https://youtu.be/5bH-vUCVcsw

Ο Δημοσθένης Αρμάγος δεν ήταν από τους ανθρώπους εκείνους που θα επέτρεπε στο συναίσθημα του φόβου να τον δοκιμάσει. Ένας ψυχρός τύπος, στα Εξήντα δύο του χρόνια, με προσεγμένη πλαστική εμφάνιση. Κοντά μαλλιά και γένια με έντονο γκριζόλευκο χρώμα. Άκαμπτο πρόσωπο, ανύπαρκτο χαμόγελο που για ένα προφανή λόγο συνόδευε την σπάνια εμφάνισή του με κάποια δόλια και ανείπωτη σκέψη του. Μια άδεια παγωμένη ψυχή φορτωμένη στην διεστραμμένη συνύπαρξη της μισανθρωπιάς αλλά και της υστερικής λατρείας στο χρήμα και στον πλούτο.

Σε αντίθεση με αυτόν η Μπέτυ Δαμασκηνού, ήταν ένα τυπικό δείγμα σαρανταοκτάχρονης "μέγαιρας" τυφλά υποταγμένης στον εκάστοτε ισχυρό. Μοναδικό αισθητήριο στην ξινή της ύπαρξη, να φροντίζει επιμελώς την επιβίωσή της παίρνοντας πάντα, εντελώς τυχαία, το μέρος του δυνατού. Άσχετα αν αυτός ήταν βουτηγμένος στην πιο ελεεινή μεθοδολογία ζωής.

"Του το είπα ! Του το είχα πει του ηλίθιου !" ακούστηκε οργισμένη η φωνή του Αρμάγου. Χειρονομούσε ταραγμένος μέσα στο προσωπικό του γραφείο στην Κλινική. Απέναντί του καθισμένη σκεπτική προσπαθούσε να κρύψει το φόβο της η Δαμασκηνού. Έδειχνε τρομαγμένη, ανήσυχη και κρεμασμένη στα λόγια του.

"Αν είναι δυνατόν ! Να του ξεφύγει μέσα από τα χέρια του ! Καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό ;" γύρισε κατακόκκινος στο μέρος της.

"Είναι νεκρός κύριε Καθηγητά !" κάποια στιγμή ψέλλισε.

"Και λοιπόν ; δεκάρα δεν δίνω αν τον ξέκανε αυτόν τον ηλίθιο ! Δεν καταλαβαίνεις που είναι ο κίνδυνος Μπέτυ ; για βάλε το μυαλό σου να δουλέψει !"

"Τι θέλετε να πείτε ;" απάντησε με συνεχώς εντεινόμενη ανησυχία.

"Αυτό το αγρίμι κυκλοφορεί έξω ! Ελεύθερη ! Σε όποια κατάσταση και να είναι ξέρει τα πάντα. Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα σιωπήσει ; τον Δεβέλογλου δεν δίστασε να τον σκοτώσει για να φύγει. Νομίζεις ότι είσαι ασφαλής ;" της φώναξε μες στα μούτρα.

Εκείνη ταράχτηκε σύγκορμη.

"Δηλαδή ;...."

"Δεν ξέρω τι σκοπούς έχει ! ύστερα από τόση καλοπέραση στα χέρια μας. Η Γεύση του αίματος δεν ξεχνιέται αγαπητή μου συνεργάτιδα"

"Θέλετε να πείτε κινδυνεύουμε ;"

"Εκείνο που ξέρω είναι ότι πρέπει να επαγρυπνούμε ! Τα μάτια μας δεκατέσσερα. Άλλωστε είναι και κάτι άλλο. Κανείς δεν ήξερε απ τις αρχές ότι υπήρχε άτομο σε εκείνο το μέρος της κλινικής. Πρέπει να βρούμε τρόπο να δικαιολογήσουμε την ύπαρξή της..."

"Και που θα βρουν ότι υπήρχε άλλος εκεί ;" τον ρώτησε εκείνη.

"Μην υποτιμάς την Αστυνομία Μπέτυ", απάντησε βάζοντας ένα ποτήρι ουίσκι προσφέροντας αντίστοιχα και σε εκείνη. Το κράτησε στα χέρια της. Η τρεμούλα της ήταν εμφανής.

"Θα βρουν την αιτία θανάτου του Δεβέλογλου, θα αναζητήσουν κάποιο πρόσωπο. Τι θα απαντήσουμε ; πρέπει να βρούμε κάτι. Και αυτό το κάτι αυτόματα να κάνει δύο πράγματα !"

"Τι ακριβώς ;"

"Αφενός να δικαιολογήσει εμάς στην ύπαρξη ενός τρίτου προσώπου εκεί και αφετέρου να ενοχοποιήσει αυτήν εκεί μέσα".

"Τι έχετε κατά νου κύριε καθηγητά ;"

"Από την κοινή μας απόλυτη στάση εξαρτάται η επιτυχία και το να βγούμε καθαροί. Πρέπει να προσπαθήσουμε να φροντίσουμε ώστε η Αστυνομία να φτάσει πρώτα σ' αυτήν από το να φτάσει αυτή σε μας..."

"Φοβάμαι ! Φοβάμαι πολύ ! Και πως θα γίνει αυτό ;"

"Άκου με προσεκτικά" , της είπε και έκατσε βαθιά πάλι στην πολυθρόνα του γραφείου του.

Την μεθεπόμενη ημέρα...

"Δεν άργησα !" είπε ο Ισίδωρος Διοφάντους κλείνοντας πίσω του την πόρτα από το μεγάλο γραφείο του ανακριτή Μηνιάδη. Εκείνος καθόταν με το γκρίζο του κοστούμι, την σομόν γραβάτα και το λευκό πουκάμισο. Όμορφη κορμοστασιά, ψηλός, κοντοκουρεμένος με καστανά μαλλιά και λίγα γένια.

"Καλώς τον !", τον υποδέχτηκε και τον προέτρεψε να καθίσει. Ο Ποινικολόγος έκατσε στην πολυθρόνα από την εξωτερική πλευρά του γραφείου.

"Για να με καλέσεις πρέπει να έχεις νέα !", τον ρώτησε με ενδιαφέρον.

"Ναι, το κουβάρι αρχίζει και ξετυλίγεται λίγο"

"Τι έχουμε ;"

"Πήρα καταθέσεις από τον διευθυντή της κλινικής και την επικεφαλής νοσηλεύτρια εκεί, αυτήν την Δαμασκηνού"

"Τι είπαν ;"

"Κάτι καινούργιο στην υπόθεσή μας"

"Δηλαδή"

"Μια δική τους εκδοχή για τη βραδιά του φόνου και της φωτιάς"

"Ενδιαφέρον", αποκρίθηκε ο Διοφάντους.

"Λένε ότι αυτόν τον Δεβέλογλου τον είχαν πιάσει σε βάρδια στην κλινική με ιερόδουλες ραντεβού"

Ο Διοφάντους έκανε έναν έντονο μορφασμό, ο Μηνιάδης συνέχισε:

"Πιθανά εκείνο το βράδυ να είχε συμβεί το ίδιο καθώς στο μέρος εκείνο της κλινικής δεν υπήρχε ασθενής"

"Και θέλουν να μας πουν ότι ενώ ο μακαρίτης καλοπέρναγε ξαφνικά εκείνο το βράδυ η ...εκλεκτή του προσκαλεσμένη τον καθάρισε και έβαλε και φωτιά !" σχολίασε ο Διοφάντους με εμφανή ειρωνεία.

"Άκου ο ...μακαρίτης, καθώς λες, δεν ήταν παιδάκι του κατηχητικού. Έχεις διάθεση να δεις κάτι ;" του είπε.

"Να δω τι ;"

"Κάτι που ανοίγει μια πόρτα στα πράγματα αλλά και μας οδηγεί και σε ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις" του είπε και άνοιξε το συρτάρι του. Έβγαλε από το γραφείο ένα memory stick και το έβαλε στον υπολογιστή του.

"Τι είναι αυτό ;" τον ρώτησε ο Διοφάντους.

"Κάναμε έλεγχο στον Υπολογιστή του Δεβέλογλου..."

"Και ;"

"Βρήκαμε κάποια πολύ ενδιαφέροντα πράγματα Ισίδωρε.."

"Θα με κρατάς πολύ σε αγωνία ;"

Ο Μηνιάδης τον κοίταξε προσεκτικά.

"Άκου. Αυτό που θα δεις είναι σκληρό. Απάνθρωπα σκληρό. Είσαι σίγουρος ότι μπορείς ;"

"Με έχεις για πρωτάρη Γεράσιμε ;"

Ο Ανακριτής άρχισε να τρέχει το stick. Στάθηκε σε ένα συγκεκριμένο αρχείο. Το επέλεξε. Σε λίγο ένα βίντεο άρχισε να παίζει στην οθόνη του Υπολογιστή απέναντί τους.

Η εικόνα στην οθόνη ήταν σκοτεινή. Σιγά σιγά άρχισε να καθαρίζει με λήψη από μια κάμερα τοποθετημένη σε ένα σταθερό σημείο. Η εικόνα ενός δωματίου που δεν είχε σχέση με σπίτι άνοιξε μπροστά τους. Στο μοναδικό σιδερένιο κρεβάτι σφάδαζε το σώμα μια νεαρής κοπέλας. Τα χέρια της ήταν δεμένα πίσω στο σιδερένιο κεφαλάρι όπως και τα πόδια της αντίστοιχα στο κάτω μέρος. Ήταν ολόγυμνη. Στο στόμα της είχε τοποθετηθεί ταινία. Η φιγούρα ενός άντρα εμφανίστηκε απέναντί της. Τα μάτια του ήταν θολά από μια άρρωστη λαγνεία. Από την κοπέλα ακούγονταν πνιχτά βογγητά ενώ το σώμα της σπάραζε με κινήσεις προσπαθώντας να απαλλαγεί από το βάρος του κτηνώδους άντρα.

Ακούστηκαν βρωμερά τα λόγια του λες και έβγαιναν από τα βάθη της κόλασης.

Βρισιές, απειλές, προπηλακισμοί απέναντι σε ένα ζευγάρι μάτια ντυμένα με ανείπωτο τρόμο και πόνο.

Το βίντεο συνέχιζε αμείλικτο να γράφει έναν χυδαίο κτηνώδη βιασμό στην δεμένη γυναίκα. Έναν βιασμό που δεν έμενε μόνο στην πράξη που τον προσδιορίζει αλλά συνοδεύονταν από απάνθρωπες ύβρεις και εξευτελισμούς. Η μορφή του άντρα, η στάση του σώματός του, οι κινήσεις του, έδειχναν πλέον φανερά ότι δεν σταμάτησε το νοσηρό του πέρασμα μετά το βιασμό. Λες και η σκηνή έβγαινε από την πιο αρρωστημένη κόλαση, ο Δεβέλογλου ουρούσε πάνω στο σώμα της νεαρής γυναίκας.

Ο Διοφάντους είχε δει πολλά στην καριέρα του. Αλλά τούτο εδώ τον έκανε να ανατριχιάσει. Με κόπο συγκρατούσε το στομάχι του να μην κάνει εμετό. Τα μάτια του εστίασαν μέσα στο ημίφως στο σώμα της νεαρής γυναίκας που σφάδαζε στο ανίερο αυτό κρεβάτι. Μια έντονη ταραχή άρχισε να θεριεύει μέσα του. Τα μάτια του προχώρησαν περισσότερο αγωνιζόμενα να εντοπίσουν τα γεμάτα τρόμο μάτια της γυναίκας που μαρτυρούσε στα χέρια του θηρίου. Και ναι ! Τα αναγνώρισε ! Ήταν τα μάτια της ! Τα μάτια της Ελουάζ ! Γεμάτα τρόμο να βιώνουν το μαρτύριό της.

Δεν άντεξε τη συνέχεια και έκλεισε τα μάτια του και σηκώθηκε. Ο Ανακριτής πάτησε "παύση" στο βίντεο.

"Τι συμβαίνει Ισίδωρε ; να σταματήσω ;"

"Ναι σε παρακαλώ ! Αρκετά ! "

Ο Μηνιάδης έβγαλε το stick από τον Υπολογιστή. Κοίταξε με προβληματισμό τον Ισίδωρο δίπλα του που έκατσε ξανά προσπαθώντας να συνέλθει.

"Σε προειδοποίησα", του είπε "Κατάφερα και είδα τρία-τέσσερα από αυτά. Είναι κι άλλα. Αυτό που είδες ήταν το πιο ...ελαφρύ. Τα άλλα μου προκάλεσαν εμετό. Ο Τύπος κινηματογραφούσε τον εαυτό του στα όργιά του. Αυτό δείχνει να είναι δωμάτιο προφανώς της κλινικής. Η ίδια γυναίκα Ισίδωρε ! Η ίδια γυναίκα η μόνιμη πρωταγωνίστρια αυτού του τρόμου"

"Θεέ μου !... τι πέρασε στα χέρια του" έκανε ο Ισίδωρος.

"Ακριβώς ! Τώρα έχουμε κάποια άκρη. Έχουμε πρόσωπο. Έχουμε χώρο. Η κλινική. Έχουμε τα βασανιστήρια. Έχουμε έναν φόνο και μια απουσία. Τι να ήταν αυτή η γυναίκα εκεί ; τώρα έρχονται οι καταθέσεις των άλλων της κλινικής. Για την ιερόδουλη που καλούσε αυτό το κτήνος..."

Ο Ισίδωρος συνήλθε μετά από λίγο. Ξαφνικά ένας συλλογισμός βγήκε από τα χείλη του.

"Μισό λεπτό Γεράσιμε ! Έχουμε την ίδια γυναίκα που μαρτυρά στα χέρια αυτού του κτήνους που κάποιος τον σκότωσε. Η Γυναίκα αυτή δεν υπάρχει πουθενά στην κλινική. Απ'  την άλλη έχουμε τις καταθέσεις τους ότι ο Δεβέλογλου μάζευε εκεί μέσα διάφορες ιερόδουλες για να εξασκεί τα βίτσια του, σωστά ;"

"Σωστά", αποκρίθηκε ο Μηνιάδης.

Ο Ισίδωρος τον κοίταξε.

"Μα εδώ έχουμε κάτι που.. δεν κολλάει"

"Τι θες να πεις ;"

"Τα βίντεο που έχεις, με την ίδια γυναίκα, σε διαφορετικούς χρόνους. Δεν κολλάει με την κατάθεσή τους. Είναι δυνατόν να έρχεται η ίδια ιερόδουλη ; και να υπομένει ακριβώς αυτά ; πόσο να το ανεχτεί ;"

Ο Ανακριτής χαμογέλασε με νόημα χωρίς να μιλήσει. Κοιτάχτηκαν για λίγο σιωπηρά. Ο Ισίδωρος μίλησε:

"Άρα οι καταθέσεις τους είναι ψέματα Γεράσιμε. Λένε ψέματα !"

"Το πιθανότερο" απάντησε ο Ανακριτής.

"Μα.... Τότε, γιατί λένε ψέματα ; για να καλύψουν την ύπαρξη αυτής της δυστυχισμένης ύπαρξης εκεί Γεράσιμε, για αυτό ! Να γιατί εμφάνισαν αυτά τα ραντεβού με τις ιερόδουλες"

"Απλά δεν ήξεραν για τα βίντεο του Δεβέλογλου", προσέθεσε με έναν ενθουσιασμό ο ανακριτής. Αυτά τα βίντεο τους χαλάνε την εκδοχή τους.

"Τι γινόταν εκεί μέσα Γεράσιμε ; τι ακριβώς συνέβαινε σε εκείνο το μέρος της κλινικής ; ποια εγκλήματα και όργια ;"

Ο Γεράσιμος κούνησε το κεφάλι του με νόημα. Ο Ισίδωρος συνέχισε με έξαψη.

"Τι θα κάνεις ; Δεν μπορούν να μείνουν έτσι αυτά τα κτήνη" πετάχτηκε με ένα παράξενο πάθος και ένταση.

"Βιάζεσαι Ισίδωρε ! Πρέπει να δούμε συγκροτημένα το λόγο που είπαν ψέματα και να ανακαλύψουμε την αλήθεια..."

"Είναι προφανές τι συνέβαινε εκεί μέσα Γεράσιμε" φώναξε πάλι.

Ο Ανακριτής τον κοίταξε κατά πρόσωπο. Έβλεπε τον έμπειρο ποινικολόγο και φίλο του να αντιδρά έντονα συναισθηματικά. Κάτι που δεν το συνήθιζε. Έσκυψε μπροστά στην πολυθρόνα του γραφείου του και τον ρώτησε με ύφος κατηγορηματικό:

"Τι συμβαίνει Ισίδωρε ; γιατί παθιάζεσαι με αυτήν την υπόθεση τόσο ; ποιος είναι ο λόγος που την έχεις πάρει με τέτοια ένταση ; είναι κάτι που πρέπει να μου πεις ;" του είπε και κρέμασε το βλέμμα του στα μάτια του. Ο Ισίδωρος μαζεύτηκε. Έγειρε πίσω στην πολυθρόνα. Πήρε μια βαθιά αναπνοή και απάντησε:

"Εντάξει ! Εντάξει Γεράσιμε. Δεν νιώθω καλά απέναντί σου να σωπαίνω. Θα μιλήσω. Άκου λοιπόν..."

Του εξιστόρησε όλα τα γεγονότα από τη στιγμή που βρήκε την νεαρή γυναίκα στο δρόμο, την φιλοξενία της στο σπίτι του και τέλος τη φυγή της. Ο Ανακριτής άκουγε με έντονο ενδιαφέρον και ανθρώπινα συναισθήματα.

"Καταλαβαίνεις τώρα καλά Γεράσιμε την εμπειρία μου να ζήσω ένα μέρος από τους εφιάλτες αυτής της κοπέλας στις λίγες ώρες που έμεινε δίπλα μου. Να ήξερες πως ήταν , πως έδειχνε. Ένα τρομαγμένο, ταλαιπωρημένο αλλά και κλειστοφοβικό ζώο που έφευγε από το κλουβί και δεν ήξερε τι να κάνει".

Ο Ανακριτής τον κοίταξε ίσια στα μάτια.

"Δεν πρέπει να παρασυρθείς Ισίδωρε απ'  τα αισθήματά σου. Η Γυναίκα αυτή, καθώς λες, είναι το κλειδί στην υπόθεσή μας. Και αντιλαμβάνεσαι ότι είναι σχεδόν βέβαιο ότι είναι ο δράστης. Όλα αυτό δείχνουν. Πρέπει να την βρούμε ."

"Γεράσιμε. Θα αναλάβω την νομική της εκπροσώπηση. Και το λέω επίσημα", του είπε με κατηγορηματικό τρόπο.

"Δεν έχω αντίρρηση Ισίδωρε. Βέβαια θέλουμε και τη δική της συναίνεση σε αυτό αλλά δεν είναι της παρούσας. Πρέπει να δώσεις μια περιγραφή και επίσημη κατάθεση"

"Θα γίνει δηλαδή το μαύρο πρόβατο ; θα πληρώσει εκείνη μόνο ; αν είναι βέβαια ένοχη ; οι άλλοι θα την βγάλουν καθαρή ;"

"Ξέρεις ότι η ανάκριση δεν θα μείνει μόνο στην ...Ελουάζ, δεν ξέρουμε κάν το πραγματικό της όνομα. Με ξέρεις τόσα χρόνια άλλωστε..."

"Με τους άλλους τι θα κάνεις ;"

"Θα τους καλέσω ξανά. Μόλις συγκεντρώσω περισσότερα στοιχεία, θα τους καλέσω. Η πρώτη τους κατάθεση τους ενοχοποιεί. Θα προσπαθήσω να στοιχειοθετήσω κατηγορίες σε βάρος τους. Αλλά πριν απ όλα τα άλλα πρέπει να βρεθεί η κοπέλα. Και για δική της προστασία".

Ο Διοφάντους τον κοίταξε προσεκτικά με ένα πρόσωπο γεμάτο σκέψεις και ερωτήματα.

"Θα ψάξω και εγώ ! Είναι κάτι που το έχω υποσχεθεί και στον εαυτό μου. Σε αυτό το αγρίμι αξίζει ένα ασφαλές καταφύγιο. Πριν είναι πολύ αργά".

Τα τελευταία αυτά λόγια τα είπε αφήνοντας το βλέμμα του να πλανηθεί έτσι αόριστα ενώ τα μάτια του ανακριτή προσπαθούσαν να μπουν στα βάθη της ψυχής του.

(Συνεχίζεται...)

Το κολαστήριο του "ευαγούς ιδρύματος" του κ. Αρμάγου, αποκαλύπτει το πραγματικό ειδεχθές πρόσωπό του. Τι θα κάνει τώρα πια ο Ισίδωρος Διοφάντους; Ο ανακριτής ως που θα μπορέσει να φτάσει το νυστέρι της αλήθειας; Τα επόμενα κεφάλαια ακολουθούν αποκαλυπτικά.

Πάντα σας ευχαριστώ που είστε εδώ.