Κυριακή πρωί, σε λίγη ώρα είναι ο αγώνας. Ετοιμάζω το σάκο μου τρώω κάτι στα γρήγορα και φεύγω για το γήπεδο. Αυτόν τον αγώνα με τη Βέροια πρέπει να τον νικήσουμε οπωσδήποτε! Αν δηλαδή θέλουμε να έχουμε ελπίδες για την πρόκριση.. Ο Χρήστος στη χθεσινή προπόνηση μας τόνισε τι πρέπει να προσέξουμε και στο τέλος κάλεσε εμένα και τον Άλεξ ιδιαιτέρως. Η αλήθεια είναι ότι από τη Δευτέρα που ήρθε σπίτι μου να μου φέρει το κινητό μου, μπορώ να πω ότι θεωρητικά τουλάχιστον γίναμε φίλοι. Δηλαδή δεν τσακωνόμαστε βασικά και στις προπονήσεις συνεργαζόμαστε άψογα! Έτσι ο Χρήστος, αφού μας συνεχάρη ας πούμε, μας είπε ότι βασίζεται πάνω μας για το σημερινό αγώνα. Οπότε σήμερα πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας.

Σε λίγη ώρα η μαμά με αφήνει στο γήπεδο. Μπαίνω στα αποδυτήρια και βρίσκω τα παιδιά. Υπάρχει στην ατμόσφαιρα μία αίσθηση αισιοδοξίας και δυναμισμού. Νιώθω σίγουρη για αυτόν τον αγώνα πλέον! Μετά από την απώλεια τόσων βαθμών, σφίξαμε και γίναμε ομάδα. Καταλάβαμε ότι πλέον δεν υπάρχουν περιθώρια κι έτσι τώρα είμαστε έτοιμοι!

Σε μισή ώρα ο αγώνας ξεκινάει και βρισκόμαστε στη σέντρα με τον Άλεξ! Κοιταζόμαστε και ο Άλεξ μου κλείνει το μάτι.

-Έτοιμη; μου ψιθυρίζει.

-Απόλυτα! του λέω και του κλείνω κι εγώ το μάτι.

-Θα τα καταφέρουμε! με ενθαρρύνει και μετά το σφύριγμα του διαιτητή μου δίνει την πρώτη πάσα του παιχνιδιού.

Ο αγώνας ξεκινάει και όσο περνάει η ώρα εξελίσσεται σε πολύ πιο εύκολη υπόθεση, θεωρητικά τουλάχιστον γιατί παρόλο που τους παίζουμε μονότερμα και τους έχουμε κλείσει στην περιοχή τους το γκολ δεν έρχεται. Όμως, μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και τον επιάσανε! Στο 20' δεν την γλιτώνουν! Ο Άλεξ με ατομική προσπάθεια και ένα δυνατό σουτ με πολλά φάλτσα, αιφνιδιάζει τον τερματοφύλακα και γράφει το 1-0! Όλη η ομάδα γινόμαστε ένα και πέφτουμε πάνω στον Άλεξ! Αφού τελειώσουν οι πανηγυρισμοί πλησιάζω τον Άλεξ..

-Πολύ καλή δουλειά αρχηγέ!

-Ότι μπορούσα έκανα μόνο! λέει με ένα αίσθημα σιγουριάς.

-Τους έχουμε έτσι; τον ρωτάω.

-Το επόμενο δικό σου! μου λέει πιάνοντάς με από τον ώμο.

Και ναι τώρα νιώθω πιο σίγουρη από ποτέ ότι θα νικήσουμε! 

Ο αγώνας συνεχίζεται στους ίδιους περίπου ρυθμούς με πριν. Η Βέροια αποδεικνύεται πιο εύκολη αντίπαλος από ό,τι περιμέναμε και από ό,τι είχαμε ακούσει, ειδικά αφού πήραμε το προβάδισμα! Και λίγο πριν την εκπνοή του ημιχρόνου έρχεται και το δεύτερο γκολ, ξανά από τον Άλεξ αλλά από δική μου έμπνευση! Κερδίζουμε φάουλ έξω από την περιοχή και ο Άλεξ αναλαμβάνει να το εκτελέσει. Στο μυαλό μου έρχεται αυτό που κάναμε πάντα με τον Άγγελο, και πάντα πετύχαινε! Πλησιάζω τον Άλεξ, καθόλου σίγουρη όμως για το αν θα δεχτεί.

-Άλεξ, άσε εμένα να το εκτελέσω, πήγαινε μέσα και θα σε βρω με τη μία!

-Άρια..

-Άλεξ, σε παρακαλώ, εμπιστεύσου με! Για μια φορά μπορείς να το κάνεις αυτό;

-Εντάξει Άρια..

Παίρνω λίγα μέτρα φόρα, έχω στο μυαλό μου ακριβώς αυτό που πρέπει να κάνω, κοιτάζω τον Άλεξ, του κουνάω το κεφάλι με νόημα και ξεκινάω. Βλέπω τον Άλεξ να με κοιτάει με αγωνία, είναι φανερό ότι δεν είναι και πολύ σίγουρος για όλο αυτό, αλλά θα του αποδείξω ότι κάνει λάθος! Κλοτσάω τη μπάλα βγάζοντας μια σέντρα ακριβείας που βρίσκει κατευθείαν τον Άλεξ, ο οποίος με μια επιδέξια κεφαλιά βρίσκει δίχτυα κάνοντας το 2-0 στο 39'και δίνοντας ένα σημαντικό προβάδισμα στην ομάδα μας ενόψει ημιχρόνου! Πλησιάζω τα παιδιά που πανηγυρίζουν με τον Άλεξ και αφού όλοι απομακρύνονται τον αγκαλιάζω δίνοντάς του συγχαρητήρια!

-Μπράβο Άλεξ!

-Όχι, το σωστό είναι μπράβο Άρια! Είχες δίκιο τελικά..

-Άρα πρέπει να αρχίσεις να με εμπιστεύεσαι λίγο παραπάνω ε;

-Έτσι φαίνεται.. μην ανησυχείς, ολόκληρο δεύτερο ημίχρονο έχουμε μπροστά μας!

-Να ανησυχώ;

-Οι αντίπαλοι θα έπρεπε να ανησυχούν! Πάμε, μας φωνάζει ο Χρήστος.

Καθώς πηγαίναμε στα αποδυτήρια ο Χρήστος μας συνεχάρη για την άψογη παρουσία μας και μας είπε ότι τα τελευταία οκτώ λεπτά μας περιμένει για να μας δώσει κάποιες οδηγίες για το δεύτερο ημίχρονο. Μπαίνω στα αποδυτήριά μου, παίρνω δύο ανάσες, πίνω λίγο νερό και στέλνω μήνυμα στον Άγγελο. Παίζουν με τον Πανθρακικό εκτός έδρας. Σε λίγα δευτερόλεπτα ο Άγγελος μου απαντάει ότι ο αγώνας είναι 0-0 και παρόλο που δεν θα έπρεπε, εγώ χαίρομαι γιατί αν παραμείνει έτσι το σκορ έχουμε μια ελπίδα να φτάσουμε τρεις βαθμούς πίσω τους.  Η ώρα περνάει γρήγορα και πρέπει να πάω δίπλα στα αποδυτήρια των αγοριών όπου θα μας μαζέψει ο Χρήστος. Πράγματι, ο Πάνος έρχεται και με φωνάζει. Μπαίνω μέσα και ο Χρήστος βρίσκεται ήδη εκεί. Σε μία γωνία διακρίνω τον Άλεξ ο οποίος κάθεται σκεπτικός, έχοντας βγάλει τη μπλούζα του. Στο θέαμα αυτό το μυαλό μου κάνει ανήθικες σκέψεις, αλλά δεν φταίω εγώ που έχει τόσο ωραίο σώμα! Πφ.. Άρια συγκεντρώσου, ο Χρήστος μιλάει.. Πριν όμως προλάβω να στρέψω αλλού το βλέμμα μου, οι ματιές μας συναντιούνται και ο Άλεξ μου χαμογελάει! Κοίτα να δεις που άλλαξε αυτό το παιδί! Μπορεί βέβαια και να είναι η ιδέα μου!

-Άρια! με βγάζει από τις σκέψεις μου ο Χρήστος.

-Παρακαλώ.. απαντάω ενώ επιστρέφω στην πραγματικότητα.

-Θα παίξεις πίσω από τον Άλεξ! Δεν υπάρχει λόγος να είμαστε τόσο επιθετικοί αφού προηγούμαστε. Έτσι θα μπορείς να συνεισφέρεις και στον αμυντικό τομέα! 

Γαμώτο! Εμένα βρήκε να βάλει πίσω; Ας έβαζε αυτόν, που έχει ήδη βάλει δυο γκολ! Ο Χρήστος συνεχίζει να μιλάει αλλά απογοητευμένη από τις εξελίξεις δεν προσέχω και πολύ τα λόγια του.. Όταν επιτέλους τελειώνει ξεκινάμε για να βγούμε στο γήπεδο. Όντας δυσαρεστημένη, μένω τελευταία, ή τουλάχιστον έτσι νομίζω, αφού όταν πάω να κλείσω την πόρτα κάποιος από μέσα με σταματά!

-Έι! Πού το έχεις το μυαλό σου εσύ; με ρωτάει ο Άλεξ, ο οποίος ευτυχώς έχει ντυθεί!

-Συγγνώμη, νόμιζα ότι είχατε βγει όλοι..

-Περίμενε, περίμενε! Τι μούτρα είναι αυτά ξαφνικά;

-Τίποτα..

-Ναι καλά! Επειδή σε έβαλε ο Χρήστος πιο πίσω ε; Άστο πάνω μου! Πάω να τον βρω..

-Άλεξ! Τι κάνεις; Όχι! Άλεξ περίμενε!

Μάταια οδύρομαι μόνη μου στους διαδρόμους. Ο Άλεξ έφυγε τρέχοντας να βρει τον Χρήστο! Δεν ξέρω γιατί, αλλά φοβάμαι με το τι θα του πει..

Όταν βγαίνω στο γήπεδο, ο Άλεξ έχει ήδη μιλήσει στο Χρήστο, ο οποίος μου γνέφει να τον πλησιάσω γρήγορα!

-Άρια, επειδή ο Άλεξ μου είπε ότι νιώθει κάπως κουρασμένος, θα αλλάξετε θέσεις. Θα παίξεις εσύ πιο προωθημένη και ο Άλεξ πίσω σου. Εντάξει; Δεν πιστεύω να..

-Όχι Χρήστο, είναι εντάξει! Εφόσον ο Άλεξ έχει πρόβλημα.. λέω και πιάνω τον Άλεξ με την άκρη του ματιού μου να χαμογελά κρυφά.

-Ωραία τότε! Πάμε δυνατά!

-Τι έκανες ρε χαζό; τον ρωτάω την ώρα που πάμε να πάρουμε τις θέσεις μας.

-Παρακαλώ δεν κάνει τίποτα! λέει γελώντας.

-Άλεξ, σοβαρά τώρα! Γιατί το έκανες αυτό;

-Γιατί ξέρω ότι είσαι το ίδιο φιλόδοξη με εμένα και θέλεις να αφήσεις το πραγματικό σου στίγμα σε αυτόν τον αγώνα, να βάλεις δηλαδή ένα γκολ που θα αποδεικνύει ολοφάνερα την καταπληκτική σου εμφάνιση!

-Δεν το πιστεύω.. Άλεξ σε ευχαριστώ!

-Ελπίζω να μην έκανα βλακεία..

-Όχι όχι! Δεν έκανες! Θα δεις..

-Το ελπίζω..

Ο διαιτητής σφυρίζει την έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου. Με εντολή του Χρήστου έχουμε κατεβάσει στροφές, όμως και η Βέροια δείχνει πια να έχει παραιτηθεί. Έτσι φτάνουμε εύκολα στην περιοχή τους και όπως δείχνει πάμε και για άλλο -ή άλλα- γκολ! Δεν το κρύβω, ότι θέλω ένα από αυτά να είναι δικό μου! Ο Άλεξ φαίνεται να το έχει καταλάβει αυτό καλύτερα από κάθε άλλον και με τροφοδοτεί συνεχώς με πάσες και σέντρες. Όμως από ό,τι φαίνεται δεν με θέλει.. Χα! Δεν καταλάβατε καλά.. Εγώ είμαι η Άρια, και αν βάλω κάτι στο μυαλό μου δύσκολα με σταματάς! Απευθύνομαι -νοερά πάντα- κυρίως στον τερματοφύλακα των αντιπάλων, ο οποίος έχει βαλθεί πεισματικά να μην με αφήσει να σκοράρω! Αλλά δεν σκοπεύω να του κάνω τη χάρη! Η κατάλληλη ευκαιρία έρχεται στο 60' όταν σε μία αντεπίθεση ο Άλεξ μου βγάζει μία καταπληκτική κάθετη πάσα κάνοντας μου νόημα και εγώ από το σημείο του πέναλτι εκτελώ επιτέλους τον τερματοφύλακα! Το 3-0 είναι γεγονός και όλοι μαζί το πανηγυρίζουμε!

-Καλή δουλειά κοπελιά! μου λέει ο Άλεξ ενώ γυρίζουμε για τη σέντρα.

-Δηλαδή δεν μετάνιωσες που μου έδωσες τη θέση σου;

-Όχι βέβαια! Ίσα - ίσα..

-Σε ευχαριστώ Άλεξ!

-Δεν κάνει τίποτα..

Ο αγώνας συνεχίζεται κι εμείς παρόλο που έχουμε ρίξει ρυθμούς εξακολουθούμε να έχουμε το πάνω χέρι. Η Βέροια έχει παραιτηθεί τελείως πια. Και κάπου εδώ έρχεται και το κερασάκι στην τούρτα. Σειρά έχει ο Πάνος να σκοράρει με κεφαλιά και να πετύχει το τελικό 4-0. Μετά από λίγα λεπτά η σεμνή τελετή λαμβάνει τέλος και αφού χαιρετηθούμε με τα παιδιά της Βέροιας πηγαίνουμε στα αποδυτήρια. Περιμένω με αγωνία μήνυμα από τον Άγγελο και όταν τελικά αυτό έρχεται ο ενθουσιασμός μου αυτόματα μειώνεται! Ο ΠΑΣ τελικά κατάφερε να νικήσει με 0-2 τον Πανθρακικό και μας περνάει για πέντε βαθμούς. Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα ο Άλεξ. Ναι σωστά.. έχω να τον ευχαριστήσω. Αν δεν ήταν αυτό, θα έπρεπε να ανησυχούσα με τα τόσα "πάρε - δώσε" μας τελευταία.

-Έλα τώρα! Πάλι έχεις μούτρα; Δηλαδή πόσα ήθελες να βάλεις;

-Χαχαχα! Όχι εντάξει! Το ένα ήταν αρκετό!

-Τότε;

-Ο ΠΑΣ νίκησε την Νίκη και διατηρεί το προβάδισμα των πέντε βαθμών. Τι θα κάνουμε ρε Άλεξ;

-Προς το παρών θα γιορτάσουμε τη μεγαλειώδη νίκη μας! Και από αύριο θα αρχίσουμε να ετοιμαζόμαστε για το επόμενο ματς, ελπίζοντας σε μια γκέλα του ΠΑΣ και περιμένοντας τον μεταξύ μας αγώνα.. Σε κάλυψα;

-Απόλυτα!

-Ωραία, ετοιμάσου τότε γιατί θα πάμε για καφέ όλοι μαζί!

-Οκ.. ετοιμάζομαι κι έρχομαι!

Μετά από μία εβδομάδα, Σάββατο πρωί, μετά το τέλος της προπόνησης:

Επιτέλους τέλος! Τρέχω στα αποδυτήρια να αλλάξω γρήγορα, να πάω σπίτι σφαίρα, να κάνω μπάνιο και να φύγω κατευθείαν για Γιάννενα! Σήμερα είναι το πάρτι της Ιωάννας και εκτός αυτού ανυπομονώ να δω τον Άγγελο!! Ντύνομαι γρήγορα και βγαίνω για να προλάβω το αστικό.

-Άρια! με φωνάζει ο Άλεξ.

-Άλεξ συγγνώμη, βιάζομαι..

-Δυο λεπτά μόνο, να σου πω..

-Γρήγορα γιατί θα χάσω το λεωφορείο.

-Ε σιγά, κάθε δέκα λεπτά περνάει αστικό.

-Όχι, δεν κατάλαβες. Στις δύο η ώρα φεύγει το λεωφορείο για Γιάννενα και πρέπει να πάω σπίτι να κάνω μπάνιο, να..

-Για Γιάννενα; Πάλι θα φύγεις;

-Ναι, γιατί; Την άδειά σου θα πάρω;

-Όχι αλλά..

-Άλεξ βιάζομαι! Τι ήθελες να μου πεις;

-Τίποτα, φύγε!

-Καλά.. γεια!

-Περίμενε! Ήθελα μόνο να σου πω αν θέλεις να έρθεις μαζί μας το βράδυ. Αλλά έχεις να πας στον γκόμενο, βέβαια!

-Άλεξ, μην αρχίζεις πάλι γιατί..

-Φύγε!

-Γεια σου Άλεξ..

-Καλά να περάσεις!

-Μην ανησυχείς για αυτό..

Άρχισε τα καφριλίκια πάλι! Έχει χάρη που βιάζομαι, αλλιώς θα τσακωνόμασταν πάλι, είχαμε και καιρό..

Φτάνω στο σπίτι, κάνω μπάνιο, φτιάχνω μαλλί και ίσα που προλαβαίνω το λεωφορείο. Ευτυχώς η μαμά το πάταγε το γκάζι στο δρόμο, αλλιώς θα είχα μείνει εδώ.

-Άρια, κάνε γρήγορα! Καλά να περάσεις και να προσέχεις!

-Θα προσέχω μαμά! Φιλάκια!

-Άρια.. θέλω μια χάρη.

-Τι είναι μαμά;

-Θέλω να επισκεφτείς τον πατέρα σου. Του έχεις λείψει πολύ και..

-Γεια σου μαμά!

-Άρια!!

-Καλά, θα δω, δεν σου υπόσχομαι όμως τίποτα..

-Ξέρω ότι θα κάνεις το σωστό. Πάρε με τηλέφωνο όταν φτάσεις!

-Θα σε πάρω, άντε γεια!

Μετά από τρεις ώρες

Επιτέλους Γιάννενα! Έχω σχεδόν ένα μήνα να έρθω.. Απίστευτο; Τον Ιάσονα δυστυχώς δεν θα τον δω, γιατί ο ΠΑΣ παίζει εκτός έδρας και λείπει. Έτσι θα με φιλοξενήσει ο Άγγελος! Α να τος, κατά φωνή. Έχει έρθει μαζί με τη μαμά του.

-Μωρό μου!!

-Καλώς την! Πόσο μου έλειψες δεν λέγεται..

-Κι εμένα βρε χαζό! λέει σφίγγοντάς με στην αγκαλιά του.

-Πρέπει να βιαστούμε! λέω περισσότερο γιατί ντρέπομαι την μάνα του.

-Όντως, πρέπει να στήσουμε τα ηχεία και τα όργανα πριν αρχίσει το πάρτι.

-Και υποσχέθηκα στην Ιωάννα να τη βοηθήσω με τα φαγητά! λέω και πηγαίνουμε στο αυτοκίνητο, όπου μας περιμένει η Κατερίνα.

-Άρια! Κοριτσάκι μου τι κάνεις;

-Μια χαρά! Εσύ;

-Όλα καλά.. η μητέρα σου;

-Καλά είναι, μην ανησυχείτε!

-Χαίρομαι, λοιπόν, πάμε για να μην αργήσετε.

Σε μία ώρα φεύγουμε από το σπίτι του Άγγελου για το σπίτι της Ιωάννας. Ο Άρης μου είπε ότι έχει τεράστιο σπίτι, ιδανικό για πάρτι! Ανυπομονώ!! Σε λίγη ώρα είμαστε εκεί. Ο Άγγελος βρίσκει τα υπόλοιπα παιδιά και ξεκινούν να οργανώνουν τη μπάντα, ενώ εγώ πάω να βρω την Ιωάννα.

-Ιωάννα, μέσα είσαι;

-Άρια εσύ; Έλα πέρασε! Σε ευχαριστώ πολύ που ήρθες!!

-Σοβαρά μιλάς; Δεν θα το έχανα με τίποτα! Ουαου! Ιωάννα είσαι υπέροχη! 

-Σε ευχαριστώ Άρια! Κι εσύ είσαι πολύ όμορφη!

-Δεν σου εχήθηκα βρε! Χρόνια πολλά, να τα εκατοστήσεις και να έχεις πραγματικά ό,τι επιθυμείς! Δεν σου λέω και όποιον, γιατί θέλω να πιστεύω ότι τον έχεις!

-Εννοείται ότι τον έχω! Και είμαι και πολύ πολύ ευτυχισμένη μαζί του!

-Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι.. Δηλαδή το ξεπεράσατε το όλο θέμα έτσι..

-Ναι, το ξεπεράσαμε και τώρα είμαστε πολύ καλά!

-Χαίρομαι πάρα πολύ για εσάς! Λοιπόν, να σε βοηθήσω, από πού ξεκινάμε;

-Τίποτα ιδιαίτερο, ήταν η κολλητή μου πριν εδώ και τα ετοιμάσαμε όλα. Απλά πρέπει να τα πάμε στο σαλόνι.

-Ωραία! Τι ώρα ξεκινάει το πάρτι;

-Στις εννιά. Έχουμε μια ώρα μπροστά μας. Με την ησυχία μας..

Μέχρι τις εννιά που έρχονται οι πρώτοι καλεσμένοι είναι όλα έτοιμα. Στις δέκα οι περισσότεροι έχουν φτάσει, η μουσική κλείνει και σειρά έχει τώρα η παλιά μου μπάντα! Τα παιδιά με παρακάλεσαν να τους κάνω την τιμή και να τραγουδήσω μαζί του -όχι ότι πέθαινα για αυτήν τη στιγμή αλλά τέλος πάντων! Ξεκινούν με το "Χρόνια Πολλά" που είναι φυσικά αφιερωμένο στην Ιωάννα και μετά ο Άρης της αφιερώνει το "Για Σένα". Στη συνέχεια ο Άγγελος με καλεί από το μικρόφωνο κι εγώ παίρνω θέση δίπλα του, όπως παλιά! Εύχομαι κι εγώ χρόνια πολλά στην Ιωάννα και μαζί με τον Άγγελο τραγουδάμε το πρώτο δικό μας τραγούδι για απόψε που δεν θα μπορούσε να ήταν άλλο από το "All of me" που έχει γίνει το σύμβολό μας από τότε που έφυγα. Η βραδιά συνεχίζεται όμορφα, εμείς τραγουδάμε, τα υπόλοιπα παιδιά χορεύουν και γενικά επικρατεί μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα. Όταν σταματάμε για το πρώτο διάλειμμα, για να κόψουμε και την τούρτα καταφέρνω να μείνω για λίγο μόνη μου με τον Άγγελο.

-Ξέρεις πόσο μου είχε λείψει το να τραγουδάω δίπλα σου; μου λέει ενώ εγώ βολεύομαι πάνω του.

-Κι εμένα πάρα πολύ! Νιώθω σαν να μην έφυγα ποτέ ή ότι όλο αυτό ήταν ένα όνειρο και τώρα ξύπνησα και είμαι πάλι κοντά σου!

-Δεν θέλω να ξαναφύγεις!

-Ούτε κι εγώ, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Τώρα όμως αυτό θα συζητάμε;

-Έχεις δίκιο! είπε και τα χείλη μας ενώθηκαν αυτόματα!

Η καλύτερη αίσθηση που υπάρχει! Νιώθω πυροτεχνήματα, πεταλούδες, ότι μπορεί κανείς να φανταστεί.. Μετά από λίγο σταματάμε για ανάσα και ο Άγγελος με φιλάει στο λαιμό! Αν τον βιάσω δεν θα φταίω! Έχουν δίκιο αυτοί που λένε ότι όσο υπάρχουν άνδρες που ξέρουν να φιλούν στο λαιμό οι γυναίκες θα είναι το αδύναμο φύλο, κι ας είμαι κομματάκι φεμινίστρια.

Το βλέμμα μου ξαφνικά πέφτει σε αυτήν την ηλίθια τη Δήμητρα που μας έχει καρφώσει λες και βλέπει εξωγήινο! Δεν την είχα δει καθόλου μέχρι τώρα, ούτε είχα φανταστεί ότι θα ήταν καλεσμένη, αφού η Ιωάννα πηγαίνει σε διαφορετικό σχολείο από αυτήν και τα παιδιά! Εντάξει, αλλά μπορεί να γνωρίζονται από αλλού, πολύ που με ενδιαφέρει εμένα! Άλλο με καίει τώρα, γιατί μας κοιτάζει έτσι!

-Άρια, μπορείς να συγκεντρωθείς λίγο εδώ; μου φωνάζει ο Άγγελος που προφανώς κατάλαβε ότι κάτι με απασχολεί.

-Ναι, αν αυτή η βλαμμένη σταματήσει να μας κοιτάζει έτσι!

-Χέστηκα ποιος μας κοιτάζει Άρια! Έχω δύο εβδομάδες να σε δω και δεν ξέρω πότε θα ξαναέρθεις! Θέλω να περάσω λίγο χρόνο με την κοπέλα μου και χέστηκα αν κάποια μας κοιτάζει!

-Άγγελε! Αυτή η κάποια είναι η Δήμητρα!

-Και;

-Τι και; Ξεχνάς ότι εξαιτίας της πλακωθήκαμε τις προάλλες;

-Όχι Άρια, δεν πλακωθήκαμε εξαιτίας της! Εσένα σε έπιασαν κρίσης ζήλιας και υστερίας!

-Και θα με πιάσουν ξανά, αν δεν μάθω τι συμβαίνει!

-Τι θέλεις να συμβαίνει δηλαδή;

-Δεν ξέρω, αλλά θα μάθω! λέω και αποφασισμένη σηκώνομαι να πάω να της πω δυο φωνήεντα!

Αυτό που βλέπω όμως με κάνει να αλλάξω γνώμη. Βλέπω τη Δήμητρα να μας κοιτάει ικανοποιημένη με αυτό που κατάφερε! Έτσι ε; Δεν θα σου κάνω τη χάρη αγάπη μου να πέσω στο επίπεδο σου! Ο Άγγελος έρχεται από πίσω μου, εγώ τον περιμένω τον πιάνω από το χέρι και περνάμε από μπροστά της θριαμβευτικά πηγαίνοντας στην κουζίνα! Τελευταία στιγμή τη βλέπω να μας ακολουθεί και σκέφτομαι να της το δώσω το μήνυμα μια και καλή! Με το που μπαίνουμε στην κουζίνα ορμάω πάνω στον Άγγελο, ο οποίος ευτυχώς χωρίς να ζητήσει εξηγήσεις για την απότομη αλλαγή της διάθεσής μου ενδίδει. Εγώ τυλίγω τα πόδια γύρω από τη μέση του και εκείνος με σηκώνει αγκαλιά και με βάζει πάνω στον πάγκο της κουζίνας! Ακριβώς όπως το είχα προβλέψει σε λίγο ανοίγει η πόρτα και μπαίνει η Δήμητρα η οποία μεταμορφώνεται σε παγοκολώνα μόλις μας βλέπει. Ψελλίζει ένα "συγγνώμη, ήθελα να πάρω λίγο νερό" και φεύγει κακήν κακώς! Ο Άγγελος δείχνει να τα έχει κι αυτός για λίγο χαμένα, όμως εγώ ανένδοτη συνεχίζω αυτό που σταματήσαμε, χωρίς να έχω κάποιον σκοπό πλέον!

Χάνουμε εντελώς την αίσθηση του χρόνου, όταν ακούμε τα παιδιά έξω να τραγουδάνε το τραγούδι και τρέχουμε να προλάβουμε την τούρτα. Μετά και από αυτό η βραδιά συνεχίζεται με δυνατή μουσική και το κέφι κορυφώνεται! Με την ηλίθια δεν έχουμε άλλο περιστατικό, έτσι κι αλλιώς φεύγει νωρίς μετά από την ήττα που έφαγε, όμως δεν τελειώσαμε με αυτήν, αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Πλέον είμαι σίγουρη ότι γουστάρει τον Άγγελο! Περίπου στις τέσσερις έχουμε μείνει πέντε - έξι άτομα και είναι ώρα να το διαλύσουμε, να αφήσουμε και το ζευγαράκι μόνο του. Όχι εδώ φυσικά, ο Άρης έχει ετοιμάσει σπέσιαλ βραδιά στο σπίτι του, αφού έχει κανονίσει και αυτός να διώξει τους γονείς του. Να φανταστείς, ήπιε ελάχιστα για να είναι νηφάλιος για αυτή τη στιγμή!

Χαιρετάμε την Ιωάννα με τον Άγγελο και πάμε να φύγουμε, όμως πριν από αυτό πλησιάζω τον κολλητό μου..

-Έτοιμος; Δεν πιστεύω να έχεις άγχος!

-Να σου πω την αλήθεια, έχω λίγο! Αλλά ανυπομονώ!

-Κοίτα να το χαρείτε, μην το σκέφτεσαι, όλα θα γίνουν αυθόρμητα!

-Το ελπίζω..

-Μην ανησυχείς! Λοιπόν, άντε καληνύχτα και... καλά να περάσετε! Με προφυλάξεις...

-Προφανώς! Άντε, φύγετε επιτέλους!

-Βλάκα! Άντε καληνύχτα!

Δεν το πιστεύω! Ο κολλητός μου θα γίνει άντρας! Και έχει και άγχος.. Ο γλυκούλης μου...

Μαζεύω τον Άγγελο που έχει πιει λίγο παραπάνω και γυρίζουμε σπίτι να κοιμηθούμε.. Αύριο πρέπει και να μιλήσουμε για την ηλίθια! Δεν θα μου τη γλιτώσει...

Ταταν!!! Έτοιμο!!

1. Πώς σας φάνηκε ο αγώνας και η συνεργασία #αρεξ.. άρχισαν σιγά σιγά όντως να τα βρίσκουν ή το χάλασαν στο τέλος;
2. Τι παίζει με Δήμητρα; Άδικα ανησυχεί η Άρια ή έχει λόγους; Για μπείτε στη θέση της...

3. Ο Αρούλης μας θα γίνει "άντρας"!! 

Εδώ θέλω τη συμβουλή σας. Αρχικά σκέφτηκα να περιγράψω τη βραδιά Άρης-Ιωάννας από την πλευρά του Άρη, αλλά μετά σκέφτηκα ότι θα επιβραδύνω την ιστορία χωρίς λόγο και σκέφτηκα ότι είναι προτιμότερο να τα περιγράψει -όχι τόσο λεπτομερώς- ο Άρης στην Άρια! Τι λέτε εσείς;

Επόμενο την Τετάρτη σίγουρα!! :)

Σας αγαπώ!! <3 :*