Πλευρά Άγγελου

Δευτέρα πρωί, με το ζόρι η μάνα μου με έσυρε μέχρι το σχολείο. Δεν έπρεπε να κάνω κι άλλες απουσίες είπε, ούτε μπορώ να κάθομαι και να κλαίω συνέχεια τη μοίρα μου. Μακάρι να καταλάβαινε.. Κανείς δεν με καταλαβαίνει. Ξαφνικά τα έβαλαν όλοι μαζί μου, λες και είμαι εγώ αυτός που φταίει για ό,τι έγινε. Εγώ έγινα αυτός που δεν προσπαθεί! Που δεν προσπαθεί να το ξεπεράσει, που σερνόταν χτες στον αγώνα, που έχει παρατήσει τα μαθήματα.. Λες και με νοιάζουν πολύ όλα αυτά πλέον.. Είναι σαν να σταμάτησε η ζωή μου στο προηγούμενο Σάββατο, σε εκείνη την άθλια αίθουσα. Και μετά ο φυσικός αναρωτιέται γιατί έχασα όλες τις ώρες του εργαστηρίου την προηγούμενη εβδομάδα.. Δεν με καταλαβαίνει όμως, ούτε κι αυτός!

Όπως δεν με καταλαβαίνει και ο Κώστας, αλλιώς δεν θα απορούσε έτσι χτες, ούτε θα τα έπαιρνε τόσο πολύ που δεν τα πήγα τόσο καλά στον αγώνα χτες. Εγώ του είχα πει εξαρχής ότι δεν νιώθω καλά για να παίξω στον αγώνα. Αλλά φυσικά δεν με άκουσε.. "Πώς θα κατέβει η ομάδα χωρίς αρχηγό; Επειδή εσύ απλά έχεις τις μαύρες σου;" Και να που τα άκουσα μετά το τέλος του αγώνα.

~Flashback~

-Άγγελε, θέλω να σου μιλήσω μετά, είπε ο Κώστας βγαίνοντας από τα αποδυτήρια όπου ήρθε να μας συγχαρεί για τη νίκη.

Έκανα ντους στα γρήγορα, φόρεσα τις φόρμες, μάζεψα τα πράγματά μου και κοντοστάθηκα έξω από το γραφείο του Κώστα. Ήξερα πολύ καλά τι με ήθελε. Με περίμενε κατσάδα και το ήξερα! Στον αγώνα σερνόμουν τόσο που ο Κώστας με έκανε αλλαγή στο ημίχρονο. Χτύπησα διστακτικά την πόρτα, μιας και ήξερα ότι δεν έχει νόημα να περιμένω άλλο απ' έξω.

-Ήρθες Άγγελε; Κάθισε, θέλω να σου μιλήσω.

-Το ξέρω! Ό,τι και να πεις έχεις δίκιο, σου είπα από την αρχή ότι δεν μπορούσα να παίξω σήμερα.

-Δεν είναι μόνο σήμερα Άγγελε.. Έχεις όλη την εβδομάδα στις προπονήσεις που σέρνεσαι. Στην αρχή είπα ότι είναι μια κακιά μέρα, δύο, άντε τρεις. Όμως συμβαίνει κατ' εξακολούθηση! Τι συμβαίνει Άγγελε;

-Κώστα, δεν νιώθω πολύ άνετα να μιλήσω μαζί σου για αυτό.

-Ίσως μπορώ να σε βοηθήσω! Δεν νομίζω ότι έχω δώσει την εντύπωση ότι είμαι μπαμπούλας! Προσπαθώ να είμαι κοντά σας σαν φίλος.

-Έχει να κάνει με την Άρια! Μάλλον δεν θα έχεις μάθει..

-Τι να μάθω;

-Τελείωσε Κώστα.. Χωρίσαμε!

-Σοβαρά; Θα ήμουν αδιάκριτος αν ρωτούσα γιατί;

-Έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή θα το μάθεις.. Είναι με τον Άλεξ, τον αρχηγό του ΠΑΟΚ, θυμάσαι;

-Αποκλείεται Άγγελε, κάποιο λάθος κάνεις! Άδικα την έδιωξες, παρεξήγησες, είμαι σίγουρος! Η Άρια αποκλείεται να εκτιμούσε έναν τέτοιο χαρακτήρα.

-Δεν πρόκειται για παρεξήγηση Κώστα. Ούτε την έδιωξα εγώ.. Εκείνη μου ζήτησε να χωρίσουμε και μου παραδέχτηκε και τον λόγο.

-Τι να πω; Πέφτω από τα σύννεφα!

-Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα. Απλά σου ζητώ να καταλάβεις!

-Φαντάζομαι ότι περνάς δύσκολα, αλλά δεν γίνεται να παραιτηθείς από όλα! Ίσα ίσα που θα πρέπει να το ρίξεις στη δουλειά τώρα! Είναι μια ευκαιρία να ξεφύγεις!

-Δεν έχω κουράγιο για τίποτα πια! Αλλά θα το ξεπεράσω, σου το υπόσχομαι! Λίγες μέρες μόνο, τις χρειάζομαι.

-Αν σταματήσεις τις προπονήσεις θα τρελαθείς! Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου, σύνελθε Άγγελε! Είσαι ο αρχηγός του ΠΑΣ, μιας ομάδας που έχει τόσες επιτυχίες στην ηλικία σας και έχεις συμβάλλει πάρα πολύ σε αυτό! Δεν μπορείς να τα παρατήσεις έτσι απλά! Όχι, δεν θα σε αφήσω εγώ να το κάνεις! Έχουμε επενδύσει πάνω σε εσένα, η μεγάλη ομάδα σε περιμένει σε λίγα χρόνια! Θα παρατήσεις όλα σου τα όνειρα για μια κοπέλα;

-Δεν είναι μια οποιαδήποτε κοπέλα Κώστα, και το ξέρεις τόσο καλά!

-Η Άρια είναι σαν αδερφή μου, ναι! Είναι μία ξεχωριστή κοπέλα με πολλά χαρίσματα, όμως είναι τόσο σημαντική τελικά για να παραιτηθείς από τη ζωή σου για πάρτι της; Για όνομα του Θεού, είσαι δεκαεφτά χρονών Άγγελε, άλλοι στην ηλικία σου δεν ξέρουν καν τι σημαίνει έρωτας! Έχεις τόσα να ζήσεις ακόμα, τόσες κοπέλες να γνωρίσεις..

-Εγώ θα προτιμούσα την Άρια για μια ζωή!

-Ε δεν τρώγεσαι με τίποτα! Πιο καψούρης και από σαρανταπεντάρη που δεν πρόκειται να έχει άλλες ευκαιρίες! Να σου το θέσω αλλιώς τότε, θα ήθελε η Άρια να σε βλέπει έτσι; Θα ήθελε να σε βλέπει σαν μια σκιά του εαυτού σου, παραιτημένο από όλα; Δεν μιλάς.. Θα σου απαντήσω εγώ! ΟΧΙ Άγγελε και το ξέρεις καλά! Η Άρια δεν θα ήθελε να σε βλέπει έτσι, δεν θα ήθελε να είναι η αιτία που καταστρέφεσαι! Προς Θεού, δεν ήσασταν παντρεμένοι για να το πάρεις τόσο κατάκαρδα!

-Έχεις δίκιο! Από αύριο θα προσπαθήσω να επανέλθω, βήμα βήμα!

-Τώρα μιλάς σωστά! Αρχίζω να θυμάμαι τον παλιό καλό Άγγελο!

-Σε λίγες μέρες θα τον έχεις πίσω! Σε ευχαριστώ για τη βοήθεια!

-Μπορεί να ήμουν λίγο απότομος, αλλά το έκανα για το καλό σου! Να 'σαι καλά, περιμένω πρόοδο τις επόμενες μέρες!

Είχε δίκιο ο Κώστας! Έπρεπε να συνέλθω, αλλά αυτό θα γινόταν σιγά σιγά και το ήξερα. Χρειαζόμουν μόνο λίγο χρόνο, αλλά τουλάχιστον μέσα από το ποδόσφαιρο θα μπορούσα να ξεφύγω! Είχε δίκιο ο Κώστας, το ποδόσφαιρο ήταν η μόνη μου διέξοδος!

~End of flashback~

Μπαίνω στην τάξη, η οποία είναι άδεια ακόμη, μιας και το κουδούνι δεν έχει χτυπήσει και όλοι βρίσκονται στην αυλή. Αφού βολευτώ στο θρανίο μου, βγάζω το κινητό μου και τσεκάρω τις ειδοποιήσεις μου στο facebook. Κανένα ίχνος της στην αρχική μου, έτσι μπαίνω στο προφίλ της, αναζητώντας νέα της. Ο Άρης προσπαθεί -και καταφέρνει με επιτυχία- να μην μιλάει καθόλου για αυτήν μπροστά μου. Είναι καλύτερα έτσι λέει, πονάω λιγότερο αν δεν ξέρω.. Μακάρι να ήξερε.. Στο προφίλ της δεν υπάρχει τίποτα καινούριο από τις φωτογραφίες του χτεσινού αγώνα. Σκόραρε ξανά το κορίτσι μου! Γράψτε λάθος, το πρώην κορίτσι μου.. Χαζεύω τις παλιότερες ανακοινώσεις της, φυσικά φρόντισα να διαγράψω εγκαίρως τις φωτογραφίες μας, λίγες μόλις ώρες μετά το χωρισμό μας. Ακόμα κι έτσι, δεν ήθελα να τη φέρω σε δύσκολη θέση!

Τις σκέψεις μου διακόπτει ο ήχος της πόρτας που ανοίγει ξαφνικά. Σηκώνω το κεφάλι μου να δω ποιος είναι, μόνο και μόνο για να το κατεβάσω ξανά, μόλις αντικρύζω τη Δήμητρα! Σιχαμένη σκύλα.. Καλά σε είχε καταλάβει η Άρια από την αρχή. Συνεχίζω να παίζω με το κινητό μου αγνοώντας την, όταν τη νιώθω να έχει κάτσει πάνω από το κεφάλι μου. Δεν έχω καμία όρεξη να ασχοληθώ μαζί της, αλλά από όσο φαίνεται δεν ήρθε απλά για να με δει.

-Τι θέλεις; τη ρωτάω απότομα, χωρίς να σηκώσω τα μάτια μου από το κινητό μου.

-Γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου Άγγελε; με ρωτάει σχεδόν θυμωμένη.

-Ό,τι και να κάνω είναι δικό μου πρόβλημα, εσένα τι σε νοιάζει;

-Ενδιαφέρομαι για εσένα Άγγελε! Έχεις δει τον εαυτό σου στον καθρέφτη; Πού είναι ο Άγγελος που όλοι ξέραμε; Δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι..

-Ναι, τώρα σε πήρε ο πόνος.. Όταν με χρησιμοποίησες και με φίλησες γνωρίζοντας ότι έχω σοβαρή σχέση με την Άρια δεν είδα να σε νοιάζει τόσο!

-Ω, έλα τώρα! Ξέρουμε και οι δύο ότι δεν χωρίσατε για αυτόν τον λόγο!

-Τίποτα δεν ξέρεις ηλίθια! Άντε παράτα με τώρα!

-Όχι αγόρι μου, δεν θα ρίξεις τις ευθύνες σε εμένα επειδή η πρώην κοπέλα σου είναι τσούλα!

-Πάρ' το αμέσως πίσω! Την Άρια δεν θα την ξαναπιάσεις στο στόμα σου, κατάλαβες; Και ξέρεις γιατί; Γιατί είναι πολύ ανώτερη από εσένα! Είναι ειλικρινής πάντα, σε αντίθεση με κάποιες σαν του είδους σου!

-Ακούς τι λες; Η Άρια ειλικρινής που σσ κορόιδευε τόσο καιρό πίσω από την πλάτη σου και ένας Θεός ξέρει πόσο κέρατο έχεις από αυτόν τον Άλεξ!

-Εσύ που τα ξέρεις όλα αυτά; Γιατί ασχολείσαι με τη ζωή μου και τη ζωή της Άριας;

-Δεν καταλαβαίνεις τίποτα έτσι; Ούτε τώρα;

-Τι να καταλάβω;

-Είμαι ερωτευμένη μαζί σου γαμώτο! Τόσο καιρό περιμένω να μου δώσεις λίγη σημασία κι εσύ ακόμα και τώρα κάθεσαι και χαλιέσαι για την ηλίθια που σε παράτησε!

-Λάθος! Τόσο καιρό προσπαθείς να με χωρίσεις από την Άρια!

-Έκανα απλά ό,τι θα έκανε κάθε ερωτευμένη κοπέλα στη θέση μου!

-Ω έλα τώρα.. Μην αρχίζεις το μελό, δεν σου πάει καθόλου!

-Και πάλι δεν μπορείς να χρεώσεις σε εμένα τον χωρισμό σας! Η Άρια ήταν αποφασισμένη έτσι κι αλλιώς! Και αυτή τη στιγμή που μιλάμε ζει τη ζωή της με έναν άλλον ενώ εσύ κάθεσαι και κλαις σαν χήρα!

-Μαγκιά μου, εντάξει;

-Δεν μπορώ να σε αφήσω άλλο σε αυτή τη μιζέρια! Δώσε μου μια ευκαιρία να σου αποδείξω πόσο ωραία μπορούμε να περάσουμε τα δυο μας..

-Δεν την χώνεψες ακόμα τη χυλόπιτα βλέπω.. Ή είσαι ηλίθια και δεν την κατάλαβες! Θα σου το κάνω, λοιπόν, όσο πιο ξεκάθαρα μπορώ για να τελειώνουμε μια και καλή! Πρώτον, ακόμα και η Μπιγιονσέ να μου έλεγε ότι ήταν ερωτευμένη μαζί μου, δεν θα είχε καμιά ελπίδα! Θέλω χρόνο να ξεπεράσω ό,τι έγινε και να είμαι ξανά έτοιμος να κάνω σχέση. Πολύ χρόνο βασικά.. Δεύτερον, ας πούμε ότι ένιωθα έτοιμος να πάω παρακάτω, δεν θα διάλεγα ποτέ εσένα! Δεν μου αρέσει καθόλου που αναγκάζομαι να σου μιλήσω έτσι, όμως η αλήθεια είναι ότι κάτι κοπέλες σαν εσένα δεν τις εκτιμώ καθόλου! Ναι Δήμητρα, δεν εκτιμώ καθόλου το χαρακτήρα σου και τη συμπεριφορά σου όλους αυτούς τους μήνες! Μου πούλαγες έρωτες και καψούρες με τον Γιάννη και εκμεταλλεύτηκες τα φιλικά μου αισθήματα για να με πλησιάσεις. Προσπάθησες με κάθε τρόπο να με χωρίσεις από την Άρια και τώρα που αυτό έγινε εκμεταλλεύεσαι το ότι είμαι ευάλωτος και μου ζητάς παραπάνω πράγματα από όσα μπορώ να δώσω, πουλώντας μου ευγένιες και αθωότητες άλλη μία φορά! Δεν θα πάρω Δήμητρα, και σε παρακαλώ πάρα πολύ να μείνεις μακριά μου. Σου το λέω με το καλό και πρέπει να το κάνεις! Πίστεψέ με, δεν θέλεις να δεις και την κακή πλευρά μου!

-Ένα τόσο γλυκό αγόρι δεν μπορεί να έχει κακή πλευρά!

-Δεν πρόκειται να με ρίξεις έτσι Δήμητρα, ούτε κάπως αλλιώς! Για αυτό σταμάτα να προσπαθείς και κοίταξε να βρεις κάποιον άλλον να τυλίξεις με τις ψευτιές σου!

-Τώρα με προσβάλλεις Άγγελε!! Δεν φέρθηκα τόσο απαίσια! Ούτε έκανα κάτι που δεν θα έκανε μια απελπισμένα ερωτευμένη!

-Σταμάτα την αυτήν την καραμέλα! Δεν είσαι η μόνη που ερωτεύτηκες κοπέλα μου!

-Δεν μου αξίζει τέτοια συμπεριφορά Άγγελε! Όχι από εσένα..

-Δεν μπορώ να σου δώσω κάτι παραπάνω! Δεν ταιριάζουν οι χαρακτήρες μας, όχι πια, τουλάχιστον! Λυπάμαι Δήμητρα..

Ο ήχος του κουδουνιού σήμανε την λήξη της συζήτησης κι έτσι έκανα να φύγω, όμως εκείνη με σταμάτησε.

-Αυτά είναι τα τελευταία σου λόγια; με ρώτησε βουρκωμένη. Και θα έπαιρνα όρκο ότι αυτή η κοπέλα είναι αναίσθητη!

-Λυπάμαι Δήμητρα, αλλά ναι! Εύχομαι τα καλύτερα, αλήθεια! Απλά εγώ δεν μπορώ να σου τα προσφέρω!

-Δεν θέλεις Άγγελε, έχει διαφορά!

-Ίσως.. αλλά εσύ με οδήγησες στο να έχω αυτήν την εντύπωση πια για εσένα! Απλά σε ευχαριστώ τουλάχιστον για το διάστημα που κάναμε παρέα! Και μια χάρη, αν σου είναι εύκολο και αν όντως νοιάζεσαι για εμένα!

-Μην ανησυχείς, δεν πρόκειται να σε ενοχλήσω ξανά.. Κατάλαβα όσα έπρεπε! Αντίο..

Έφυγε.. Και αυτή! Πώς γίνεται όλοι να φεύγουν στο τέλος; Πίστευα ότι ήμασταν φίλοι, ότι θα μπορούσα να έχω μια φίλη που να με καταλαβαίνει. Τελικά έπεσα έξω, για άλλη μια φορά! Πόσοι ακόμα θα φύγουν από τη ζωή μου άραγε; Πάντως κάποιος φαίνεται να έρχεται.. Είναι ο Άρης!

-Τι γίνεται μπρο; μου λέει καθώς εγκαθίσταται στο θρανίο μου και σιγά σιγά καταφτάνουν και οι υπόλοιποι.

-Τι να σου πω; Αν σου πω "καλά" θα με πιστέψεις;

-Όχι! Τι παίχτηκε με το τσόλι πριν; Σας είδα..

-Αν αρχίσουμε να μιλάμε στην Γιάνναρη θα πάρουμε απουσία! Θα σου τα πω στο διάλειμμα..

-Πες μου τώρα ότι έχεις όρεξη για Αρχαία;

-Δεν έχω βασικά..

-Τότε ας φύγουμε πριν έρθει. Πες και στον Γιάννη! Κερνάω καφέ.

Την ίδια τρέλα με την Άρια κουβαλάει στο κεφάλι του αυτό το παιδί! Δεν είναι να απορεί κανείς πώς είναι αυτοκόλλητοι! Σηκώνω την τσάντα μου από το πάτωμα, γνέφω στο Γιάννη να με ακολουθήσει και ετοιμάζομαι για μια ακόμα κοπάνα τις τελευταίες μέρες!

Λοιπόν, επειδή χτες το βράδυ είχα τρελές αϋπνίες και δεν με έπιανε με τίποτα ο ύπνος (και επειδή είμαι πολύ καλή ε;), είπα να προσπαθήσω να γράψω, έστω και από τάμπλετ. Χρόνος για έλεγχο δεν υπήρχε αλλά με μια γρήγορη ματιά που έριξαν δεν υπάρχουν λάθη. Δεν μπόρεσα να γράψω ολόκληρο το κεφάλαιο αλλά έχετε το μισό, έτσι κι αλλιώς το υπόλοιπο διαδραματίζεται στη Θεσσαλονίκη.

Και είχαμε το διαολόστειλμα της Δήμητρας!!! Άγγελος θεός ε;;

Αυτά.. τώρα το επόμενο δεν ξέρω πότε θα μπει γιατί ακόμα δεν έχω ενημέρωση για το λάπτοπ, αλλά θα προσπαθήσω από εδώ! Μέχρι τότε φιλιά πολλά!!! <3