Με λένε Αριάδνη. Είμαι 17 χρονών και έχω έναν δίδυμο αδερφό τον Αλέξανδρο. Μένω με τους γονείς μου σε ένα μικρό σπίτι και όλοι μαζί είμαστε απλοί άνθρωποι. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύω και έτσι μου λένε ότι είναι η κατάστασή μου. Η κοινωνία μας είναι χωρισμένη σε τρεις βαθμίδες. Η πρώτη βαθμίδα είναι η βαθμίδα των πανέξυπνων και καινοτόμων επιστημόνων, ιδιοφυών και πολύ γνωστών καλλιτεχνών. Η δεύτερη βαθμίδα είναι οι υπάλληλοι, οι απλοί επιχειρηματίες και οι δάσκαλοι. Η τρίτη βαθμίδα είναι οι άνθρωποι πιο απλοί που κάνουν απλές δουλιές συνήθως βοηθών. Υπάρχουν όμως και οι Ανένταχτοι. Αυτοί που δεν είναι αναμιγμένοι με τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτοί είναι υποχρεωμένοι να κάνουν μόνο ένα παιδί και να κοιμούνται όλοι μαζί στο ίδιο δωμάτιο. Και φοράνε μονάχα ασπρόμαυρα ρούχα στη καθημερινότητά τους μαζί με το κόκκινο ρολόι που είναι το μοναδικό στολίδι που επιτρέπεται να φοράνε. Επίσης δεν έχουν δικαίωμα στην ομοφυλοφιλία ούτε και στην πολυγεννηκότητα μιας και πολλά παιδιά μπορούν να κάνουν μόνο οι άνθρωποι της πρώτης βαθμίδας για να διατηρηθεί η δυναστεία των έξυπνων. Όσοι ανένταχτοι γεννούν δίδυμα ή τρίδυμα, το ένα παιδί τουλάχιστον θα δουλεύει όλη μέρα και το άλλο θα μένει στο σπίτι μέχρι να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια τουλάχιστον. Ενώ το τρίτο αν διαπιστωθεί ότι είναι υπερβολικά πιο έξυπνο από το περιβάλλον του θα μεγαλώσει σε μια οικογένεια της δεύτερης ή της πρώτης βαθμίδας. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να χαρακτηριστούμε ζητιάνοι αλλά όχι. Τουλάχιστον μπορούμε να φάμε, να μείνουμε σε ένα σπίτι, να έχουμε κάποιοι από εμάς ένα χόμπι και να βλέπουμε τις οικογένειές μας από τις άλλες βαθμίδες. Μπορούμε επίσης να κάνουμε και φίλους από άλλες βαθμίδες αλλά δεν ενδείκνυται. Μέχρι που ανακαλύπτω ότι βοηθάω έναν επιστήμονα να ανακαλύψει μια καινοτομία για μια καινούργια του εφεύρεση. Δεν ξέρω τι να κάνω, τι να πιστέψω μετά από αυτό για το ποιά είμαι και τι κάνω. Και ποιόν θα πρέπει να πιστέψω μετά; Θα μπορέσω να το ανακαλύψω χωρίς να γίνει εμφύλιος πόλεμος έξυπνων έναντι χαζών;