Medya:Kutup

"Anne biliyor musun çok güzel görünüyor​sun.Aslında hep öylesin ama sanki bugün daha bi güz-"

"Yalakalığı kes küçük hanım!"

Annem gerçekten nazik bir insan değil.Bu küçük kelimesini bastırarak beni kışkırtmaya çalışıyor.

"Küçük mü?26 yaşındayım ben!Ve oldukça olgun ve sevimliyim."

"Küçük bebekten farkın yok.Sınırsız kart limitini aşmayı nasıl becerdin?"

"Bilmiyorum."

Ne yani tükenmez kalemin tükendiği,kırılmaz camın kırıldığı bir ülkedeyiz.Bu bu kadar da şaşırtıcı olmamalı.

"Bu kaç oldu Kutup?Ne bu şımarık tavırlar?"

Gözlerimi kaçırırken bir yandan da bu yaşta bile annem tarafından azarlanmayı nasıl başardığını düşünüyorum.Neden bir sevgilim yok?Evlenip kendi evime yerleşmek istiyorum.Zengin bir koca bulsam iyi olacak.

"Üzgünüm."

"Ben de.Bu kadar vurdumduymaz bir kız yetiştirdiğim için üzgünüm."

26 yaşındaydım ben!Bu kadar laf yemek bu yaştaki birine göre çok fazlaydı.Yaşı geçtim,kimseye böyle davranamazdı.

"Doğurmasaydın o zaman!"

Annemin sinirden gözü dönmüştü.Annemle her kavgamda doğurmasaydın diye ergen tribi atar onu yumuşatırdım. Ama bu sefer yemedi.

"Artık o işte çalışmıyorsun."

"İşimi çok seviyorum.Ve yetişkin biriyim.Neyi nasıl yapacağımı ben biliyorum anne!"

"Biliyorsan biliyormuş gibi davran."

"Öyle davranıyorum."

"Peki iki gün önce neden pastaneye gelip pasta vitrinlerini kırdığını, sonra vilada suyunu bütün pastalara sıçrata sıçrata oraları temizlemeye çalıştığını sorabilir miyim?"

Annemin pastanesi var ve kendisi pastacı. Ama o kadar küçük ki ora, her gittiğimde bir yeri deviriyorum.

" Hala küçücük çocuksun. "

Başını sinirle sıvazlarken bir yandan da telefonundan bir numara giriyordu.İki dakika sonra telefon açıldığında bana sinirle bakıp konuşmaya başladı.

"Alo Remzi Bey nasılsınız?"

Yo yo yo!

Bu Remzi o Remzi olamazdı değil mi?

"Evet.Ben de diyecektim ki geçen gün konuştuğumuz konu.Kabul ediyorum.Ama oğlum değil kızım için."

Beni hep bunu yapmakla tehdit etmişti.Ama şimdi oldukça ciddiydi.

"Benim bir işim var zaten!"diye bağırdım.

Annem eliyle şş işareti yaparken bense içeri abimin yanına gittim.

"Remzi abiyle konuşuyor."

"Ne?Yuh!"

"Ne yapacağım ben?"

"Siniri geçince vazgeçer.O zamana kadar ben devam ederim senin yerine kızım,sonuçta meslektaşız."

Babam gittiğinden beri beni koruyup kollardı.Eskiden kavga eder, hiç bir konuda uzlaşamazdık.Ama artık ikimiz de değişmiştik.

"Seni çok seviyorum.Ama izinli bir yılını yine iş yaparak mı geçireceksin?"

"Senin için tabi ki yaparım.Bu işi ne kadar önemsediğini biliyorum.Hem..."

Biraz durup bekledi.

"Zerda senin yardımcındı değil mi?"

Başımı hızla salladım.Zerda ile iki aydır mesajlaşıyordu.Abim pek yüz vermese de Zerda çok aşıktı.

"Pislik.Sırf onun için değil mi?Seni orada izlesin,övsün,aşık aşık baksın.Aslan burcu işte.Egonu tatmin edeceksin. "

"Abisini nasıl da tanıyor ama."deyip kahkaha atarken annem içeri geldi.

"Araban vasat halde."

"Evet Voldemort anne."Mırıldandım ama duymuştu.

"Sus be anma o burunsuzu!"

Neden Harry Potter'ı annemle birlikte izledim ki?Hadi be kadın vazgeçtim de.

"Remzi Bey işten ayrılıyordu.Ama yerine biri geçmeliydi.O da Kutay'ı istiyordu."

"Bu ne be masal anlatır gibi.Gökten üç elma düştü de de tam olsun."

"Ama sen yapacaksın.Otobüs şoförüsün artık hayırlı olsun.Yönetmenlik senin için bitmiştir."

"Bu çok acımasızca ve asla orada çalışmayacağım."

"5 ay çalış ve kredi kartına ve arabana
sahip ol."

Gözlerim parlarken aniden atıldım.

"Remzi amcayı da pek severim yapmazsam ayıp olur zaten."

Annem somurttu ve ellerini çırptı.

"Bir semazen gibi döndün."

🚌🚃🚃🚃🚃🚃🚃🚃🚃🚃🚃🚃🚃🚌

"Bak bu gaz bu da fren."

"Ehliyetim var benim."

"Bu da el f-"

"Biliyorum!Otobüs ehliyetim var benim. "

Resmen sürücü kursuna boşuna gitmişim gibi tekrar tekrar anlatıyordu.Babam çok eskiden otobüs şoförü olduğu için 5 sene önceden abim ve bana otobüs, araba ehliyeti aldırmıştı zorla.O yüzden buradaki çoğu şoförü tanırdım. Gerekli belgeleri de halletmişti annem nasılsa.

"Bu otobüs çok emek ister bütün durakları bildiğine emin misin?"

"Yoo."

Annem bana sinirle bakıp konuşmaya başladı.

"Elbette biliyor.Doğma büyüme buralı.Zaten belgeler için başvurduğumuzda tek tek söyledi, trafik kurallarına uyacağına da söz verdi. "

"Ya ne zaman başlayacağım?Kaçta yani?"

"Sen öğlen istediğin için 4'de gelip devralırsın.11.30'da geri bırakırsın."

"Çok saçma ya.Niye o kadar çok?"

"Bunu isteyen sensin kızım."

Anneme 'ne istemesi ya'diye bir bakış atıp Remzi Amca'ya kafa salladım.

Otobüsteki her şeyi öğrenmem iki haftamı almıştı.Gerekli her şeyi yapmış olmak canımı sıkıyordu.Yönetmenlik için buralara gelmişken otobüs şoförü olmak hoş değildi işte.İstesem yapmazdım aslında.Ama yapmazsan da evde kesinlikle zor zamanlar geçirecektim.

Babam şu an İzmir'de oturduğu için annem çalışmak zorundaydı ve zor zamanlar geçiriyordu.Ona çok nazlansam da bunu haketmiştim.Arabayı vurmak,kart limiti aşmak ve daha bir sürü şey ile annemi zor duruma sokmuştum.

Ama bir yandan da bunu ben istememiştim ki.Benim istediğim babamla yaşamaktı.Ayrıldıklarında umrumda değildi,her gün kavga eden bir çift ayrılmalıydı elbette.Abim zaten askerdeydi ve ailevi sorunların farkındaydı. Ama annem benim kadar ağır başlı olmadığı için her gece ağlayıp bize duygu sömürüsü​ yaptığı için buna mecburduk.Onu bırakıp gidemedik ikimiz de.Ama bazen babamla yaşasam daha mutlu olurum gibi hissediyorum.

"Ne kadar zor olabilir ki?"

Yüzüme sahte bir gülümseme kondurup eve doğru yürüdüm.Ama o sinir bozucu ses beni yolumdan alıkoydu.

"Nereye Kutup?Saat 16.01 ilk günden geç mi kalacaksın?"