Δ: παιδιά κάτι έχει γίνει ....είπε η Δήμητρα και έχασε το χρώμα της ....
Νικ: Δήμητρα είσαι καλά ;....
Δ: Νικηφόρε προσπάθησε να βρεις τον Λευτέρη ...Εύα πάρε στο σπίτι της Αμαλίας και δες αν η Ναυσικά είναι καλά ....
Εύα : εκεί είναι ;....
Δ: ναι ....πάρε ....κάτι συμβαίνει ....

Ο Μάκης δεν μιλούσε ....για πρώτη φορά ένιωθε και εκείνος πως κάτι δεν πήγαινε καλά ....

Νικ: δεν απατάει ...ούτε στο κινητό ...ούτε στο σπίτι ....είπε ο Νικηφόρος και κοίταξε τον Μάκη ...τι έχεις εσύ ;....
Μ: ξεκίνα να παίρνεις στα νοσοκομεία ....κάτι έπαθε ....
Εύα : ναι κυρία Αμαλία κατάλαβα ....μόλις μάθουμε θα σας πάρουμε ....

Έκλεισε το τηλέφωνο και τους κοίταξε ....

Εύα : έφυγε από το σπίτι πανικόβλητη λέγοντας πως κάτι είχε πάθει ο Λευτέρης ...δεν ξέρει που πάει ....
Νικ: πάρε την στο κινητό ....
Δ: καλεί ....έλα Ναυσικά τι συμβαίνει ;....μην κλαις κορίτσι μου ....ναι ψάχνουμε ...έλα από το σπίτι μου ....όχι μόνη σου ....καλά ....
Μ: λοιπόν ;....
Δ: έχει βγει στους δρόμους και τον ψάχνει ...είναι κάπου στην παραλιακή ....
Νικ: τι κάνει εκεί ;....
Δ: εκεί τον ένιωσε τελευταία φορά .....

Μετά το τηλεφώνημα της Εύας η Αμαλία τους ειδοποίησε όλους ....

Η Στέλλα κατέβηκε με τις πιτζάμες στο σπίτι της Δήμητρας ....

Στ: είχατε κανένα νέο ;.....
Δ: όχι ακόμα ....εσείς που το μάθατε ;....
Στ : η Αμαλία ....ο Ευκλείδης πάει μαζί με τον Πέτρο στην αστυνομία ....
Δ: και ο Μάκης με τον Νικηφόρο ψάχνουν στα νοσοκομεία .....
Στ : και το είχα εγώ το προαίσθημα σήμερα .....
Εύα : ηρεμίστε ....όλα θα πάνε καλά ...θα δείτε ....την παρηγόρησε η Εύα ....
Στ : σε αναστατώνουμε και εσένα στην κατάσταση σου ....

Η Ναυσικά, άγνωστο πως ,έφτασε στο σημείο που ήταν ο Λευτέρης την ίδια στιγμή με το ασθενοφόρο ....

Ν: Λευτέρη μου .....
-: τον ξέρετε ;....την ρώτησε ο τραυματιοφορέας ...
Ν: είναι ο άντρας μου ....είναι καλά ;....πείτε μου σας παρακαλώ ....
-: φαίνεται πως έχει χτυπήσει στο κεφάλι ....αλλά είναι ζωντανός ....
Ν: είναι γιατρός ....μήπως να τον πάτε στο νοσοκομείο που δουλεύει ;...
-:πως τον λένε ;....
Ν: Λευτέρη Βερέμη ....είναι νευροχειρουργός ....
-: αυτός έκανε καλά την μητέρα μου ....ξεκινάμε ....θα έρθετε μαζί μας ;....
Ν: μπορώ ;....

Έκατσε δίπλα του και σε όλη την διαδρομή μέχρι το νοσοκομείο του μιλούσε ....

Ν: μην με αφήσεις ...σε παρακαλώ ...σε χρειάζομαι και εγώ και τα μωρά μας .....
Λ: συγγνώμη ....ψέλλισε και ξαναχύθηκε ....

Η Ναυσικά κοίταξε τον νοσοκόμο εντρομη....

-: ζει .....της είπε μονο ....

Ο Νικηφόρος και ο Μάκης βρεθήκαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν στο πλευρό της Ναυσικά ...
Ήταν καθισμένη στην αίθουσα αναμονής με το κεφάλι κατεβασμένο ...σχεδόν ακουμπούσε τα πόδια της .....

Νικ: Ναυσικά ;...είσαι καλά;....ρώτησε ανήσυχος ο Νικηφόρος ....

Σήκωσε το κεφάλι της και τον κοίταξε ....Τα μάτια της ήταν πρησμένα από το κλάμα....
Ν: καλά είμαι ...έχει χτυπήσει στο κεφάλι μου είπαν ....είπε και κοίταξε προς την κλειστή πόρτα ....
Μ: ζει όμως ....
Ν: ναι ...για την ώρα ζει ....
Νικ: πάω μέσα ....τους ανακοίνωσε και έφυγε ....

Ο Μάκης έκατσε δίπλα στην Ναυσικά και την αγκάλιασε από τους ώμους ....

Μ: όλα καλά θα πάνε ....πρέπει να πάνε καλά ...είπε προσπαθώντας να πείσει και τον εαυτό του ....
Ν: πως βρέθηκε μόνος του ;....νόμιζα πως θα ήσασταν μαζί του ....ρώτησε η Ναυσικά ....
Μ: δεν μπορώ να το συζητήσω τώρα αυτό ....της είπε και εκείνη το δέχτηκε ,γιατί έβλεπε πως είχε τύψεις .....εσυ πως είσαι ;....

Χαμογέλασε πικραμένα .....

Ν: πώς να είμαι ρε Μάκη ;....χθες το μόνο που ήθελα ήταν να τον απομακρύνω από κοντά μου και να τον κάνω να πονέσει όσο πόνεσα εγώ ....και τώρα ...νομίζω πως αν μας πουν κάτι αρνητικό θα πεθάνω την ίδια στιγμή ....
Μ: μην μιλάς έτσι ...έχεις τον γιο σου και το μωράκι που έρχεται να σκεφτείς ....
Ν: το πιστεύεις πως τον Άγγελο έχω να τον δω από χθες ;...ντρέπομαι και μόνο που το λέω ....μόνο τον Λευτέρη έχω στο μυαλό μου ....

Ο Πέτρος και ο Ευκλείδης βρίσκονταν στο γραφείο του πρώτου και περίμεναν κάποια ενημέρωση από τους γνωστούς του Πέτρου στην αστυνομία ....συζητούσαν λοιπόν χωρίς να ξέρουν ακόμα τι έχει συμβεί ....

Π: όταν μου είπε η Αμαλία τι έγινε ....ήθελα να τον πιάσω στα χέρια μου και να τον τσακίσω ....είπε και οι κλειδώσεις του έγιναν άσπρες από το σφίξιμο ....
Ευκλ: εμάς γιατί δεν μας ειδοποιήσατε ;....
Π: δεν ήθελε η Ναυσικά ....πως είσαι τόσο ψύχραιμος ;...τον ρώτησε με απορία ....περίμενε πως όταν ο Ευκλείδης μάθαινε τι είχε συμβεί θα γινόταν έξαλλος ...
Ευκλ: δεν είμαι ....απλά δεν μπορώ να είμαι τόσο σκληρός απέναντι στον Λευτέρη ....του είπε απλά ..σαν να ήταν το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου ....
Π: μα σου λέω έχουν μελανιάσει τα χέρια της .....επέμεινε ....
Ευκλ: θα σου πω μια ιστορία ....
Π: όρεξη έχεις μου φαίνεται ....είπε, αλλά ήθελε να δει τι ήταν αυτό που τελικά τον κρατούσε τόσο ήρεμο ....
Ευκλ: όταν έγινε το ατύχημα της Ναυσικάς μου, έψαξα πολύ για τον Λευτέρη ....και σε επαγγελματικό επίπεδο ,αλλά και σε προσωπικό ....ήμουν αρκετά τυχερός και ένας πολύ καλός μου φίλος, ήταν ο γιατρός που τον είχε βοηθήσει να γίνει καλά και αργότερα τον είχε πάρει κοντά του για να κάνει την πρακτική του ....ο Σταύρος λοιπόν, όταν του είπα πως έχει αναλάβει την κόρη μου ,μου είπε τα εξής ....

Στ: είναι πολύ τυχερή η κόρη σου ....είναι ο καλύτερος γιατρός που έχουμε στην Ελλάδα ...χαραμίζεται όμως εδώ ....

Ευκλ: Όταν αργότερα ειδα πως είχε προσωπικό ενδιαφέρον για την Ναυσικά τον ξαναενόχλησα ....

Στ: μην φοβάσαι ...είναι πολύ τίμιο παιδί ...αν ενδιαφέρεται πραγματικά θα κάνει την κόρη σου πολύ ευτυχισμένη ....
Ευκλ: ναι ,αλλά φοβάμαι μήπως την πληγώσει ....
Στ: ο Λευτέρης είναι πολύ πληγωμένος άνθρωπος ...κάποια στιγμή θα σου τα πει και ο ίδιος ....το μόνο που φοβάμαι εγώ, είναι η κλονισμένη του εμπιστοσύνη .....αν η κόρη σου καταφέρει να το αλλάξει αυτό, δεν έχει να φοβάται τίποτα ....

Π: ναι ,αλλά όπως είδαμε τελικά πρέπει να φοβάται ...

Ο Ευκλείδης αγνόησε το σχόλιο ....

Ευκλ: ο Σταύρος λοιπόν ήταν παρών στο γάμο της Ναυσικάς και του Λευτέρη στο Λονδίνο.... κάποια στιγμή συζήτησε με την Ναυσικά και την ρώτησε αν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει κάποιες δυσκολίες που ίσως προέκυπταν, αφού δεν γνωρίζονταν και πολύ καιρό ....εκείνη του είπε πως μπορούσε να αντιμετωπίσει τα πάντα, αλλά ο Σταύρος επέμεινε γιατί κατάλαβε πως κάτι την στενοχωρούσε ....η Ναυσικά ήξερε πως ο Λευτέρης ζηλεύει πολύ από τότε και πίστευε πως θα τον έκανε να το ξεπεράσει κοντά της ....
Π: δεν το ξεπέρασε όμως ....
Ευκλ: χρειάζεται βοήθεια ....εννοώ ιατρική βοήθεια ....η αγκαλιά της κόρης μου δεν φτάνει τελικά ...και αυτό θα έπρεπε να του έχει προτείνει από τότε που είχε γίνει το σκηνικό με τον Αντρέα .....
Π: είναι σαν να κατηγορείς την Ναυσικά έτσι όπως μιλάς ....
Ευκλ: δεν την κατηγορώ ...απλά δεν κλείνω τα μάτια στο προφανές ...την Ναυσικά την λατρεύω και το ξέρεις ....αυτά τα δυο παιδιά είναι γεννημένα για να είναι μαζί ....το πιστευω ακόμα και τώρα αυτό ....και η κόρη μου ξέρει πως έπρεπε να το είχε αντιμετωπίσει πιο σοβαρά αυτό το θέμα από καιρό ....απλά υπερεκτίμησε τις δυνάμεις της ....
Π: δεν μόρο να μπω στην λογική σου .....ξεκίνησε να λέει, αλλά εκείνη την ώρα χτύπησε το τηλέφωνο ....ναι Μάκη πες μου ....σε πιο νοσοκομείο;....ερχόμαστε ...η Ναυσικά ;...

Κοίταξε τον Ευκλείδη ....

Π: ο Λευτέρης είναι άσχημα ....τον χτύπησε αυτοκίνητο ....

Ν: έρχονται ;....
Μ: ναι ...σε λίγο θα είναι μαζί μας ....πως γίνεται να είσαι εδώ μετά από όλα αυτά ;...
Ν: τον αγαπάω Μάκη ...δεν θα μπορούσα να είμαι κάπου αλλού ...αυτό δεν κάνατε και εσείς ;....κάτι σας είπε και τον αφήσατε μόνο του ,αλλά τώρα είστε εδώ ....
Μ: του μίλησα πολύ άσχημα ....παραδέχτηκε ...
Ν: περισσότερο από εμένα ;....όλο το βράδυ σκαφτόμουν πως θα πάρω τα παιδιά μου και δεν θα τον αφήσω να τα πλησιάσει ξανά ....

Ο Μάκης την κοίταξε έντονα ...

Μ: είσαι πολύ σκληρή τελικά ...
Ν: και ο Λευτέρης το ξέρει αυτό ...
Μ: το ξέρεις πως όταν τον βρήκαμε ήταν ακόμα στο γραφείο σου πεσμένος στο πάτωμα ;...

Η Ναυσικά θυμήθηκε πως έτσι τον είχε αφήσει ...

Λ: μην μου το κάνεις αυτό .....
Ν: δεν το κάνω εγώ ....εσύ το κάνεις .....το παιδί είναι στην Αμαλία ....θα μείνω εκεί το βράδυ ....μην έρθεις ....
Σκούπισε τα μάτια της , πήρε την τσάντα της και έφυγε αφήνοντας τον εκεί ....
Γονατιστό στο πάτωμα του γραφείου της ....

Ν: ας συνελθει με το καλό και θα την βρούμε την άκρη .....
Μ: πως τον βρήκες ;....την ρώτησε ....
Ν: με φώναξε ....είπε σαν να ήταν το πιο φυσικό πράγμα του κόσμου ....

Ο Λευτέρης ήταν στην εντατική ....η αξονική είχε δείξει ένα πολύ γερό κάταγμα στο κρανίο, αλλά ευτυχώς όχι σε σημείο που να ανησυχεί τους γιατρούς ....

Νικ: πως είναι ;....ρώτησε ο Νικηφόρος ....
-: πρέπει να περιμένουμε να συνελθει, αλλά δεν φαίνεται πολύ ανησυχητικό το χτύπημα ....ευτυχώς ο οδηγός του αυτοκίνητου ισα που τον ακούμπησε, αλλιώς δεν νομίζω πως θα συζητούσαμε έτσι χαλαρά ....
Νικ: δηλαδή δεν τον χτύπησε το αμάξι ;...
-: από ότι μάθαμε, ο οδηγός τον είδε ξαφνικά να πετάγεται στον δρόμο ....πάτησε φρένο και κορνάρισε και ο Λευτέρης γυρίζοντας να δει τι γίνεται ,έπεσε και χτύπησε στο κράσπεδο ...το αυτοκίνητο απλά τον έσπρωξε λίγο πιο πέρα ....μόνο κάτι γρατσουνιές έχει ....
Νικ: μπορεί να τον δει η γυναίκα του ;....είναι έξω και είναι έγκυος ....καταλαβαίνεις την αγωνία της ....
-: σε λιγάκι ....θα πω να την φωνάξουν ...
Νικ: ευχαριστώ ...και ότι είναι μου λες ....

Τον κοίταξε από μακριά όπως τον ταχτοποιούσαν οι νοσοκόμες ....

Νικ: κρατήσου φιλαράκι ....κρατήσου γιατί αν πάθεις κάτι, θα κάνεις πολλούς ανθρώπους δυστυχισμένους .....μονολόγησε ....

Ηλ: κρίμα το παλικάρι ....ήταν πολύ καλό παιδί ....
Μ: τι λες Ηλία ;....δεν πέθανε ακόμα ...

Λ: τι λέτε ;....κύριε Ηλία ;....τι κάνετε εδώ ;....

Ηλ: μας βλέπεις ;....αυτό δεν είναι καλό ....
Μ: γεια ! ...εγώ είμαι η μαμά της Δήμητρας ....μην ανησυχείς δεν είσαι νεκρός ...λίγο αναποφάσιστος μόνο .....
Ηλ: τι του λες βρε Μαίρη ;....

Ο Λευτέρης τους κοιτούσε και δεν ήξερε τι να πιστέψει ...κάποιο όνειρο θα είναι μάλλον ....
Κοίταξε γύρω του ....νοσοκομείο ....

Πλησίασε τον ασθενή που ήταν διασωληνωμενη ....και έπαθε σοκ....

Λ: αυτός είμαι εγώ .....μα ...πως ;....
Ηλ: έπαθες ένα ατύχημα ....κοίτα ....είπε και του έδειξε τον Νικηφόρο ....
Λ: ο καλός μου ο Νικηφόρος .....
Ηλ: νιώθει τύψεις που σου μίλησε άσχημα .....το ίδιο και ο Μάκης ....
Μ: εδώ που τα λέμε τα ήθελε ο ....
Ηλ: Μαίρη!....
Μ: ο οργανισμός του θα έλεγα καλέ ....πολύ πουριτανός έχεις γίνει πάντως ....
Λ: είστε ακριβώς όπως σας έχουν περιγράψει τα κορίτσια ...υπό άλλες συνθήκες θα χαιρόμουν πολύ για την γνωριμία .....
Ηλ: Λευτέρη !!...την πέφτεις στην γυναίκα μου ;....

Η Μαίρη γέλασε ...

Μ: κάτι τέτοια τον φύρανε εδώ ....σε φωνάζουν ....είπε στον Λευτέρη ...
Λ: ποιος ;...

Ο Ηλίας και η Μαίρη απομακρύνονταν ....

Ηλ: να προσέχεις την κόρη μου και την εγγόνα μου ...του φώναξε ο Ηλίας ....
Μ: σου δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία ...μην την χαραμίσεις ....η Ναυσικά σε αγαπαει πολύ ...μην το ξεχνάς ....

Ο Λευτέρης είδε στο βάθος μια θολή φιγούρα ...

Λ: Ναυσικά;....

Ν: εδώ είμαι Λευτέρη μου ....μην με αφήνεις ....σε αγαπάω ....και σε χρειάζομαι ....

Μ: Ναυσικά μόνη σου μιλάς;....
Ν: ο Λευτέρης με φωνάζει ....
Μ: με τρομάζεις κοπελιά .....πως σε φωνάζει ;...και εγώ γιατί δεν τον ακούω ;...
Νικ: σε λίγο θα μπορείς να τον δεις ...ανακοίνωσε ο Νικηφόρος που τους είχε πλησιάσει ....
Μ: συνήλκε ;...
Νικ: όχι ακόμα ,αλλά οι γιατροί είναι αισιόδοξοι ....είσαι καλά;....ρώτησε την Ναυσικά που χαμογελούσε ....
Ν: ναι ....

Ο Μάκης τον τράβηξε παράμερα ....

Μ: μήπως να την κοίταζε και αυτή κάποιος γιατρός ;.....πριν βγεις μου έλεγε πως την φώναζε ο Λευτέρης ....

Ν: Μάκη σε άκουσα ...καλά είμαι ...απλά εγώ με τον Λευτέρη ....δεν μπορώ να στο εξηγήσω τώρα ....Νικηφόρε να μπω μέσα ;....ρώτησε την στιγμή που μια νοσοκόμα της έκανε νόημα να περάσει ...

Λ: ήρθες .....
Ν: το ήξερες πως θα ερχόμουν ....είπε και έπιασε τρυφερά το χέρι του ....
Λ: μην με αφήσεις ....
Ν: μην με αφήσεις ....

Μ:λοιπον ;....

Ο Μάκης την κοίταξε με αγωνία .....

Η Ναυσικά συγκρατημένα μεν ,αλλά χαμογελούσε ....

Ν: το παλεύει ....
Μ: συνήλθε ;...σου μίλησε ;....
Ν: όχι έτσι όπως το εννοείς ....

Εκείνη την ώρα μπήκαν μέσα ο Πέτρος και ο Ευκλείδης ....

Ευκλ: πως είναι ;...ρώτησε και η Ναυσικά κρύφτηκε αυτόματα στην αγκαλιά του ....
Ν: καλά είναι ....ζει ...αυτό έχει σημασία ....
Π: μα καλά πως έγινε;...
Νικ: δεν ξέρουμε πολλές λεπτομέρειες ...θα μας τις πει όταν ξυπνήσει ....από ότι φαίνεται πέρασε απρόσεκτα τον δρόμο ....
Π: εσύ είσαι καλά ;....ρώτησε την Ναυσικά ....
Ν: τώρα ναι ....ευχαριστώ ...για όλα ....του απάντησε και του χαμογέλασε ....
Ευκλ: πρέπει να φύγεις από εδώ ...να ξεκουραστείς και να δεις τον γιο σου ....
Ν: δεν μπορώ να φύγω ....όχι μέχρι να συνελθει ...άλλωστε ο μικρός είναι με την Αμαλία ....λες να μην θέλει να τον κρατήσει άλλο;....ρώτησε τον Πέτρο ....
Π: ισα ισα ....αλλά το παιδί πρέπει να σε δει ....μέχρι να μπορεί να τον δει ο Λευτέρης η δίκη σου παρουσία πρέπει να είναι πολύ αισθητή.....
Ν: δεν μπορώ ακόμα να φύγω ....κατάλαβε με....

Η Δήμητρα και η Εύα είχαν τρελαθεί από την αγωνία τους ....

Η Στέλλα αφού πήγε να αλλάξει και να ντυθεί πήγε από την Αμαλία ....

Αμ: καλώς την ....
Στ: έχεις κανένα νεότερο ;....
Αμ: μίλησα με τον Πέτρο και μου είπε πως η κατάσταση του είναι κρίσιμη ....
Στ: ο μικρός ;....
Αμ: δεν έχει ξυπνήσει ακόμα ...η Ναυσικά μου ζήτησε να τον κρατήσω λίγο ακόμα .....
Στ: δεν φεύγει από το νοσοκομείο ,ε;.....
Αμ: όχι ...και στην κατάσταση της πρέπει να προσέχει ....
Στ: θα μου πεις τι έγινε μεταξύ τους ;....την αλήθεια ....

Η Αμαλία έγνευσε καταφατικά και αφού έβαλε καφέ της εξήγησε ....

Δ: γιατί δεν μας παίρνουν ένα τηλέφωνο;....
Εύα : αν είχε συμβεί κάτι κακό θα το είχαμε μάθει .....προσπάθησε να την καθησυχάσει η Εύα ....να σου πω ...η κόρη σου πάντα τόσο ήσυχη είναι ;...
Δ: ναι η καλή μου ...κλαίει μόνο όταν πεινάσει ή θέλει άλλαγμα ....είπε και το χαμόγελο της φώτισε όλο το πρόσωπο .....
Εύα : ξέρεις ...μερικές φόρες φοβάμαι για το αν εγώ τα καταφέρω με δυο μωρά ....είπε ανήσυχη .....
Δ: εδώ τα καταφέρνει η Ναυσικά .....άλλωστε έχεις την μαμά σου κοντά ....πως προχωρεί η εγκυμοσύνη ;....
Εύα : καλά ....την άλλη εβδομάδα κλείνω τον τρίτο και ίσως δούμε και το φύλλο ....

Εκείνη την στιγμή ακούστηκε το κλάμα της μπέμπας ....

Δ: πας να την σηκώσεις ;...πάω να ετοιμάσω το μπιμπερό ....

Η Ναυσικά μασουλούσε ανόρεκτα ένα κρουασάν που της είχε φέρει ο πατέρας της ....
Είχαν μείνει οι δυο τους ....

Ευκλ: θα μου πεις ;....
Ν: δεν στα είπε ο Πέτρος ;....
Ευκλ: θέλω να τα ακούσω από εσένα ....
Ν: τον φοβήθηκα μπαμπά ....για πρώτη φορά τον φοβήθηκα ....σκοτείνιασαν τα μάτια του ....παραδέχτηκε .....
Ευκλ: ήξερες πως ζηλεύει ....
Ν: ναι , το ήξερα ,αλλά νόμιζα πως με εμπιστευόταν πια ....
Ευκλ: δεν έχει να κάνει με εσένα και το ξέρεις .....
Ν: πως και δεν έχεις αρχίσει να τον απειλείς ;....ρώτησε η Ναυσικά για να αλλάξει συζήτηση ...
Ευκλ: ας συνελθει πρώτα ....
Ν: αχ βρε μπαμπάκα ....τι θα κάνω με σένα ;....
Ευκλ: θα βρεις έναν τρόπο να συμβιβάσεις τα πράγματα και να ξαναχαμογελάσεις ....τότε θα είμαι ευτυχισμένος ....

Η Ναυσικά τον κοίταξε με αγάπη .....

Ο Νικηφόρος και ο Μάκης γύρισαν στο σπίτι του πρώτου ,προβληματισμένοι ....

Νικ: ήρθαμε ....
Εύα : μην φωνάζεις ....του είπε σιγά ...η Δήμητρα κοιμίζει την μικρή ....
Μ: πως είσαι αγάπη μου ;....είπε ο Μάκης και την έσφιξε στην αγκαλιά του ....
Εύα: καλύτερα από εσένα πάντως ....τόσο χάλια είναι ;...

Δ: ήρθατε επιτέλους ;....πως είναι ο Λευτέρης ;...

Ο Νικηφόρος τους εξήγησε συνοπτικά ....
Δ: η Ναυσικά;....
Μ: δίπλα του .....νομίζει πως μιλάει μαζί του ....
Δ: μιλάει Μάκη ...απλά εμείς δεν μπορούμε να τους ακούσουμε ....την αφήσατε μόνη της ;....
Νικ: είναι και ο Ευκλείδης εκεί και την προσέχει ....
Δ: πρέπει να την δω Νικηφόρε ....με έχει ανάγκη ....
Νικ: και το μωρό ;....

Εύα : μπορώ να την προσέχω εγώ ....να κάνω και πρόβα ....προσφερθηκε ...

Νικ: σίγουρα ;....
Εύα : με προσβάλεις ...άντε εξήγησε μου τι θα χρειαστώ μέχρι να ντυθεί η Δήμητρα ....

Στ: κάποτε την είχα δει αυτή την σκοτεινια στο βλέμμα του και το είχα πει στην Ναυσικά .....ξέρεις τι μου είχε απαντήσει ;....πως αυτό είναι πόνος και πως κοντά της δεν πονάει ....πονάει αυτή όμως μακριά του ....έτσι υποχώρησα και τον δέχτηκα ....
Αμ: χθες ήταν η πρώτη φορά που ζήτησε παρηγοριά στην αγκαλιά μου ...προφανώς επειδή δεν ήθελε να σε στενοχωρήσει .....δεν στέκομαι σε αυτό όμως ....καταλαβαίνω απόλυτα τι λες ....το ειδα χθες ....από την μια ήταν τόσο τρομαγμένη και πληγωμένη και από την άλλη ήταν σαν να της έλειπε ένα κομμάτι της .....
Στ: θυμάσαι τότε που γύρισε μετά από ένα μήνα από εκείνο το μέρος που κρυβόταν και χωρίς να της πούμε τίποτα για την απαγωγή ,μας το ανακοίνωσε μόνη της ;...
Αμ: θυμάμαι την τρομάρα που πήρα όταν λιποθύμησε ....
Στ: μακάρι να πάνε όλα καλά, γιατί η Ναυσικά δεν θα το αντέξει ...η ανάσα της είναι .....

Οι δυο γυναίκες κοιταχτήκαν με κατανόηση ....

Δ: Ναυσικάκι μου ;....
Ν: Δημητρούλα ....

Αγκαλιαστήκαν με τόση δύναμη .....

Δ: πως είσαι ;....
Ν: υπάρχω ...απλά υπάρχω ....

Η Δήμητρα κοίταξε τις μελανιές στα χέρια της Ναυσικά....

Δ: πως μπόρεσε ;....ρώτησε με αποστροφή ....
Ν: δεν το ήθελε ....μην με κοιτάς έτσι ...δεν τον δικαιολογώ ...μόλις κατάλαβε τι κάνει ,έπεσε στα γόνατα για να τον συγχωρήσω ...και εγώ ξέρεις τι έκανα ;...του είπα να μην πλησιάσει ξανά ούτε εμένα ούτε τον Άγγελο ....αυτός μου έκανε μια μελάνια ....εγώ παραλίγο να του αφαιρέσω την ζωή Δήμητρα ....καταλαβαίνεις ;...
Δ: δεν θα το συζητήσουμε τώρα αυτό ....είμαι πολύ απόλυτη σε κάποια θέματα ....ας γίνει πρώτα καλά .....
Ν: και εγώ ήμουν κάποτε ...οι συνθήκες μας κάνουν να αλλάζουμε ....είπε σοβαρά ....

Ο Λευτέρης πάλευε με τον εαυτό του ....
Έπρεπε να ζήσει για να μην πληγώσει τους δικούς του ανθρώπους ....
Δεν έπρεπε όμως να τους αφήσει να ζήσουν με αυτό τον απαίσιο εαυτό του .....
Αν η Ναυσικά του στερούσε τα παιδιά του ;....
Αν του στερούσε τον εαυτό της ;.....

Το μόνιτορ που ήταν συνδεδεμένο με την καρδιά του άρχισε να χτυπά σαν τρελό .....

Λ: αντίο Ναυσικά μου ....

{{ Να τολμησω να ευχηθω καλο σαββατοκυριακο ;;; }}