ENDOU MAMORU

"Nieważne jak wielką legendą piłki nożnej będziesz, nieważne jak dobrze będziesz się spisywać w roli bramkarza, musisz uczyć się matematyki" Tak właśnie usłyszał Mamoru od swojego wychowawcy, który polecił mu korepetycje. A jedyną osobą, która przyszła Mamoru do głowy to...

- [T/i]-chan, pomóż mi! - powiedział, pojawiając się przed Tobą znikąd, i popatrzył na Ciebie błagalnie.

- No dobrze, ale w czym? - odparłaś zdziwiona.

- Matma - mruknął, i wystawił w Twoją stronę podręcznik, który trzymał w dłoni. - Kompletnie nic nie rozumiem...

- No dobrze...chodź - odparłaś, przeglądając temat. Akurat ten szedł Ci bardzo łatwo.

Poszliście do pustej klasy, gdzie zaczęłaś tłumaczyć Endou dział w taki sposób, aby najlepiej go zrozumiał. Czasami porównywałaś coś do piłki nożnej, dzięki czemu owiele łatwiej to załapał.

- Dziękuję, [T/i]! Jesteś aniołem! - powiedział, i w przypływie radości przytulił Cię.

Uśmiechnęłaś się lekko i odwzajemniłaś uścisk.

GOUENJI SHUUYA

Gouenji to jednym słowem człowiek perfekcja. Przystojny, dobrze się uczy, ma wiele fanek, zna się na piłce...nic tylko brać!
Walenie tak myślałaś, idąc do niego do domu. Niedawno napisałaś mu, że kompletnie nie rozumiesz tematu z niemieckiego, a ten, jako dobry przyjaciel, postanowił Ci pomóc.

- Wejdź - powiedział, przepuszczając Cię w drzwiach. Nie zrobiłaś jednak nawet jednego kroku, bo od razu dopadła Cię mała dziewczynka.

- Hej! Jesteś dziewczyną Onii-san?! Jak masz na imię? - zaczęła zalewać Cię falą pytań.

- Eto... - spojrzałaś , lekką zakłopotana na Gouenji'ego.

- Yuuka, idź do pokoju - powiedział, a dziewczyna nadymała policzki, ale wróciła do siebie.

Usiedliście w salonie i od razu wzięliście się za naukę. Dowiedziałaś się, że Gouenji kiedyś chodził do szkoły z lekka niemieckiej, więc to dlatego tak dobrze umie ten język.

***

- Dziękuję, Gouenji-kun! Jesteś niesamowity! - powiedziałaś, i przytuliłaś krótko chłopaka.

- Czyli jednak jesteś jego dziewczyną! - Yuuka wskoczyła na kanapę.

Gouenji przekręcił oczami, a Ty spaliłaś buraka.

KIDOU YUUTO

Twój brat nie chciał Ci pomóc, bo przecież "nie mam czasu, muszę ćwiczyć", więc została Ci tylko jedna osoba, która w miarę to wszystko ogarnia.

- Kidou-senpai - powiedziałaś, a ten odwrócił się w Twoją stronę. - Eto...mógłbyś pomóc mi z zadaniem domowym? Kompletnie go nie rozumiem, a Koujirou nie chce mi pomóc.

- Nie ma sprawy, jasne że tak - uśmiechnął się.

- To kiedy? - zapytałaś z ulgą. Już miałaś wrażenie, że się nie zgodzi.

- Nawet teraz - wzruszył ramionami.

No anioł - pomyślałaś, siadając z nim do ławki.

Zdecydowanie nie ogarniałaś tematu z geografii. Ale jak się spodziewałaś, Kidou był wprost genialnym nauczycielem, i po piętnastu minutach umiałaś cały temat.

- Jeśli będziesz potrzebować kiedyś jeszcze pomocy, jestem tutaj - uśmiechnął się do Ciebie, zarzucił pelerynką i wyszedł.

Twój bohater...znaczy, co?

KAZEMARU ICHIROUTA

Gdy tylko powiedziałaś cioci, że nie rozumiesz tematu z biologii, do kogo Cię wysłała? Oczywiście, że do Kazemaru! Ale z drugiej strony, chłopak rozumiał, więc...

- Słuchaj, a nie marzysz niewiadomo o czym - upomniał Cię Kazemaru, a Ty przekręciłaś oczami.

Był naprawdę wymagającym nauczycielem.

- Dobrze, już dobrze - mruknęłaś cicho, i zawiesiłaś wzrok na zeszycie.

- No, to jeszcze raz... - powiedział, poczym ponownie zaczął Ci tłumaczyć temat.

Chłopak, mimo iż stanowczy, był wyrozumiały. Dzięki niemu zrozumias temat, i następnego dnia dostałaś naprawdę zadowalającą ocenę. Kaze był z Ciebie dumny.

MIDORIKAWA RYUUJI

- Opłaca nam się? - zapytał Midorikawa, stojąc wraz z Tobą nad stosem książek.

- Jeśli chcemy coś zrozumieć, to tak - odparłaś, powoli biorąc do ręki zeszyt. - A skoro Hiroto-san nie chciał nam pomóc, musimy sobie sami radzić.

- Japoński jest idiotyczny. I pomyśleć, że to nasz ojczysty język - mruknął chłopak, siadając obok Ciebie.

Po pewnym czasie uważnego nurtowania książki, w końcu zrozumiałaś. Zadowolona, zaczęłaś chwalić się zielonowłosemu o swojej genialnej wiedzy, i sama wytłumaczyłaś mu to tak, aby miało ręce i nogi.

- Masz mózg - pochwalił Cię chłopak. Spojrzałaś na niego sarkastycznym wzrokiem mówiącym "serio?".

HIROTO KIYAMA

- Nie umiem! - walnęłaś głową o biurko, i załamana spojrzałaś na jakiś program w Pythonie, który nie wyglądał jak program a jakieś kompletne niewiadomo co.

- Coś się stało? - spytała Reina, zaglądając do Twojego pokoju.

- Informatyka się stała - mruknęłaś załamana.

- Mamy tutaj hackera Bonzo. Pójść po niego? - zapytała dziewczyna, a Ty przytaknęłaś, dziękując jednocześnie.

Po chwili do środka wszedł...Hiroto.

- Ty jesteś hackerem Bonzo!? - zapytałaś niedowierzając, a ten zaśmiał się i usiadł obok Ciebie.

- Nie wiem, czy można mnie tak nazwać, ale chyba tak - zaśmiał się. - No, to co tam nie rozumiesz?

Wytłumaczyłaś mu swój problem, a chłopak bez problemu wziął się za robotę. Po chwili miałaś gotowy program.

KIRA HIROTO

Byłaś zdziwiona. Nie, to źle słowo. Zszokowana, gdy Hiroto przyszedł do Ciebie z prośbą o wytłumaczenie zadania z matematyki.

- Siadaj, rozpracujemy to jak patolog zwłoki - klepnęłaś miejsce obok siebie, a ten spojrzał na Ciebie jak na wariatkę, jednak nic nie powiedział.

Usiadł obok Ciebie, a Ty zaczęłaś analizować zadanie. Hiroto naprawdę nie chciał wierzyć, że przyszedł akurat do Ciebie...ale jakoś tak wyszło. Po chwili zaczęłaś mu tłumaczyć tak dobrze, jak tylko umiałaś, i po chwili chłopak sam śmigał zadanie. Gdy skończył, oceniłaś, czy jest dobrze, i uśmiechnęłaś się zadowolona.

- Ej, a jakieś dziękuję? - zapytałaś nieco zawiedziona, gdy ten skierował się do wyjścia.

Kira odwrócił się w Twoją stronę, i uśmiechnął, mówiąc "dziękuj, pinczerku". Poczym wyszedł, zostawiając Cię zszokowaną.

Uśmiechnął się do Ciebie z własnej woli...

MATSUKAZE TENMA

- [T/i] pomóż miii - chłopak od kilkunastu minut próbował Cię namówić, abyś pomogła mi z nauką, a konkretniej o wytłumaczenie zadania z chemii.

- Ale ja sama tego nie rozumiem - powiedziałaś już zirytowana, siadając przy stole w kuchni chłopaka.

- To spróbujemy zrozumieć to razem - usiadł obok Ciebie. – A poza tym, jesteś z przyszłości! Powinnaś mieć owiele bardziej rozwinięty mózg!

– Tak, jasne...

Chcąc nie chcąc, musiałaś się zgodzić. O dziwo, wyszło wam całkiem nieźle,i może i było tam parę błędów, ale ogólnie efekt był zadowalający.

TSURUGI KYOUSUKE

Od parenastu minut szukałaś chłopaka, aby pomógł Ci z zadaniem domowym ze [znienawidzony przedmiot]. W końcu znalazłaś go w klasie, w towarzystwie Tenmy.

– Eto, Tsurugi-kun? – zapytałaś, a ten spojrzał na Ciebie swoim typowo znudzonym wzrokiem. – Pomógłbyś mi z zadaniem?

– Nie – uciął szybko, ku oburzeniu Tenmy.

– Hej! Jak możesz odmówić, skoro [T/i]-chan cię tak ładnie prosi!? – zrobiliście miny szczeniaków, a Tsurugi prychnął.

– Dobra. Siadaj – zadowolona, zajęłaś miejsce pomiędzy chłopcami.

Co chwila obrywałaś baty za niedobrą odpowiedź, ale na ogół było fajnie...nawet.

SHINDOU TAKUTO

Jak się okazało, Shindou jest także dobry w historii, z którą Ty miałaś niezwykłe problemy. Za nic w świecie nie mogłaś zapamiętać dat. Postanowiłaś się go poradzić, czy zna jakieś sposoby, aby lepiej je zapamiętać. Nie myliłaś się.

– Czyli co? Dzisiaj robimy historię? – dopytał, a Ty skinęłaś głową.

– Oczywiście, jeśli to nie problem... – dodałaś szybko, a ten pokręcił przecząco głową.

– Chodź.

Dzięki niemu, owiele szybciej wszystko zapamiętałaś. Shindou zdecydowanie był najlepszym nauczycielem, jakiego mogłaś sobie wymarzyć.

– I widzisz? To nie takie trudne – powiedział, a Ty lekko skinęłaś głową.

– Ale gdyby nie ty, chyba bym się załamała – mruknęłaś. Chłopak zaśmiał się krótko.

KIRINO RANMARU

– Naprawdę rozumiesz fizykę? – zapytał niedowierzając chłopak. Skinęłaś głową. – W takim razie, mogłabyś mi wytłumaczyć? To dla mnie czarna magia...

– Jasne, że tak. Siadaj, a ciocia [T/i] zaraz ci wszystko wyjaśni – poklepałaś miejsce obok siebie. – Wystarczy myśleć logicznie.

– Nie posiadam takich zdolności – mruknął zamyślony.

– Eto...to pomyśl o tym, jak o piłce nożnej. O ile kopnięcia, i tak dalej... – gestykulując rękoma, zaczęłaś mu wszystko tłumaczyć, wyglądając przy tym bardziej jak wielki dyrygent.

I dzięki Tobie, dostał piątkę!