Ο Πέτρος μπήκε μέσα στο σπίτι και βρήκε ένα Φίλιππο, χωμένο μέσα σε άλμπουμ και φωτογραφίες .....

Π: τι ψάχνεις;....

Φ: νομίζω πως κάτι βρήκα ..έλα να δεις.... του είπε και του έδωσε δυο φωτογραφίες

Ο Πέτρος τις πήρε στα χέρια του και χαμογέλασε.....

Η πρώτη ήταν πολύ παλιά ....ήταν αυτός και η Αμαλία όταν ακόμα σπούδαζαν σε κάποιο από τα στέκια που σύχναζαν τότε....
Η δεύτερη ήταν από τον γάμο τους ...πόσο όμορφη νύφη! ...έλαμπε και εκείνος καμάρωνε δίπλα της ....

Π: δεν καταλαβαίνω... είπε στον γιο του.... τι είναι αυτό που σου κάνει τόση εντύπωση ;...τις έχεις δει τόσες φόρες αυτές τις φωτογραφίες.....

Φ: η μαμά και στις δυο γελαει και δείχνει ευτυχισμένη ....κοίτα ομως λίγο τα μάτια της ....

Ο Πέτρος κοίταξε λίγο πιο προσεκτικά ....

Φ: σε αυτή πριν το γάμο σας τα μάτια της καθρεφτίζουν την χαρά της .....στην άλλη ενώ είναι χαρούμενη τα μάτια της είναι μελαγχολικά.... του εξήγησε

Π: μπορεί να είναι από την συγκίνηση της ημέρας .....

Ο Φίλιππος κούνησε το κεφάλι αρνητικά ....

Φ: αυτό συμβαίνει σε όλες τις φωτογραφίες ....είναι σαν να συνέβη κάτι στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να παντρευτείτε.....

Ο Πέτρος κοίταξε τις φωτογραφίες και συνοφρυώθηκε ....ο γιος του είχε δίκιο.... τι να είχε συμβεί ;....και τότε....

Π: όταν τέλειωσα το πανεπιστήμιο έφυγα στο εξωτερικό για τέσσερα χρόνια ....η μητέρα σου και εγώ είχαμε χωρίσει για εκείνο το διάστημα και όταν γύρισα έψαξα πολύ για να καταφέρω να την βρω ξανά.... σαν να ήθελε να με αποφύγει....
Φ: αυτό είναι ...κάτι έγινε τότε ...εκεί πρέπει να ψάξουμε.... είπε ο Φίλιππος και ο Πέτρος συμφώνησε ....

Λ: λοιπόν για να ξεκαθαρίσουμε κάτι.... δεν κρύβω τίποτα και με την Ναυσικά δεν τρέχει τίποτα....

Ο Νικηφόρος και ο Μάκης κοιταχτήκαν χαμογελώντας...

Μ: και μετά από αυτό το ευχάριστο διάλειμμα μπορούμε να προσποιηθούμε ότι σε πιστεύουμε και να συζητήσουμε για την Εύα .....
Νικ: τι να πούμε για την Εύα ;....σε έχει στον πάγο..... καλύτερα να μιλήσουμε για τη Δήμητρα....
Λ: νομίζω πως το έχετε κάψει και οι δυο.... είπε ο Λευτέρης και άρχισε να γελαει....
Μ: αλήθεια ρε παιδιά τι θα κάνω;... της είπα πως θα της δώσω χρόνο, αλλά θέλω να είμαστε μαζί σαν τρελός ....πόσο να περιμένω;....
Λ: λοιπόν αν θες τη γνώμη μου για την ώρα δεν μπορείς να κάνεις πολλά .....απλά να στέκεσαι διακριτικά δίπλα της ....είναι πολύ πληγωμένο πλάσμα ....μόλις αισθανθεί ότι βρίσκει τις ισορροπίες της θα σε πλησιάσει....
Μ: λες ;....και αν δεν με θέλει;....
Λ: είναι ερωτευμένη μαζί σου από τότε που την προσέλαβες ...τώρα που σε γνωρίζει καλύτερα θα σταματήσει;..... βέβαια αν το καλοσκεφτείς ....
Νικ: αν τον γνωρίσει καλύτερα μπορεί να το βάλει στα πόδια ....
Μ: γιατί ρε ηλίθιοι τι έχω;.....

Ο Λευτέρης και ο Νικηφόρος γέλασαν με το θιγμένο ύφος του....

Λ: τίποτα ....απλά ο έρωτας σε έχει αποβλακώσει... .ο καλύτερος είσαι... μετά από μένα πάντα ....
Νικ: τι ψώνια που είστε και οι δυο.... ενώ εγώ ...ξεκάθαρες καταστάσεις ...την πλησίασα της μίλησα και ....
Μ: άρχισε να τρέχει μακριά σου πανικόβλητη;.....
Λ: μπα ...ήμουν αυτόπτης μάρτυρας πως κάτι καλό της έκανε.....
Νικ: πρόσεχε πως μιλάς ....μόνο το χέρι της έπιασα....
Λ: και μόνο από το χέρι μπήκε μέσα στο δωμάτιο της Ναυσικάς σαν να πετούσε;..... κοίταξε το Μάκη... βρε μπας και ο αδελφός σου έχει κρυφά χαρίσματα;.....

Ο Μάκης τον κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω .....

Μ: αν ναι πρέπει να είναι πολύ βαθιά κρυμμένα....
Νικ: πως κάνω παρέα μαζί σας , μου λέτε;.... αναρωτήθηκε δήθεν θιγμένος ο Νικηφόρος
Μ: και μιας και το έφερε η κουβέντα για πες μας για τη Ναυσικά....
Λ: ποια κουβέντα το έφερε αυτό;....
Νικ: ξέρεις πως μπορείς να μας μιλήσεις για τα πάντα ...γιατί μας κρύβεσαι;....
Λ: δεν κρύβομαι ...απλά δεν συμβαίνει τίποτα ...η Ναυσικά είναι ασθενής μου και μόνο....
Νικ: και γιατί περνάς τα βράδια στο δωμάτιο της ;....

Ο Λευτέρης αναστέναξε και προσπάθησε να αιτιολογήσει τη στάση του....

Λ: ξέρετε πως έχω περάσει πολύ άσχημα καθηλωμένος σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου για μήνες και μετά σε αναπηρικό καρότσι το μεγαλύτερο μέρος της εφηβείας μου.... τα περισσότερα τα ζήσατε από κοντά.... η περίπτωση της Ναυσικά μου θύμισε το τότε και θέλω να μην περάσει τα ίδια ...ξέρω πως μπορώ να τη βοηθήσω και αυτό κάνω.... είναι κακό;

Δεν μίλησε κανεις τους ....ήθελαν να τον αφήσουν να ξεσπάσει... τον γνώριζαν τον πόνο του αλλά πίστευαν πως είχε υποχωρήσει και δεν υπέφερε τόσο....

Λ: αύριο θα την χειρουργήσω ....το πρωί πήγα στον γιατρό Λεβέντη ...εκεί ήμουν.... μίλησα μαζί του για το χειρουργείο.... πιστεύει πως η περίπτωση της Ναυσικάς δεν είναι τόσο δύσκολη... Μόλις βγει από το νοσοκομείο η σχέση μου μαζί της τέλειωσε....

Μ: και αυτό εσένα σε χαροποιεί;....
Λ: και βέβαια ...αν βγει και είναι καλά γιατί να μην είμαι χαρούμενος;
Μ: γιατί δεν θέλεις να φύγει από την ζωή σου ίσως;....
Ο Λευτέρης τον κοίταξε απορημένος και μετά γύρισε προς το μέρος του Νικηφόρο...
Νικ: μην με κοιτάς έτσι ....συμφωνώ με τον Μάκη.... θέλεις να την έχεις στη ζωή σου και αυτό δεν είναι κακό ....είναι καιρός να αρχίσεις να συμπεριφέρεσαι σαν φυσιολογικός άνθρωπος ....

Ν: τι βλέπουν τα ματάκια μου;... χρειάζομαι επειγόντως γυαλιά ηλίου... είσαι εκθαμβωτική...

Η Δήμητρα έκανε μια θεατρική υποκλάση.....

Δ: ευχαριστώ πολύ ....λες να του αρέσω;....
Ν: ξερός θα πέσει.... πάω στοίχημα ....
Δ: καλέ τι είναι όλα αυτά τα λουλούδια ;...ρώτησε η Δήμητρα απορημένη....
Ν: η μαμά μου.... έπαθε κρίση λογικής....
Δ: η κυρία Στέλλα λογική;.... κάποιος φούρνος θα γκρέμισε ....για πες τι αλλα νέα;
Ν: αύριο θα μπω χειρουργείο.... είπε η Ναυσικά απλά ,αλλά η φωνή της έτρεμε ελαφρά

Η Δήμητρα της έπιασε απαλά το χέρι....

Δ: θες να μείνω μαζί σου απόψε;....
Ν: ευχαριστώ αλλά δεν χρειάζεται... θα προσπαθήσω να κοιμηθώ.... θέλω όμως μια χάρη ....θέλω να μου φέρεις ένα χαρτί, ένα στυλό και έναν φάκελο....
Δ: εύκολο αλλά τι τα θες ;...
Ν: θέλω να γράψω κάτι ...θα το ξέρεις μόνο εσύ και αν κάτι πάει στραβά αύριο ,να ξέρεις πως θα τον έχω μέσα στο βιβλίο που διαβάζω ...είπε και της έδειξε ένα μυθιστόρημα που ήταν πάνω στο κομοδίνο.....
Δ: τι αρνητικές σκέψεις είναι αυτές;.... τη μάλωσε η Δήμητρα
Ν: το έχω ανάγκη ....θα μου κάνεις αυτή τη χάρη;....

Π: Φίλιππε για δες εδώ ....είπε ο Πέτρος και έδειξε στον γιο του μια φωτογραφία της Αμαλίας όταν ήταν περίπου 25 χρόνων....
Φ: η μαμά είναι ....τι το ιδιαίτερο βλέπεις ;...
Π: κοίτα λίγο καλύτερα ....σαν να μου θυμίζει κάποια άλλη.... αλλά ποια;....

Ο Φίλιππος κοίταξε καλύτερα την φωτογραφία ....ο φακός είχε απαθανατίσει την Αμαλία σε κάποια στιγμή που ήταν πολύ χαρούμενη και έκανε μια κίνηση με το χέρι της ....

Φ: αυτή η κίνηση .....κοίταξε τον πάτερα του.... αυτή η κίνηση μου τράβηξε την προσοχή τότε που χτύπησα την Ναυσικά ....έκανε ακριβώς το ίδιο με το χέρι της ....

Ο Πέτρος σάστισε για λίγο ...

Π: και έμενα όταν την πρωτόειδα μου θύμισε την μητέρα σου.... το στυλ της ...ο αέρας της ...και τα μάτια.....
Φ: μπαμπά τι συμβαίνει εδώ;... δεν μπορεί να είναι τυχαία όλα αυτά......

Ο Λευτέρης κοίταζε μια τον Νικηφόρο και μια τον Μάκη.... είχαν δίκιο που ανησυχούσαν ...είχε χρόνια να βγει σαν άνθρωπος ...να κάνει κάποια σχέση ...τα εφήμερα δεν ήταν λύση ....όμως η Ναυσικά;....

Λ: λοιπόν ίσως να έχετε κάποιο δίκιο ,αλλά για την ώρα δεν σκάφτομαι τίποτε άλλο εκτός από την αυριανή επέμβαση .....

Νικ: δεκτό για την ώρα ,αλλά να ξέρεις πως δεν θα σε αφήσουμε ήσυχο .....
Μ: πάντως αν θες έχω κάτι καλές γνωριμίες ....
Λ: δεν τρώγεσαι ρε Μάκη..... ευχαριστώ που νοιάζεστε τόσο για μένα ....
Μ: δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς...
Νικ: εμείς οι τρεις δεν είμαστε φίλοι....
Λ: είμαστε αδέλφια .....
Μ:αδελφια επιλογής και όχι επειδή έτυχε ....
Αδέλφια επιλογής .....αυτό ήταν από τότε που ο Λευτέρης μπήκε σπίτι τους στα 15 του χρόνια....
Νικ: λοιπόν γομάρια ....φύγετε γιατί έχω να βγω.....
Λ: ναι και εγώ έχω να πάω στο νοσοκομείο....
Μ: και εγώ ...δεν έχω να κάνω τίποτα......
Και με αυτά τα λόγια έσπασαν λίγο τη συγκίνηση και άρχισαν να γελανε .....

Η Δήμητρα έδωσε στη Ναυσικά αυτά που της ζήτησε και την άφησε μόνη, μετά από πιέσεις της δεύτερης....

Δ: αν αλλάξεις γνώμη και θες να μείνω μαζί σου πάρε με τηλέφωνο.... θα το τσεκάρω συνεχώς ...

Ν: να μην ανησυχείς και να περάσεις όσο πιο τέλεια μπορείς ....και Δήμητρα;; ....μην κάνεις τίποτα που δεν θα έκανα εγώ.....

Αυτή η φράση ήταν πάντα η τελευταία που έλεγαν η μια στην άλλη πριν από κάποιο ραντεβού...

Η Ναυσικά άρχισε να γράφει ...σκόρπιες σκέψεις που είχε ανάγκη να τις βγάλει από μέσα της ....

{{«Αύριο δεν ξέρω αν θα μπορώ να σας μιλήσω ....είχα πει στην Δήμητρα για αυτό το γράμμα ,αρα κάτι δεν πήγε καλά.... δεν είμαι απαισιόδοξη απλά θέλω να ταχτοποιήσω κάποια πράγματα ....

Μπαμπάκα..... πάντα ήμουν το κοριτσάκι σου και θέλω να πιστεύω πως ποτέ δεν σε απογοήτευσα ....ξέρω πως είσαι πολύ ευαίσθητος αν και δεν το δείχνεις ....πρόσεχε τη μαμά ...αφού εγώ δεν θα είμαι κοντά σας θέλω να ξέρω πως εσείς οι δυο θα είστε καλά ....δεν θέλω κλάματα και μαύρα ρούχα ....

Μαμά μου.... το κόκκινο ταγέρ να βάλεις αν χρειαστεί... σου πάει πολύ.... πάντα αναρωτιόμουν γιατί δεν πηρά την κορμοστασιά σου..... πρόσεχε τον μπαμπά και μην του κάνεις τη ζωή δύσκολη.... σας αγαπώ και τους δυο πολύ.... και πάντα θα είμαι κοντά σας ....

Δημητρούλα μου ....ήσουν πάντα η αδελφή που δεν είχα ...ελπίζω να πάνε όλα καλά με τον Νικηφόρο και να ζήσεις το όνειρο σου.... κάπου εκεί γύρω θα είμαι και θα σε προσέχω ....όχι κλάματα ...εκτός και αν είναι από τα μωρα σου..... να προσέχεις τον πάτερα σου ....

Λευτέρη ...εσύ μπήκες στη ζωή μου ξαφνικά ....μου μίλησες πολύ και ήσουν πάντα δίπλα μου.... μην αφήσεις κανέναν να σε κατηγορήσει που το χειρουργείο δεν πήγε καλά ....είμαι σίγουρη πως έκανες το καλύτερο.... θέλω να πάρεις τον Τεντυ και να τον βάλεις να κάνει παρέα στον Μπομπο..... άλλωστε έχει πάρει τη μυρωδιά σου.... θα μπορούσα να σε ερωτευτώ ξέρεις... αλλά τη γλίτωσες ....ευχαριστώ για όλα ...να προσέχεις τον εαυτό σου.....

Υγ: αν τελικά συνέρθω και αυτό το γράμμα πέσει στα χέρια σας θα ισχυριστώ σύγχυση και θα αρνηθώ τα πάντα .....

ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΟΛΟΥΣ ΠΟΛΥ.....»}}

Έκλεισε τον φάκελο και τον έβαλε μέσα στο βιβλίο....
Πήρε αγκαλιά τον Τεντυ και έκλεισε τα μάτια προσπαθώντας να ηρεμίσει ....
Μόνο θετικές σκέψεις από εδώ και πέρα....

Αυτό που δεν ήξερε ήταν πως ο Λευτέρης στεκόταν στην μισάνοιχτη πόρτα και την κοίταζε εδώ και ώρα .......

Νικ: που ταξιδεύεις όμορφη;....

Ο Νικηφόρος κοίταζε μαγεμένος τη Δήμητρα που τον περίμενε έξω από το νοσοκομείο...

Δ: τέτοια μου λες και παίρνουν τα μυαλά μου αερα.....του απάντησε γελώντας
Νικ: σε είδα λίγο σκεφτική ...συμβαίνει κάτι;....
Δ: απλά πριν λίγο έμαθα για την επέμβαση που θα κάνει η Ναυσικά και είμαι λίγο ανήσυχη....
Νικ: θες να το συζητήσουμε ;....

Η Δήμητρα κούνησε το κεφάλι αρνητικά και του χαμογέλασε ...

Δ: θέλω απλά να περάσουμε καλά και να μην κάνουμε καθόλου αρνητικές σκέψεις ...μπορούμε;....

Ο Νικηφόρος την αγκάλιασε τρυφερά και ευχαρίστησε νοερά το θεό, που του έστειλε αυτό το πλάσμα στον δρόμο του.....

Νικ: στις διαταγές σας .....

Φ: είχατε χωρίσει πριν φύγεις ;...δεν το ήξερα αυτό....
Π: μου είχε γίνει μια πολύ καλή πρόταση για το μεταπτυχιακό μου και οι γονείς μου με πίεζαν να δεχτώ.... ήθελα να πάρω και την Αμαλία μαζί αλλά εκείνοι δεν με άφησαν ....δεν την συμπαθούσαν ιδιαίτερα ....η μαμά σου ήταν πάντα λίγο ...σαν να ζούσε στο δικό της κόσμο ...όλα τα έβλεπε ροζ ...αυτό με έκανε να την ερωτευτώ ....ήταν το εντελώς αντίθετο από το αυστηρό και στείρο περιβάλλον που είχα μεγαλώσει ......

Ο Φίλιππος παρακολουθούσε τον πάτερα του να λέει για το πώς γνωρίστηκαν με τη μητέρα του ....ήταν σαν παραμύθι και ο πατέρας του είχε ένα χαμόγελο νοσταλγίας ....

Π: όταν είπα στην Αμαλία να με ακολουθητέε τρελάθηκε από την χαρά της ...έτσι την πηρά και πήγαμε στους γονείς μου να τους ανακοινώσουμε πως θα φεύγαμε μαζί ....ο πατέρας μου παραλίγο να πάθει έμφραγμα ....η μητέρα μου προσπάθησε να είναι πιο διαλλακτική ...όταν βέβαια μας είπε πως δεν ήταν πρέπον να φύγουμε μαζί αφού δεν ήμασταν επίσημα ζευγάρι, κατάλαβα πως κάτι δεν πήγαινε καλά ....όμως έκανα το λάθος και άφησα την Αμαλία μαζί της να μιλήσουν ....μετά από αυτή τη συζήτηση η μητέρα σου άλλαξε ...ήταν πιο προσεκτική στους τρόπους της .....πιο καθωσπρέπει..... αλλά δεν ήταν ο εαυτός της ....

Φ: δεν σου είπε τι έγινε και άλλαξε ;....
Π: η μητέρα μου την είχε τρομοκρατήσει ....της είχε πει πως ήταν πολύ λίγη για κάποιον σαν έμενα και πως αν με αγαπούσε θα με άφηνε να κυνηγήσω την καριέρα μου... .και αυτό έκανε ...με άφησε να φύγω και μου είπε πως αν ήταν γραφτό μας να είμαστε μαζί όταν γυρνούσα. να ψάξω να τη βρω.... μόνο που όταν γύρισα, δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να τη βρω ....είχε αλλάξει τόπο διαμονής και είχε κόψει κάθε επαφη με τους κοινούς γνωστούς .....
Φ: αρα ότι ήταν αυτό που την φόβισε, ήταν πολύ δυνατό και αποκλείεται να ήταν μόνο οι απειλές της γιαγιάς ...δεν υπάρχει κάποιος από τότε που να την ήξερε και να έχει κρατήσει επαφη ;

Ο Πέτρος κοίταξε τον γιο του .....

Π: η Ειρήνη .....

Ο Λευτέρης δεν της μίλησε, απλά την κοίταζε κρυμμένος στις σκιές .....ήταν ανήσυχη ....φαινόταν στον τρόπο που αγκάλιαζε το αρκουδάκι.... τι να έγραφε άραγε ;.... απομακρύνθηκε από το δωμάτιο της και πήρε τηλέφωνο την Εύα ....

Λ: έλα Εύα ....ενοχλώ;... .σε πειράζει να περάσω λίγο από το σπίτι να πάρω κάποια πράγματα;.... σε κανένα μισάωρο... οκ ...τα λεμε....

Ο Λευτέρης χαμογέλασε ....

Το θεατρικό έκανε διάλειμμα και η Δήμητρα μιλούσε ακατάπαυστα για το πόσο της άρεσε το έργο , ενω ο Νικηφόρος κρεμόταν κυριολεκτικά από τα χείλη της....

Δ: με ακούς η τζάμπα μιλαω ;....

Νικ: σε ακούω με πολύ προσοχή ....αλλά όλο μιλάς ....
Δ: και τι θα έπρεπε να κάνω;....

Ο Νικηφόρος έγειρε προς το μέρος της για να της κλέψει ένα φιλί και τότε ακούστηκε ο ήχος που τους ειδοποιούσε πως το έργο θα ξεκινούσε ....

Δ: πάμε ...αρχίζει ...του είπε και τον τράβηξε να μπουν μέσα αφήνοντας τον Νικηφόρο με την όρεξη.....

Ο Λευτέρης χτύπησε το κουδούνι και η Εύα του άνοιξε χαμογελαστά ....

Εύα : ποιος να σου το έλεγε πως για να μπεις σπίτι σου θα κτύπαγες κουδούνι....

Λ: δεν ήθελα να ανοίξω με τα κλειδιά μου.... ενοχλώ;
Εύα : όχι ...ήθελα και εγώ να σου μιλήσω ....έχεις λίγο χρόνο;
Λ: ναι αμέ ....για πες ....
Εύα: έχεις φάει τίποτα;.... να σου φτιάξω κάτι;....
Λ: έχω φάει του σκασμού ....θες να μου πεις τι με ήθελες γιατί δεν έχω και πολύ χρόνο.....
Εύα : ήθελα να σου πω αν μπορείς να μας δώσεις μια μικρή παράταση για τη διαμονή μας εδώ ...
Λ: εννοείται ....δεν σου είπα να μείνετε όσο χρειάζεται;
Εύα : τον συνέλαβαν τον πάτερα μου ....αύριο θα βάλω πωλητήριο για το σπίτι και θα ψάξω να βρω κάτι άλλο το συντομότερο..... του εξήγησε
Λ: καταλαβαίνω ...πάρε τον χρόνο σου....
Εύα : δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω ....
Λ: δεν θέλω ευχαριστίες απλά να κρατήσεις κάτι που θα σου πω και όταν νομίζεις εσύ πως μπορείς , να το κάνεις ....
Εύα : σε ακούω ....
Λ: οι άνθρωποι που μας αγαπανε είναι λίγοι ...είναι κρίμα στις δύσκολες στιγμές μας να τους αφήνουμε απέξω .....ο Μάκης είναι ερωτευμένος μαζί σου και είναι πρόθυμος να σε βοηθήσει αν τον αφήσεις ....και όχι δεν με έβαλε εκείνος να σου τα πω....

Η Εύα έβαλε τα γέλια με το τελευταιο σχολιο ....

Εύα : θα το θυμάμαι ...Λευτέρη;; ....να σου κάνω μια αδιάκριτη ερώτηση;... εσύ έχεις κάποια που να θέλει να είναι δίπλα σου στα δύσκολα;
Λ: όχι ...καμιά .....απάντησε εκείνος μελαγχολικά
Εύα : αυτές χάνουν .....

Ο Λευτέρης πήγε στο δωμάτιο του και άρχισε να ψάχνει στην ντουλάπα....

Λ: εδώ είσαι κρυμμένος..... μόνος σου σαν και μένα ....
Αγκάλιασε τρυφερά το αρκουδάκι και έφυγε από το σπίτι.....

Δ: ήταν ότι πιο όμορφο έχω δει ...ευχαριστώ πάρα πολύ .....είπε η Δήμητρα μετά το τέλος της παράστασης και αγκάλιασε τον Νικηφόρο ....
Νικ: να τολμήσω να ζητήσω ένα φιλί για ευχαριστώ;....

Εκείνη κοκκίνισε λίγο αλλά του χαμογέλασε ενθαρρυντικά ....

Δ: νόμιζα πως δεν θα το έκανες ποτέ .....

Τον πλησίασε σε απόσταση αναπνοής και τον κοίταξε στα μάτια .....

Την αγκάλιασε και το στόμα του σφράγισε το δικό της αργά ....αναγνωριστικά....
Μόλις σταμάτησε ,η Δήμητρα τον κοίταξε παραπονιάρικα ....

Δ: νομίζω πως θέλω να σε ξαναευχαριστησω ....και αυτή τη φορά τον φίλησε εκείνη....

Η Ναυσικά κοιμόταν γαλήνια, όταν ο Λευτέρης μπήκε στο δωμάτιο... τη φίλησε τρυφερά στο κούτελο και άφησε δίπλα της τον αρκούδο του....

Την ώρα που έφευγε σκόνταψε στην καρέκλα με αποτέλεσμα να ξυπνήσει την Ναυσικά....

Ν: Λευτέρη ;....ξημέρωσε ;....κοίταξε προς το παράθυρο απορημένη....
Λ: όχι ήρθα να σου πω καληνύχτα αλλά κοιμόσουν ήδη....
Ν: τι είναι αυτό;.... τον ρώτησε μόλις είδε τον αρκούδα ....ο Μπομπο;
Λ: τον έφερα για να σου κάνει παρέα ....
Ν: αχ βρε Λευτέρη ....αυτά κάνεις και .....δάκρυσε
Λ: έλα ...δεν ήθελα να σε κάνω να κλάψεις ....θα τον πάρω πίσω ...την απείλησε
Ν: μην τολμήσεις ...τώρα είναι δικός μου.... θα κάτσεις λίγο να τα πούμε ;
Λ: δεν θες να κοιμηθείς ;...
Ν: ξύπνησα τώρα ...για πες ποιος σου τον χάρισε ;

Ο Λευτέρης τράβηξε την καρέκλα και έκατσε δίπλα της ....κοίταξε τον αρκούδο και μετά εκείνη...

Λ: ο πατέρας του Νικηφόρου ....ήταν γιατρός και έβλεπε πόσο μόνος ήμουν στο νοσοκομείο ...
Ν: θες να μου πεις για το ατύχημα σου;... μου είπες πως είχες μείνει για χρόνια σε καροτσάκι....
Λ: δεν νομίζω πως είναι ώρα για τέτοιες συζητήσεις ...να πούμε κάτι πιο ευχάριστο;

Η Ναυσικά δεν επέμεινε ...έβλεπε πως δεν ήταν ακόμα έτοιμος να της δώσει λεπτομέρειες.... έτσι κούνησε καταφατικά το κεφάλι....

Ν: τι ευχάριστο να πούμε;... εγώ εδώ μέσα δεν έχω και πολλά νέα....

Λ: το ξέρεις πως η κολλητή σου έχει ξετρελάνει τον Νικηφόρο;
Ν: είναι θεά πώς να το κάνουμε ....
Λ: είναι πολύ ταιριαστοί ....αν τους δεις μαζί θα καταλάβεις ....
Ν: εσύ που την ξέρεις τόσο καλά;....
Λ: το πρώτο βράδυ μετά το ατύχημα σου, είχε κάτσει μαζί μου και μου έλεγε πόσο καλή και δοτική είσαι....
Ν: έτσι είναι η Δήμητρα ...όταν αγαπά κάποιον τα βλέπει όλα τέλεια πάνω του ....αλλά πως και σου μίλησε ;...
Λ: τι να πω;... ίσως να είδε πόσο κάλος άνθρωπος είμαι....
Ν: ψωνάρα ....
Λ: να θιχτώ τώρα;...
Ν: όχι βέβαια ....

Και οι ώρες κύλησαν έτσι ανέμελα ,μέχρι που η Ναυσικά αποκοιμήθηκε και ο Λευτέρης καθόταν και την χάζευε .....

Δ: πάλι τα ίδια ...κοίτα.... ψιθύρισε η Δήμητρα στον Νικηφόρο

Ν: και μετά μου λέει έμενα πως δεν τρέχει τίποτα ...μονολόγησε ...πάμε να φύγουμε ...τράβηξε την Δήμητρα από το χέρι....
Δ: κοίτα.... τον σταμάτησε η Δήμητρα

Ο Λευτέρης είχε σκύψει από πάνω της και της έδωσε ένα φιλί για καληνύχτα.....

Λ: καληνύχτα πριγκίπισσα μου..... της ψιθύρισε και βγήκε από το δωμάτιο....

Νικ: τι κάνεις εδώ ;....τον ρώτησε αυστηρά ο Νικηφόρος που τον περίμενε έξω από το δωμάτιο

Δ: γεια σου Λευτέρη ...του είπε χαμογελαστά η Δήμητρα....

Ο Λευτέρης τους κοίταζε σαν παιδί που το έπιασαν να κάνει σκανταλιά.....

Λ: εε...εγώ......

{{ελπιζω να σας αρεσε ... ερχεται και δευτερο κεφαλαιο σε λιγο, για να καλυψει το κενο του σαββατοκυριακου ...

περιμενω τα σχολια σας ...}}