-Mamo widziałaś mój telefon!

-Skarbie,ja twoich rzeczy nie pilnuje!

I tak oto te dwa miesiące minęły jak z bicza strzelił. Jest godzina piąta rano a ja i tak do końca nie jestem spakowana. Biegam po całym domu,bo nagle jakimś dziwnym trafem wszystko mi się gubi. Samolot jest o 8:00,ale i tak musimy być wcześniej.

-Gdzie jest ten pieprzony telefon?!-Mówię sama do siebie.

Nagle słyszę głos mamy:

-Nicole telefon jest w łazience!

-Dzięki!

Jakim cudem on się tam znalazł...

Idę do łazienki i widzę moją zgubę na pralce. Biorę go i akurat dzwoni do mnie Maja.

-No co jest?

-Nicole! W co się ubierasz? W ogóle nie wiem co na siebie założyć!

Na jej zrozpaczony głos wybucham śmiechem.

-Maja uspokój się. Przecież nie jedziemy na żadną galę czy premierę...

-Ale czy ty wiesz jak te dziewczyny są tam ubrane? Będą się z nas śmiać!

-Masz tyle ciuchów,na pewno coś znajdziesz.

-Ale...

-Maja muszę kończyć,papa.

Szybko się rozłączyłam,bo nie dała by mi spokoju.

Wracam do pokoju i kończę pakować moje walizki.

Po godzinie wyruszyłyśmy z mamą na lotnisko biorąc po drodze Sel,Angel i Maje. Z Jackiem mam się spotkać na miejscu.

***

Będąc już na lotnisku wszyscy czekamy na nasz samolot. Mamy takie zamuły,że śmiesznie jest patrzeć jak ktoś siedzi i patrzy się w jedno miejsce,albo ziewa... W każdym razie,za godzinę powinniśmy już lecieć. Trochę się martwię bo Jake'a nadal nie ma. Może się rozmyślił bo jednak to będzie dla niego trudne?

Widzę,że ktoś idzie w naszą stronę. Mam nadzieję że to Jake. Ale niestety od razu siadam,gdy tylko ujrzałam Mike'a. Super,jeszcze tylko tego brakowało. O dziwo zachowuje się normalnie. Może jednak się zmieni...nie,wątpię.

Minęło już pół godziny,a Jake'a nadal nie ma. Okej...teraz martwię się na maksa.

-Nicole co jest?-Pyta Sel.

-Jake'a nadal nie ma. A co jeśli się rozmyślił?

-Spokojnie. Mamy jeszcze pół godziny do odlotu.-Odpowiedziała Angel.

Już biorę telefon,aby do niego zadzwonić ale mama przyszła z naszymi zamówieniami.

-Dobra dziewczynki. Proszę kawę tak na pobudzenie.

Spogląda na mnie i mówi:

-Nicole coś ci jest?

-Jake'a nadal nie ma.

-Zadzwoń do niego.-Odparła z uśmiechem.

Kiwam głową i odchodzę w mniej głośne miejsce. Wybieram jego numer,ale nikt nie odpowiada.

-Jake no.-Jęknęłam do telefonu.

Próbowałam jeszcze z dziesięć razy ale ciągle dostawałam ciszę.

Zrezygnowałam i wróciłam do wszystkich.

-I co?-Zagadnęła Maja.

-Nie odbiera.-Odpowiadam słabym głosem.

-Spokojnie,jeszcze przyjedzie.-Odparła i mnie przytuliła.

-Dobra moi uczniowie! Zbierzcie się wszyscy,musimy sprawdzić obecność!

Wszyscy ustawili się wokoło pani Hagins a ona zaczęła:

-Jacob?

-Jest.-Odpowiada chłopak.

-Samanta?

-Jest.

-Maja?

-Jestem.

Czytała tak dalej,aż w końcu doszła do Jake'a.

-Jake?

-Jeszcze nie przyjechał.-Powiedział Max.

-Cóż,niech się lepiej pośpieszy bo niedługo mamy samolot. Próbował się ktoś z nim skontaktować?-Odparła pani Hagins.

-Ja,ale niestety nie odbiera.-Odpowiadam.

-Co? Już go nie obchodzisz?-Mówi z udawanym niedowierzaniem Mike.

Zgromiłam go spojrzeniem.

-Daruj sobie Stweart.-Skarciła go nauczycielka.

Prosimy wszystkich o przygotowanie się do lotu w kierunku Londyn.

Powtarzam!

Prosimy wszystkich o przygotowanie się do lotu w kierunku Londyn.

Wkrótce słyszmy powiadomienie roznoszące się po całym lotnisku. A Jake'a nadal nie ma,może zrezygnował....

Idę pożegnać się z mamą.

-Uważaj na siebie dobrze?

-Oczywiście mamuś.

-I pamiętaj,dzwonisz codziennie tak?

-Tak mamo,spokojnie dam radę.-Mówię i ostatni raz się przytulamy a potem ruszam już do bramek.

Zbliżam się do sprawdzania bagaży,gdy nagle ktoś woła:

-Jake! No nareszcie martwiliśmy się o ciebie.

-Przepraszamy,ale mój kochany synek jak zwykle zaspał.-Powiedział tata Jake'a.

-To nic. Dobrze,że się pojawił. Właśnie szykujemy się do wejścia. No Jake,pożegnaj się i chodź.-Odparła pani Hagins.

Widzę,że Jake żegna się z panem Lanchasterem i podbiega do bramek. Czuje jak ktoś owija ręce wokół mnie.

-Cześć kochanie.

-Cześć.-Odpowiadam i odwracam się przodem do niego.-Dlaczego nie odbierałeś?

-Przepraszam,ale wstałem o 7:00 i dopiero się pakowałem,a telefon pewnie jest wyciszony.

-Strasznie się martwiłam.-Spoglądam mu w oczy.

-Bardzo cię przepraszam...-Nie było dane mu dokończyć,bo zamknęłam przestrzeń między nami.

-Ej! Koniec okazywania uczuć! Do samolotu!-Krzyczy za nami pan Marks.

Oderwaliśmy się od siebie i niemal wbiegliśmy do środka.

Leci z nami czterech nauczycieli. Jest nas dość sporo. Prawie cała nasza klasa i kilka z innych wyższych klas. Siedzę razem z Jakiem a Maja za nami z Samantą. Natomiast obok nas Sel z Angel. A za nimi niestety Mike z...kurwa z Olivierem. Nie widziałam go wcześniej. Jake chyba też go zauważył bo napiął swoje mięśnie.

-Ten pojebaniec z nami na wycieczce? O teraz to na pewno cię nie spuszczę z oka.

-Jake,bo ja muszę ci coś powiedzieć...

-Słucham?

-Bo Olivier...

-Chwila,od kiedy ty z nim po imieniu?

-No posłuchaj. Wszystko zaczęło się wtedy na tamtych wyścigach...

I po tym jak opowiedziałam mu całą historię,czekam na reakcję z jego strony.

-Czyli mam rozumieć,że gadałaś,wybaczyłaś i... szłaś z nim sam na sam do twojego domu z człowiekiem,który próbował cię zgwałcić?

-No tak,ale przeprosił i...

-Nicole-Wzdychnął.-A co jeśli kłamie i znów spróbuje? Jesteś za dobra dla ludzi.-Wziął mnie za rękę i w nią pocałował.

Uśmiechnęłam się na ten gest i położyłam głowę na jego ramieniu.

Prosimy o wyłączenie wszystkich urządzeń elektronicznych,oraz o zapięcie pasów na czas startu.

Rozległ się głos Stweardessy i po chwili ruszyliśmy w górę.

Sel Pov's

Siedzę dosłownie wbita w fotel. Nie ma to jak teraz przekonać się,że masz lęk wysokości i czujesz jak zaraz wpadniesz w panikę. Angel jest w łazience,a ja nie chcę przeszkadzać Nicole i Jackowi. Nagle słyszę jak Nicole mówi:

-Sel wszystko w porządku?

-Taaa,to znaczy tak.-Odpowiadam trochę zdenerwowana.

-Na pewno?

-Na pewno.-Wysilam się na uśmiech.

Spojrzała na mnie podejrzliwie,ale po chwili też się uśmiechnęła. Odwróciła się z powrotem do Jake'a a ja zaczynam się niespokojnie wiercić. Chyba zaraz zabraknie mi powietrza. Nagle ktoś siada koło mnie. Chyba Angel wróciła z łazienki. Odwracam się i o mało co nie spadłam z fotela. Widzę przed sobą Mike'a. No nieźle się zapowiada...

-Hej.-Powiedział.

-Hej.-Odpowiadam trochę niespokojnie,za co klnę się w myślach.

-Wszystko dobrze?

-Em,tak czemu pytasz?

-Kręcisz się ciągle w fotelu,a po drugie widzę że kłamiesz...

-Niby skąd ten pomysł?

-Widać to w twoich oczach.-Odparł a moje serce zaczyna mocniej bić.

-Powiesz mi co się dzieje?

Wzdycham i odpowiadam trochę niepewnie:

-Chyba jednak boję się lecieć samolotem.

-Chcesz żebym z tobą został?-Spytał a ja przysięgam,że zaraz krzyknę z radości.

Po chwili mówię:

-Nie musisz....

-Ale chcę.-Uśmiechnął się i na moje zdziwienie wziął moją dłoń i zaczął ją głaskać.

Jestem mile zaskoczona. Chyba jednak moja miłość do niego nie ustała... Kuźwa.

Siedzimy w ciszy a Mike nie puszcza mojej dłoni nawet na chwilę. Spoglądam w stronę Nicole. Ona również się we mnie wpatruje z wielkim uśmiechem wymalowanym na twarzy. Pokazuje mi dwa kciuki do góry na co ja lekko się uśmiecham.

Gdzie jest Angel? Utopiła się tam czy co? Ale w sumie... Siedzi koło mnie Mike,więc niech tam jeszcze sobie trochę posiedzi.

Po chwili zaczął mnie zagadywać i muszę przyznać ale świetnie mi się z nim rozmawia. Mamy nawet sporo wspólnego a tego szczerze się nie spodziewałam. Ten lot będzie jednym z najlepszych.

Nicole Pov's

Zostały nam jeszcze dwie godziny,więc postanowiłam się przespać. Na ramieniu Jake'a,ale mniejsza o to. Jest zaskakująco wygodny. Gdy się obudziłam,pierwsze co ujrzałam to jego pięknie brązowe oczy które się we mnie wpatrują. Uśmiechnęłam się a Jake to odwzajemnił.

-Ile spałam?-Pytam zaspanym głosem przeciągając się.

-Z jakieś pół godziny.-Odpowiedział głaszcząc mnie po głowie.

-Co ty robisz?-Pytam ze śmiechem.

Jake zbliżył swoje usta i złączył je w pocałunku z moimi. Po chwili odsunęliśmy się od siebie i oboje spoglądamy w stronę Angel i Sel... a raczej Sel i Mike'a. No ciekawie się zapowiada...

-Co jest?-Pyta Jake.-On jest pojebany. I ty pozwalasz kokietować twoją przyjaciółkę?

-Coś mi się zdaje,że on jej nie kokietuje.

-Co ty mówisz?

-Jake,zobaczysz.-Mówię z tajemniczością w głosie a Jake zaczyna się śmiać po czym ja do niego dołączam.

-Ej!-Krzyczy ktoś za nami-to Maja.

Odwracamy się i widzimy również Angel,która mówi:

-Ten chuj podebrał mi siedzenie.

-A tak w ogóle to cały czas gadają,coś się święci.-Wtrąca Maja.

-No,zobaczymy co z tego wyniknie. Może przy niej się zmieni.-Odpowiadam i po chwili zwracam się w ich stronę. Trzeba przełamać w końcu barierę nienawiści do Mike'a,skoro jedna z naszych coś do niego czuje.

-Ej! Gołąbeczki,chcecie z nami może pogadać?

Na twarzy Sel widzę lekkiego rumieńca i na moje zdziwienie nie dość,że Mike tego nie skomentował to jeszcze też się oblał lekkim rumieńcem.

Nagle słyszę szept Jake'a:

-Skarbie,co ty wyrabiasz?

-Wiem,że pałamy do niego nienawiścią ale skoro nasza przyjaciółka coś do niego czuje musimy się postarać o to,aby trochę poprawić tą i tak dziwną sytuację.

-Dobrze. Ale jeśli tylko mnie zirytuje,to walnę mu w gębę.-Mówi Jake.

Zaśmiałam się i całuję jego policzek.

Po chwili cała nasza szóstka rozmawia w najlepsze. Mike ani razu nie zdenerwował i nie zirytował nikogo. Było tak jak dawniej,kiedy z nim chodziłam. Jeśli nadal będzie taki,to może ta wycieczka nie będzie taka zła jak myślałam.

***

Wylądowaliśmy około 18:00. Z tego ile na razie widziałam Londynu mogę powiedzieć,że jest piękny a jeszcze cały tydzień zwiedzania przed nami. Tyle może się zdarzyć...

Zatrzymaliśmy się w hotelu "Shelton Hotel". Jest skromny,ale i za razem bardzo ładny. Wchodzimy do niego i czekamy aż nauczyciele nas zameldują i dadzą klucze do pokoi.

-No dobra,zbierzcie się! Więc tak,nie ma że w pokojach chłopak-dziewczyna zrozumiano? Tak Bradford,do ciebie się zwracam.-Wszyscy wybuchli śmiechem.

-Kolacja o 20,więc po dostaniu kluczy i listy z kim będziecie dzielić pokoje,możecie już ruszać i się trochę odświeżyć. A tym czasem,do zobaczenia za dwie godziny!-Krzyknął pan Marks,a wszyscy się rozeszli.

Okazało się,że na moje szczęście jestem w pokoju z Mają,Sel i Angel.

Wszystkie zaczęłyśmy zmierzać w stronę naszego pokoju.