Η Κρυσταλλία κουβαλώντας τον δίσκο μπήκε χωρίς να χτυπήσει από την μισάνοιχτη πόρτα του γωνιακού δωματίου του ξενώνα όπου φιλοξενούνταν η Λευκοθέα. Πάτησε απαλά πάνω στο σανιδένιο πάτωμα περπατώντας ήσυχα πάνω στις λευκές φλοκάτες για να αφήσει τον δίσκο πάνω στο κομοδίνο δίπλα από το κρεβάτι της.
Η Λευκοθέα δεν γύρισε να την κοιτάξει όλα  αυτά τα λεπτά ούτε της έδωσε το λόγο . Τα μάτια της κοιτούσαν το πάτωμα και η θλίψη είχε σκάψει με τα αλμυρά της ρυάκια το αρμονικό της πρόσωπο. Φορούσε ένα μακρύ βαμβακερό φόρεμα με κεντήματα στα μανίκια ενώ είχε σκεπαστεί ως το πηγούνι με κουβέρτα παρόλο που υπήρχε ζέστη μέσα στο δωμάτιο. Είχε κλείσει τις ροζ κουρτίνες κρατώντας το σκοτάδι της νύχτας απέξω ενώ άκουγε τους νυχτερινούς ήχους των πουλιών που έβγαιναν για κυνήγι ωστόσο είχε αφήσει ένα πορτατίφ ανοικτό για να μην σκουντουφλήσει πουθενά μέσα στον ανοίκειο χώρο. Όταν είχε ξυπνήσει από την λιποθυμία της πριν αρκετή ώρα, είχε βρει ένα καθαρό φόρεμα για ύπνο ,μυρωδάτα εσώρουχα ,ζεστό νερό και ένα σπίτι που της απέπνεε ασφάλεια. Δεν είχε όρεξη να συναντήσει τους κατοίκους του,όχι ακόμη τουλάχιστον. Σύντομα είχε σκοπό να βρει μια δουλειά για να μην είναι βάρος και έπειτα να θα τους βοηθούσε με όποιο τρόπο μπορούσε .

   Οι μαύρες μέρες των δύο μηνών ,οι βιασμοί ,ο ξυλοδαρμός ,οι ατελείωτες δουλειές μαζί με τον ψυχολογικό πόλεμο   δεν έφευγαν στιγμή  από το μυαλό της και τρόμαζε με τον ίδιο της τον εαυτό στην σκέψη  ότι μπορεί η ψυχή της να είχε μαυρίσει από την αδικία γυρνώντας τον πόνο σε θυμό και εκδίκηση. Η παλιά Λευκοθέα θα τα αντιμετώπιζε αυτά με αισιοδοξία λέγοντας ότι όλα μέσα στην ζωή είναι . Η καινούργια Λευκοθέα είχε ρίξει επίτηδες υγρό απορρυπαντικό πιάτων μέσα στο φαγητό της Ασπασίας η οποία κατά πάσα πιθανότητα έτρωγε το ξύλο της χρονιάς της από τον Ντράκο και το χειρότερο ήταν ότι δεν ένιωθε καμία τύψη που από δική της υπαιτιότητα υπέφερε μια άλλη γυναίκα. Τα δάχτυλα της χάιδευαν την κοιλιά της όπου το μωρό της κοιμόταν ατάραχο. Τι και αν ήταν καρπός βιασμού ένιωθε ότι ήθελε να το γεννήσει ,δεν είχε δικαίωμα να του στερήσει την ύπαρξη του. Όμως ,πως θα το μεγάλωνε δίχως ψυχή ?αυτή ήταν η μόνη ανησυχία της. Δεν ήθελε να γίνει ένα πλάσμα ψυχρό και αναίσθητο και η αλήθεια ήταν ότι δεν ήταν έτοιμη να αναλάβει αυτή την ευθύνη. Έμοιαζε με δέντρο που βίαια το είχαν ξεριζώσει από τον τόπο του ,που έπρεπε να δώσει δύναμη στις ρίζες αν ήθελε να σταθεί ορθό. Ένιωθε την αλλαγή μέσα της. Τα μάτια της είχαν χάσει πια την σπιρτάδα και την ζωντάνια τους έχοντας πια μετατραπεί σε δύο κομμάτια πάγου.
  Το απαλό άγγιγμα της Κρυσταλλίας  την ξάφνιασε όπως και το φως που την έκανε να μισοκλείσει τα μάτια της . Δύο θυμωμένα κομμάτια πάγου κρεαυνοβόλησαν την ήσυχη Κρυσταλλία που την κοιτούσε σταθερά με τα μεγάλα γαλάζια μάτια της με το κεφάλι λίγο ριγμένο πίσω ενώ τα  μαλλιά της αγκάλιαζαν την λεπτή παιδική σιλουέτα . Η Κρυσταλλία είχε εντυπωσιαστεί από την ομορφιά της γυναίκας απέναντι της. Τα λευκά μακριά της μαλλιά που πλαισίωναν το χλωμό γωνιώδες πρόσωπο με τα ψυχρά μάτια της την έκαναν να μοιάζει με άγγελο επί γης .
Γοργά έβγαλε το σημειωματάριο της και έγραψε με τα μάτια της Λευκοθέας να την κοιτούν με απορία χωρίς να εγκαταλείπει την αυστηρή της έκφραση :
Γεια σου εγώ είμαι η Κρυσταλλία . Τα μαλλιά σου είναι πανέμορφα ! Σου έφερα κάτι να φας ,η μαμά είπε πως είσαι έγκυος δηλαδή ότι έχεις ένα μωράκι στην κοιλιά σου. Σε θυμάμαι που μας είχες σερβίρει εκείνο το γλυκό τότε στην Κεφαλλονιά.Ποιο είναι το όνομα σου ?
Η Κρυσταλλία πλησίασε την άκρη του κρεβατιού απλώνοντας το χέρι της με την Λευκοθέα να το παίρνει διστακτικά διαβάζοντας τις λίγες αράδες με τα χείλη της να τανύζονται σε ένα χαμόγελο. Ωστόσο ,γρήγορα το μυαλό της γέμισε με εικόνες της μητέρας της και του πατέρα που είχε χάσει. Τα χείλη της σφίχτηκαν σαν να καταπιε πικρό φαρμάκι. Δεν είχε ούτε μια φωτογραφία τους για να θυμάται ότι κάποτε είχε οικογένεια.
-Μπορείς να ακούσεις αλλά όχι να μιλήσεις για αυτό γράφεις σωστά ?την ρώτησε η Λευκοθέα με τα μάτια της να μαλακώνουν ωστόσο η φωνή της παράμενε σταθερή και κοφτή.
- Εγώ είμαι η Λευκοθέα όσο για το γλυκό για εσένα ναι θα το έφτιαχνα ξανά πριγκίπισσα. Που είναι το βραχιόλι σου ?την ρώτησε αποστρέφοντας το βλέμμα της από το πρόσωπο που της θύμιζε τόσο πολύ το ραντεβού με την Υακίνθη που δεν έγινε ποτέ ,τα πεθαμένα της συναισθήματα που ποτέ δεν θα έβρισκε ξανά αφού είχε εξαναγκαστεί να κάνει έρωτα με έναν άντρα. Ποτέ πια δεν θα μπορούσε να κάνει μια νέα αρχή με κάποια γυναίκα όσο και αν πέθαινε μέσα της να γνωρίσει την Υακίνθη ,άλλη μια σκέψη που θα γινόταν ασήκωτο βάρος στο ταραγμένο της μυαλό.

-Το βραχιόλι είναι στο δωμάτιο μου. Τα φυλακτά έχουν χαθεί ωστόσο πρέπει να τα βρούμε ξανά αν θέλουμε να νικήσουμε την κακιά βασίλισσα με τα μαύρα μαλλιά .Πως ξέρεις ωστόσο ότι είμαι πριγκίπισσα ?

Η Λευκοθέα κάγχασε. 
- και ο πιο ηλίθιος θα το καταλάβαινε. Με απήγαγαν μικρή οι γοργονάνθρωποι μια γυναίκα με μπλε μαλλιά η Τιτάνια ,ένας Ντράκο και μια Ασπασία . Τους άκουγα να μιλούν όλη τη ώρα για εσένα ,για το πώς κατάφερε η μητέρα σου να προκαλέσει στην Έρις σοβαρή ζημιά στην μέση που χρειάστηκε δύο μήνες στο κρεβάτι για να συνέλθει. Τους άκουγα να συζητούν ότι δεν μπορούν να σε βρουν. Τους άκουγα να λένε ότι η Ατλαντίδα πάει χαμένη ,ότι θα κυνηγήσουν και αυτοί τα φυλακτά. Αυτά βέβαια θα τα συζητήσω και με τους δικούς σου ,δεν χρειάζεται να τρομάζεις εσύ.

Ο κοφτός ήχος του χαρτιού ακούστηκε. Όταν η Κρυσταλλία σήκωσε το βλέμμα της, ήταν βουρκωμένη ωστόσο η Λευκοθέα δεν έκανε κάποια κίνηση παρηγοριάς μόνο διάβασε την απάντηση της. Σαν γεράκι ,την είδε να παίρνει από το δίσκο ένα λευκό αρκουδάκι και να το βάζει δίπλα της.
Δεν φοβάμαι για μένα. Φοβάμαι μην μείνω μόνη μου . Πρέπει να πάω να κοιμηθώ τώρα,είναι αρκετά αργά. Σε παρακαλώ φάε και ...πάρε αυτό το αρκουδάκι . Η πρώτη νύχτα είναι πάντα δύσκολη σε ένα νέο μέρος. Καληνύχτα και αν μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι ,πες μου Λευκοθέα.
Η μικρή έφυγε σαν σίφουνας κλείνοντας την πόρτα του ξενώνα απαλά  με το χέρι της Λευκοθέας να κρατά  διστακτικά το αρκουδάκι ενώ τα μάτια της έπεσαν λαίμαργα πάνω στον δίσκο. Ήπιε γρήγορα το τσάι ,έφαγε τα γλυκά και τα φρούτα με το λιτό γεύμα να γεμίζει το άδειο στομάχι προκαλώντας μια ευφορία στο κορμί της παρόλο που το κρεβάτι της είχε γεμίσει με ψίχουλα . Έκλεισε καλά τα παράθυρα μαζί με το πορτατίφ βυθίζοντας το δωμάτιο στο σκοτάδι. Ξάπλωσε και πήρε αγκαλιά το αρκουδάκι σφίγγοντας το στο στήθος της καθώς ακουμπούσε το πρόσωπο του πάνω στην μαλακή γούνα που μύριζε μαλακτικό με άρωμα λεβάντας . Είχε δίκιο η μικρή...το πρώτο βράδυ πάντα είναι δύσκολο.

   {..........}

   Το τραπέζι είχε πια στρωθεί ,τα φαγητά σερβιρίστηκαν στα πιάτα όπως και το κρασί στα κολονάτα ποτήρια . Ήταν όλοι ντυμένοι με πιτζάμες με την Υακίνθη να ευχαριστιέται από το γεγονός ότι υπήρχε μια οικειότητα στην ατμόσφαιρα ανάμεσα τους υπό το γλυκό φως των πολυελαίων.
  Την σιωπή έσπασε πρώτη η Κοραλλία θέλοντας να ξεκινήσει την συζήτηση για να αποκτήσουν μια κοινή γραμμή απέναντι στα προβλήματα τους.
  -αυτές είναι οι ζωγραφιές της Κρυσταλλίας για τα φυλακτά. Ίσως μας δώσουν μια εικόνα για το σχήμα τους ή για το που μπορεί να βρίσκονται. Σιωπή επικράτησε για ώρα με την Μοργκάνα να είναι η πρώτη που άφησε κάτω τις ζωγραφιές κάνοντας σκεφτική το λευκό κρασί της μια γύρα. Φορούσε ένα μπεζ σατέν νυχτικό που άφηνε ελεύθερα τα μακριά γυμνασμένα της πόδια ενώ είχε μαζέψει τα ξανθά της μαλλιά σε μια αλογοουρά παρόλα αυτά πάντα είχε δεμένη γύρω από το πόδι της μια ζώνη με ένα μικρό σπαθί. Δεν κοιμόταν ποτέ χωρίς προστασία ακόμη και στον ύπνο της. Ήταν πανέμορφη ,τα μάτια της έλαμπαν σαν αστέρια ενώ δεν παρέλειπε τα κομπλιμέντα στην Κοράλλια για την μαγειρική της τέχνη μπουκώνοντας το στόμα της με διόλου ευκαταφρόνητες μερίδες φαγητού.

- Συμφωνώ με την μικρή . Πιστεύω ότι το κοράλλι  και κυρίως η τρίαινα ανήκουν στο κόσμο της θάλασσας. Όσο για τα υπόλοιπα ,πιστεύω ότι βρίσκονται στον κόσμο των ανθρώπων. Δήλωσε η Μόργκαν κοφτά.
-Πού όμως ?πως θα τα βρούμε ?η αγωνιώδης φωνή της Κοραλλίας μπορούσε να προκαλέσει φουρτούνα μεγαλύτερη από της θάλασσας όπως και ο πανικός της.
- αυτό θα μας το δείξει η έρευνα μαζί με την λογική μας . Για παράδειγμα ,η μάσκα είναι σίγουρο ότι ανήκει εδώ αν λάβουμε υπόψη τα έθιμα με τις Απόκριες υπέθεσε η Κοραλλία για να λάβει ένα απαξιωτικό βλέμμα από την Υακίνθη.
-Μπορεί ωστόσο να μην σχετίζεται με τα έθιμα Κοραλλία. Ίσως για τα βρούμε πρέπει να ανακαλύψουμε την αλληγορία τους . Από πού προέρχονται ,τις δυνάμεις τους κάτι παρεμφερές τέλος πάντων.
-Βελόνες στα άχυρα δηλαδή ...

- Με τις απαισιόδοξες σκέψεις τίποτε δεν γίνεται πάντως. Πρέπει να έχουμε νου ,αφτιά και μάτια ανοικτά όλοι μας. Η μαγεία η δική μου και την Μόργκαν ωχριά μπροστά στην λογική και στους ανοικτούς νοητικούς ορίζοντες. Όποιος και αν σας πλησιάσει μην τρομάξετε ,μην διστάσετε στιγμή να μάθετε περισσότερα χωρίς βέβαια να αποκαλύπτονται οι αιτίες σας αλλιώς κινδυνεύουμε όλοι μας.Συμφωνώ για τα δύο φυλακτά. Ειδικά η τρίαινα αποτελεί ισχυρό σύμβολο δύναμης ,τιμή για ένα γοργονάνθρωπονο να την λάβει και φυσικά προσφέρει άπειρες δυνατότητες σε αυτόν που θα εκλεχθεί ως βασιλιάς των θαλασσών.
- Η Έρις όμως δεν έχει τρίαινα είπε η Υακίνθη σηκώνοντας το φρύδι της.
- Δεν έχει επειδή απέκτησε την δύναμη της με σκοτεινές δυνάμεις ακόμη και την ουρά της δεν την άξιζε. Χρειάζεται ειδικό ρόφημα για να μετατραπεί σε άνθρωπο που περιλαμβάνει αρκετό πόνο. Η τρίαινα χαρίζει την δύναμη της απόλυτης κυριότητας πάνω στα νερά. Μπορείς να τα διαχωρίσεις ,να προκαλέσεις τσουνάμι μέχρι και να επηρεάσεις τον καιρό. Όλες αυτές τις δυνάμεις που κάποιοι θα σκότωναν για να πάρουν.
- Δεν είναι όμως μόνο αυτό Μόργκαν. Πλέον οι αντίπαλοι μας έχουν ξεφύγει από κάθε όριο. Ο Ντράκο μεταμορφώθηκε σε δελφίνι και μας επιτέθηκε για αυτό μας είδατε σε αυτά τα χάλια όταν ήρθαμε σπίτι σας.
Η Μοργκάνα εξήγησε στις δύο απορημένες γυναίκες .
- Στους γοργονάνθρωπους δύο είναι οι απαράβατοι κανόνες που κάποτε αν τις πατούσε κάποιος , η θανατική ποινή ήταν δεδομένη : δεν επιτρεπόταν να φάνε τα πλάσματα της για αυτό ο Κας δεν τρώει θαλασσινά και αλάτι όπως ούτε και εγώ τουλάχιστον στο πρώτο συμφωνούμε και δεύτερον δεν επιτρεπόταν ούτε να τα σκοτώνουν ούτε να εκμεταλλεύονται τις δυνάμεις των πλασμάτων της.
  
-Για να μεταμορφωθεί ένας γοργονάνθρωπος σε ζώο της θάλασσας ή κάτι πιο απλό όπως για παράδειγμα  ένα σύμπλεγμα κοραλλιών πρέπει να το σκοτώσει και να απορροφήσει τις δυνάμεις του . Ο Ντράκο το έκανε,σκότωσε ένα δελφίνι παίρνοντας του ζωή και δυνάμεις κάνοντας τα κτήμα του . Το παιχνίδι έχει ξεφύγει πια από τα όρια του . Ένας άλλος κανόνας είναι ότι ποτέ δεν πρέπει να αποκαλύπτεται η ταυτότητα και οι δυνάμεις μας σε θνητούς χωρίς παρεξήγηση . Θα το κάνουν το λάθος κάποια στιγμή να μου το θυμηθείς.

-λογικό με την έπαρση που τους διακατέχει .Έχετε παρατηρήσει κάτι περίεργο δύο μήνες τώρα ?αισθάνεστε σαν κάτι κακό να πλανιέται στην ατμόσφαιρα?
- Όχι γιατί ?Ίσα ίσα ,η πόλη είναι πολύ ήσυχη και προσαρμοστήκαμε εύκολα ,οι κάτοικοι μας υποδέχθηκαν πολύ θερμά μάλιστα ο δήμαρχος που είναι και ο ιδιοκτήτης του καταστήματος που εργάζομαι είχε διοργανώσει ένα μικρό πάρτι προς τιμήν μας στην πλατεία. Είπε η Υακίνθη με ανάλαφρο τόνο με τον Κάσπιαν να συνοφρυώνεται ..του φαινόταν περίεργο που ολόκληρος δήμαρχος σκάρωσε τέτοιο πράγμα για μια οικογένεια νεοφερμένων καθώς τόσα χρόνια στον ανθρώπινο κόσμο δεν είχε ακούσει ξανά κάτι τέτοιο.
-Μην τον εμπιστεύεσαι Υακίνθη και μην πλανιέσαι . Και οι κροκόδειλοι βγάζουν ψεύτικα δάκρυα για να ξεγελάσουν το θύμα τους δεν σημαίνει ότι επειδή σας υποδέχτηκε τόσο θερμά δεν μπορεί να κρύβει κάτι.
- Κάσπιαν τι συμβαίνει και βλέπεις φαντάσματα ?
-Δεν βλέπω φαντάσματα Υακίνθη. Η μαγεία αφήνει πάντα ίχνη και αισθάνομαι μαύρη ενέργεια ,σκοτεινή να αιωρείται γενικά στην ατμόσφαιρα. Αργότερα ,θα βγω να κάνω μια μικρή βόλτα .
-είσαι τόσο ανήσυχος ότι η Έρις θα ζητήσει βοήθεια και από τον κόσμο μας ?αφού τον σιχαίνεται όπως και η αγαπητή Τιτάνια.
- Η αδελφή μου είπε η Μόργκαν- αγνοώντας το κρότο του πιρουνιού που έπεσε από το σοκαρισμένο χέρι της Κοραλλίας στο άκουσμα ότι τα δύο άκρα αντίθετα του θαλασσινού κόσμου ήταν ενωμένα με δεσμό αίματος -η Τιτάνια έχει κόλλημα με την καταγωγή της όπως και η Έρις. Αν σκεφτείτε υπάρχουν πολλά κοινά ανάμεσα στις δύο τους :
Κατάγονται και οι δύο από γονείς που δεν είχαν καμία μαγική δύναμη και απέκτησαν τις δικές τους με δόλο. Η Τιτάνια κάποτε ήταν μέλος του Χρυσού Τάγματος μα όταν έλαβε την τρίαινα της έφυγε από το στράτευμα,σκότωσε αρκετές φρουρούς ,μάζεψε προμήθειες και πληροφορίες και πήγε στο αντίπαλο στρατόπεδο της Έρις . Τότε την πολεμούσαμε και ήμασταν κλεισμένοι μέσα στο παλάτι σωθηκαμε ωστόσο επειδή έφθασαν ενισχύσεις από τον Κάσπιαν.
Άφατη λύπη είχε χυθεί στα μάτια της αφοσιωμένης ταγματάρχη με την Κοραλλία να της χαϊδεύει καθησυχαστικά τον ώμο .
- Η Μαρίλια πώς...η μητέρα μου θέλω να πω είπε κομπιάζοντας η Κοραλλία πώς ηττήθηκε ?
-Με κόλπα είπε ο Κάσπιαν.Είχε φέρει ένα μάγο με μακριά ξανθά μαλλιά και μάσκα και είχαν ενώσει τις δυνάμεις τους απέναντι στην Μαρίλια στέλνοντας την για πάντα έγκλειστη στο καθρέπτη της λήθης που κανένας ούτε τον βρήκε ποτέ .
-Οπότε για τα φυλακτά εγρήγορση και προσοχή ...
-πολύ σωστά Υακίνθη είπε ο Κάσπιαν και έπειτα σηκώθηκε από το τραπέζι λέγοντας ότι θα πάει εκείνη την βόλτα τελικά μέσα στην νύχτα . Έριξε ένα κρυφό βλέμμα στην Υακίνθη η οποία σηκώθηκε για να φέρει το επιδόρπιο με εκείνη να του νεύει αποφασιστικά. Ήταν έτοιμη οπότε ας απολάμβανε τις στιγμές της γιατί αύριο τους περίμενε μια δύσκολη μέρα ή μάλλον μια δύσκολη νύχτα.