Πλευρά Άλεξ

Δεν φτάνει που δέχτηκα να την συναντήσω, με στήνει κιόλας η ηλίθια! Εντεκάμισι είχαμε πει και είναι δώδεκα παρά είκοσι. Αν σηκωθώ και φύγω θα φταίω; Αλλά με έχει φάει και η περιέργεια είναι η αλήθεια. Θέλω πραγματικά να μάθω τι σκεφτόταν όταν με πλήγωνε τόσο! Βέβαια, αν δεν επέμενε η Άρια δεν πρόκειται να την συναντούσα ποτέ και να ρίσκαρα αυτό που έχω μαζί της. Ακόμα μου φαίνεται περίεργο που αντέδρασε τόσο χαλαρά! Βρε μπας και είναι ένα καλό στημένο σχέδιο όλο αυτό για να με χωρίσει και να γυρίσει στον Άγγελο; Η Άρια συνεργάστηκε με την Δανάη για να βρεθούμε, αυτή θα μου την πέσει και εντελώς τυχαία κάποιος από τους γύρω μας, που δεν θα έχει να ασχοληθεί με κάτι πιο ενδιαφέρον, θα μας τραβήξει μια ωραιότατη φωτογραφία σε τρυφερές στιγμούλες και θα την στείλει στην Άρια. Αργεί μετά αυτή να σηκωθεί να φύγει για τα Γιάννενα μαζί με τον Άρη;

Εντάξει, ας συγκεντρωθώ! Από τα νεύρα μου που καθυστερεί η άλλη σκέφτομαι μαλακίες. Πάντως ας προσέχω καλού κακού, δεν ξέρεις ποτέ αν υπάρχει κάποιος κρυφός ντεντέκτιβ γύρω σου.

Κατά τις δώδεκα παρά δέκα είπε να εμφανιστεί η κυρία Δανάη.

-Μας έκανες την τιμή; την ρωτάω ειρωνικά, όπως χτες.

Μην νομίσει ότι επειδή δέχτηκα να την συναντήσω άλλαξε κάτι και αρχίσει να παίρνει αέρα.

-Αχ Άλεξ, χίλια συγγνώμη! Είχε καθυστέρηση το λεωφορείο, για αυτό άργησα.

-Καλά. Άντε, να πούμε ό,τι έχουμε να πούμε γιατί έχουμε και δουλειές.

-Βιάζεσαι; με ρωτάει με νάζι, κάτι που μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι.

-Ναι! Και βιάζομαι και δεν θέλω να κάψω πολύ χρόνο από τη ζωή μου για να ακούσω ένα σωρό δικαιολογίες σου!

-Τότε γιατί μου τηλεφώνησες;

-Θέλεις να μάθεις;

-Αν σου είναι εύκολο.

-Η Άρια επέμενε να σε συναντήσω.

-Η Άρια; Τι της έχεις πει για εμάς;

-Την αλήθεια! Πόσο καλοί φίλοι ήμαστε, πόσο ερωτευμένος ήμουν μαζί σου και πώς φέρθηκες σαν τσ... ηλίθια! είπα τελικά, αντί να την στολίσω με όλα τα κοσμητικά που μου ήρθαν στο μυαλό.

-Μάλιστα. Τόσο σημαντική είναι λοιπόν για εσένα; Είχα μάθει ότι δεν μιλούσες σε κανέναν για ό,τι έγινε. Γιατί σε αυτήν;

-Γιατί η Άρια είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή μου! Γιατί δεν μπορώ να της κρύψω τίποτα και γιατί με καταλαβαίνει. Αλλά προφανώς εσύ δεν ξέρεις τι σημαίνει αυτή η λέξη. Γιατί το μόνο που έκανες τότε ήταν να πας και να πεις σε όλους ό,τι μαλακία σου κατέβηκε στο κεφάλι και να βγάλεις από το μυαλό σου ένα σωρό ψέματα! Σου ήταν τόσο δύσκολο να καταλάβεις ότι ήμουν ερωτευμένος μαζί σου και ότι το μόνο πράγμα που ήθελα ήταν να είμαστε μαζί!

-Ναι Άλεξ! Μου ήταν δύσκολο! Ήσουν κολλητός μου, σου είχα εμπιστευτεί τα πάντα και νόμιζα ότι θα μπορουσα να σου πω το οτιδήποτε. Νόμιζα ότι δεν υπήρχαν μυστικά ανάμεσά μας κι εσύ μου έκρυψες το σημαντικότερο πράγμα: το πώς ένιωθες για εμένα.

-Αν ήταν μία φορά δύσκολο για εσένα, για εμένα ήταν εκατό! Μου ήταν νομίζεις εύκολο να διαχειριστώ όλα αυτά που ένιωθα για εσένα; Ήσουν κολλητή μου και μου φαινόταν πολύ περίεργο που είχα διαφορετικά αισθήματα για εσένα! Μου πήρε χρόνο να συνειδητοποιήσω ότι όντως σε είχα ερωτευτεί και άλλο τόσο χρόνο να βρω το κουράγιο να σου μιλήσω. Γιατί καταβάθως ήξερα πώς θα αντιδράσεις! Ήξερα ότι θα το βάλεις στα πόδια και θα προσπαθήσεις να ξεφύγεις από όλο αυτό. Αλλά τέτοια αντίδραση δεν την περίμενα από εσένα με τίποτα!

-Προσπάθησε να καταλάβεις! Δεν ήξερα πώς να το διαχειριστώ..

-Ίσως να κάτσεις να το συζητήσουμε; Σου ξεκαθάρισα από την πρώτη στιγμή, ότι αν δεν νιώθεις το ίδιο μπορούμε να συνεχίσουμε να είμαστε φίλοι. Κι εσύ τι έκανες; Πήγες και είπες σε όλους ό,τι μαλακία σου κατέβηκε στο άδειο σου κεφάλι! Κι έγινα εγώ ο κακός, ακόμα δεν έχω καταλάβει πώς τους πήρες όλους με το μέρος σου.

-Απλά νόμιζα..

-Τι νόμιζες γαμώτο; Μην προσπαθείς ακόμα και τώρα να το παίξεις θύμα και να βρίσκεις δικαιολογίες! Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μου κόστισε όλο αυτό, πόσο πληγώθηκα! Με έκανες να μην μπορώ να εμπιστευτώ άνθρωπο, έμπλεξα με αλήτες επειδή με παράτησαν οι φίλοι μου, κόντεψα να παρατήσω μέχρι και το ποδόσφαιρο! Πίστεψα ότι όλες είναι τόσο άδειες και αναίσθητες σαν εσένα! Και ήταν, όλες αυτές που έμπλεξα μαζί τους ήταν τόσο ίδιες μεταξύ τους, τόσο ίδιες με εσένα! Μέχρι που γνώρισα την Άρια και παρόλο που ξεκίνησε στραβά, τώρα είμαστε μαζί και αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που μου έχει συμβεί! Και ξαφνικά εμφανίζεσαι πάλι εσύ, λες και δεν μου έχεις κάνει αρκετό κακό μέχρι τώρα και προσπαθείς να με διαλύσεις άλλη μια φορά καταστρέφοντας αυτό που έχω με την Άρια.

-Άλεξ, άκουσέ με για λίγο. Όταν έγιναν όλα αυτά, δεν ήμασταν παρά παιδιά. Έκανα λάθος, το παραδέχομαι, αλλά δεν περίμενα ποτέ ότι θα πληγωθείς τόσο. Και ναι, έχεις δίκιο ότι δεν εμφανίστηκα με τις καλύτερες προθέσεις, ούτε σε βρήκα τυχαία χτες το βράδυ, αλλά...

-Τι; Τι είπες μόλις τώρα; Τι εννοείς Δανάη; Γαμώτο, γιατί δεν μιλάς; τη ρωτάω και με το ζόρι κρατιέμαι να μην της επιτεθώ.

Όσο την λάτρευα τότε, άλλο τόσο την έχω σιχαθεί πια...

-Ηρέμησε Άλεξ σε παρακαλώ, να σου εξηγήσω. Απλά η κολλητή μου γνωρίζει την Ολίβια και χτες όταν η Ολίβια έκανε το τσεκ - ιν, έτυχε να έχω το κινητό της και εμφανίστηκε στην αρχική της φίλης μου μαζί με την φωτογραφία σας και σε αναγνώρισα. Ήταν η πρώτη φορά που είχα νέα σου από την αποφοίτηση του γυμνασίου που σε είδα τελευταία φορά, όταν και με έστειλες στο διάολο!

-Και πολύ καλά έκανα! Γιατί πολύ απλά δεν έμεινες εκεί; Γιατί γύρισες Δανάη, τι πέριμενες να γίνει;

-Δεν ξέρω, ειλικρινά! Απλά, να, ένιωσα ότι μου έχεις λείψει όλο αυτόν τον καιρό και είναι που ίσως τελικά ήμουν κι εγώ ερωτευμένη μαζί σου τότε, χωρίς να το είχα καταλάβει και... Να πάρει Άλεξ είσαι ακόμα πιο ωραίος τώρα...

-Μου την πέφτεις; Μετά από όλα αυτά τολμάς και μου την πέφτεις; Λοιπόν, επειδή έχω χάσει ήδη πάρα πολύ χρόνο μαζί σου, άνοιξε καλά τα αυτιά σου και φρόντισε να βάλεις στο ακατοίκητο μυαλό σου αυτά που θα σου πω. Δεν ξέρω τι στο διάολο πίστευες ότι μπορεί να έβγαζες με αυτήν μας τη συνάντηση, αλλά δεν μπορείς να έρχεσαι δύο χρόνια μετά έτσι απλά κι ενώ μου έχεις φερθεί τόσο άσχημα, να προσπαθείς να με διεκδηκήσεις. Μπορεί τότε να ήμουν ερωτευμένος μαζί σου και να σε εκτιμούσα, όμως κατάφερες να με κάνεις να σε σιχαίνομαι! Ακόμα κι αν ισχυρίζεσαι ότι έχεις αλλάξει, δεν μου βγαίνει να σε αντιμετωπίσω διαφορετικά από εκείνη τη σκύλα που με πλήγωσε τότε. Και τέλος, ακόμα κι αν με έπειθες πως έχεις αλλάξει, τώρα είμαι με την Άρια και είμαι ερωτευμένος μαζί της μέχρι εκεί που δεν χωράει ο ακατοίκητος νους σου. Δεν πρόκειται να διακινδύνευα ποτέ τη σχέση μας, πόσο μάλλον για εσένα!

-Δηλαδή δεν μου δίνεις ούτε μια ευκαιρία;

-Γιατί σου την χρώσταγα; Γαμώτο τι νόμιζες; Ότι θα καθόμουν μια ζωή να περιμένω εσένα Δανάη; Κατάλαβέ το επιτέλους! Για εμένα τελείωσες την ίδια κιόλας μέρα. Δεν ξέρω τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα περίμενα πότε θα καταλάβεις το λάθος σου, αλλά σε διαβεβαιώνω ότι από εκείνη την ημέρα έπεσες τόσο πολύ στα μάτια μου, που όσο υπέροχα ήταν τα αισθήματα που είχα για εσένα μετατράπηκαν σε απέχθεια και μίσος! Δεν ήθελα ούτε να σε ξέρω, πόσο μάλλον να έχω αισθήματα για εσένα!

-Δεν μπορεί να έγινες τόσο σκληρός Άλεξ...

-Εσύ με έκανες έτσι! Και έχεις τόσο μεγάλο θράσσος που πας να βγεις και από πάνω, δυο χρόνια μετά. Πολύ απλά, δεν ξέρω γιατί κάθομαι και χάνω το χρόνο μου μιλώντας μαζί σου.

-Άλεξ, μην φεύγεις.

-Και πολύ έκατσα. Λοιπόν, σε προειδοποιώ, επειδή σε ξέρω καλά και ξέρω τι είσαι ικανή να κάνεις, σε προειδοποιώ. Μην σε ξαναβρώ μπροστά μου Δανάη! Αν τολμήσεις να πλησιάσει ξανά εμένα ή την Άρια θα σε μαζέψουν κομματάκια, να το ξέρεις. Δεν θέλω ούτε να σε ξέρω, μείνε μακριά μου Δανάη, το εννοώ!

-Αν αυτό είναι που θέλεις, μου λέει με θλιμμένο ύφος, αλλά δεν τα τρώω εγώ αυτά.

-Αντίο Δανάη!

-Γεια σου Άλεξ, καλά να περνάς...

Άφησα λεφτά για τους καφέδες και βγήκα από το μαγαζί όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Χρειαζόμουν επειγόντως καθαρό αέρα. Μπορεί να της μίλησα σκληρά και κάποια από αυτά που της είπα να μην τα εννούσα, όμως δεν θα άφηνα τη Δανάη να επέμβει στη ζωή μου, άλλη μια φορά. Η Άρια είναι τα πάντα για εμένα και δεν πρόκειται να αφήσω καμιά Δανάη να μου το χαλάσει. Από την άλλη ένιωσα κάπως περίεργα που την είδα ξανά μετά από τόσο καιρό και ίσως το τράβηξα λίγο παραπάνω από όσο έπρεπε, αλλά πλέον δεν νιώθω τίποτα για αυτήν, οπότε δεν βρίσκω καν τον λόγο που κάθομαι και πονοκεφαλιάζω. Σίγουρα δεν την πλήγωσα όσο αυτή τότε, παρόλο που της άξιζε. Αλλά δεν την φοβάμαι, σίγουρα θα έχει ήδη βρει κάποιον άλλον να παίξει. Είναι τρομερό πόσο άλλαξε από τότε και πώς από ένα αθώο κορίτσι μετατράπηκε σε σκύλα πρώτης κλάσεως. Όχι, λοιπόν, με μια τέτοια κοπέλα δεν θέλω να έχω καμία σχέση, έχω χορτάσει από τέτοιες αυτού του είδους. Για εμένα υπάρχει μόνο η Άρια και καλά θα κάνω να σταματήσω να ασχολούμαι με τη Δανάη. Της στέλνω μήνυμα ότι ξεμπέρδεψα και ότι θα τα πούμε το απόγευμα, όταν φύγει ο Άρης. Κατά βάθος ζηλεύω τη σχέση τους, ενώ ξέρω ότι δεν πρέπει, αλλά προσπαθώ να μην το δείχνω για χάρη της. Μια φορά πίστεψα ότι μπορεί να υπάρξει φιλία μεταξύ των δύο φύλων και αποδείχτηκε μέγα λάθος! Ας είναι όμως, δεν μπορώ να την ξεκόψω από τον Άρη πρώτον γιατί τον νιώθει σαν αδερφό της και δεύτερον γιατί είναι ένα από τα ελάχιστα πρόσωπα που τη δένουν με την παλιά της ζωή. Εξάλλου, φαίνεται ότι τον έχει ανάγκη. Αποφασίζω να μην πάω στο σπίτι μου και κατευθύνομαι προς το σπίτι του Πάνου, καθώς για πρώτη φορά αισθάνομαι την ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον και δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον πιο κατάλληλο από τον Πάνο.

Λίγα λεπτά αργότερα χτυπάω το κουδούνι του και μου ανοίγει αμέσως.

-Μπα; Πώς κι από εδώ; Δεν σε περίμενα.

-Να μπω;

-Εννοείται ρε! Αλλά τι έπαθες; Βουλιάξαν τα καράβια σου και είσαι έτσι;

-Έχεις χρόνο;

-Βασικά, διάβαζα για το αυριανό πρόχειρο, αλλά.. θα αναγκαστώ να σε υποστώ. Πήγαινε στο δωμάτιό μου και φέρνω προμήθειες.

Μπαίνω στο δωμάτιο του Πάνου και βολεύομαι στο κρεβάτι του. Το βλέμμα μου πέφτει, άλλη μια φορά, στη φωτογραφία που είναι πάνω στο γραφείο του, τη φωτογραφία της αδερφής του. Αχ ρε Πάνο.. Πόσα έχεις περάσει κι εσύ. Όταν σκοτώθηκε η Άλκηστη ο Πάνος ήταν δώδεκα χρονών. Ο θάνατός της δεν συγκλόνισε μόνο αυτόν, αλλά κι εμένα. Η Άλκηστη μπορεί να ήταν τέσσερα χρόνια μεγαλύτερή μας, αλλά δεν κουραζόταν ποτέ να μας παίζει και να ασχολείται μαζί μας. Ήταν ταλέντο στο ποδόσφαιρο και μας μάθαινε πάντα πολλά πράγματα. Ο Πάνος την θαύμαζε, αλλά κι εγώ δεν πήγαινα πίσω. Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως και να με έδενε μαζί της κάτι πλατωνικό. Κάτι που τότε δεν ήμουν σε θέση να καταλάβω, αλλά τώρα θυμάμαι πώς την κοιτούσα κάθε φορά που μας μιλούσε και δεν χόρταινα να την ακούω. Ναι, μου άρεσε η Άλκηστη, κι ας μην ήξερα καν τι σημαίνουν αυτά τα συναισθήματα τότε. Σηκώνομαι και πλησιάζω τη φωτογραφία, την παίρνω στα χέρια μου και την παρατηρώ. Πρέπει να είναι την τελευταία της χρονιά στον ΠΑΟΚ εδώ, γύρω στα δεκαπέντε. Η ασπρόμαυρη φανέλλα της πηγαίνει πολύ, ενώ τα ξανθά μαλλιά της πέφτουν μακριά στους ώμους της και τα καστανά της μάτια πετάνε σπίθες, λίγο πριν τον αγώνα. Κάτι πάνω της μου φαίνεται πολύ οικείο και σπάω το κεφάλι μου να βρω τι μου θυμίζει. Παρόλο που έχω ζωντανές αναμνήσεις από αυτήν, κάτι άλλο μου θυμίζει αυτή η φωτογραφία και σίγουρα δεν είναι η Άλκηστη! Και ξαφνικά καταλαβαίνω!! Η Άλκηστη μου θυμίζει την Άρια ή η Άρια μου θυμίζει την Άλκηστη, δεν ξέρω! Πιάνω τον εαυτό μου να σοκάρεται και την ίδια στιγμή ανοίγει η πόρτα. Ο Πάνος μόλις με βλέπει να κρατάω τη φωτογραφία της αδερφής του μένει ακίνητος και αμέσως παίρνει μια θλιμμένη έκφραση. Τώρα καταλαβαίνω γιατί ο Πάνος έφαγε τέτοιο κόλλημα με την Άρια στην αρχή! Του θύμιζε την αδερφή του, και όσο το σκέφτομαι έχουν κοινά στοιχεία και στο χαρακτήρα.

-Για αυτό αγκάλιασες από την πρώτη στιγμή την Άρια, έτσι δεν είναι; τον ρωτάω δείχνοντάς του τη φωτογραφία.

-Τι; με ρωτάει, αλλά η έκφραση του προσώπου του τον προδίδει.

-Η Άρια σου θυμίζει την Άλκηστη! Κάνω λάθος;

-Όχι.. παραδέχεται με σκυμμένο το κεφάλι.

Δεν βρίσκω κάτι να πω, οπότε διαλέγω τη σιωπή. Αφήνω τη φωτογραφία στη θέση της και κάθομαι ξανά στο κρεβάτι.

-Για αυτό την υποστήριζες συνέχεια και προσπαθούσες να μας κάνεις να τα βρούμε, ε Πάνο;

-Ναι. Εντάξει, το ξέρω ότι δεν είναι καθόλου ωραίο να σε βάζει κάποιος στη θέση ενός ανθρώπου που δεν είναι πια εδώ, αλλά.. προσπαθεί να απολογηθεί.

Νομίζει ότι είμαι θυμωμένος μαζί του. Αλλά πώς μπορώ να θυμώσω με τον πόνο του φίλου μου;

-Κι εμένα μου την θυμίζει! παραδέχομαι και ο Πάνος δείχνει να ξαφνιάζεται.

-Δεν υπάρχει μέρα που να μην την σκεφτώ Άλεξ! Ακόμα πονάω... παραδέχεται και καταλαβαίνω πόσο πόνο νιώθει, ακόμα και τώρα, που έχουν περάσει πέντε ολόκληρα χρόνια. 

-Πάνο, ό,τι έγινε δεν αλλάζει. Ξέρω ότι σου λείπει, αλλά πρέπει να το ξεπεράσεις. Η Άλκηστη δεν θα ήταν καθόλου χαρούμενη αν είσαι έτσι συνέχεια.

-Απλά, κάποιες ώρες μου λείπει πολύ, αυτό είναι όλο!

-Τότε ίσως ξέρω κάτι που θα σε βοηθήσει.

Σηκώνομαι, παίρνω τη φωτογραφία από το γραφείο του και την βάζω στο συρταράκι από κάτω. Η φωτογραφία εκεί, να του την θυμίζει συνέχεια δεν θα του έκανε καθόλου καλό. Όποτε ένιωθε την ανάγκη μπορούσε να την αναζητήσει από μόνος του.

-Όποτε την έχεις ανάγκη, να της μιλάς. Μην τα κρατάς μέσα σου. Εξάλλου από κάπου εκεί ψηλά μας βλέπει, θα σε ακούει. Δεν είναι ανάγκη να παθαίνεις κατάθλιψη κάθε φορά που μπαίνεις εδώ μέσα. 

-Δεν ξέρω, ίσως και να βοηθήσει..

-Όλα στο μυαλό είναι, πρέπει να μάθεις να ζεις με την απουσία της.

-Θα προσπαθήσω, αλήθεια. Τώρα πες μου τι έγινε. Ήσουν ράκος πριν.

-Ήμουν με την Δανάη νωρίτερα.

-Τι; Πας καλά; Τι ακριβώς ήθελες με αυτήν;

-Χαλάρωσε, να σου πω..

-Τι να μου πεις ρε; Είσαι σοβαρός; Αν το μάθει η Άρια...

-Η Άρια το ξέρει. Αυτή με παρότρυνε να την συναντήσω.

-Ορίστε;

-Σε εκπλήσσει και εσένα αυτή η ψυχραιμία της; Μην ανησυχείς, ούτε εγώ έχω καταλάβει τι της ήρθε.

-Δηλαδή, για να καταλάβω, η Άρια σου είπε να πας να βρεις τη Δανάη; Σαν να λέμε σε έστειλε από μόνη της στο στόμα του λύκου.

-Στο στόμα της σκύλας πες καλύτερα!

-Και; Τι έγινε; Δεν πιστεύω να έκανες καμιά βλακεία.

-Πας καλά; Υπήρχε περίπτωση να έκανα ποτέ κάτι τέτοιο στην Άρια;

-Ποιος είσαι εσύ και τι έκανες στον κολλητό μου;

-Ωχου.. Πάλι τα ίδια θα λέμε; Ακόμα να χωνέψεις ότι με την Άρια είναι σοβαρό;

-Απλά κάποιες φορές μου φαίνεται πολύ καλό για να είναι αληθινό..

-Κοίτα να το συνηθίσεις τότε.. Κι επειδή βαρέθηκα το πολύ "μπούρου-μπούρου" λες και είμαστε κοριτσάκια, βάλε λίγο Fifa να σε ξεσκίσω.

-Να τος! Αυτός είναι ο Άλεξ που πάντα ήξερα! Πέντε ευρώ στοίχημα ότι σε κερδίζω άνετα.

-Πέντε κι ένα καφέ ότι θα σε κερδίσω με τέσσερα τουλάχιστον γκολ διαφορά!

-Μέσα!

Πλευρά Άριας

-Άρη ξύπνα επιτέλους! Δεν έχω καμιά όρεξη να κάτσουμε κλεισμένοι εδώ μέσα τις τελευταίες ώρες σου στη Θεσσαλονίκη.

-Καλά, σηκώνομαι, αλλά μην φωνάζεις πρωί πρωί!

-Κοντεύει έντεκα, του φωνάζω και νιώθω λίγο σαν την μάνα μου είναι η αλήθεια.

Μετά από περίπου δέκα λεπτά κάνει την εμφάνισή του στην κουζίνα, ντυμένος, πλυμένος, γενικά έτοιμος τέλος πάντων. Κι εγώ παρόλο που έχω σηκωθεί εδώ και μια ώρα είμαι ακόμα με τις πιτζάμες. Θα αρχίσει να γκρινιάζει πάλι και θα έχει απόλυτο δίκιο! Οπότε τρώω στα γρήγορα και πηγαίνω να ντυθώ, πριν τον πιάσει ο καφές και ξυπνήσει για τα καλά και αρχίσει να μου φωνάζει. Φοράω ένα τζιν και ένα πουλόβερ και πηγαίνω στο μπάνιο. Καθώς βουρτσίζω τα δόντια μου, αναρωτιέμαι πού να είναι τώρα ο Άλεξ. Το πιθανότερο είναι να έχει μόλις φτάσει στο μαγαζί που έδωσαν ραντεβού με αυτήν την σκύλα! Μέσα μου ζηλεύω φρικτά και χτες παρότρυνα τον Άλεξ να της τηλεφωνήσει με μισή καρδιά. Όμως προσπάθησα να μπω στη θέση του και να τον καταλάβω. Και είχα δίκιο τελικά, ο Άλεξ χρειαζόταν αυτήν την συνάντηση, χρειαζόταν κάποιες εξηγήσεις για τότε. Και ακόμα κι αν δεν μου άρεσε καθόλου η ιδέα του να βρίσκονται μόνοι τους, μακριά μου και μακριά από όλους, αναγκάστηκα να υποχωρήσω. Ίσως να ήταν και λάθος μου να δείξω τόση ανωτερότητα, αλλά δεν μπορούσα να βλέπω τον Άλεξ να καταπιέζεται. Ίσως δεν είμαι τόσο σκληρή τελικά. Ελπίζω τουλάχιστον ο Άλεξ να μην εκμεταλλευτεί την καλοσύνη μου.

-Άρια τέλειωνε! Με ξύπνησες μόνο και μόνο για να κάθομαι να σε περιμένω; ωρύεται ο Άρης απ' έξω.

-Σε δύο λεπτά φεύγουμε! υπόσχομαι καθώς φτιάχνω τα μαλλιά μου.

Παίρνω την τσάντα και το μπουφάν μου και φεύγουμε για το κέντρο, όπου έχουμε σχεδόν τρεις ώρες μέχρι να φύγει ο Άρης για Γιάννενα. Καθόμαστε σε μία από τις πιο πολυσύχναστες καφετέρειες της Θεσσαλονίκης - για να δει ο Άρης τι σημαίνει πολιτισμός! - και αμέσως ο Άρης μου θυμίζει την - όσο μπόρεσα να ξεχάσω - συνάντηση του Άλεξ με την σκύλ... Δανάη, ήθελα να πω!

-Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι άφησες να συμβεί κάτι τέτοιο!

-Άρη, προσπαθώ να μην το σκέφτομαι! Δεν βοηθάς όμως...

-Πού είναι η Άρια που ρίχνει ξύλο σε όποια τολμά να πολιορκήσει το αγόρι της; 

-Σκάσε Άρη! Ήδη το έχω μετανιώσει κατά βάθος, οπότε ας αλλάξουμε θέμα. Σε δεκατρείς μέρες έχεις γενέθλια και σε δεκαπέντε μέρες κλείνεις ένα χρόνο με την Ιωάννα!!!

-Ημερολόγιο κρατάς κορίτσι μου;

-Και όλα αυτά πέφτουν το τριήμερο των Αποκριών, οπότε θέλω το πιο γαμάτο πάρτι όλης της χρονιάς, κανόνισε!

-Τα έχω όλα υπόψιν μου. Σάββατο το πάρτι και Δευτέρα η επέτειος. Την Κυριακή μετά από ό,τι είναι να κάνουμε σαν παρέα, θα είμαστε πριβέ. Οπότε, τώρα που δεν έχεις τον Άγγελο, ελπίζω να μην κόψεις φλέβα.

-Βλάκα! Δεν έρχομαι Γιάννενα μόνο για εσένα αν θες να ξέρεις, έχω άλλους τόσους φίλους εκεί. Άντε, είχες δεν είχες, την ψώνισες πάλι!

-Στον άλλον έχεις πει ότι θα έρθεις;

-Όχι, ακόμα δηλαδή.

-Προβλέπω μεγάλες ζήλειες.. Μην τυχόν και μου τον κουβαλήσεις μαζί, κανόνισε! Αυτό το τριήμερο θα σε έχουμε μόνο δικιά μας!

-Εννοείται και σιγά μην τον φέρω μαζί μου! Τι δηλαδή; Δεν μπορούμε να μείνουμε χώρια τρεις μέρες;

-Χαζή, εννοώ ότι θα σου κάνει σκηνή σχετικά με τον Άγγελο!

-Χέστηκα! Όπως ήμουν κουλ με το θέμα της Δανάης, έτσι θα είναι κι αυτός! Το καλό που του θέλω...

-Κι εγώ! Λοιπόν, άκου τώρα τι σχεδιάζω...

Λίγο αργότερα

-Λοιπόν, βλάκα σε δύο εβδομάδες! Θέλω καλή οργάνωση, δεν θα μου βγάλεις τις Απόκριες ξινές!

-Αν δεν μπορείς να κάτσεις χωρίς τον "υπέροχο Άλεξ σου" για τρεις μέρες δεν σου φταίω εγώ!

-Άντε ρε, κάνεις και χιούμορ..

-Έλα να σε χαιρετήσω, γιατί αν χάσω το λεωφορείο δεν θα αντέξω κι άλλες ώρες στην πόλη σας!

-Ναι, σε χάλασε πολύ Άρη, πρόσεχε!

-Έλα εδώ χαζή! Να προσέχεις! Και θα μιλάμε..

-Να δώσεις πολλούς χαιρετισμούς σε όλους! Και στον Άγγελο..

-Μην ανησυχείς, έτσι κι αλλιώς θα ρωτήσει για νέα σου. Μην ανησυχείς, σου είπα, είναι καλά τώρα!

-Χαίρομαι! Άντε, καλό ταξίδι!

-Να προσέχεις, θα τα πούμε σε δεκαπέντε μέρες...

Ο Άρης έφυγε και εγώ ήρθε η ώρα να αναζητήσω το αγόρι μου, αν δεν τον έχει κατασπαράξει η Δανάη. Τον παίρνω τηλέφωνο και με προσκαλεί στο σπίτι του Πάνου, να παίξουμε όλοι μαζί Fifa. Τέλεια, δεν θα μιλήσουμε μόνοι μας σήμερα. Έτσι είσαι; Θα πάρω την εκδίκησή μου μέσω Fifa! Νικούσα ακόμα και τον Άγγελο πολλές φορές! Τρέμετε...

Γεια σας! Προσπαθώ μέρες να ολοκληρώσω αυτό το τεράστιο κεφάλαιο και επιτέλους τα καταφέρνω! Είναι στη διάθεσή σας, λοιπόν! 

Και όσοι ανησυχούσαν για το αν η Άρια έκανε λάθος, τζάμπα ανησυχούσαν. Ο Άλεξ συνεχίζει να μας εκπλήττει ευχάριστα! Και αυτό είναι καλό (έτσι δεν είναι @user76257 ή αλλιώς Πόπη μου :Ρ )!

Στα υπόλοιπα νέα της ημέρας έχουμε δεύτερη φορά αναφορά στην Άλκηστη, στοιχιματίζω ότι οι περισσότεροι την είχατε ξεχάσει.. Δεν θυμίζει μόνο στον Πάνο τελικά η Άρια την Άλκηστη, αλλά και στον Άλεξ, ο οποίος παρεπιπτόντως πολύ προχώ να του αρέσει στα δώδεκά του μια δεκαεξάχρονη! Το είχε φτάσει από τότε σε άλλο επίπεδο, αλλά τον έστρωσε η Άρια! :Ρ

Αυτά...

Όχι, έχω και κάτι άλλο να σας πω, πολύ πολύ ευχάριστο!! Για τσεκάρετε όλοι - όλες αυτήν την διεύθυνση: http://dreamlandk.blogspot.com/2015/10/wattpad.html?spref=fb 

Η αγαπημένη Katerina1819 διατηρεί ένα site που γράφει κριτικές για βιβλία αλλά και ταινίες και αφιέρωσε λίγο χώρο σε εμένα και την ιστορία μου, δημοσιεύοντας τη συνέντευξη που μου πήρε!! Η συνέντευξη σας αφορά, καθώς αποκαλύπτει και κάποια πράγματα για τη συνέχεια, αλλά στηρίζουμε και το site της φίλης μας! Οπότε τρέξτε... <3 Και επί τη ευκαιρία καλό θα είναι να ρίξετε μια ματιά στην ιστορία της, αξίζει! ;) "Τόσο διαφορετικοί αλλά ίδιοι" λέγεται!

Αυτά τα ολίγα! Επόμενο, κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον! Γλυκές καληνύχτες!!