Pov.Afuro

-Tej to dobrze -powiedział Apollo

-O co chodzi ?- pytałem

Zobacz-rzekł Hera
I zobaczyłem Yuko jak śpi na oknie

Zaśmiałe się cicho

Ej może zobaczymy jej rysunki słyszałem że ładnie rysuje - rzrkl Hera

No dobra -powiedziałem

Podeszlismy
I wzięliśmy jej zeszyt  w którym rysowała miał kartki jak u bloku

Wróciłem z chłopakami  tam gdzie byliśmy

Otworzyłem jej zeszyt

Na pierwszej stronie był rysunek  człowieka

Był szkulony był w tym tyle smutku

I napisz:

Gdzie niegdzie  panowała radość dziś to wszystko zastąpił wieczny smutek....

Na następnych kilku stronach był naprawdę piękne rysunki

Aż jeden rysunek i wpis przykuł wszystkich uwagę 

Na rysunku była dziewczyna przyjęta lancuchem do łozka była smutna

Czy to tylko dla mnie to wszystko  traci sens ?...

I jeszcze jeden

Była dziewczyna pośród ludzi ale płakała

Tyle wokół mnie ludzi po co ?
Przecież wiadomo że będą  się że mnie naśmiewać

Uśmiech już dawno stracił na mnie sens kiedy ukończyłam 3 lata

Wtedy to się stało....

Wywieźli mnie do tego domu i już nigdy nie wrócili...
Nauczyło mnie to że trzeba liczyć tylko na siebie.....

Po czym odlvejrzelismu wszystkie rysunku i połozylismy jej ten zeszyt

Ona ma dziwne te myśli-powiedział Apollo

Ale przyznasz że ładnie rysuje -p owiedziałem
Tak ma śliczne rysunki -powiedział

Po czym posliszmy spać na ławkach

Następnego Dnia

Obudziłem się o 9:30

Wstałem z chłopakami  nie było już Yuko

Może  poszła wcześnie wyszedłem z szkoły i udałem się do mojego domu spać do 14:30 i tak spędziłem weekend  spałem i jadłem.