H κοπέλα έμεινε να τον κοιτάζει άφωνη, μην γνωρίζοντας τι θα ήταν σωστό να πει, ενώ ταυτόχρονα τον έβλεπε να χάνει την υπομονή του όσο τα λεπτά περνούσαν.

«Ειλικρινά, σου είναι τόσο δύσκολο να μου πεις πού βρίσκεται η φίλη σου; Για να έχω έρθει από την χώρα μου κακήν κακώς, σημαίνει πως τα πράγματα είναι σοβαρά. Ο Κενάν αρνείται να δεχτεί θεραπείες και να φάει, ενώ διαρκώς σκέφτεται τη φίλη σου. Τη θέλει δίπλα του, τη χρειάζεται» προσπάθησε να την πείσει, ωστόσο η αμηχανία ήταν ευδιάκριτη στο πρόσωπό της.

«Λοιπόν, κοίταξε, η Ιλεάνα είναι στην πρόβα του νυφικού της και μάλιστα, εκεί πήγαινα και εγώ» του είπε σχεδόν δίχως να τον κοιτάζει στα μάτια.

«Μάλιστα» ήταν η μόνη λέξη που ξεστόμισε, γιατί πολύ απλά δεν ήξερε τι άλλο να πει «Θα έρθω και εγώ μαζί σου» κατέληξε για να την δει να ταράζεται.

«Αυτό το θέμα και η στιγμή, είναι καθαρά γυναικεία υπόθεση» προσπάθησε να τον μεταπείσει η Ήλια, δίχως όμως αποτέλεσμα.

«Λυπάμαι, μα δεν μου αφήνεις άλλη επιλογή. Είμαι αποφασισμένος να της μιλήσω και εσένα πότε θα σε ξαναδώ για να μου πεις πού βρίσκεται η φίλη σου; Επομένως, είναι η μοναδική ευκαιρία που έχω. Μην πιστέψεις ούτε λεπτό πως όλο αυτό μου είναι ευχάριστο» συμπλήρωσε και με την Ήλια στα πρόθυρα του πανικού, μπήκαν στον ηλεκτρικό με προορισμό την πλατεία της Κηφισιάς.

Σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής, ο Μετίν χάζευε τις πολυκατοικίες και τα τοπία, ενώ η Ήλια προκειμένου να σπάσει κάπως την αμηχανία, τον ρώτησε:

«Πού θα μένεις και για πόσες μέρες ήρθες εδώ;»

Ο Μετίν την κοίταξε πλαγίως και ξεφύσησε.

«Ήρθα για δύο μέρες. Όσο για τον τόπο διαμονής μου, δεν έχω βρει κάτι ακόμη καθώς έφυγα πολύ βιαστικά. Καλά που μου το θύμισες δηλαδή, να μπω στο διαδίκτυο και να ψάξω» της απάντησε και τότε εκείνη, δίχως να καταλαβαίνει τον λόγο και την αιτία που την οδήγησαν να ξεστομίσει αυτό που ξεστόμισε, του είπε με όλο το θάρρος που κατόρθωσε να συγκεντρώσει :

«Ξέρεις, εγώ μένω μόνη μου. Οι γονείς μου ζουν στην επαρχία και νοικιάζω ένα σχετικά μεγάλο διαμέρισμα με δύο υπνοδωμάτια στον Πειραιά, για να βρίσκομαι κοντά στη δουλειά μου, ενώ ο αδερφός μου μένει μαζί με τους γονείς μας. Επομένως, αν δεν θέλεις να πληρώσεις επιπλέον για δύο μονάχα βράδια, σε φιλοξενώ εγώ και ας είσαι αχώνευτος» του είπε και τον είδε να χαμογελά στραβά.

«Σε ευχαριστώ για την πρόταση, μα δεν θα σε ενοχλώ; Μπορεί ας πούμε να θέλεις να φέρεις τον δικό σου και να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις» ξεκίνησε.

«Μην προσπαθείς να μάθεις με πλάγιο τρόπο αν έχω δεσμό. Θα σου απαντήσω ευθέως πως δεν έχω και πίστεψέ με, περνώ μία χαρά. Δεν είμαι εγώ για δεσμεύσεις τώρα» απάντησε, μέχρι που άκουσαν από τα μεγάφωνα του τρένου πως είχαν φθάσει στην τερματική στάση της Κηφισιάς. «Ελπίζω η κολλητή μου να με συγχωρέσει γι'αυτό» μονολόγησε και οι δυο τους ξεκίνησαν να βαδίζουν προς τον Οίκο των νυφικών.

Βρισκόμουν κυριολεκτικά πελαγωμένη και πνιγμένη κάπου ανάμεσα στα τούλια και τις δαντέλες, όταν άκουσα τη γνώριμη φωνή της Ήλιας να ζητά συγγνώμη από την Άρτεμις για την καθυστέρησή της. Το ανατριχιαστικό όμως ήταν, πως εκτός από τις δικές τους φωνές,στον χώρο αντιλάλησε και μία αντρική, ιδιαιτέρως οικεία θα έλεγα, που μιλούσε σε σπαστά αγγλικά. Αψηφώντας τις εντολές της υπεύθυνης που με βοηθούσε να φορέσω τα νυφικά, βγήκα έξω, μονάχα για να αντικρίσω τον Μετίν να έχει λάβει θέση ανάμεσα στις φίλες μου και να με κοιτάζει με ύφος που πετούσε κυριολεκτικά σπίθες.

Έχοντας μείνει άφωνη, έστρεψα το απελπισμένο μου βλέμμα στην Ήλια ζητώντας της έμμεσα εξηγήσεις και εκείνη μου έκανε ένα  εξίσου απελπισμένο νόημα πως θα τα συζητούσαμε μετά. Από εκείνη την ώρα, η διάθεσή μου άλλαξε και τα αποτελέσματα των νυφικών φορεμάτων, με άφηναν όλα τους ανικανοποίητη. Οι φίλες μου, διέκριναν ευθύς το άγχος μου, ωστόσο προτίμησαν να μην μιλήσουν.

«Νομίζω πως είδα αρκετά για σήμερα. Θα πάμε και αλλού» τους ανακοίνωσα για να παρατηρήσω τον Μετίν να έχει σηκωθεί και να χαζεύει τα φορέματα, μέχρι που έκανε νόημα στην Ήλια να πλησιάσει, δείχνοντάς της ένα ανάλαφρο, λευκό φόρεμα που ταίριαζε άψογα για γάμο σε νησί.

«Δεν ξέρω αν η φίλη μου, θα φορούσε κάτι τέτοιο, καθώς λατρεύει το πριγκιπικό στυλ, ωστόσο αν ποτέ παντρευόμουν θα το φορούσα εγώ άνετα. Δεν μου αρέσουν τα φορτωμένα ρούχα. Πώς θα με σηκώσει άλλωστε ο γαμπρός την πρώτη νύχτα μας, καθώς θα μπαίνουμε στο σπίτι;» αναρωτήθηκε πονηρά και γελάσαμε.

«Άντε φόρεσέ το να σε δούμε» την πείραξε η Άρτεμις που δεν θα άφηνε την ευκαιρία να πάει χαμένη και εκείνη για να μου ανεβάσει τη διάθεση, προχώρησε δήθεν με χορευτικά βήματα και το φόρεμα αγκαλιά, με εμάς να την καρτερούμε με αγωνία.

Όταν τελικά βγήκε, έμοιαζε περισσότερο με Καρυάτιδα, αλλά της πήγαινε. Ταίριαζε εμφανώς στην προσωπικότητά της. Καθώς μας έκανε πασαρέλα, είδα τον Μετίν να την κρυφοκοιτάζει και να μειδιά ανεπαίσθητα, ενώ λίγο αργότερα σηκώθηκε και την πλησίασε διακριτικά.

«Μπορώ;» της ζήτησε την άδεια και εκείνη απόρησε.

«Τι πράγμα;» τον ρώτησε δήθεν ανήξερη για τις εμφανείς του προθέσεις, για να τον ακούσει να της εξηγεί πως ήθελε να την σηκώσει, προκειμένου να σιγουρευτούν για την επιτυχία του μελλοντικού γαμπρού, την πρώτη τους νύχτα.

Με μία κίνηση, την σήκωσε στην αγκαλιά του κάνοντάς της μία στροφή, ενώ εκείνη είχε τα χέρια της περασμένα πίσω από το κεφάλι του. Οι υπεύθυνοι, χειροκρότησαν με ενθουσιασμό και ζωντάνια, λέγοντάς τους πως είναι το πρώτο ζευγάρι που πατά την παράδοση του γαμπρού να μην έχει δει το νυφικό. Φυσικά εκείνοι τους εξήγησαν πως είναι απλώς δύο γνωστοί που είχαν έρθει για να παρακολουθήσουν εμένα.

«Κρίμα. Σκεφτείτε το πάντως, ταιριάζετε απόλυτα» ακούστηκε η φωνή της υπεύθυνης του μαγαζιού και οι ματιές μας με την κολλητή μου, αντάμωσαν για δευτερόλεπτα.

Βγαίνοντας και καθώς ο χρόνος με πίεζε δεδομένου ότι θα έρχονταν οι γονείς του Έκτορα, καθίσαμε σε ένα παγκάκι όλοι μαζί, όταν τον λόγο πήρε ο Μετίν.

«Ιλεάνα, τι σκοπεύεις να κάνεις με τον φίλο μου; Να ξέρεις ένα πράγμα καθώς θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σου. Δεν σε συμπάθησα από την πρώτη στιγμή που σε είδα. Αρχικά, δεν το κρύβω πως ήταν η καταγωγή σου το πρόβλημα, πλέον όμως, αυτό δεν παίζει κανέναν ρόλο για εμένα, όσο το γεγονός πως παντρεύεσαι, ενώ παράλληλα έκανες έρωτα με τον Κενάν. Μην προσπαθήσεις να το αρνηθείς. Καταλαβαίνεις φαντάζομαι, πως αυτό από μόνο του δεν είναι ηθικά πρέπον και εμένα αυτή η κατάσταση δεν μου αρέσει καθόλου. Ο Κενάν, είναι ένα πολύ καλό παιδί και τον γνωρίζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Γνωρίζω πώς μεταχειρίζεται τις γυναίκες, από τη δική του γυναίκα, τη Μπινάζ. Αυτή τη στιγμή περνά μία δύσκολη κατάσταση. Έμεινε παράλυτος εξαιτίας μίας ανεξήγητης επίθεσης που δεν ήταν ληστεία, ενώ για όσους από εσάς αναρωτιούνται, ο Κενάν δεν έχει ανοιχτούς λογαριασμούς, ούτε είναι αλήτης. Όλο αυτό με ανησυχεί. Θα σου θέσω μία ερώτηση και θέλω να την σκεφτείς σήμερα. Θα έρθεις μαζί μου στην Τουρκία, μήπως και κατορθώσουμε να βοηθήσουμε αυτόν τον άνθρωπο που αρνείται να φάει και να θεραπευτεί εξαιτίας της κατάθλιψης, ή όχι; Αν όχι, τότε θα σε παρακαλέσω να μην τον ενοχλήσεις ποτέ ξανά γιατί θα με βρεις μπροστά σου. Θέλω να είναι ευτυχισμένος. Επομένως, αν επιλέξεις τον μελλοντικό σου άντρα, απλώς άφησε ήσυχο τον Κενάν να συνεχίσει τη ζωή του» μου είπε ο Μετίν αυστηρά και όσο και αν είδα τις φίλες μου, έτοιμες να διαμαρτυρηθούν για τον τρόπο του, κατά βάθος ήξεραν πως είχε δίκιο.

Έπρεπε να σταματήσω να παίζω με την ψυχολογία του. Εξαιτίας μου είχε πάψει να προσπαθεί και εγώ δεν είχα ιδέα. Ωστόσο, τον αγαπούσα. Δεν μπορούσα να φανταστώ την καθημερινότητά μου δίχως να τον ακούω και να τον νιώθω. Έπρεπε να σκεφτώ καλά τα λόγια του Μετίν και να πάρω επιτέλους μία απόφαση. Στο μυαλό μου ήρθε η εικόνα του Κενάν, πονεμένου και δυστυχισμένου. Όλα αυτά εξαιτίας μου και εξαιτίας του αναθεματισμένου μπουφάν που του ζήτησα. Ποιοι ήταν όμως εκείνοι οι αδίστακτοι άνθρωποι που του επιτέθηκαν και τι ζητούσαν από εκείνον; Κοιτάζοντας τον Μετίν στα μάτια, του απάντησα με ένα θετικό νεύμα πως θα το σκεφτώ και μαζί με την Άρτεμις μπήκα στο αυτοκίνητο. Οι γονείς του Έκτορα λογικά θα έφθαναν από στιγμή σε στιγμή.