσει λίγο τον Χάγκριτ, όπως τον πρότρεψε η Έιπριλ, και έτσι αυτή βρήκε την ευκαιρία να ρίξει από την αμορτένσια στο χυμό του. Έριξε μια βιαστική ματιά μήπως την δει κανένας, και τότε έβγαλε το μπουκαλάκι με την αμορτένσια από τη τσέπη του μανδύα της. Τότε, η Σάντρα της έκανε ένα αφοπλιστικό ξόρκι, και του μπουκαλάκι εκτοξεύτηκε από τα χέρια της Έιπριλ και έπεσε κάπου στα χόρτα. Αυτή ταραγμένη άρχισε να το ψάχνει σαν τρελή.
«Αυτό ψάχνεις;» άκουσε την φωνή του Ντάνιελ να τη ρωτάει. Αυτός είχε φτάσει κοντά της και είχε βρει πρώτος το μπουκαλάκι, αλλά δεν είχε ιδέα τι είχε μέσα.
-Αχ Ντάνιελ! Σε παρακαλώ απλά δωσ' το μου!
-Τι έχει μέσα το μπουκαλάκι; Την ρώτησε.
-Εμ.. εμ τίποτα!, του απάντησε αυτή ταραγμένη.
-Πώς τίποτα; επέμεινε αυτός. Το έβαζες στο ποτήρι μου, τι είναι;
Διάβασε την ετικέτα, αλλά αυτή έγραφε μόνο «φίλτρο, κάθε δύο μέρες». Φάνηκε έτοιμος να τα παρατήσει, όταν είδε εκεί κοντά την Σάντρα και την φίλη της. Τους έκανε νόημα και ήρθαν και οι δύο τρέχοντας.
-Εσείς οι Σλιθερινς, τα... καμάρια του Σνέιπ, υποθέτω ότι είστε καλύτεροι στα φίλτρα. Μήπως μπορείτε να μου πείτε τι είναι αυτό; , τις ρώτησε και το έδωσε στη Μια.
-Εσύ θα πεις ό,τι θέλεις! Άφησέ το, αλλιώς..., είπε η Έιπριλ και προσπάθησε να της το πάρει.
-Χμμμ, συνέχισε η Μια, θα έλεγα ότι είναι Αμορτένσια, και μάλιστα εξαιρετικά καλοφτιαγμένη! Η μικρή από εδώ σε κορόιδεψε για τα καλά μου φαίνεται.
-Τι πράγμα; Έτσι έγινες φίλη μου; Με παγίδεψες με ένα από τα μαγικά σας! Φώναξε ο Ντάνιελ.
-Άσε με να σου εξηγήσω! Εγώ ήθελα μόνο..., έκανε να πει η Έιπριλ αλλά ο Ντάνιελ τη διέκοψε.
-Όχι άλλα κόλπα σε εμένα! Δεν θέλω να σε ξαναδώ! Είπε ο Ντάνιελ κι έφυγε οργισμένος.
-Ντάνιελ περίμενε, όχι! Ντάνιελ, μην φεύγεις...
Και έμεινε να κλαίει μόνη της, δίπλα στη λίμνη...