"Είσαι καλά;"

Σήκωσα το κεφάλι μου στο άκουσμα της φωνής του. Στεκόταν στην πόρτα της κουζίνας και κοίταζε με μισάνοιχτα ματια. Η καρδιά μου πάγωσε. Ήξερε για πριν; Τον είχαν ξυπνήσει οι φωνές μου; Μπορεί να του ανέφερε τίποτα η Ηρώ όσο δεν ήμουν στο σαλόνι.

"Ναι" είπα σιγανά. Ντρεπόμουν τόσο πολύ που δεν μπορούσα να τον κοιτάξω στα μάτια. Παρόλο που ήξερα πως είχε μόλις ξυπνήσει, ένιωθα πως όπου να'ναι θα συνειδητοποιούσε ότι πιο πριν προσπαθούσα να τον φιλήσω.

Έριξα μία κλέφτη μάτια όταν ερχόταν προς το μέρος μου. Τα μαλλιά του ήταν ανακατεμένα και δεν φορούσε ακόμα μπλούζα. Σταμάτησε δίπλα από την καρέκλα μου και τέντωσε ανέμελα τα χέρια του πάνω από τα κεφάλια μας. Είχα αρχίσει να τρώω δημητριακά λίγα λεπτά πριν μπει στην κουζίνα, οπότε ευχόμουν να μην τον είχαν ξυπνήσει οι φωνές μου απο πριν. Ίσως υπήρχε ακόμα ελπίδα.

"Τι ώρα είναι, ξέρεις;" ρώτησε.

Δεν έχει αναφέρει τίποτα ακόμα, αυτό είναι καλό σημάδι, έτσι;

Κούνησα το κεφάλι μου νευρικά. Δεν μπορούσα να μιλήσω. Άμα μίλαγα θα έτρεμε η φωνή μου και τότε θα υποπτευόταν κάτι σίγουρα.

Μου'δωσε ένα περίεργο ύφος και πολύ φοβήθηκα ότι θα με ρώταγε τι έχω. Ευτυχώς όμως απλά σήκωσε τους ώμους του και κατευθύνθηκε προς την πόρτα.

"Πάω στο μπανιο" είπε και εξαφανίστηκε μετά τη γωνία.

Μόλις έφυγε, το σώμα μου χαλάρωσε και άφησα την αναπνοή που κρατούσα.

Είσαι ηλίθια, Έλλη. Πολύ ηλίθια. Σκέφτηκα και αγριοκοίταζα κάτω στο μπολ με τα δημητριακά. Γιατί το έκανα αυτό; Γιατί πίστεψα πως το να τον φιλήσω τον καλύτερο μου φίλο θα ήταν καλή ιδέα;

"Καλημέρα Έλλη"

Σήκωσα το βλέμμα μου και είδα στην πόρτα της κουζίνας την Ηρώ και τον Θωμά, να στέκονται στο ίδιο σημείο που στεκόταν και ο Κωστής. Η Ηρώ φορούσε μία άσπρη ρόμπα που στένευε τη μέση της και γινόταν πιο φαρδιά προς τα πόδια. Όπως πάντα, της πήγαινε τέλεια, παρόλο που είχε μόλις ξυπνήσει. Απο την άλλη, ο Θωμάς ήταν ακριβώς όπως ο Κωστής: χωρίς μπλούζα, ανακατεμένα μαλλιά και πρησμένα μάτια από τον ύπνο. Και οι δύο με κοίταζαν ευθέως, με δυο διαβολικά χαμόγελα. Αμέσως κατάλαβα ότι η Ηρώ τα είχε πει όλα. Κι ακόμη χειρότερα, στον καλύτερο φίλο του Κωστή.

"Σας μισώ και τους δύο" είπα, παίρνοντας το βλέμμα μου απο πάνω τους.

"Κάποια ξύπνησε με νευράκια" σχολίασε ο Θωμάς και χαμογέλασε πονηρά στην Ηρώ.

"Ναι. Ξύπνησε στραβά στο πάτωμα" αστειεύτηκε εκείνη.

"Καλά ε, είστε ξεκαρδιστικοί" απάντησα ειρωνικά.

"Ξέρεις τι άλλο είναι ξεκαρδιστικό;" ξεκίνησε να λέει η Ηρώ

Τα μάγουλα μου κάηκαν από τη ντροπή και οι παλάμες μου έγιναν γροθιές.
"Η βρώμικη κούπα σου;" 

"Βασικά θα έλεγα αυτό που είδα σήμερα το πρωί όταν ήρθα να σε δω" είπε χωρίς να έχει επηρεαστεί από τις προσβολές μου. Πέρασε κιόλας από δίπλα μου για να πάρει μία κούπα με καφέ.

"Αλήθεια; Τι είδες;"

Η καρδιά μου βούλιαξε όταν άκουσα τη φωνή του Κωστή. Εμφανίστηκε δίπλα από τον Θωμά, και φαινόταν ζαβλακωμένος από τον ύπνο. Τα δύο αγόρια περπάτησαν προς το μέρος της Ηρώς, όταν εκείνη έβγαλε δύο μπολ για εκείνους.

Δεν θα έλεγε τίποτα, έτσι; Μπορούσα να εμπιστευτώ όμως τον Θωμά;

Η καρδιά μου σφυροκοπούσε στο στήθος μου, έτοιμη να βγει έξω. Ένιωθα κιόλας μέχρι και τον ιδρώτα στο κούτελο μου. Ήμουν σαν παγιδευμένη, ήθελα να ανοίξει η Γη και να με καταπιεί. Αλλά δεν μπορούσα να φύγω. Άμα έφευγα, δεν θα μάθαινα άμα με κάρφωναν για την "απόπειρα φιλιού". Και πάλι όμως άμα δεν το έλεγαν, θα αναρωτιόταν ο Κωστής για την παράξενη συμπεριφορά μου.

Οπότε απλώς προσπάθησα να κάτσω βολικά στη θέση μου. Εκείνοι οι δύο κάθισαν απέναντι μου ενώ ο Κωστής κάθισε στην άδεια θέση δεξιά μου.

Όταν η Ηρώ κάθισε ακριβώς απέναντι μου, της έριξα ένα θανατηφόρο βλέμμα. Τηλεπαθητικά κιόλας, της είπα:
"Άμα σου ξεφύγει κάτι, θα σκοτώσω όλη την οικογένεια σου και θα σε βάλω να παρακολουθείς"

Στο τηλεπαθητικά αυτό μήνυμα, φάνηκε να μου απαντάει κάπως έτσι:
"Θα μου άρεσε αυτό"

Ήταν μία σαδιστική σκύλα. Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν πριν από χρόνια άμα δεν γινόμασταν κολλητές και την είχα αγνοήσει όπως τα υπόλοιπα παιδιά.

Μ'αυτό, έβαλε ένα χαμόγελο στα χείλη της, το οποίο άνετα θα γινόταν σύμβολο για την καταστροφή του κόσμου. Ο Θωμάς την κοίταξε αναμένοντας την απάντηση της ενώ από την άλλη ο Κωστής ήταν κολλημένος με τα δημητριακά του.

"Vi a una chica besando a un chico. La bella durmiente!" απάντησε αυτή και χασκογέλασε.

Τώρα νευρίασα. Έπαιζε μαζί μου. Σαν τη γάτα με το ποντίκι, που το κυνήγαγε μόνο και μόνο για τη δική της διασκέδαση πριν το καταπιεί εντελώς. Ήλπιζα πως ο Κωστής δεν ήξερε όσα Ισπανικά ήξερα εγώ επειδή το 'chica' και το 'chico', σήμαιναν αγόρι και κορίτσι. Αλίμονο μου άμα τα ταίριαζε αυτά τα δύο μαζί.

"Α" αναφώνησε εκείνος χωρίς ενδιαφέρον. "Θα ήταν πιο αστείο άμα καταλάβαινα τι στο διάολο έλεγες"

Εντάξει εντάξει, δεν κατάλαβε. Ίσως δεν τον ένοιαζε καν. Χαλάρωσα αμέσως στην σκέψη αυτή. Ώσπου μίλησε ο Θωμάς.

"Μου'πε ένα πουλάκι σήμερα κάτι παράξενο, για ένα φιλί"

Με το που μίλησε, πνίγηκα. Έβηχα και έβηχα, και ο Κωστής με χτύπαγε στην πλάτη.

"Ήρεμα,ήρεμα" ψιθύρισε. Σταδιακά κατάφερα να συνέλθω.

"Συγγνώμη!" μουρμούρισα και σηκώθηκα αμέσως για να πιω ένα ποτήρι νερό.

Όσο έπινα νερό, είδα τον Θωμά να μου χαμογελάει διαβολικά. Ο Κωστής ήταν κολλημένος με τα δημητριακά του και δεν παρατηρούσε τι γινόταν,οπότε πήρα την ευκαιρία και τον αγριοκοίταξα. Σήκωσα το δάχτυλο μου και το έσυρα κατά πλάτος στο λαιμό μου, απειλητικά. Εκείνος απλά χασκογέλασε και ξαναγύρισε στον Κωστή. Ε προφανώς. Εγώ μπροστά στον Θωμά και την παρέα του είμαι τόσο απειλητική όσο ένα κουτάβι.

"Όπως έλεγα" συνέχισε "ήταν κάτι για ένα φιλί που διακόπηκε"

"Αλήθεια; Ανάμεσα σε ποιούς;" ρώτησε ο Κωστής, χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μόνο στα δημητριακά του.

Ο Θωμάς με κοίταξε. Προφανώς για να δει πόσο τρομοκρατημένη ήμουν. Με είχε πάρει στο λαιμό του και το ήξερε καλά. Το μισούσα αυτό. Στη συνέχεια ένωσα τα χέρια μου μαζί και τον παρακάλεσα σιωπηλά να μην πει τίποτα. Τινάχτηκα όταν άνοιξε το στόμα του για να μιλήσει ακόμη μία φορά.

"Στη Ρένα και στον Δημήτρη" απάντησε. "Η Ρένα τελικά τον συγχώρησε αλλά μετά αυτή τον είδε να φιλάει άλλη" εξήγησε ο Θωμάς

"Τι μαλάκας" χαχάνισε ο Κωστής και κούνησε το κεφάλι του όταν έμαθε την πράξη του φίλου του.

Η κουζίνα ξαναέπεσε σε ησυχία. Ο Θωμάς μου χαμογελούσε πονηρά και η Ηρώ με παρακολουθούσε όσο έπινε τον καφέ της.

Είπα 'ευχαριστώ' με τα χείλη μου στον Θωμά, παρόλο που δεν ήμουν και τόσο ευγνώμων προς αυτόν, ούτε στην Ηρώ. Είχαν βάλει σκοπό να με βασανίσουν και οι δύο. Άμα τους έδειχνα λίγη παραπάνω καλοσύνη ίσως κραταγαν το στόμα τους κλειστό και το ξέχναγαν.

Μετά το 'ευχαριστώ' μου ο Θωμάς έλαμψε. Το πονηρό χαμόγελο του απάλυνε και στράφηκε αμέσως στο φαγητό που ήταν μπροστά του. Παρατηρούσα πως έβαλε με το κουτάλι μπουκιά στο στόμα του. Έτσι σιγουρεύτηκα ότι πήρε το μηνυμα και τελικά δεν θα πει τίποτα.

Έστρεψα το βλέμμα μου στην Ηρώ, η οποία μπορούσε ακόμα να μιλήσει ελεύθερα. Το ότι έληξε το θέμα με τον Θωμά, έφυγε μόνο το μισό μου στρες. Η Ηρώ ήταν αλλη ιστορία. Ο Θωμάς μπορεί να ήταν αγενής κλπ αλλά είχε ηθική. Από την άλλη, η Ηρώ, ήταν σκληρή. Ήταν ψυχρή. Ήταν κακιά. Το βλέμμα μου συναντήθηκε με το βλέμμα της ανελέητης ξανθιάς και άνοιξε το στόμα της να μιλήσει.

"Έχω ακόμα κάτι κι εγώ να σου πω, Κωστή" είπε, και τίναξε ελαφριά το μπολ του, κάνοντας έναν μικρό ήχο. Ο ήχος αυτός έκανε να αναποδογυρίσει το στομάχι μου από φόβο.

"Σαν να μου μιλάς πολύ σήμερα εσύ, ε;" την πείραξε αυτός, ελαφρά ενοχλημένος από εκείνη. "Δεν μπορεί κάποιος να φάει με την ησυχία του;"

Εκείνη τον κοίταξε με μισό μάτι. "Κάποιος; Εγώ βλέπω ένα βρώμικο chico να μου τρώει όλο το φαΐ"

"Τι; Δεν είσαι δίκαια, δεν ξέρω Ισπανικά" είπε, κοιτώντας πανω επιτέλους. Έριξε μια ματιά αμέσως σε μένα και τον Θωμά. "Τι με είπε;"

Εγώ σήκωσα τους ώμους μου. Δεν ήθελα να του πω επειδή το chico σήμαινε 'αγόρι' και άμα το μάθαινε θα καταλάβαινε τι εννοούσε η Ηρώ πριν όταν έλεγε για εμάς στα ισπανικά. Ο Θωμάς απλά γέλασε και συνέχισε να τρώει.

"Δεν μπορώ να πω ότι μου έλειψε η κοπέλα σου η ντίβα, Θωμά" μουρμούρισε ο Κωστής στον φίλο του.

"Ποιος μίλησε τώρα! Πώς πάει το γράψιμο, Κώστα; Σταμάτησες να γράφεις τα ίδια και τα ίδια;;"

Τότε άρχισε ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Άλλος ένας έντονος καβγάς μεταξύ τους. Ο Κωστής μούγκριζε και η Ηρώ πέταγε κάτι ισπανικές λέξεις, που θα προτιμούσα να μη μάθω ποτέ τι σημαίνουν.

Όσο τσακώνονταν, ο Θωμάς σηκώθηκε και έβαλε το μπωλ του στον νεροχύτη.

"Τι ωραίο πρωινό με την παρέα!" αναστέναξε. Η φωνή του ίσα που ακουγόταν, λόγω των φωνών. "Θες έρθεις μαζί μου στο σπίτι του Χρήστου στην πρόβα;"

Σήκωσα το φρύδι μου. Να πάω μαζί του στην πρόβα; Όχι μόνο πήγε να με στείλει το πρωί,.αλλά, οι φίλοι μας τρωγόντουσαν μεταξύ τους μπροστά μας.

"Και αυτοί; Δεν μπορούμε να τους αφήσουμε εδώ" του είπα

Έκανε μία παύση να σκεφτεί και μετά από λίγο ξαναγύρισε σε μένα.

"Ασ'τους να φαγωθούν, αγάπη. Θα ξαναέρθουν στα λογικά τους έτσι κι αλλιώς. Ο Κωστής ξέρει ότι μετά έχουμε πρόβα οπότε θα βρεθούν και οι δύο σπίτι του Χρήστου. Επίσης πρέπει να σου πω και δύο κουβέντες. Προτιμότερο οι δύο μας"

Έκανε πάλι μία παύση για να ελέγξει αν τον άκουγε κανένας από τους δύο. Τότε έσκυψε στο αυτί μου και ψιθύρισε.

"Εκτός κι αν θες να τα ακούσει όλα ο φίλος σου για το τι έγινε σήμερα το πρωί"

Άφησε το στόμα μου ανοιχτό πριν απομακρυνθεί από μένα.

"Με.. με απειλείς;"

Πρώτα πρώτα ξαφνιάστηκε με την αντίδραση μου. Άνοιξε τα μάτια το διάπλατα και μετά κούνησε το κεφάλι του χαμογελώντας.

"Όχι βρε. Θέλω να σου δώσω κάτι συμβουλές. Και είναι προτιμότερο να μην έρθει μαζί μας ο Κωστής και τα ακούσει όλα. Δεν το θες αυτό έτσι;"

Ήθελε να μου δώσει συμβουλές για τον Κωστή; Μετά από όλα αυτά που πέρασα το πρωί, θα μου έδινε και συμβουλές;

"Εσύ θες να με συμβουλεύσεις; Με έκανες να χεστώ πάνω όλο το πρωί μου και τώρα περιμένεις να πιστέψω ότι θες να με βοηθήσεις;"

Ο Θωμάς απλά σήκωσε τους ώμους του, χωρίς να τον νοιάζει ιδιαίτερα άμα ήθελα την βοήθεια του ή όχι. "Εγώ απλά προσφέρθηκα. Αν δεν θες, δεν έχω πρόβλημα. Αλλά άμα θες έχω να σου πω μία κουβέντα"

Τον κοίταξα επίμονα

"Γιατί;" ρώτησα. "Γιατί τώρα;"

Χαμογέλασε πονηρά.

"Επειδή, ο Κωστής είναι σαν αδερφός μου. Και δεν τον έχω δει ποτέ να λάμπει. Τουλάχιστον όχι με τον ίδιο τρόπο που λάμπει όταν είναι μαζί σου"

~~

Vi a una chica besando a un chico. La bella durmiente = Είδα ένα κορίτσι να φιλάει ένα αγόρι. Η Ωραία Κοιμωμένη!