«Εεεεε! Τα λεμέ αύριο... Γεια...» του λέω και σηκώνομαι και φεύγω από την αντίθετη πλευρά για να πάω στην Φαίη η οποία θα βρίσκεται σε έξαλλη κατάσταση τώρα!! Γαμώτο!!

Μετά από δέκα λεπτά βαρετό και ατελείωτο περπάτημα φτάνω επιτέλους στο σπίτι της Φαίης! Βυθισμένη στις σκέψεις μου για τα όσα έγιναν με τον Κώστα πατώ το κουδούνι και αμέσως ανοίγει η πόρτα. Κοιτάω αλλά δεν βλέπω κανένα να την κρατάει η έστω να είναι από πίσω! Μπαίνω μέσα και βλέπω την Φαίη με μια κουβέρτα στον καναπέ να κλαίει και να έχει γεμίσει τον τόπο με χαρτομάντιλα.

Πάω και κάθομαι δίπλα της και δεν της μιλάω καθόλου! Πρέπει να δω πρώτα σε τι κατάσταση είναι γιατί δεν έχω καμιά όρεξη να τσακωθώ μαζί της αν την έπιασαν τα νεύρα! Πέρασαν περίπου πέντε λεπτά μέχρι να πάρει μπρος και να αρχίσει να τα λέει όλα. Μα όλα όμως! Με κάθε λεπτομέρεια!

«Ρε Ζωηηηηη!»

«Τι έγινε παιδί μου; Θα μου πεις καμιά ώρα ή θα καθόμαστε εδώ να κλαίμε την μοίρα σου μαζί;»

«Μα να έχει αγκαλιά μια άλλη μέσα στη μέση του δρόμου λες και δεν τον νοιάζει μήπως τον δει κανένα μάτι!» μου απαντάει και όταν την ακούω αυτό που μου έρχεται στο μυαλό είναι πως μιλάει σαν ένα γατί που κλαίει!

«Καλά βρε αγάπη μου, μπορεί να είναι φίλη του και να την είδε στο δρόμο! Τι να έκανε να μην την χαιρετήσει; Να φερθεί σαν μαλάκας δηλαδή;»

«Όχι σαν! Είναι μαλάκας! Και όχι δεν την είδε στο δρόμο! Μέσα από το σπίτι του την έβγαλε την ξετσίπωτη!!» μου απαντάει σοβαρεύοντας και πλέον μπορώ να καταλάβω ότι έχει πολλά νεύρα! Αρχίζω να φοβάμαι! Μπορεί να δείρει εμένα αντί για τον Δημήτρη!

«Έλα ρε Φαίη μου! Μερικές φορές τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται... Κάνουμε και λάθη! Τον άφησες να σου εξηγήσει;»

«Όχι φυσικά!! Πήγα εκεί σαν κύρια, του έδωσα ένα γερό χαστούκι και του είπα ότι χωρίζουμε!»

«Καλά μωρέ σαν κύρια το λες εσύ αυτό; Το παιδάκι θα έπαθε σοκ!» της λέω ξαφνιασμένη! Δεν την είχα ικανή να συγκρατηθεί τόοσο πολύ και να του δώσει απλά ένα χαστούκι! Περίμενα να τον βρω τουλάχιστον με κατάγματα!!

«Χαχαχαχα! Η αλήθεια είναι ότι έμεινε σαν βλάκας και άπλα με κοιτούσε» μου λέει με έναν ενθουσιασμό!

«Καλά εσύ ξέρεις! Εγώ πάντως θα τον άφηνα να μου εξηγήσει πρώτα και μετά θα έπραττα αναλόγως».

«Όχι είπα! Αυτός φταίει για όλα και δεν πρόκειται να τον συγχωρήσω! Τέλος!»

Και ναι είναι χαζή! Από την μια κλαίει, μετά γελάει και μετά γίνεται ισχυρογνώμων! Διχασμένη προσωπικότητα εντελώς όμως!!

«Τι να σου πω εσύ ξέρεις...»

«Ναι εγώ ξέρω! Εσύ που ήσουν όλο το μεσημέρι; Η Αναστασία μου είπε ότι δεν φύγατε μαζί. Μήπως παίζει κανένα αγοράκι και το κρατάς για έκπληξη;»

«Τι λες παιδί μου; Με τον Κώστα ήμουν και πήγαμε για ένα απλό καφεδάκι!» που στην ουσία δεν ήταν καθόλου απλό αλλά τέλος πάντων...

«Τιιιιιιι!! Πως, ποτέ και γιατί;» απανωτές ερωτήσεις όπως πάντα!! Και μετά στενοχωριέται που χωρίζει!

«Ναι και τέλος η συζήτηση για τον Κώστα γιατί τώρα μιλάμε για εσένα!» της λέω αποφασισμένα γιατί δεν έχω καθόλου όρεξη να το συζητήσω αυτό τώρα!

«Καλά δεν θα την γλιτώσεις όμως! Θα μου τα πεις όλα!»

«Ναι ναι μην ανησυχείς θα σου τα βγάλω εφημερίδα!»

«Χαχαχαχαχαχα! Αι στο διάολο βλαμμένη!»

«Χαχαχαχα! Τώρα μισό να πάω!!»

Πλευρά Κώστα

Πωωωω! Επιτέλους έφτασα. Τι μαλάκας που είμαι! Ένα ταξί δεν σκέφτηκα να πάρω! Πφφφ! Καλά που είναι γιατί δεν ανοίγει μήπως αυτοκτόνησε; Ωπ να τος άνοιξε!

«Που είσαι ρε μαλάκα τόση ώρα; Γιατί δεν ανοίγεις την πόρτα;»

«Ωωωωωω! Παρατά με κι εσύ! Έχω τα χαλιά μου έχω και εσένα!»

«Τα βλέπω τα χαλιά σου!! Τα έπινες ρε ηλίθιε μεσημεριάτικα;» του λέω γιατί πρώτη φορά τον βλέπω έτσι! Ο Δημήτρης δεν πίνει ποτέ! Ακόμα κι όταν βγαίνουμε με το ζόρι να πιει μισό ποτήρι!! Αρχίζω να ανησυχώ!!

«Ναι τα έπινα αναφορά θα σου δώσω;» μου απαντάει και μένω άναυδος! Αυτός είναι τύφλα! Άρε Φαίη τι έκανες στο παιδί μας το κέρατο μου μέσα!

«Καλά κάτσε να σου κάνω έναν καφέ μπας και μιλήσουμε σοβαρά» του λέω και πηγαίνω προς την κουζίνα.

«ΟΧΙ! Δεν θέλω καφέ! Την Φαίη μου θέλω!»

Αααα! Ούτε την Φαιη θες! Κάτι ωραιότατα μπουνίδια θες για να συνέλθεις! Βλάκα ε βλάκα!

«Καλά καλά... Κάτσε κάτω και τα λεμέ σε λίγο!» του απαντάω και μπαίνω στην κουζίνα. Το στανιό μου! Ποιος θα μου το 'λεγε ότι θα 'κανα και την νταντά στον μαλάκα... Άμα δεν το σηκώνεις το γαμημένο τι το πίνεις; Πιες εκεί κανένα χυμό να έρθεις στα ίσα σου! Με αυτά και με αυτά έτοιμος και ο καφές! Άντε τώρα να τον πάμε στον μπέμπη!

«Ορίστε πάρε!»

«Πωωωω! Τι τον έκανες έτσι; Φαρμάκι είναι!»

Ααααα! Θα τον βρίσωωω! «Και τι τον θες ρε μαλακά πετιμέζι; Τέλειωνε να μου πεις τι έγινε να πάμε σπίτια μας!»

«Καλά ντε! Μην φωνάζεις πονάει και το κεφάλι μου...»

«Και βεβαία αφού πίνεις χωρίς όριο αυτά έχεις μετά!»

Αφού τελείωσε ο Δημήτρης τον καφέ κάτσαμε και άπλα κοιτάζαμε το ταβάνι. Μετά από μισή ώρα που έχει το μυαλό του στην θέση του τον ξαναρώτησα για ακόμα μια φορά: «Τώρα θα μου πεις τι έγινε, ή θα πρέπει να κάνω τάμα στον Άγιο Φανούριο να μου το φανέρωσει;»

«Ναι θα σου πω!»

«Άντε να δούμε τι θα δούμε!»

«Λοιπόν είχε έρθει η ξαδέρφη μου από Θεσσαλονίκη και είχα να την δω κανένα χρόνο γιατί είχαμε και οι δύο δουλειές! Τέλος πάντων έκατσε στο σπίτι κάνα δίωρο και αφού τα είπαμε έφυγε! Αυτό!»

«Καλά είσαι μαλάκας ή το παίζεις; Σε χώρισε η Φαίη επειδή ήρθε η ξαδέρφη σου; Πας καλά;» του λέω εκνευρισμένος γιατί μου είχε ζαλίσει τον έρωτα!

«Όχι ακριβώς! Όταν έφυγε η ξαδέρφη μου την έβγαλα εγώ από το σπίτι και εκεί που την είχα αγκαλιά για να την αποχαιρετήσω πέρασε η Φαίη και όπως καταλαβαίνεις μας είδε!»

«Σας είδε που την είχες αγκαλιά;»

«Ακριβώς!»

«Αχα! Και μετά τι έγινε;»

«Μετά ήρθε η Φαίη, μου έδωσε χαστούκι και μου είπε ότι χωρίζουμε!»

«Καλά δεν της εξήγησες;» εντάξει γυρίζουν άνετα ταινία! Αυτά δεν συμβαίνουν σε νορμάλ ανθρώπους!

«Δεν με άφησε! Σηκώθηκε και έφυγε και δεν πρόλαβα να πω τίποτα!» μου λέει φανερά στενοχωρημένος και η αλήθεια είναι ότι τον λυπάμαι!

«Ωραία άκου τι θα κάνουμε! Θα κανονίσουμε να συναντηθείτε!»

«Μα πως ρε έξυπνε; Θα της πεις ότι πέθανα;» μου λέει ο εντελώς απαισιόδοξος φίλος μου!

«Όχι. Αν και θα ήταν μια εξίσου καλή ιδέα με τον όρο ότι θα σε σκοτώσω εγώ!» του λέω και του πετάω ένα μαξιλάρι.

«Χα χα χα! Είσαι πολύ αστείος! Πως θα το κανείς αυτό θα μου πεις;»

«Ναι θα σου πω! Λοιπόν θα κανονίσω με την Ζωή να πει στη Φαίη να βγουν σε ένα κλαμπάκι το βράδυ και τσουπ θα πάμε και εμείς! Πως σου φαίνεται;»

«Εσύ με την Ζωή μιλάτε; Μα πως αφού...»

«Καλά είσαι βλάκας; Εγώ σου μιλάω για το πώς θα τα ξαναβρείς με την Φαίη και εσύ μένεις στην Ζωή;» τον κόβω γιατί θα πει μαλακιά και θα εκνευριστώ!

«Ναι συγγνώμη! Έχεις δίκιο! Εσύ προσπαθείς να με βοηθήσεις και εγώ ασχολούμαι με μαλακιές!»

«Επιτέλους το κατάλαβες! Λοιπόν συμφωνείς;»

«Ναι, αφού μόνο αυτό μπορούμε να κάνουμε!»

«Ωραία παίρνω την Ζωή τηλέφωνο και ας ελπίσουμε όλα να πάνε καλά!»

«Ευχαριστώ ρε φιλέ!» μου απαντάει και μου πετάει το μαξιλάρι πίσω.

«Τίποτα ρε μαλάκα! Κάτσε να δούμε χτυπάει!»

«Έλα Ζωή! Πως είναι τα πράγματα εκεί;»

«Άσχημα! Η Φαίη έχει μουλαρώσει και δεν ακούει τίποτα απλά κάθεται στον καναπέ και κοιτάει τον τοίχο!»

«Ααααα! Υπέροχα! Εγώ βρήκα τον Δημήτρη τυφλά και έκανα και την χαρωπή νοικοκυρά για να τον συνεφέρω!»

«Χαχαχαχαχαχαχαχα! Άααντε! Να σε έβλεπα με ποδιά και τι στον κόσμο!» μου λέει και αρχίζω να γελάω και εγώ με το γέλιο της.

«Χαχαχαχαχα! Να σου πω θες να κανονίσουμε να συναντηθούν και καλά τυχαία τα παιδιά μπας και τα ξαναβρούν;»

«Τι λες καλέ; Η άλλη εδώ ωρύεται ότι δεν πρόκειται να του ξαναμιλήσει γιατί αγκάλιασε άλλη και εσύ θες να τους πάμε στο ίδιο δωμάτιο πας καλά; Μήπως ήπιες και εσύ μαζί με τον Δημήτρη;»

«Ρε συ η άλλη η κοπέλα δεν ήταν οποία και ποια...» σιγά μην με άφηνε να ολοκληρώσω όμως...

«Τιιιιιιι! Τα είχε και με άλλη παράλληλα το γαϊδούρι;»

«Θα σκάσεις να ακούσεις μια φορά χωρίς να βάλλεις το παρανοϊκό μυαλό σου σε λειτουργιά;» της λέω φανερά εκνευρισμένος γιατί τα νεύρα μου είναι ήδη σπασμένα! Δεν γίνεται άλλο!

«Τι είπες μόλις τώρα; Το μυαλό μου λειτούργει πάντα!»

«Ναι οκ δεν θα το λύσουμε τώρα αυτό! Σου έλεγα ότι η κοπέλα που είχε αγκαλιά ο Δημήτρης ήταν η ΞΑΔΕΡΦΗ του!!!» επιτέλους ολοκλήρωσα!!

«Ααααα! Χαχαχαχα άμα το μάθει αυτό η Φαίη... Ναι μέσα είμαι! Ποτέ και πού;» επιτέλους συμφώνησε!!

«Σήμερα το βράδυ στο Δώδεκα κατά της δέκα μισή!»

«Όχι Δώδεκα δεν μου αρέσει! Θες Ναυτάκια;»

«Γιατί τι έχει το Δώδεκα; Έχει και ωραία γκομε...»

«ΚΩΣΤΑ! Έλεος πάλι εκεί το μυαλό σου; Σοβαρέψου! Λοιπόν πες! Ναυτάκια;»

«Άντε Ναυτάκια! Αφού διπλά είναι έτσι και αλλιώς...»

Τι θέλω και το ανοίγω το ρημάδι το στόμα μου; Ορίστε πάνε και τα γκομενάκια!!

«Ωραία τα λεμέ εκεί κατά της δέκα μισή! Γεια!»

«Οκ... Εεεεε!»

«Τι είναι πάλι;»

«Μην πεις τίποτα στην Φαίη! Ξέρεις ότι θα είμαστε και εμείς εκεί...»

«Ξέρω Κώστα δεν είμαι χαζή!»

«Εεεεεε.... Ναι... Δεν περνώ κι όρκο!»

«Τι; Διαφωνείς;»

«Όχι όχι! Συμφωνώ απόλυτα!» κάτσε μην πω ναι και έχουμε αλλά μετά...

«Είπα μήπως! Λοιπόν τα λεμέ το βράδυ! Γεια!»

«Γεια και μην αργήσετ... Τουτ τουτ τουτ!» μου το 'κλεισε! Ααα... όχι... Σε μένα δεν το κλείνει καμία! Το ακούς κυρά-Ζωή; Καμία!! Έχε χάρη που έχω τον άλλον να με ζαλίζει τι έγινε και τι έγινε!! Αλλιώς...

«Άντε ρε! Πες τι έγινε!!» μου λέει για ακόμη μία φορά ο Δημήτρης!

«Τι θες να 'γινε; Είναι μέσα! Στις δέκα μισή στα Ναυτάκια!!»

«Τι έπαθες εσύ και είσαι θυμωμένος τώρα;»

«Τίποτα ρε! Άντε παράτα με!!»

Ακούς εκεί να μου το κλείσει στα μούτρα!!

«Καλά καλά! Μην φωνάζεις!! Μπαα...»

«Και τώρα που κανονίστηκε κι αυτό, εγώ μπορώ να φύγω;»

«Ναι φύγε! Να μην σε κρατάμε!! Θα 'ρθεις μετά πάντως, έτσι;»

«Ναι μωρέ θα 'ρθω!!»

«Οκ! Τα λέμε τότε!»

«Τα λέμε!»

Ουφ! Πάει κι αυτό! Άντε να δούμε τι θα γίνει τώρα στα Ναυτάκια...

Να κι αυτό το κεφάλαιο!! Δεν μπορείτε να πείτε!! Είναι αρκετά τεράστιο!! Έχει πολλούς διαλόγους γι' αυτό!! ;)

Ψηφίστε και σχολιάστε πώς σας φάνηκε ο χωρισμός της Φαίης και του Δημήτρη και η αντίδραση του Κώστα όταν η Ζωή του έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα!! ;) 

Στο επόμενο έχουμε την "τυχαία" συνάντηση Φαίης-Δημήτρη καθώς και των συνοδών τους Ζωή-Κώστα!! Αναμείνατε για εξελίξεις μεταξύ τους!! Και θα γνωρίσετε από πιο κοντά τον Κώστα!! Το ίδιο και η Ζωή!!

Σας ευχαριστούμε που διαβάζετε και ψηφίζετε και σχολιάζετε!! Σας αγαπάμε πολύ πολύ!! <3