Μέχρι την επόμενη ημέρα!
Ήταν Κυριακή, άρα δεν είχαν διαβάσματα και σκοτούρες. Η Έιπριλ ντύθηκε και βγήκε γρήγορα από το εντευκτήριο του Γκρίφιντορ, γιατί είχε αποφασίσει να απολαύσει το πρωινό της κάνοντας μια βόλτα κοντά στη λίμνη μαζί με το πάφσκιν της, τη Σπένσερ, για να της κρατάει συντροφιά. Οι δύο φίλες της δεν μπορούσαν να πάνε μαζί της. H Λότι δεν είχε τελειώσει την εργασία της για τα Κάππα, και η καθηγήτρια Γκράμπλι-Πλανκ δεν αστειευόταν, οπότε θα περνούσε όλο το πρωί στη βιβλιοθήκη. H Φλις είχε μπει τιμωρία από την καθηγήτρια Σπράουτ να καθαρίσει το τρίτο θερμοκήπιο από τους γυμνοσάλιαγκες χωρίς να χρησιμοποιήσει καθόλου μαγεία, επειδή κατάφερε με τις βλακείες της να ρίξει ένα ολόκληρο ράφι με βιβλία και τσουκάλια κατευθείαν στο κεφάλι του Νέβιλ, προκαλώντας τα γέλια των μαθητών του Γκρίφιντορ και του Σλίθεριν, οι οποίοι την Παρασκευή είχαν συνδιδασκαλία.
Τότε τον είδε: Ο Ντάνιελ καθόταν στο χώμα δίπλα στη λίμνη, ακουμπώντας την πλάτη του σε έναν κορμό δέντρου. Η Έιπριλ έπιασε τον εαυτό της να τον χαζεύει και κοκκίνισε ελαφρώς, χαλαρώνοντας χωρίς να το καταλάβει τα χέρια της, και αφήνοντας τη Σπένσερ να της ξεφύγει και να πάει κατευθείαν προς το μέρος του Ντάνιελ. Ξαφνικά ένιωσε την καρδιά της να χτυπάει πιο δυνατά και θέλησε να ανοίξει η γη να την καταπιεί. Διστακτικά πήγε προς το μέρος του, αλλά όταν έφτασε εκεί, προς μεγάλη της έκπληξη βρήκε τον Ντάνιελ να παίζει με το πάφσκιν της.
-Συγγνώμη! Το είχα στα χέρια μου και μου ξέφυγε..., πήγε να απολογηθεί η Έιπριλ αλλά ο Ντάνιελ τη διέκοψε ευγενικά.
-Δεν πειράζει! Είναι χαριτωμένο. Χρειάζομαι κι εγώ ένα μήπως μου φτιάξει λίγο την διάθεση. Ή σκέφτομαι να πάρω ένα πουφ-πυγμαίο από το μαγαζί των Ουέσλι. Σαν αυτό της Τζίνι, της μικρής τους αδελφής. Νομίζω το λέει Άρλοντ, ή κάπως έτσι. Το δικό σου πώς το λες;
Τότε σταμάτησε να μιλάει και την κοίταξε γουρλώνοντας τα μάτια του, συνειδητοποιώντας κάτι. Έπειτα της χαμογέλασε τόσο γλυκά όσο δεν της είχε χαμογελάσει κανείς άλλος ποτέ, και συμπλήρωσε με ένα αινιγματικό ύφος:
-Συγγνώμη, είμαι τόσο χαζός! Εσένα πώς σε λένε; Εγώ είμαι ο Ντάνιελ...

                                                                    ~THE END(?)~