Κ: μεγαλώσατε όμορφα και οι δυο ....σας πάει η πλούσια ζωή ....
Εύα: Κυριάκο τι θες ;....
Κ: δεν είμαι ο μπαμπάς πια ;....
Εύα : ποτέ δεν ήσουν ...αυτό τον τίτλο πρέπει να τον κερδίσεις ....
Κ: μάλιστα ...σου πάει το άγριο ....δεν στο είχα ....ήρθα να σας δω ...κακό είναι ;....τόσα χρόνια δεν ήρθατε ούτε μια φορά να με δείτε .....
Μαρ: δεν μας πείθεις ....και δεν θέλουμε να σε ξαναδούμε ....μείνε μακριά από όλους μας ....
Κ: σας έστρεψε η μάνα σας εναντίον μου λοιπόν ....και έτσι θα στερηθώ και τα εγγονάκια μου .....
Εύα : τα παιδιά μου δεν έχουν παππού ....έχει πεθάνει .....
Κ: και εγώ τι είμαι ;....
Εύα : μια κακιά ανάμνηση ....πάμε Μαρίλια .....οπού να 'ναι θα έρθουν να τον μαζέψουν ....
Κ: περιμένετε ....δεν υπάρχει περίπτωση να με συγχωρέσετε ποτέ ;....
Εύα : ίσως, αν κάποια στιγμή δω πως έχεις μετανιώσει πραγματικά ....είπε μελαγχολικά ....

Εκείνη την ώρα έφτασε το περιπολικό .....

Ο Κυριάκος τους ακολούθησε και τα κορίτσια δε θέλησαν να κάνουν μήνυση ...απλά ζήτησαν να φροντίσουν να μην τις ξαναπλησιάσει .....

Αργά το ίδιο βράδυ ....

Η Εύα ήταν στο δωμάτιο των δίδυμων και εκείνα είχαν κουρνιάσει στην αγκαλιά της ....

Μιχ: εμένα δεν μου άρεσε αυτός ...και σε στενοχώρησε ....και εσένα και την γιαγιά ....
Εύα: αυτός ήταν ο μπαμπάς μου ....είναι λίγο περίεργος τύπος ....
Νεφ: θα ξαναρθεί ;....
Εύα : δεν ξέρω ...ίσως ....
Νεφ: εγώ δεν τον ειδα ,αλλά αν κάνει την γιαγιά να κλαίει δεν τον θέλω εδώ ....
Εύα: κάποια στιγμή ,όταν μεγαλώσετε θα σας μιλήσω για αυτόν ...τώρα το μονό που Θέλω είναι αν τον δείτε να μην μείνετε μόνοι μαζί του ...να φωνάξετε ή εμένα ή τον μπαμπά.... μου το υπόσχεστε ;....

Της απάντησαν καταφατικά και της έκαναν την πιο δυνατή αγκαλιά ....την αγκαλιά που είχε ανάγκη εκείνη για να συνεχίσει ....

Ο Μάκης παρακολουθούσε διακριτικά ...σήμερα η Εύα είχε βγάλει νύχια για να προστατέψει τα παιδιά της ...είχε ξεχάσει όλους τους φόβους της και είχε βγει μπροστά ....και εκείνος ένιωσε πολύ περήφανος για την γυναίκα του .....

Μαρ: είσαι τελείως τρελός ;...θα μπορούσε να σου κάνει κακό ....

Η Μαρίλια είχε βάλει την μητέρα της για ύπνο και τώρα καθόταν στην αγκαλιά του Φίλιππου .....

Φ: παρακαλώ δεν κάνει τίποτα ...της είπε κοροϊδευτικά ....
Μαρ: μην μου το παίζεις θιγμένος εμένα ...τι θα έκανα εγώ αν πάθαινες κάτι ;....
Φ: πάρτι;....μην βαράς κάλε ....είπε όταν του έδωσε ένα σκαμπίλι .....
Μαρ: το ξέρεις πως μου έχεις γίνει απαραίτητος ;....
Φ: κάτι έχω αρχίσει να καταλαβαίνω ....όταν μου είπε ο πατέρας μου πως αυτός βγήκε νόμιζα πως θα τρελαθώ .....ήμουν τόσο μακριά ...καλά δεν μπορείς να φανταστείς τι φασαρία έκανα στο αεροδρόμιο για να με αφήσουν να μπω στο αεροπλάνο ......
Μαρ: για εμένα τα έκανες όλα αυτά;....
Φ: όχι για τον πάπα της Ρώμης ....χάζεψες ;....
Μαρ: σε αγαπάω ....
Φ: και ναι ...επιτελούς το παραδέχτηκε κύριες και κύριοι .....είπε μελοδραματικά ....
Μαρ: αφού το ήξερες ....
Φ: ναι αλλά ποτέ δεν το είχες πει έτσι ....πάντα ήταν σαν να στο έβγαζα με το ζόρι .....
Μαρ: πάμε πάνω ;....είπε και τον φίλησε ...
Φ:και η μαμά σου ;....
Μαρ: έχει πάρει ηρεμιστικό ...έχω ανάγκη να κοιμηθώ στην αγκαλιά σου ....
Φ: τελικά μάλλον πρέπει να ευχαριστήσω τον πεθερούλη μου .....
Μαρ: ούτε για αστείο ....

Η Ναυσικά και ο Λευτέρης είχαν βάλει τα αγόρια για ύπνο και τώρα καιόντουσαν στην βεράντα ....

Ν: τι μέρα και αυτή .....
Λ: τέλος καλό .....
Ν: καλά τον είδες τον αδελφό μου ;....όλα για την αγάπη του .....
Λ: εντάξει δεν τα έβαλε και με κανέναν μαφιόζο ....
Ν: εσύ το λες αυτό ;....ξέχασες τι πέρασες ;....
Λ: άλλο με απασχολεί εμένα ....
Ν: τι;....
Λ: θα έχουμε μαλλιοτραβήγματα για τον γιο μου ....

Η Ναυσικά γέλασε .....

Ν: άντε μωρέ χαζέ και με τρόμαξες ....Λευτέρη ;....κοίταζα την Νεφέλη σήμερα και σκαφτόμουν ....
Λ: τι σκαφτόσουν ;...
Ν: δεν θα ήταν ωραία να είχαμε και ένα κοριτσάκι ;....
Λ: Ναυσικά ;....είσαι ....
Ν: όχι αλλά θέλω ...εσύ ;....
Λ: πολύ αλλά δεν ήξερα αν θα ήθελες να μπεις ξανά σε αυτή την διαδικασία ....
Ν: για αυτό πήγα στον Κώστα ....τόσο καιρό δεν προσέχουμε και δεν έχει γίνει τίποτα ....φοβήθηκα πως κάτι δεν πάει καλά .....
Λ: και τι σου είπε ;....
Ν: με έβαλε να κάνω κάποιες εξετάσεις και μου είπε να μην αγχώνομαι ....
Λ: καλά σου είπε ...τι λες να σε χαλαρώσω λίγο ;....είπε με βλέμμα πονηρό ....
Ν: και έλεγα πως δεν θα το πεις ποτέ ...είπε και τύλιξε τα χέρια της γύρω από τον λαιμό του ....

Δυο χρόνια μεσολάβησαν από εκείνη την ημέρα ....

Σε αυτά τα δυο χρόνια συνέβησαν αρκετά πράγματα ....

Ένα από αυτά ήταν και ο θάνατος του Κυριάκου ....

Η Εύα ήταν και πάλι σπίτι της μαζί με την μητέρα της, ενώ τα δίδυμα ήταν στον παιδικό σταθμό ,όταν χτύπησε το τηλέφωνο ...

-: η κυρία Χαραλάμπους ;....
Εύα: μάλιστα ...Εύα Χαραλάμπους ....ποιος είναι ;....
-: κυρία Χαραλάμπους προσπαθήσαμε να βρούμε την μητέρα σας ,αλλά δεν μπορέσαμε ....ο Κυριάκος Χαραλάμπους είναι πατέρας σας έτσι ;....
Εύα : μάλιστα ....συνέβη κάτι;....
-: είναι στο νοσοκομείο των φυλακών και είναι πολύ βαριά χτυπημένος ...σας ζητάει ....
Εύα : κατάλαβα ευχαριστώ ....

Έκλεισε το τηλέφωνο και στάθηκε για λίγο ακίνητη ...προσπαθούσε να αφομοιώσει την πληροφορία ....

Μετά από λίγο βγήκε σκεφτική στην αυλή που καθόταν η μητέρα της ....

Αγγ: έγινε κάτι ;....την ρώτησε ανήσυχη ...
Εύα : με πήραν τηλέφωνο από τις φυλακές ...έψαχναν εσένα ,αλλά δεν ήσουν σπίτι ....
Αγγ: το έσκασε ;....ρώτησε και έγινε άσπρη σαν φάντασμα ....
Εύα : όχι ....είναι βαριά άρρωστος και μας ζητάει ....
Αγγ: άρρωστος ;....
Εύα : χτυπημένος μάλλον ....μαμά;...ρώτησε όταν την είδε να κατεβάζει το κεφάλι και να σφίγγει τα χέρια της μέχρι που οι κλειδώσεις της άσπρισαν ....
Αγγ: δεν θέλω να πάω να τον δω ....δεν με νοιάζει αν πεθάνει ...ούτος ή άλλως για εμένα τόσα χρόνια νεκρός ήταν ....

Η Εύα την αγκάλιασε μπερδεμένη ....

Εύα : δεν χρειάζεται να πας ....
Αγγ: είμαι πολύ κακός άνθρωπος που σκεφτομαι έτσι ;....
Εύα : όχι μαμά μου ...φυσικό είναι ....να φτιάξω κάτι να φάμε ;...
Αγγ: όχι πάω σπίτι να δω αν η Μαρίλια έχει ετοιμάσει τίποτα ....αυτός ο Φίλιππος απορώ πως την αντέχει ...αν δεν ήμουν εγώ να τους μαγειρεύω ,όλο απέξω θα έτρωγαν ....

Η Εύα γέλασε .....όμως στο μυαλό της γυρνούσε η φράση του αστυνόμου ... «σας ζητάει...»

Εκείνες τις μέρες είχε γεννηθεί και ο γιος της Δήμητρας και του Νικηφόρου ....

Ένα πανέμορφο αγοράκι ,στρουμπουλό και ξανθό σαν την μαμά του ....
Η γέννα ήταν χωρίς απρόοπτα αυτή τη φορά και η Δήμητρα ήταν πανευτυχής ....

Νικ: το έκανες πάλι το θαύμα σου ....είπε και την φίλησε απαλά στα μαλλιά ....
Δ: κάτι βοήθησες κι εσύ ....δεν είναι πανέμορφος ;...
Νικ: σαν και σένα ...αλλά σε όλους τους άλλους θα λέω πως είναι ίδιος εγώ ...της είπε δήθεν συνωμοτικά ....
Δ: η Μαίρη πως λες να το πάρει ;....
Νικ: δεν με ανησυχεί ...η μικρή σου μοιάζει στον χαρακτήρα και αγαπαει όλο τον κόσμο ...στην αρχή θα τον δει σαν κούκλα και μετά θα σε βοηθάει να τον προσεχείς ...θα δεις ....

Και κάπως έτσι έγινε ....

Όταν πήγαν το μωρό στο σπίτι ,η Μαίρη ακολουθούσε την Δήμητρα από πίσω και κοίταζε τι έκανε ....

Μ: είναι πολύ μικρός ...είπε μια μέρα ...
Δ: και εσύ έτσι μικρούλα ήσουν ....
Μ: και κοιμάται συνέχεια ....
Δ: τα μωρά κοιμούνται πολλές ώρες για να μπορέσουν να μεγαλώσουν γρήγορα ....

Λίγο καιρό μετά, όταν η Δήμητρα τον άλλαζε ,η Μαίρη της έδινε τις πάνες και τα ταλκ ....και μερικές μέρες αργότερα ,τα μπιμπερό και τις πιπίλες ....

Το ευτύχημα ήταν πως αυτή τη φορά η Δήμητρα δεν χρειάστηκε βοήθεια ....κατάφερε να διαχειριστεί μόνη της όλες τις συναισθηματικές αλλαγές που φέρνει μια γέννα και απολάμβανε όλα αυτά που είχε κατά κάποιο τρόπο στερηθεί στο μεγάλωμα της Μαίρης ...

Η Ναυσικά με τον Λευτέρη πάλι ζούσαν μια πολύ δύσκολη καθημερινότητα ...
Δύσκολη κυρίως λογο φόρτου εργασίας ....

Ο Λευτέρης έλειπε πολλές ώρες στο νοσοκομείο και η Ναυσικά προσπαθούσε να κρατήσει ισορροπίες ανάμεσα σε σπίτι και δουλειά ....

Τα αγόρια αν και ανήσυχα την βοηθούσαν αρκετά ....

Ο Άγγελος πήγαινε τώρα δημοτικό και ο μικρός προνήπιο και οι δάσκαλοι τους ήταν ενθουσιασμένοι μαζί τους ....

Όσο άτακτοι ήταν στο σπίτι τόσο κύριοι ήταν στο σχολείο ....

Ν: για τον Άγγελο λέτε ;...είχε ρωτήσει η Ναυσικά έκπληκτη ...
Λ: για τον Αλέξανδρο μιλάμε πάντα ;....είχε επιμείνει ο Λευτέρης .....

Η Ναυσικά είχε πάρει πλέον την άδεια της και μπορούσε αν ήθελε να ανοίξει δικό της γραφείο, αλλά μετά από μια συζήτηση με τον Πέτρο είχαν αποφασίσει πως μπορούσαν απλά να συνεχίσουν έτσι ....

Ν: είσαι σίγουρος ;....
Π: απόλυτα ...η δουλειά που κάνεις τόσο καιρό έχει βοηθήσει πολύ το γραφείο ....δεν υπάρχει λόγος να φύγεις ....εκτός και αν δεν θες να δουλεύεις μαζί μου ....
Ν: θυμάμαι όταν είχα πρωτοέρθει ....πριν καν μάθεις πως είμαι κόρη σου ,με είχες δεχτεί παρόλο που τώρα πια πρέπει να ομολογήσω πως ήμουν θρασύτητα ....και μετά ήμουν πολύ χειρότερη ....ακόμα την έχω την απορία ...τα δέχτηκες όλα αυτά επειδή ήμουν παιδί σου ;....
Π: ίσως ...δεν ξέρω ...ήμουν αποφασισμένος να σε κρατήσω κοντά μου για να γνωριστούμε καλύτερα ....στην πορεία όμως ,ειδα πράγματα σε σένα που μου άρεσαν ...ήσουν και είσαι ξεροκέφαλη και μερικές φόρες δείχνεις μια ανεξήγητη σιγουριά ...όμως στο τέλος αποδεικνύεσαι σωστή ,οπότε δεν μου αφήνεις περιθώρια να σε αμφισβητήσω ....
Ν: ο Λευτέρης λέει πως σου μοιάζω ....
Π: εγώ πιστευω πως έχεις πάρει την ευαισθησία της μητέρας σου και την λογική την δική μου ....όπως επίσης και την οργανωτικοτητα της Στέλλας και την ικανότητα να κρίνεις σωστά από τον Ευκλείδη ....
Ν: περίεργο δεν είναι όλο αυτό ;....πίστευα πως ποτέ δεν θα έβλεπα εσένα και την Αμαλία σαν γονείς μου ....όμως με κάνατε να σας καταλάβω και να σας δεχτώ ...και τώρα είστε ο μπαμπάς Πέτρος και η μαμά Αμαλία ....
Π: λοιπόν αρκετά ...έχω κάτι σοβαρό που θέλω να συζητήσουμε ....θέλω να ξεκινήσουμε τις ετοιμασίες ,έτσι ώστε να περάσει το γραφείο σε εσένα και τον Φίλιππο ....
Ν: δεν νομίζεις πως είναι νωρίς ακόμα για κάτι τέτοιο ;....
Π: νομίζω πως πρέπει να αφιερώνω περισσότερο χρόνο στην γυναίκα και τα εγγόνια μου ...
Ν: μπαμπά ;....ο Αντρέας ;....τόσα χρόνια σου έχει σταθεί σαν να ήταν γιος σου ....
Π: πίστευες πως θα τον άφηνα εκτός ;....ο Φίλιππος έχει χρόνια μπροστά του για να αναλάβει... μέχρι τότε συνεχίζει ο Αντρέας και εσύ ασχολείσαι με τα δικά σου ....σκεφτόμουν να γίνει κάποιος συνεταιρισμός ...τι λες ;...

Και ενώ όλα φαίνονταν να πηγαίνουν τέλεια στην ζωη της, η Ναυσικά είχε τον καημό της που δεν είχε καταφέρει να κάνει άλλο ένα παιδί ....

Οι εξετάσεις της δεν έδειχναν κατι οργανικό και η συμβουλή του Κώστα ήταν να μην το σκέφτεται .....

Ν: πως μπορώ να το κάνω αυτό βρε Λευτέρη ;....αφού το θέλω .....
Λ: Ναυσικάκι μου δεν χάθηκε ο κόσμος ...έχουμε ήδη δυο πανέμορφα παιδιά ....μην ζορίζεις τον εαυτό σου ....
Ν: έχεις δίκιο ,αλλά μου έχει καρφωθεί στο μυαλό ....
Λ: σταμάτα να το σκέφτεσαι ....με στεναχωρείς ...άσε που είμαι μεγάλος άνθρωπος πια ...δεν μπορώ να με χρησιμοποιείς μονό για σεξ .....παραπονέθηκε δήθεν .....
Ν: δεν ήξερα πως σε καταπιέζω ....μήπως να βρω κανέναν μικρότερο ;....ίσως και ξανθό ;...να έχω ελπίδες να βγάλω κανένα ξανθό παιδάκι γιατί με εσένα ....

Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την φράση της και βρέθηκε από κάτω του ....

Λ: ούτε να το σκεφτείς μικρή ...τα παιδιά σου θα είναι όλα μελαχρινά και θα μου μοιάζουν ....
Ν: ακόμα μικρή με βλέπεις ;....χρειάζεσαι γυαλιά γιατρέ ...τον πείραξε λίγο πριν χαθεί στο φιλί του .....

Η Εύα είπε και στον Μάκη, αλλά και στην αδελφή της για το τηλεφώνημα από τις φυλακές ....

Μ: δεν πιστευω να θες να πας να τον δεις ;....ρώτησε ο Μάκης ....

Μαρ: τώρα που μας θυμήθηκε ...ποιος ξέρει τι έκανε και τον χτύπησαν τόσο ....σχολίασε η Μαρίλια ....

Όταν έμεινε μόνη της με τον Μάκη ....

Εύα: αύριο θα πάω να τον δω ....είπε αποφασιστικά ....
Μ: γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου ;....
Εύα : καλώς ή κακώς είναι πατέρας μου Μάκη ....δεν ευχήθηκα ποτέ να πάθει κακό ...
Μ: θες να έρθω μαζί σου ;....
Εύα : όχι ...σε ευχαριστώ όμως που το πρότεινες ...είπε και τρύπωσε στην αγκαλιά του ...

Ήταν έξω από την πόρτα των φυλακών όταν χτύπησε το κινητό της ....

-:κυρία Χαραλάμπους πήρα να σας ενημερώσω για τον θάνατο του πατέρα σας ....

Η Εύα πάγωσε ....

Εύα : είμαι έξω από την πύλη ...μπορώ να τον δω;....

Η Εύα στάθηκε πάνω από το άψυχο σώμα του Κυριάκου ....είχε μώλωπες σε όλο το πρόσωπο, όμως ακόμη και έτσι ,ένα ειρωνικό χαμόγελο διακρινόταν στα χείλη του .....

Ακούμπησε το χέρι της στο μέτωπο του ....

Εύα : αντίο μπαμπά ....

Στην κηδεία του πήγε μονο η Εύα ....η Μαρίλια και η Αγγέλα δεν ήθελαν ...

Ο Μάκης παρακολουθούσε από απόσταση ,καθώς η Εύα του είχε πει να μην πάει μαζί της ....

Όταν τελικά βρέθηκε κάτω από το χώμα ,η Εύα αντί για λουλούδι άφησε στον τάφο του ένα μικροσκοπικό σωσίβιο .....
Ο άνθρωπος από το γραφείο τελετών την κοίταξε παράξενα ...

Εύα : δεν ήξερε κολύμπι ...είπε απλά η Εύα σαν αυτό να εξηγούσε τα πάντα ....

Το ίδιο βράδυ μετά από πολλά χρόνια η Εύα στεκόταν μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο χαμογελαστή.....

Μ: είσαι καλά;....
Εύα : τώρα πια δεν φοβάμαι .....έφυγε ....

Ο Μάκης την αγκάλιασε τρυφερά από τους ωμούς .....

Εύα : του άφησα ένα σωσίβιο .....θυμάσαι που σου είχα πει πως δεν ήξερε να κολυμπά ; ....ίσως τώρα καταφέρει να σωθεί ....
Μ: σου έχω πει πόσο πολύ σε θαυμάζω ;....θέλω τα παιδιά μας να πάρουν την δύναμη και την καλοσύνη σου .....
Εύα : βλακείες ...άλλωστε και εσύ δεν είσαι κακός Λαζάρου ...είπε και τον έσφιξε στην αγκαλιά της .....

Λίγο καιρό μετά ....

Ν: τι φτιάχνεις ;....ρώτησε η Ναυσικά την Δήμητρα ....
Δ: κάτι σχέδια .....γιατί ;....
Ν: είναι πολύ όμορφα ....σκάφτεσαι να ξεκινήσεις να δουλεύεις ;....
Δ: για την ώρα απλά διακοσμώ το δωμάτιο του Ηλία και της Μαίρης ....τελικά νομίζω πως μου αρέσει περισσότερο το σχέδιο σαν μορφή τοιχογραφίας από ότι σε ρούχα .....
Ν: δεν μου λες ...αυτά μπορείς να τα κάνεις και σε μεγάλους χώρους ;....
Δ: παντού μπορώ να τα κάνω, αρκεί να έχω χρόνο και υλικά ....γιατί ;....
Ν: κάτι σκέφτηκα..... αν χρειαστεί να δουλέψεις τι θα κάνεις τα παιδιά ;....
Δ: η Μαίρη πάει νήπιο και ο μικρός ....θα δω ...ή παιδικό ή στην Στέλλα ...τι έχεις στο μυαλό σου ;....
Ν: θα σου πω όταν έχω κάτι σίγουρο ....

Το ίδιο απόγευμα η Ναυσικά βρισκόταν στην στέγη γυναικών και συζητούσε με τον Στέφανο ....

Ν: είναι πολύ καλή ...και είμαι σίγουρη πως θα έκανε πολύ καλό στα παιδιά να έχουν ένα χώρο γεμάτο χαρούμενα σχέδια να μένουν ....
Στ : και για τις γυναίκες θα ήταν καλό ...ίσως θα μπορούσε να τους κάνει και μαθήματα ζωγραφικής ....
Ν: σύμφωνοι δηλαδή ;....να της το πω;...
Στ : όμως από λεφτά ;...
Ν: δεν νομίζω να την πειράξει αν δεν είναι πολλά ....από αγάπη το κάνει ....

Όταν το ανακοίνωσε στη Δήμητρα αυτή άρχισε να χορεύει από την χαρά της .....

Ν: κατάλαβες τι σου είπα ;....τα λεφτά δεν είναι πολλά ....
Δ: δεν με νοιάζει ...θα κάνω αυτό που μου αρέσει και θα βοηθάω κόσμο ...αυτό είναι υπεραρκετό ....δεν έχω λογια να σε ευχαριστήσω ....

Γιατί όταν κάνεις κάτι που αγαπάς νιώθεις γεμάτος και όλη αυτή η ευφορία που νιώθεις , βγαίνει στη δουλειά σου και στους ανθρώπους που αγαπάς ...

Άλλωστε η καλοσύνη δεν χρειάζεται ανταμοιβή .... Ίσως μόνο ένα χαμόγελο ...

{{ Καλο βραδυ ...}}