Εκείνος

Ξανθά μαλλιά, πιωμένο μέτρο

τσιγάρα μελιστάλακτα με καπνό πικροδάφνης

Σπουργίτια αβυσσαλέα ζητούν μια καρδιά να τσιμπολογάν

καίγοντας τον θάνατο στου σκασμένου χειλιού σου τη λακούβα

Ανδραγαθεύματα και θαυμαστά κλωνάρια του Απόλλωνα κρεμάς στο λαιμό σου.

Μα δεν ξέρεις γυναίκα πως μήτρα πόνου,

μήτρα σατανά και κάκτου κακορίζικου δεν υπάρχει;

Ρίζα κακοβγαλμένη, πολέμου στραβοκαμωμένη

διαστρευλωμένη αγάπη, πια χαμένη.

Αλώβητη στέκεις και γελάς.

Κρίμα σου γυναίκα με σάπιες μήτρες στις κοιλιές των πόνων σου.