ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΜΑΓΙΣΣΑΣ

Ο Λούις επέστρεψε στο σπίτι της μάγισσας και μπήκε μέσα.

«Υπέροχα, τώρα έχουμε μόνο τα βατράχια που χρειαζόμαστε.» του είπε η μάγισσα Άτροπος. «Χρειαζόμαστε και ένα σπάνιο έντομο για να το προσθέσω στη μαγική συνταγή μου, όμως. Ίσως μπορείς να βρεις ένα Δυτικά του Δάσους των Ξωτικών. Ο κυνηγός θησαυρών είναι εκεί για βοήθεια.»

Έτσι, έφυγε από εκεί και πήγε στο μέρος όπου του είπε η Άτροπος. Στο δρόμο πολέμησε μερικούς εχθρούς, αλλά τελικά τα κατάφερε. Έφτασε στο μέρος οπου βρισκόταν ο κυνηγός θησαυρών. Είπε και σε εκείνον για την κατάσταση και ότι έπρεπε να σώσει τον φίλο του και αυτός πήγε να του δώσει ένα σπάνιο έντομο που είχε στη συλλογή του, όμως μόλις πήγε να το βγάλει απ' το κουτί του εκείνο έφυγε μακριά.

«Όχι!» φώναξε εκείνος. «Δραπέτευσε! Ξένε, αν πιάσεις το έντομο, θα είναι δικό σου δωρεάν. Για να βρεις το έντομο, χτύπα το έδαφος με το σπαθί σου για να σηκώσεις τις πέτρες. Όταν οι πέτρες είναι στον αέρα, προσπάθησε να δεις από κάτω τους για να δεις αν το ζουζούνι κρύβεται από κάτω του και πιασ' τό.» Έτσι κι έγινε. Το έντομο βρέθηκε μετά από λίγη ώρα ψαξίματος. Ευτυχώς δεν είχε πάει μακριά.

«Χάχα! Καλή δουλειά, μικρέ! Τα κατάφερες! Δώσε χαιρετίσματα στη μάγισσα 'Ατροπο από εμένα όταν την ξαναδείς.» Ο Λούις βρήκε την Άτροπο λίγο πιο πέρα, ενώ ξεκίνησε να βρέχει!

«Τέλεια, έχεις μαζέψει όλα τα συστατικά.» του είπε κι άρχισε να προσθέτει ένα- ένα τα συστατικά μέσα σ' ένα ειδικό καζάνι που είχε στήσει μπροστά της λέγοντας τα λόγια του ξορκιού: «Άρντα... Μέτα... Κέλιο... Ορίστε, έχω φτιάξει τη μαγική συνταγή που θα εξαλείψει την κατάρα. Πήγαινε την στο σκιάχτρο για να τον θεραπεύσεις.» και του έδωσε ένα φιαλίδιο με το υγρό. Ο Λούις διέσχισε εκείνο το σημείο του δάσους και βρέθηκε στο ξέφωτο όπου βρισκόταν το σκιάχτρο-Σίμον.

Έβρεχε ακόμα στο μεταξύ. Πλησίασε τον Σίμον και άδειασε πάνω του το φίλτρο. Εκείνος μεταμορφώθηκε αμέσως σε άνθρωπος, όπως ήταν πριν.

«Δεν το πιστεύω!» αναφώνησε. «Είμαι ελεύθερος! Σ' ευχαριστώ που μ' έσωσες, Λούις! Είδα μια κοπέλα που την κυνηγούσε η Αράχνη στο δάσος προς τα βόρεια. Πρέπει να τη σώσουμε!»

«Πρέπει να επιστρέψεις το χωριό να τους ενημερώσεις πρώτα.» είπε ο Λούις. «Εγώ θα πάω στα Βόρεια να βρω εκείνη την κοπέλα.»

«Πάρε αυτό, φίλε μου. Είναι μια μαγική μπάλα γεμάτη από τη δύναμη του φωτός. Θα σε προστατεύσει από τα σατανικά δέντρα στα Βόρεια.»

Ο Λούις σήκωσε ψηλά τη μπάλα, η οποία από πάνω άρχισε να βγάζει φωτιές, κι άρχισε να περπατάει ανάμεσα στα σατανικά δέντρα, τα οποία έκαναν στην άκρη τα κλαδιά τους και τον άφηναν να περάσει. Ο Σίμον επέστρεψε στο χωριό. Ο Λούις συνέχισε το δρόμο του, ώσπου τη είδε: η Αράχνη, που απ' τη μέση και κάτω ήταν αράχνη και απ τη μέση και πάνω είχε πρόσωπο και σώμα γυναίκας, κυνηγούσε ένα κορίτσι με ξανθά μαλλιά.

«Έλα κορίτσι!» της έλεγε. «Δεν μπορείς να δραπετεύσεις από τον ιστό μου! Χαχαχα! Ανόητο κορίτσι, μόλις καθόρισες τη μοίρα σου!» και άρπαξε την κοπέλα και τη σήκωσε ψηλά με τις δαγκάνες της.

«Σταμάτα!» φώναξε ο Λούις. Η αράχνη πέταξε κάτω την κοπέλα και πέταξε στον Λούις μια περίεργη μαύρη μπάλα.

Εκείνος σήκωσε τη μπάλα και της την πέταξε πίσω. Η Αράχνη ζαλίστηκε και ο Λούις την χτύπησε με το σπαθί του. Αυτό το πράγμα έγινε πάνω από δέκα φορές, ώσπου τελικά η Αράχνη εξαφανίστηκε μέσα σ' ένα πυκνό σύννεφο σκόνης. Ο Λούις πλησίασε την κοπέλα και γονάτισε δίπλα της.

«Είσαι εντάξει;» τη ρώτησε. Εκείνη σήκωσε το κεφάλι της και τον κοίταξε με τα καστανά της μάτια.

«Σ' ευχαριστώ. Με έσωσες.» του είπε. «Όμως... γιατί μου φαίνεσαι τόσο οικείος...;»

Ο Λούις έσωσε όχι μόνο τον φίλο του τον Σίμον, αλλα και μια  κοπέλα από τα δίχτυα της  σατανικής Αράχνης. Ποια λέτε να είναι και γιατί της φαινόταν τόσο οικείος ο Λούις; Σίγουρα πάντως  είναι έναπολύ σημαντικό πρόσωπο!