Drogi Jezusku,
Wiem, że jestem pełen zła i grzechów, ale siedzenie samemu w celi i świadomość tego iż nie mogę w święta się spotkać z rodziną dobija mnie. Nikogo nie obchodzi to, że jestem niewinny, a ten gościu mnie ranił. Nikogo nie obchodzi, że robiłem to dla samoobrony. Nie chciałem by umarł. Już i tak dręczy mnie sumienie. Dobija mnie samotność. Tak jestem w więzieniu i siedzę w celi w dodatku sam, bo nie ma nikogo ze mną. Tęsknię za rodziną i już nie raz chciałem uciec. Nie raz też miałem myśli samobójcze. Bo tu jest gorzej niż w psychiatryku. Traktują cię jak śmiecia. A w psychiatryku przynajmniej nafaszerowali by cię lekami i się tobą zajmowali. Cisza tak naprawdę nie jest ciszą, ponieważ ciągle mam wielki hałas w głowie. Ten szum, pisk i wycie jest okropne, a moja głowa już dłużej tego nie zniesie. W dodatku ciągle myślami wracam do chwili kiedy go zabiłem. Stałem nie wiedząc co mam zrobić. Nie chciałem by do tego doszło. Panie jeśli jesteś choć ociupinkę dobry dla ludzi to proszę cię daj mi siłę bym dał radę przetrwać to częściowe piekło. Ja nie chcę się poddawać, ale zaczyna brakować mi sił, dlatego cię o to proszę Jezusku.

Adam

***
[204 słowa]

Hejoo, jeszcze raz was bardzo przepraszam, że nie było listów. Mam nadzieję, że list się wam podoba! No i miłego dnia ❤️