Το βράδυ είχε φτάσει. Η Αναστασία είχε πάρει την απόφαση της: δεν θα πήγαινε στο χορό! Το παλιό της φόρεμα δεν μπορούσε να συγκριθεί με το κόκκινο και φανταχτερό της Φατίμα.

"Κόρη μου..." τη φώναξε από μέσα η μητέρα της. Η Αναστασία πήγε μέσα και είδε μπροστά της μια θεά! Η Φατίμα είχε συνδυάσει το φόρεμα της με ψηλοτάκουνες γόβες και κόκκινο κραγιόν. Είχε πιάσει τα μαλλιά της κότσο και...

"Φεύγω!" είπε η Φατίμα, διακόπτοντας τις σκέψεις της Αναστασίας. "θα έρθεις;"

"Ε, όχι." Και η πόρτα έκλεισε. Η Αναστασία ξάπλωσε πρόχειρα στο κρεβάτι της.

Σε λίγο χτύπησε το κουδούνι. Πήγε και άνοιξε και τι να δει μπροστά της; Το Δημήτρη! Η Αναστασία ντράπηκε που την είδε να φοράει το παλιό ροζ φόρεμα.

"Να περάσω;" της είπε ευγενικά ο Δημήτρης.

"Βέβαια... Βέβαια." απάντησε η ντροπαλή Αναστασία. Ο Δημήτρης κρατούσε μια μακριά σακούλα, περασμένη σε μια κρεμάστρα.

"παρά τις διαφωνίες σου, σου πήρα ένα." είπε και της το έδωσε.

"Μου πήρες φόρεμα! Σ' ευχαριστώ!" είπε η Αναστασία και πήγε μέσα να ο φορέσει. δεν είχε νιώσει πιο όμορφη στη ζωή της. Το μακρύ πράσινο φόρεμα με τη δαντέλα στο στήθος και στο τελείωμα την έκανε να νιώθει σαν πριγκίπισσα! Διόρθωσε λίγο το μακιγιάζ της, έπιασε τα μαλλιά της κότσο και φόρεσε τα καλά της γοβάκια. Ο Δημήτρης την πήρε αγκαλιά, μπήκαν στην άμαξα κι έφυγαν.

Σε λίγα λεπτά, βρίσκονταν έξω απ' το παλάτι. Ο Δημήτρης τη συνόδεψε αγκαζέ μέχρι τους γονείς του.

"Από εδώ η κοπέλα μου, η Αναστασία!" τους είπε και εκείνοι έμειναν έκπληκτοι.

"Ω!" είπε ο πατέρας του. "Μη μου πεις ότι είσαι κόρη της Φατίμας!"

Όση ώρα μιλούσαν, η Φατίμα καθόταν σε μια γωνιά και τους παρακολουθούσε. Όλη αυτή την ώρα ήταν μόνη της. Νευρίασε που η Αναστασία ήρθε τελικά με τον Δημήτρη και της είχε πάρει και φόρεμα,

τι δουλειά έχει μ' αυτόν; σκέφτηκε, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο που την απασχολούσε τώρα, έτσι αποφάσισε να μην ασχοληθεί!