Κάθηγητης 2
Βιολέτα άμεσος στο γραφείο του διευθυντή και εσύ Εύη στο νοσοκομείο του σχολείου.

Εύη pov
Πήγα με κλάματα στο γιατρό μαζί με έναν απο τούς καθηγητές που μας παρακολουθουσαν. Δεν μπορούσα να δω απο τον πόνο και τα δάκρυα. Μπήκα μέσα στο ιατρειο και ο καθηγητής εξιγησε την κατάστασή.
Γιατρός:Ελα εδώ κοπέλα μου και καθησε. Λοιπον βαλε αυτο το ξύλο στο στόμα και οταν πονέσει σφιχτό με δύναμη.
Ε:Κύριε καθηγητά μπορώ να σας έχω δίπλα μου?
Καθ:Ναι φυσικά.

Εύη pov
Τότε ήρθε και καθησε δίπλα μου κρατοντας μου το χέρι. Ο γιατρός εντωμεταξύ μέτρησε απο το 1 μέχρι και το 3 και μου έβαλε το χέρι στην θέση. Εγω σε αυτήν την κίνηση ούρλιαξε και έσπασα με τα δόντια μου το ξύλο που είχα στο στόμα μου. Ύστερα ο γιατρός έβαλε το χέρι μου στο γύψο και μου το έδεσε με ένα επίδεσμο γύρο απο το κεφάλι μου. Όταν τελειωσαμε γυρίσαμε με το καθηγητή στο προαύλιο όπου συνεχιζοντουσαν οι μάχες. Εφόσον καθησα στην θέση μου ο Στράτος ήρθε προς το μέρος μου και καθησε δυπλα μου εγώ έβαλα το κεφάλι μου στο ωμο του. Στον κύκλο είδα να παλεύει ο Νικ με την Cecil.
Ο Νικ έριχνε γρήγορες γροθιές στην Cecil και εκείνη τις απέφευγε με δεξιότητα. Η Cecil έκανε μια σβούρα τελευταία γροθιά του Νικ και βρέθηκε απο πίσω του. Πηδηξε πάνω του στην πλάτη του, τα ποδιά τής ήταν δεμενα στην μέση του και εκείνη με μια κίνηση εκανε κατακόρυφο και τον πέταξε στον αέρα. Ο Νικ με επιδέξιοτητα εκανε μια στροφή στο αέρα και έπεσε με τα ποδια και τα χέρια του στα τέσσερα. Τότε έτρεξε πάνω της, εκείνη άρχισε να του ρίχνει γροθιές. Ο Νικ τις απέφευγε και στο τέλος τις έπιασε τα χέρια και την έριξε κάτω, ανεβαινοντας απο πάνω της ακινητοποιοντας με τα χερια του τα χερια τής και τα πόδια του τα πόδια της.
Νικ:Σε νίκησα γλυκιά μου.
Cecil:Έτσι λες.

Cecil pov
Άρχισα να παλεύω ώστε να ξεφύγω, αλλά τίποτα. Με κρατούσε πολύ δυνατά. Τον κηταξα σε αυτα τα υοεροχα ματιά του. Εχαμε μείνει έτσι για λίγα λεπτά.
Νικ:Παραδινεσαι? Σε νίκησα.
Cecil:Ναι Παραδινομαι.

Cecil pov
Του εκανα γλυκιά φάτσα για να με αφησει ελεύθερη. Εκεινος καθαρισε το λαιμο του που ειδε την γλυκια μου φατσα.

Νικ pov
Συκωθηκα και ταυτόχρονα εδωσα το χερι μου για να την σηκωσω. Την σηκωσα και τής είπα οτι θέλω πολύ να ξανά παλεύσω μαζι της.
Cecil:Και εγώ θέλω, για να σε νικήσω την επόμενη φωρα.
Νικ:Θα τι δούμε αυτό.

Νικ pov
Στο τέλος καθησαμε στης θέσεις μας.

Βιολέτα pov
Πηγενα προς το διευθυντή και σκεφτο μουνα την Εύη που της έσπασα το χέρι και τον πόνο που με διαπερασε στο χέρι μου. Αραγε γιατί γίνετε αυτο σε εμένα? Τι έχω πάθει και πονάω? Αφού είμαι βρικολακας? Στην σκεψη μου ήρθε η εικόνα που η Εύη κυλιοταν με πόνο στο έδαφος και τον Στράτο να με κοιτάει με οργή και μισος. Αρχισαν να τρεχουν δάκρυα στα μάτια μου. Έφτασα εξω απο την πόρτα του διευθυντή και τηνν χτιπησα.
Διευθυντής:Πέρασε μέσα.

Βιολέτα pov
Μπήκα μέσα και σκούπασα τα δάκρυα μου απο τα μάτια μου.
Διευθ:Λοιπον δεν θα μου πεις το λόγο που βρησκεσε εδώ?

Βιολέτα pov
Είχα παγώσει και πονούσε το χέρι μου. Εμ.. Ειμαι εδώ γιατί έκανα κατι φριχτό.
Διευθ:Τι έκανες ακριβός?
Βιολέτα pov
Μου είπε με αυστηρό ύφος. Του τα εξιγησα ολα για την μάχη και για ποιο λόγο ημου εκεί. Τότε μου εδωσε 5 ήμερη αποβολή. Εφυγα απο το γραφείο με κλάματα. Μάζεψα τα πραγματα μου απο την τάξη και ξεκίνησα απο το σπίτι. Περνωντας απο το προαύλιο είδα την Εύη αγκαλιά με τον Στράτο. Εκείνη την στιγμή έτρεξα σαν σφαίρα και τα δάκρυα μου έπεφταν στα μάγουλα μου.Όταν έφτασα στο σπίτι.
Evelyn:Βιολέτα τι κάνεις εδώ τέτοια ώρα? Και γιατί ειναι πρισμενα τα μάτια σου?
Βιολ: Δεν πηγες στην δουλειά σήμερα?
Evelyn:Οχι εχω ρεπό σήμερα. Θα μου πεις τι έχεις?

Βιολέτα pov
Έπρεπε να βρω το θάρρος και να απαιτήσω να μου πει η μητέρα μου τα πάντα για τον λόγο που πονάω. Έπρεπε να ξεκαθαρίσω το πρόβλημα αυτό?Και τον λόγο ειμαι έτσι?Πες μου μητέρα γιατί πονάω?

Evelyn pov
Στο άκουσμα αυτής τις ερωτισεις πάγωσα. Δεν μπορούσα να τις πω για ποιο λόγο πονάει. Όχι αν τής το πω θα με μισήσει. Ο ποιο αποτελεσματικός τρόπος είναι να κάνω την αδιάφορη.
Οι βρικόλακες κορίτσι μου δεν νιώθουν πόνο.
Βιολ:Τότε εξιγησε μου γιατί εγώ νιώθω πόνο όταν πληγονετε η Εύη?
Evelyn:Τι έκανες πάλι Βιολέτα?

Βιολέτα pov
Της τα ειπα όλα για εμενα την Εύη και τον Στράτο. Τον λόγο που έσπασα το χέρι τής Εύης και για την αποβολή.
Evelyn: Δεν μπορεί να το έκανες αυτό? ΟΧΙ!!!.
Βιολ:Και όμως το έκανα.

Βιολέτα pov
Στο άκουσμα αυτής τής απαντήσης, η μητέρα μου έκανε κάτι που δε είχε κάνει ποτέ μέχρι τώρα. Με χαστούκισε. Οχι οτι πόνεσα αλλά ειχα μείνει στην κίνηση τής αυτή. Γιατί το έκανες αυτό? Για μια πουτανα που μου έκλεψε τον Στράτο μου?
Evelyn:Πρώτον και κυριότερο κανενας δεν ανοίκει σε κανένα. Δεύτερον δεν μπορείς να αναγκάσεις κανέναν να σε ερωτευτεί, η καρδιά δεν λειτουργεί με τη λογική. Τρίτο να μην ξανά αναφέρεις έτσι την Εύη. Βιολ:Δεν μου είναι τίποτα αυτό τι σκουπίδι σε εμένα.
Evelyn:Και όμως είναι. Είναι η αδερφή σου.
Βιολ: Τι ήταν αυτό που είπες τώρα?

Evelyn pov
Τι εκανα? Τι είπα μόλις τώρα? Απο τα νευρα μου ξεστομισα ενα μυστικό που κρατιοταν καλά τόσα χρόνια. Αλλά δεν γηνοταν αν την αφινα έτσι μπορεί να εκανε χειρότερα και ξερω οτι η κόρη μου μέσα της ειναι χάλια για αυτο που έκανε.
Βιολ: Πες τι ειπες τι είπες μόλις τώρα?
Evelyn:Ναι ειναι η αδερφή σου. Νιώθεις ότι νιώθει γιατί μοιράζεστε το ίδιο αίμα για αυτό εσύ ένας βρικολακας πονάς. Έτσι ειναι στο κόσμο μας. Τα αδέρφια μοιράζονται τον πόνο.
Βιολ:Δεν το πυστευω αυτό που είπες. ΟΧΙ, δεν το πιστεύω. ΌΧΙΙΙ!!!

Βιολέτα pov
Άρχισα να φωναζω και να οδειρομαι, τα κλάματα άρχισαν να τρέχουν σαν ποτάμι απo την απελπισία μου την ενοχή και την λίπη μου που πληγοσα την αδερφή μου. Τα πόδια μου δεν με κρατούσαν και έπεσα κάτω. Με εποιασε και με αγκάλιασε.
Evelyn:Λοιπάμαι για αυτό άγγελε μου.
Βιολ: Εσυ είσαι η μητέρα μας?
Evelyn:Οχι εγώ ειμαι μόνο η δικια σου μητέρα. Η Εύη είναι απο άλλη μητέρα. Εχετε μόνο συγγένεια απο τον πατέρα σου.
Βιολ:Δηλαδή ο πατερας σε απάτησε πριν πεθάνει?
Evelyn: Οχι δεν έχει πεθάνει.Είναι ζωντανός. Με αφίσε για την μητέρα της Εύης, την Audrey μια πανέμορφη λυκανθροπος.

Βιολέτα pov
Οχι!!! Φτάνει δεν θέλω να ακούσω και άλλο. Οχι!!! Έτρεξα σαν σφαίρα εξω από το σπίτι και απο την θλίψη, τον πόνο, την απελπισία και την ενοχή δεν ήξερα που πηγενα. Πως γίνετε να κρατάς ενα τέτοιο μυστικό όλα αυτά τα χρόνια?Πως γίνεται να με εγκαταλείψει ο πατέρας μου?Αραγε ξέρει οτι υπάρχω? Άραγε η Εύη θα με συνχωρεσει ποτέ? Ολα αυτά τα ερωτήματα τριγηνουσαν στο μυαλό μού και πολλά άλλα. Ενω έτρεχα, έπεσα από την υπερβολική ταχύτητα πάνω σε ένα δέντρο. Σταματισα και άρχισα να κλαίω με λυγμούς και μαζεύτηκα σε μια γωνια. Βρισκομουν σε ενα πάρκο κοντά στο σπίτι του Αλεξ.