Η ζωή είναι μια έκπληξη.Δεν ξέρεις τι θα σου φέρει.Δεν ξερεις τι σχέδια έχει για σένα.Πρέπει να την κοιτάς στα μάτια και να είσαι έτοιμος για ολα.

Η Δάφνη και ο Αλέξανδρος δυο ερωτευμένες ψυχές έδωσαν έναν σκληρό αγώνα αφήνοντας τα πάντα πίσω τους. Η Δάφνη έπεσε στην ανάγκη του και εκείνος έπεσε στα δίχτυα του έρωτα για εκείνη. Και οι δυο ακολούθησαν τον έρωτα δίχως να σκέφτονται

Εφτιαξαν μια οικογένεια που ακομα και σήμερα ειναι ευτυχισμένη. Τωρα χρόνια αργότερα όλοι έχουν μεγαλώσει ,αλλαξει μα παρα μένουν ερωτευμένοι και πάνω απο ολα αγαπημένοι

Αγαπημένοι!

Ολοι έχουν βρει το στήριγμα τους. Η Λίζα με τον Στέφαν αποφάσισαν να εγκατασταθούν στην Αθήνα μόνιμα ενω η Χριστίνα με τον Δημήτρη έπειτα απο πολλες αναποδιές και εγωισμούς έμειναν μαζί. Ο Μάρκος μετακόμισε κοντά στην κόρη του θέλοντας να αναπληρώσει τον χαμένο χρόνο.Δεν αφησαν απο τοτε τίποτα και κανέναν να επισκιάσει την ζωή τους.Ο Μάνος έπειτα απο μια δυσάρεστη εξέλιξη στην ζωή του έφυγε απο την Αθήνα για δυο χρόνια,μέχρι που ξανα γύρισε θέλοντας να ξανα φτιάξει την ζωή του απο την αρχή.

Ζούσαν ο ενας για τον άλλον. Ετσι οπως έπρεπε απο την αρχή!

ΔΑΦΝΗ

"ΤΕΛΙΚΟ ΒΗΜΑ"

"Μαρία μου,προσπάθησε να ηρεμήσεις κορίτσι μου.Ξερεις τον πατέρα σου τωρα ποσο υπερβολικά αντιδρά καθε φορα που του λες να βγεις.Ολο λεει οχι αλλα μετα έρχεται να σε αγκαλιάσει.Φαίνεται πως του επεσε βαρύ που θα βγεις με αγόρι" προσπάθησα να ηρεμησω την κόρη μου.

Για αλλη μια φορα ο Αλέξανδρος είχε καταφέρει να την βγαλει εκτος εαυτού με τις κλασσικές του υστερίες.
Το παιδι δεν του έχει δωσει κανένα δικαίωμα ως τωρα, το μόνο που ζήτησε ήταν να βγει με τον Γιώργο.

Πρέπει να εκτιμά το γεγονός οτι του το ειπε κιόλας γιατί εύκολα θα μπορούσε να μας το κρύψει.Ξερω την κόρη μου και οι δυο την ξέρουμε,της έχουμε εμπιστοσύνη αλλα ο Αλέξανδρος ώρες ωρες γίνεται παραπάνω απο το κανονικό υπέρ προστατευτικός.

"Μαμά,δηλαδή αν του ελεγα οτι ειναι το αγόρι μου τι θα έκανε; θα με κλείδωνε μεσα μέχρι τα δέκα οχτώ μου; "ειπε υστέρα,αφήνοντας τα ρούχα της κάτω κάθισε δίπλα μου

"Σίγουρα" απάντησα αυθόρμητα.Τον εχω ικανό,ακομα και τώρα που έχει μεγαλώσει η Μαρία της φέρεται σαν να είναι πέντε.Δεν τον αδικώ βέβαια την αγαπάει πολυ,πρέπει ομως καποια στιγμή να καταλάβει οτι μεγαλώνει και δεν θα ειναι πάντα η μικρή του πριγκίπισσα.

Εχουμε τσακωθεί άπειρες φορες για αυτό το θέμα,οπως και για πολλα άλλα.Το καλό με εμας ειναι οτι οταν τσακωνόμαστε,ευτυχώς μετά τα βρίσκουμε.Δηλαδή αυτός έρχεται κάθε φορά ζητώντας μου συγγνώμη μετα την τρομερή πλάκα που του έκανα. Ιδεα της Λιζας ηταν φυσικά,δεν κρατήθηκα να μην την κάνω,το να του ζητήσω διαζύγιο ήταν το χειρότερο του.Κόντεψε να μείνει στον τόπο οταν ξεστόμισα την λέξη διαζύγιο.Το ξερω φυσικά πως δεν ήταν σωστό αλλά μια ακομα δοκιμασία για να αποδείξει την αγάπη του ήταν απαραίτητη

"Αστον βρε κορίτσι μου.Ντύσου εσυ, πήγαινέ κατω και άρχισε τα γνωστά σου κόλπα για να τον καλοπιασεις,δεν αντιστέκεται στα φιλάκια και τις αγκαλιές της κόρης του" γελάσαμε και οι δυο μιας και ο Αλέξανδρος μπορεί στους εξω να ειναι σοβαρός και σκληρός, στο σπίτι ομως είναι ο καλύτερος σύζυγος και πατέρας. Ακομα και κουρασμένος του αρέσει να καθόμαστε όλοι μαζί περνώντας ποιοτικό χρόνο!

Την άφησα να ετοιμαστεί με την ησυχία της.Οταν κατέβηκα κάτω βρήκα τον Αλέξανδρο με τον Μάρκο, τον δεκάχρονο πλέον γιο μας να παίζουν.Δεν ήθελα να τους ενοχλήσω οποτε απλα πήγα στην κουζίνα να ετοιμάσω το φαγητό.Μίλησα και με την Λίζα,με παρότρυνε να του το πω σήμερα,μην το καθυστερήσω άλλο, καλύτερα να τον πιάσω απροετοίμαστο αυτή την φορα!Εχει ενα δίκιο.Θέλω να δω την έκφραση του απίστευτα πολυ!

Οταν γύρισα πίσω στο σαλόνι οπως το φανταζόμουν βρήκα την Μαρία να προσπαθεί να απασχολήσει τον πατέρα της για να δεχτεί επιτέλους οτι θα βγεί με αγόρι.Δεν άργησε πολύ βέβαια,πάντα εγκαταλείπει την αυστηρότητα μετά απο φιλια αγκαλιές και γλυκόλογα απο την αγαπημένη του κόρη. Χαζομπαμπας μια ζωή! Δεν αλλάζει ο άνθρωπος.

Για αυτον τον αγαπάω,υπάρχουν βέβαια στιγμές που απλα θέλω να τον σκοτώσω για αυτα που κάνει αλλα δεν μπορώ να ξεφύγω απο τα δίχτυα του. Ας μην ξεχνάμε πως επεσα στην ανάγκη του.Ανάγκη για την αγάπη και τον έρωτα του.

"Μωρο μου ολα καλα;τι έγινε που πήγε ο αυστηρός κύριος Αλέξανδρος, Εγω δεν επιτρέπω στην κόρη μου να βγαίνει με αγόρια " τα παιδιά άρχισαν να γελάνε δυνατά,μας αρεσε να τον πειράζουμε.Η Μαρία μας φίλησε και έφυγε για να μην αργήσει στο ραντεβού της ενώ ο Μάρκος δεν έχασε χρόνο να παει δίπλα στον φίλο του,περισσότερο βέβαια για την Ιφιγένεια.Ορίστε άρχισε απο τώρα ο μικρός,ο πατέρας του φταίει φυσικά

"Κάνουμε και πνεύμα κυρία Δάφνη;"
του πάει να είναι θυμωμένος,τον κανει πιο σέξυ

"Ναι γιατί δεν επιτρέπεται κύριε μου; δεν το ήξερα.Λαθος μου!" ηρθε κοντά μου,χάιδεψα τα αξύριστα γενιά του τραβώντας τα απαλά "εισαι τοσο σέξυ οταν θυμώνεις" ισα που ακούμπησα τα χειλη του οταν απομακρύνθηκα απο κοντά του

"Ατιμη γυναίκα" ψέλλισε πριν τον νιώσω να με σηκώνει ψηλά.Δεν άργησε να με οδηγήσει στο δωμάτιο μας,γρήγορα τα ρούχα μας εξαφανίστηκαν και ο έρωτας μας πήρε τα ηνία

"Μωρό μου μπορώ να σου πω κατι;"με κρατούσε στην αγκαλιά του ενω το χέρι του σχημάτιζε αόρατους κύκλους στην γυμνή μου πλάτη.Μήπως πρέπει να περιμένω;δεν πιστεύω να μου κανει κανενα αστείο...Θα τον σκοτώσω!

"Οτι θες αγάπη μου. Αλλωστε και όχι να πω εσυ θα το πεις" απάντησε γελώντας,εισέπραξε βέβαια μια δυνατή αγκωνιά στα πλευρά για αυτο. Ολο θέλει να με πειράζει!

Για να τον δω τωρα "πως θα σου φαίνονταν ενα ακομα παιδί; ενα ακόμα κοριτσάκι ή αγοράκι;" τον είδα να χαμογελάει κλείνοντας τα μάτια

"δεν θέλω αλλο παιδί Δάφνη.Τα δύο είναι αρκετά δεν νομίζεις; " πιστεύω να μου κανει πλάκα.Δεν νομίζω να εννοεί αυτα που λεει.Τωρα ειναι που θα τον σκοτώσω.Ξέφυγα απο την αγκαλιά τυλίγοντας το σεντόνι γύρω μου

"δηλαδή τι θες να πεις κύριε;οτι επειδή εσένα σου φτάνουν τα δυο παιδιά εγώ θα σταματήσω;μαθε λοιπόν οτι ειμαι έγκυος και αν εσυ δεν το θες θα σε χωρίσω...ή μαλλον χώρισε με επειδή είμαι έγκυος και δεν θες αλλα παιδιά.."έλεγα καθως δάκρυα συνέχιζαν να πέφτουναπο τα μάτια μο,η εγκυμοσύνη με κανει τοσο ευαίσθητη.Πρέπει να συγκρατώ τον ευατό μου αλλα δεν γίνεται..ειδικα οταν τον εχω να λέει τέτοια πράγματα
Κάθαρμα!

"αυτο θες να σε χωρίσω;" με πλησίασε, με εγω τον έσπρωξα.Με ρωτάει κιόλας το κάθαρμα,δηλαδή το σκέφτεται..Αυτο ήταν!

"Χώρισε με!Σου δίνω το ελεύθερο γιατι εγω...Εγω περιμένω το παιδί σου και εσυ..εσυ δεν το θες..Δεν με θέλεις κάθαρμα.." δεν μπορούσα ουτε να μιλήσω

"Γυναικούλα μου" έκλεισε το πρόσωπο μου ανάμεσα στις παλάμες του "σταμάτα να κλαις γιατί απλα σε κοροϊδεύω.Νομίζεις δεν κατάλαβα τοσες μερες οτι είσαι έγκυος;ισως η Λίζα να μην είναι καλη στο να κρατά κάποια πράγματα,δεν ήταν βέβαια και δύσκολο να το καταλάβεις" είναι τοσο κάθαρμα.Τοση ώρα με αφήνει να παραμιλώ και αυτος το διασκεδάζει

"θέλω μια αιωνιότητα μαζι σου,θέλω τα πάντα απο εσένα μωρό μου.Τα παιδιά μας είναι οτι καλύτερο μπορείς να μου χαρίσεις μετά την αγάπη σου.
Ποτε μην αμφιβάλεις για αυτό" ήρθε πιο κοντά ενώνοντας τα χείλη μας σε ένα γλυκό φιλί

Το κάθαρμα... Τον αγαπω! Απο εκει που πριν λιγα λεπτά ήθελα να τον σκοτώσω τωρα θέλω να τον πνίξω στα φιλιά,τον άντρα μου!

"Σε αγαπάω" ειπαμε ταυτόχρονα χαμογελώντας,αγκαλιαστηκαμε και για αλλη μια φορα μου έδειξε τον πόθο που ένιωθε για μένα...

Δεν μπορώ να ξεφύγω. Εχω πεσει βαθιά στην ανάγκη του!

Επεσα στην ανάγκη του!

Τέλος;

Ακολουθεί ενα ακομα κεφάλαιο για το άλλο μας ζευγάρι...