Θηλιά στην Μνήμη
Η χαροκαμένη γυναίκα στύλωσε τα μάτια της με παράπονο στην φωτογραφία του άνδρα της που δέσποζε κρεμασμένη στον τοίχο του σαλονιού. Ο Παναγής ήταν ένας άγγελος που της πρόσφερε αγάπη ,μια πανέμορφη κόρη ,μια καλή θέση στην κοινωνία και το κυριότερο μια ευτυχισμένη ζωή . Κοιτώντας την επιβλητική μορφή του στην κορνίζα ,η γυναίκα άφησε τα δάκρυα να στάξουν ελεύθερα στα μάγουλα της.Η Λουκία παρακολουθούσε τη μητέρα της σιωπηλή δεν ήθελε να την διακόψει από την ιερή της στιγμή . Αποφασίζοντας να την αφήσει ήσυχη ,ανέβηκε ήσυχα τα ξύλινα σκαλιά για το δωμάτιο της . Της χρειαζόταν χρόνος να θρηνήσει ,να προσευχηθεί και να πάρει δύναμη .
Η Σοφίκα Τοπάλη ,μετά τον θάνατο του άνδρα της σπάνια άφηνε τα συναισθήματα της να την καταβάλλουν καθώς είχε ένα σπίτι να φροντίσει ,μια κόρη που έπρεπε να παίρνει το καλό παράδειγμα της μητέρας της και τους συγχωριανούς της να στηρίξει μετά την συμφορά που χτύπησε το χωριό τους ,τα Κάτω Λεχώνια .Οι κατακτητές μαγεύτηκαν από την ομορφιά και την καρπερή γη του θεσσαλικού κάμπου τόσο πολύ που άρπαξαν πολλές εκτάσεις χωριανών αφήνοντας πολλές οικογένειες να κλαίνε απελπισμένες καθώς δεν θα μπορούσαν να εκπληρώσουν τα όνειρα των παιδιών τους είτε για σπουδές είτε για μια καλή ανατροφή χωρίς στερήσεις . Επίσης ,λεηλάτησαν σπίτια κλέβοντας σημαντικά έργα τέχνης ,τρόφιμα ,είδη ρουχισμού και κοσμήματα στέλνοντας τα στην Γερμανία ως δώρα στις γυναίκες ή στις αδελφές τους . Απαγόρευσαν την κυκλοφορία πολιτών από το βράδυ μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες κάνοντας δύσκολο το έργο των ανταρτών που ήθελαν να φύγουν στα βουνά για να αντισταθούν στην τυραννία τους . Ευτυχώς , η Σοφίκα μαζί με την κόρη της και την υπηρέτρια που την είχε σαν κόρη της , την Φιλίτσα επισκέφτηκαν όλα τα σπίτια του χωριού όπου οι γονείς έχοντας της απόλυτη εμπιστοσύνη της άφηναν στα ικανά της χέρια τις προίκες των κορών τους και αντικείμενα αξίας που τα αποθήκευε μέσα σε άδεια βαρέλια από κρασί μαζί με τις μπάρες χρυσού και πολλά άλλα έγγραφα του μακαρίτη που τα φυλούσε σαν κόρη οφθαλμού . Εκμεταλλευόμενη την τεράστια περιουσία του συζύγου της ,παραχώρησε τις περισσότερες εκτάσεις σε συγχωριανούς της για να μπορέσουν να σπείρουν σιτάρι ,κριθάρι και να καλλιεργήσουν λαχανικά . Έτσι ,από την μια εξασφάλισε την επιβίωση του χωριού που έπινε νερό στο όνομα της από την άλλη ,όμως , την έβαλε στο μάτι των Γερμανών .
Οι τρεις δημιουργικές γυναίκες , οργάνωσαν την αντίσταση του χωριού τους παρακινώντας πολλούς άνδρες να πάνε να πολεμήσουν με το παράδειγμα του αρραβωνιαστικού της Φιλίτσας που ήταν μυλωνάς και είχε ήδη φύγει ως αντάρτης στο Πήλιο με το ΕΑΜ . Τους τροφοδοτούσαν με ρούχα ,γράμματα από τις οικογένειες τους και πληροφορίες για την δράση των Γερμανών και τις θέσεις τους .
Ωστόσο, οι δοσίλογοι τις κατέδωσαν και οι τρεις γυναίκες οδηγήθηκαν στα κρατητήρια της Γκεστάπου στον Βόλο όπου επί τρεις μέρες βασανίστηκαν απάνθρωπα με τον τραγικό επίλογο να γράφεται με τον απαγχονισμό τους στην πιο μεγάλη μουριά του χωριού όπου επί τρεις ημέρες τα σώματα τους παρέμειναν εκεί έπειτα από εντολή τους . Την ίδια στιγμή που οι τρεις ηρωίδες άφησαν την τελευταία τους πνοή ,ομάδα ΕΣΑΑδιτών κατευθύνθηκε στο αρχοντικό τους λήστεψαν ό,τι είχαν στην κατοχή τους . Δυο ώρες μετά , δεν είχαν μείνει παρά μόνο στάχτες .
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro